Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Πρώτα απ’ όλα, ας σημειώσουμε ότι η προσευχή της νύχτας (Ισά) μπορεί να τελεστεί μέχρι την ώρα της ανατολής του ηλίου (Ιμσάκ). Η προτιμώμενη ώρα για την προσευχή της νύχτας διαρκεί μέχρι να περάσει το ένα τρίτο ή το μισό της νύχτας. Διότι ο Αγγελιοφόρος του Θεού είπε:
«Αν δεν ήθελα να δυσκολέψω την κοινότητά μου, θα τους διέτασσα να καθυστερούν την προσευχή της νύχτας μέχρι το ένα τρίτο ή το μισό της νύχτας.»
(Σεβκάνι, ΙΙ, 11).
Ο Ενές (ρα) ανέφερε ότι ο Προφήτης (σ.α.σ.) καθυστερούσε την προσευχή της νύχτας μέχρι τα μεσάνυχτα και μετά την τελούσε.
(Σεβκάνι, ΙΙ,12).
Από την Αίσα (Ρ.Α.) αναφέρεται επίσης ότι είπε τα εξής:
«Ο Προφήτης καθυστέρησε μια νύχτα την προσευχή της νυχτερινής προσευχής (Ισά). Τόσο πολύ που όσοι βρίσκονταν στο τζαμί κοιμήθηκαν. Στη συνέχεια βγήκε, προσευχήθηκε και είπε: Αν δεν ήταν δύσκολο για την κοινότητά μου, αυτή θα ήταν η ώρα της νυχτερινής προσευχής (Ισά).»
(Μπουχάρι, Μουακίτ, 24; Σεβκάνι, Ι, 12).
Ο Ιμάμ Αζάμ Αμπού Χανίφα ίσως και να τελούσε την προσευχή της νύχτας (γιάτς) στην προτιμώμενη ώρα της και να περνούσε το διάστημα μέχρι την πρωινή προσευχή (σάμπαχ) με μελέτη και λατρεία. Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι τελούσε την προσευχή της νύχτας στην αρχή της ώρας της, δεν θα έπρεπε να θεωρηθεί παράξενο το ότι τελούσε την πρωινή προσευχή με το ίδιο αμπντέστ (τελετουργική καθαριότητα) της νύχτας. Διότι οι μεγάλες προσωπικότητες όπως ο Ιμάμ Αζάμ δεν έτρωγαν και έπιναν τόσο όσο οι άνθρωποι της εποχής μας, οπότε και η ανάγκη για αμπντέστ δεν ήταν τόσο συχνή.
Ο Δαβίδ ο Ταΐ (κ.σ.) αφηγείται: Υπηρέτησα τον Αμπού Χανίφα για είκοσι ολόκληρα χρόνια. Ούτε μια φορά δεν τον είδα να τεντώνει τα πόδια του. Μια μέρα είπα:
“Δεν απλώνεις τα πόδια σου όταν είσαι με κόσμο. Τουλάχιστον, όταν μείνεις μόνος, αφού φύγει ο κόσμος, μπορείς να απλώσεις τα πόδια σου και να ξεκουραστείς, έτσι δεν είναι;”
Η απάντησή του/της ήταν η εξής:
“Εγώ, κυρίως, φοβάμαι να απλώσω τα πόδια μου όταν οι άνθρωποι φεύγουν. Γιατί, όταν είμαι μόνος, σκέφτομαι περισσότερο ότι βρίσκομαι ενώπιον του Κυρίου μου.”
Μια μέρα, ένας μαθητής ρώτησε τον ιμάμη:
“Λένε ότι οι άνθρωποι δεν κοιμούνται τα βράδια εξαιτίας σου;”
είπε.
Στην απάντησή του,
“Υπόσχομαι ότι από δω και πέρα δεν θα κοιμάμαι τα βράδια.”
είπε.
Οι μαθητές
γιατί
όταν ρωτήθηκε,
“Ο Θεός Παντοδύναμος:
«Υπάρχουν δούλοι που επιθυμούν να επαινούνται για πράγματα που δεν έχουν κάνει».
λέει. “Τώρα, για να μην γίνω σαν αυτούς τους ανθρώπους, δεν θα κοιμηθώ.”
είπε, και για τριάντα χρόνια, ή σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή, σαράντα χρόνια, δεν κοιμήθηκε τα βράδια και έκανε την προσευχή της νύχτας με την ίδια ετοιμασία που είχε κάνει για την πρωινή προσευχή.
Από τις πολλές προσευχές του, τα γόνατα του Αμπού Χανίφα είχαν σκληρύνει σαν γόνατα καμήλας, όπως αναφέρεται σε πολλά πολύτιμα βιβλία.
(βλ. Camisab Özbek, Ισλαμική Νομολογία Σύμφωνα με τις Τέσσερις Σχολές Σκέψης και οι Διαφορετικές Απόψεις των Μουτζαχίντ, τόμος 1, κεφάλαιο 2, εκδόσεις Ravza)
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
