Οι άνθρωποι γύρω μου κυκλοφορούν με το κεφάλι ακάλυπτο…
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Ο Θεός δεν αφήνει καμία καλή πράξη να πάει χαμένη. Από αυτή την άποψη, η μη τήρηση της ενδυμασίας (χιτζάμπ) δεν εμποδίζει την προσευχή σας. Ωστόσο, πρέπει να καλύπτετε το κεφάλι σας κατά τη διάρκεια της προσευχής. Διαφορετικά, η προσευχή σας δεν θα είναι έγκυρη.
Από την προσευχή σας κερδίζετε αμοιβή, ενώ από το να έχετε το κεφάλι σας ακάλυπτο διαπράττετε αμαρτία.
Η τελειότερη μορφή είναι να κάνετε και τα δύο. Η προσευχή που εκτελείται με αθωότητα έχει μεγαλύτερη αξία.
Είμαστε υπηρέτες του Θεού. Πρέπει να ζούμε όπως Εκείνος θέλει. Ο Θεός, ο Δημιουργός μας, έχει ορίσει ως υποχρεωτικό για τις γυναίκες να καλύπτουν το κεφάλι τους. Συνεπώς, ούτε η οικογένειά μας ούτε οι γύρω μας δεν πρέπει να το εμποδίζουν, ούτε έχουν το δικαίωμα να το κάνουν.
Πρέπει να υπακούσετε στην εντολή του Θεού, ακόμα κι αν η μητέρα σας δεν συμφωνεί.
Διότι η ευαρέστηση του Θεού προηγείται της ευαρέστησης των γονέων.
Η μητέρα σας δεν σας επιτρέπει να καλύπτετε το κεφάλι σας επειδή δεν καταλαβαίνει πλήρως την αλήθεια. Αν καταλάβαινε την αλήθεια όπως εσείς, σίγουρα θα συμφωνούσε.
Δεν σημαίνει ότι αθετείτε την επιθυμία της μητέρας σας φορώντας μαντίλα. Ίσως απλώς δεν υπακούτε σε μια λανθασμένη εντολή της.
Πρέπει να εξηγήσετε στη μητέρα σας ότι η κάλυψη του κεφαλιού είναι εντολή του Θεού και να την πείσετε, χωρίς να της ραγίσετε την καρδιά.
Στις συζητήσεις περί μαντίλας, τρεις έννοιες συγχέονται μεταξύ τους:
Ντροπή, έγκλημα και αμαρτία.
Μια λέξη,
εάν μια πράξη ή μια ενδυμασία έρχεται σε αντίθεση με τις αξίες της κοινωνίας
ντροπή
καταδικάζεται, εάν είναι παράνομο,
έγκλημα
θεωρείται, αν είναι αντίθετο στη θρησκεία,
αμαρτία
γίνεται.
Κάποιοι νομίζουν πως ό,τι δεν είναι παράνομο δεν είναι και αμαρτία, ενώ άλλοι πιστεύουν πως μια πράξη που την κάνουν όλοι παύει να είναι αμαρτία. Και οι δύο αυτές αντιλήψεις είναι εξαιρετικά λανθασμένες.
Ντροπή,
δεν μπορεί ποτέ να αποτελέσει μέτρο της αλήθειας. Οι ιδέες, οι σκέψεις και οι πράξεις του καθορίζονται αποκλειστικά από το περιβάλλον.
“ντροπή”
Σύμφωνα με την αντίληψη αυτή, οι άνθρωποι που προσαρμόζονται, θυσιάζουν την προσωπικότητά τους στην κοινωνία και γίνονται αιχμάλωτοι του πλήθους.
Αντίθετα, όλα όσα η κοινωνία κατακρίνει.
“λάθος”
, ή οτιδήποτε υιοθετεί.
“σωστός”
Είναι δυνατόν να αποδεχθώ;
Αν ήταν έτσι, δεν θα έπρεπε ο άνθρωπος να υιοθετεί μια ξεχωριστή προσωπικότητα σε κάθε κοινότητα, αλλάζοντας χρώμα συχνά σαν χαμαιλέοντας;
Οι ακόλουθες εκφράσεις ενός δυτικού στοχαστή, που αναδεικνύουν την «αδυναμία του ανθρώπινου νου», εξηγούν θαυμάσια το ζήτημά μας:
«Δεν μπορεί να φανταστεί κανείς τίποτα πιο φρικτό από το να φάει κανείς τον πατέρα του· όμως, παλιά υπήρχε αυτό το έθιμο σε ορισμένες φυλές. Και το έκαναν από σεβασμό και αγάπη. Ήθελαν ο νεκρός να ταφεί με τον πιο κατάλληλο και τιμητικό τρόπο. Τα σώματά τους και οι αναμνήσεις τους να ενσωματωθούν, να γίνουν ένα με το σώμα τους. Οι πατέρες τους να αναβιώσουν, να ενσωματωθούν και να αφομοιωθούν στα ζωντανά σώματά τους. Για ανθρώπους που κουβαλούσαν τέτοια πίστη στα κόκαλα και στις φλέβες τους, δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς ότι το να αφήνουν τη μητέρα ή τον πατέρα τους να σαπίσουν στη γη και να γίνουν βορά στα σκουλήκια, θα θεωρούνταν ένα από τα πιο φρικτά αμαρτήματα.»
Ας σκεφτούμε: Αν η πλειοψηφία των ανθρώπων γύρω μας, με έντονη προπαγάνδα, υιοθετούσε μια τέτοια ιδέα, θα φάμε και εμείς το κρέας του πατέρα μας, φοβούμενοι την κοινωνική κατακραυγή; Άρα, η «κατακραυγή» είναι εντελώς υποκειμενική· δεν είναι παράγοντας που επηρεάζει την αλήθεια. Οι ισχυρισμοί των κυριών που αποφεύγουν να καλύπτονται, θεωρώντας το ντροπή, χωρίζονται σε δύο μέρη: Ένα από αυτά είναι:
“Γιατί να είναι αμαρτία να μην φοράς μαντίλα;”
η ένσταση με τη μορφή: Η άλλη είναι:
«Δεν υπάρχει κάλυψη (χιτζάμπ) στο Ισλάμ»
προσωπική άποψη, με το δικό του/της ύφος.
Φαίνεται πως δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ τους. Στην πραγματικότητα, όμως, πρόκειται για δύο ξεχωριστά θέματα. Εδώ και χρόνια, έχω απαντήσει σε διάφορες ερωτήσεις επί διαφόρων θεμάτων. Έχω συμμετάσχει σε πολλές συζητήσεις. Δεν έχω συναντήσει ποτέ, ούτε μία φορά, έμπορο που απέχει από τον τόκο στις συναλλαγές του, και να…
«Γιατί να είναι η τοκογλυφία αμαρτία;»
ας θέσει μια τέτοια ερώτηση. Ή, κάποιος που προσεύχεται τακτικά,
“Αρκεί η προσευχή για να γίνεις μουσουλμάνος; Κοίτα την καρδιά μου.”
να κάνει μια ανυπόστατη κατηγορία.
Το ίδιο ισχύει και για το ζήτημα της κάλυψης.
“Και τι θα αλλάξει αν καλυφθείς; Ο άνθρωπος θα κάνει ό,τι θέλει, ακόμα και καλυμμένος.”
Αν ερευνήσετε έναν προς έναν τους κατόχους τέτοιων λόγων, κάθε φορά θα συναντήσετε κάποιον που δεν γνωρίζει επαρκώς το Ισλάμ ή, παρόλο που το γνωρίζει, δεν εκπληρώνει τις εντολές του.
Αυτοί οι άνθρωποι, για να απαλλαγούν από το ψυχολογικό βάρος της ενοχής που νιώθουν βαθιά στη συνείδησή τους, προβάλλουν τέτοιες αντιρρήσεις και, αντί να μετανοήσουν, προσπαθούν να δικαιολογήσουν τις αμαρτίες τους. Σαν να πίστευαν ότι πείθοντας τους άλλους θα απαλλαγούν από αυτή την υποχρέωση. Ωστόσο, μια πράξη είναι αμαρτία ή δεν είναι. Δεν μπορούν οι “μάζες” να το καθορίσουν αυτό. Εάν η κάλυψη υπάρχει στη θρησκεία, κανείς δεν μπορεί να πει “δεν υπάρχει”. Αλλά κανείς δεν πρέπει να καταφεύγει σε εξαναγκασμό άλλων σε αυτό το θέμα.
Θα ήθελα να παρακαλέσω τις κυρίες αυτές.
Παρακαλώ, ας μελετήσουν το Ισλάμ με την ίδια αμεροληψία που θα το μελετούσε ένας μη μουσουλμάνος.
Ας καθορίσουν ποια είναι η θέση της μαντίλας στη θρησκεία. Στη συνέχεια, είτε υπακούσουν σε αυτήν την εντολή είτε όχι, είναι δική τους απόφαση. Αλλά ας γνωρίζουν ότι αν υπάρχει μαντίλα στο Ισλάμ, αν δεν υπακούσουν σε αυτήν την εντολή, θα διαπράξουν αμαρτία. Έτσι, θα έχουν την ευκαιρία να μετανοήσουν κάποια μέρα.
Όσον αφορά το ζήτημα της ύπαρξης ή μη της μαντίλας στο Ισλάμ, υπάρχουν πολλές φετφάδες (θρησκευτικές αποφάσεις). Ωστόσο, επειδή ορισμένοι σύγχρονοι μουσουλμάνοι δεν γνωρίζουν επαρκώς τη θέση της φετφάς στη θρησκεία, θα παραθέσω απευθείας στίχους από το Κοράνι και θα αναπαράγω ορισμένα αποσπάσματα από τις ερμηνείες τους.
Ο Παντοδύναμος Θεός, στο Σουρά Νουρ, απευθύνεται στον Προφήτη μας (ειρήνη σε αυτόν) με τα εξής λόγια:
«Και πες στις πιστές γυναίκες να συγκρατούν τα βλέμματά τους από το απαγορευμένο, να προστατεύουν την τιμή τους και να μην αποκαλύπτουν τα στολίδια τους, εκτός από όσα είναι φανερά (πρόσωπο, χέρια και πόδια). Να ρίχνουν τα μαντήλια τους πάνω από τα στήθη τους (να μην αποκαλύπτουν το στήθος και το λαιμό τους). Και να μην αποκαλύπτουν τα στολίδια τους παρά μόνο στους συζύγους τους, ή στους πατέρες τους, ή στους πεθερούς τους, ή στους γιους τους, ή στους αδελφούς τους, ή στους γιους των αδελφών τους, ή στους γιους των αδελφών τους, ή στις γυναίκες τους (τις μουσουλμάνες), ή στις δούλες τους, ή στους υπηρέτες που δεν έχουν σεξουαλική επιθυμία, ή στα παιδιά που δεν έχουν ακόμη συνειδητοποιήσει τα μυστικά μέρη των γυναικών.»
(Αλ-Νουρ, 24/31)
Αν διαβάσουμε προσεκτικά το ιερό εδάφιο, μπορούμε να διαπιστώσουμε τα ακόλουθα:
Πρώτον:
Η ομιλία απευθύνεται στις πιστές γυναίκες.
Δηλαδή, η κάλυψη είναι σημάδι πίστης για τις γυναίκες και είναι υποχρεωτική μόνο για τις πιστές γυναίκες. Ένας μη πιστός δεν ευθύνεται για τις εντολές και τις απαγορεύσεις του Ισλάμ. Δηλαδή, κάποιος πρέπει πρώτα να αποδεχτεί την ύπαρξη του Θεού, να αναγνωρίσει το Κοράνι ως λόγο Του και τον Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη σ’ αυτόν) ως τον τελευταίο Του αγγελιοφόρο, για να μπορεί να υπακούει στις θεϊκές εντολές και απαγορεύσεις. Πρέπει να γνωρίζει ότι είναι υπηρέτης, για να καταλάβει ότι δεν μπορεί να είναι ανεξέλεγκτος.
Δεύτερον:
Η αποχή από το να κοιτάς το απαγορευμένο ισχύει όχι μόνο για τους άνδρες, αλλά και για τις γυναίκες.
Τρίτον:
“Απαγορεύεται η επίδειξη κοσμημάτων”.
Στο ιερό εδάφιο αναφέρεται
“κόσμημα”
Θα ήθελα να σας παρουσιάσω συνοπτικά μία από τις ερμηνείες που έχουν δοθεί για τη λέξη:
“Ζιγνέτ,
Αν και η λέξη “κόσμημα” αναφέρεται σε διακοσμητικά αντικείμενα, η απλή θεώρηση των διακοσμητικών αντικειμένων από μόνη της δεν μπορεί να είναι απαγορευμένη για κανέναν. Επομένως, αυτό που εννοείται είναι τα μέρη του σώματος όπου φοριούνται τα διακοσμητικά αντικείμενα, όπως τα αυτιά, ο λαιμός και το ντεκολτέ. Δεδομένου ότι ο κύριος σκοπός του στίχου είναι η σεμνότητα (κάλυψη) και η προσφώνηση απευθύνεται σε όλους τους πιστούς, πλούσιους και φτωχούς, εάν η λέξη “κόσμημα” ερμηνευτεί μόνο ως διακοσμητικό αντικείμενο, ο στίχος θα είχε αποσταλεί μόνο στους πλουσίους. Ωστόσο, η προσφώνηση είναι γενική, λέγοντας: “Πες και στις πιστές γυναίκες”. Ένα άλλο σημαντικό σημείο είναι το εξής: Το πραγματικό κόσμημα για μια γυναίκα δεν είναι τα διακοσμητικά αντικείμενα, αλλά τα ίδια τα όργανα. Δηλαδή, τα μέλη του σώματος όπως ο λαιμός και το ντεκολτέ, η επίδειξη των οποίων απαγορεύεται, είναι από μόνα τους κοσμήματα για τη γυναίκα.” (Hak Dini Kur’an Dili, Ερμηνεία του Σχετικού Στίχου)
Τέταρτον:
Οι πιστές γυναίκες πρέπει να φορούν τις μαντίλες τους πάνω από το κεφάλι και να τις ρίχνουν πάνω από το στήθος τους, αντί να τις δένουν γύρω από το λαιμό και να τις αφήνουν να κρέμονται πίσω, όπως έκαναν οι γυναίκες της εποχής της Τζαχιλίγια.
Στη συνέχεια του στίχου, εξηγείται σε ποιους επιτρέπεται να επιδεικνύονται τα κοσμήματα (τα μέρη που προορίζονται για στολισμό). Σε αυτά περιλαμβάνεται και…
«στις δικές τους γυναίκες»
αναφέρεται η φράση.
Αυτό,
«σε φίλους με τους οποίους είχαν στενή σχέση, σε υπηρέτριες που εργάζονταν στο σπίτι τους»
Υπάρχουν μελετητές που ερμηνεύουν το “δικό του” ως εξής:
«γυναίκες της δικής τους θρησκείας, δηλαδή μουσουλμάνες γυναίκες»
Υπάρχουν και εκείνοι που το ερμηνεύουν με αυτόν τον τρόπο.
Σύμφωνα με την πρώτη ερμηνεία, οι πιστές γυναίκες δεν μπορούν να δείξουν τα κοσμήματά τους σε καμία γυναίκα που δεν γνωρίζουν καλά, ενώ σύμφωνα με τη δεύτερη ερμηνεία, μπορούν να τα δείξουν σε μουσουλμάνες γυναίκες, αλλά όχι σε μη μουσουλμάνες.
Σε ένα άλλο ιερό στίχο, αναφέρεται:
«Ω Προφήτη, πες στις γυναίκες σου, στις κόρες σου και στις γυναίκες των πιστών να φορούν τα ρούχα τους και να σκεπάζονται. Αυτό είναι το πιο κατάλληλο για να αναγνωρίζονται και να μην παρενοχλούνται (να διακρίνονται από τις δούλες και τις ανήθικες γυναίκες). Ο Αλλάχ είναι Γαφούρ (πολύ συγχωρητικός), Ραχίμ (πολύ ελεήμων).»
(Αλ-Αχζάμπ, 33/59)
Σε αυτό το ιερό εδάφιο, η κάλυψη διατάσσεται ρητά και η σοφία αυτής της εντολής είναι,
«για να μην ενοχλούνται οι πιστές γυναίκες, να μην τις μπερδεύουν με τις άλλες γυναίκες, να μην γίνονται θύματα παρενόχλησης και να μην υποφέρουν ψυχικά»
δηλώνεται/ανακοινώνεται.
Συμπέρασμα,
Το να μην καλύπτεται το σώμα είναι ντροπή, έγκλημα και αμαρτία.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
