Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Σημαίνει κάποιος που βρίσκει ψυχική ικανοποίηση προκαλώντας πόνο σε άλλους.
Σύμφωνα με τις παρεχόμενες πληροφορίες, γενικά ισχύουν τα εξής:
– Κάποιος που αντλεί σεξουαλική ικανοποίηση από το να προκαλεί πόνο σε άλλους.
– Κάποιος που απολαμβάνει να βασανίζει και να προκαλεί πόνο σε άλλους.
Με απλά λόγια, δισεκατομμύρια άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό γνωρίζουν ότι ο Θεός δεν είναι ούτε άνδρας ούτε γυναίκα, και επομένως δεν έχει σεξουαλικά συναισθήματα. Η σούρα Ιχλάς, η οποία ίσως είναι η πιο διαβασμένη σούρα από τους μουσουλμάνους καθημερινά, τονίζει αυτήν την αλήθεια.
Είναι εκείνοι που ισχυρίζονται ότι ο Θεός απολαμβάνει να προκαλεί πόνο στους ανθρώπους -χωρίς λόγο-. Μόνο η φράση που βρίσκεται στην αρχή των σούρων, η οποία σημαίνει «…», εκφράζει την άπειρη ευσπλαχνία του Θεού.
Δεν θα έπρεπε, άραγε, όσοι αποδίδουν στον Θεό -απεύθειάς- σαδιστικές τάσεις, μελετώντας -μερικά- εδάφια του Κορανίου, να μελετήσουν και τα -εκατοντάδες- άλλα εδάφια του ίδιου Κορανίου που εκφράζουν διαφορετικές έννοιες;
Αν ο Θεός -απαγορεύεται η βλασφημία- ήταν σαδιστής, θα έκοβε το ψωμί όσων του απέδιδαν αυτόν τον χαρακτηρισμό, θα τους έκοβε τη γλώσσα, θα τους τύφλωνε τα μάτια, θα τους έριχνε στα βάθη μιας δηλητηριώδους ζωής. Ποιος θα μπορούσε να τον εμποδίσει;
Τα παρακάτω εδάφια, με τις αντίστοιχες ερμηνείες, αποδεικνύουν ξεκάθαρα ότι ο Θεός –μακριά από εμάς η βλασφημία– δεν είναι σαδιστής, ούτε μια οντότητα που απολαμβάνει να βασανίζει τους ανθρώπους άδικα και χωρίς λόγο:
”
Από πολλούς στίχους σαν αυτούς, εύκολα καταλαβαίνουμε ότι ο Θεός αγαπάει πολύ τους υπηρέτες Του, ότι ποτέ δεν θα αδικεί κανέναν και συνεπώς –απαγορεύεται να το πούμε– δεν θα βασανίζει κανέναν για να ευχαριστηθεί. Γι’ αυτό, η τιμωρία του Θεού έχει άλλες σοφίες, τις οποίες πρέπει να προσπαθήσουμε να μάθουμε. Διότι οι σχετικές εκφράσεις των στίχων έχουν βεβαίως πολλές σοφίες.
Για παράδειγμα:
στον στίχο που αναφέρεται παραπάνω;
Έχει δοθεί έμφαση σε ένα αόρατο θαύμα που αποδεικνύει ότι το Κοράνι είναι ο λόγος του Θεού. Ωστόσο, μια αλήθεια που αποδείχθηκε επιστημονικά πρόσφατα, είχε προαναγγελθεί από το Κοράνι πριν από περίπου δεκαπέντε αιώνες.
Μια δεύτερη πτυχή είναι ότι η έμφαση του στίχου αυτού αποτελεί απάντηση σε μια εσφαλμένη αντίληψη.
Η ένταση και η αιωνιότητα της τιμωρίας που αναφέρεται τόσο σε αυτόν τον στίχο όσο και στους άλλους στίχους της ερώτησης, αφορά αποκλειστικά τους άπιστους καφίρ. Στον άλλο κόσμο υπάρχουν μόνο δύο τόποι. Ο ένας είναι ο παράδεισος, τόπος ανταμοιβής, και ο άλλος η κόλαση, τόπος τιμωρίας. Εφόσον όσοι πεθαίνουν ως καφίρ δεν αξίζουν ανταμοιβή, δεν τίθεται θέμα να πάνε στον παράδεισο. Μένει λοιπόν η κόλαση. Η αιώνια παραμονή τους εκεί είναι απαίτηση της θεϊκής δικαιοσύνης. Διότι, η άρνηση της ύπαρξης του Θεού, η άρνηση των χιλιάδων ονομάτων και ιδιοτήτων Του, η άρνηση των λόγων εκατοντάδων χιλιάδων προφητών, η άρνηση των μηνυμάτων των εκατόν τεσσάρων βιβλίων και συγγραμμάτων, η άρνηση των θαυμαστών έργων τέχνης του σύμπαντος, η άρνηση της ύπαρξης των πλασμάτων που δημιουργήθηκαν ως χαλίφες της γης, όπως ο άνθρωπος, και εκατοντάδων άλλων πραγμάτων… Μια στιγμή απιστίας είναι ένα έγκλημα μεγαλύτερο από χίλιες δολοφονίες.
Το να θεωρούμε υπερβολική την τιμωρία που προβλέπει ο Θεός, ο οποίος, όπως μαθαίνουμε από τα εδάφια του Κορανίου και τα χαντίθ, θα συγχωρήσει χιλιάδες ανθρώπους που αξίζουν την κόλαση την ημέρα της κρίσης, σημαίνει να αρνούμαστε την άπειρη γνώση, σοφία, συμπόνια, ευσπλαχνία και δικαιοσύνη του Θεού, η ύπαρξη του οποίου είναι αδιαμφισβήτητη με τη μαρτυρία του σύμπαντος.
Υπάρχουν πολλά που θα μπορούσαν να γραφτούν γι’ αυτό το θέμα. Ωστόσο, προς το παρόν, θα κλείσουμε με την πρόσκληση να σκεφτούμε τον παρακάτω στίχο:
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
