– Ξέρουμε ότι στα παιδιά δεν καταγράφονται αμαρτίες, αλλά σε ένα παιδί που δεν έχει φτάσει στην εφηβεία, καταγράφονται οι καλές πράξεις που κάνει;
– Ή μήπως, όπως οι αμαρτίες, έτσι και οι αρετές δεν καταγράφονται στο βιβλίο;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Σύμφωνα με το Ισλάμ, μία από τις προϋποθέσεις για τη θρησκευτική ευθύνη είναι η ενηλικίωση, δηλαδή η εφηβεία.
Ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν),
«Από τρεις ανθρώπους έχει αρθεί η ευθύνη: από το παιδί μέχρι την ενηλικίωσή του, από τον κοιμώμενο μέχρι να ξυπνήσει και από τον ψυχικά ασθενή μέχρι να θεραπευτεί.»
(Μπουχάρι, Χουντούντ 22)
παρακαλείται.
Ένα παιδί δεν θεωρείται θρησκευτικά αμαρτωλό για πράξεις όπως κλοπή ή καταστροφή ξένης περιουσίας που διέπραξε κατά την παιδική του ηλικία. Δηλαδή, δεν θα λογοδοτήσει για αυτά στην άλλη ζωή. Ωστόσο, η ζημιά που προκαλεί ένα παιδί που έχει φτάσει σε ηλικία διάκρισης αποκαθίσταται από τον κηδεμόνα του. Σ’ αυτή την περίπτωση, υπάρχει παραβίαση του δικαιώματος του άλλου. Η υποχρέωση για θρησκευτικές πράξεις, όπως η προσευχή, αρχίζει με την ενηλικίωση.
(εφηβεία)
Ξεκινά με το να φτάσεις.
Ωστόσο
Οι αρετές που αποκτά το παιδί αρχίζουν πριν από την εφηβεία.
Όπως και άλλες θετικές συνήθειες, εάν η εκπαίδευση στη λατρεία αρχίσει να δίνεται στα παιδιά από μικρή ηλικία, τότε είναι δυνατόν να αποκτηθούν πιο υγιεινά και σταθερά τόσο η λατρεία όσο και οι θετικές συνήθειες που αναμένονται από τη λατρεία.
Στο Κοράνι αναφέρεται ότι τα παιδιά πρέπει να συνηθίζονται στην προσευχή και ότι ο επικεφαλής της οικογένειας πρέπει να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση σε αυτό το θέμα.
(βλ. Τάχα 20/132)
Επειδή η εκμάθηση της προσευχής δεν γίνεται γρήγορα και είναι σημαντικό να αποκτήσει κανείς τη συνήθεια της λατρείας από μικρός, ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν) συνέστησε να διδάσκεται η προσευχή στα παιδιά από την ηλικία των επτά ετών.
(βλ. Αμπού Νταβούντ, Σαλάτ, 26)
Εν ολίγοις,
Αν και ενθαρρύνεται η εξοικείωση των παιδιών που δεν έχουν φτάσει στην εφηβεία με τις θρησκευτικές πρακτικές, δεν είναι υπόχρεα θρησκευτικά και επομένως δεν φέρουν ευθύνη αν δεν τις ασκούν. Όσοι τις ασκούν, ωστόσο, λαμβάνουν την αμοιβή τους, η οποία καταγράφεται τόσο στο δικό τους βιβλίο πράξεων όσο και στα βιβλία πράξεων των μητέρων και των πατέρων τους.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
