– Είναι σωστό να ελέγχω τις ιστοσελίδες που επισκέπτονται τα παιδιά μου στο διαδίκτυο, στα τηλέφωνα και στους υπολογιστές τους;
– Τι θα μου συμβουλεύατε να κάνω για να μην εθιστεί το παιδί μου στα παιχνίδια και στο διαδίκτυο;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Διαδίκτυο;
ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της πανδημίας, άρχισε να γίνεται ένα πιο σημαντικό εκπαιδευτικό εργαλείο από τα βιβλία και τα τετράδια. Επομένως, όλα τα παιδιά που φοιτούν στην εκπαίδευση από την ηλικία των επτά ετών
απαραίτητο
είχε μια ανάγκη.
Πλέον, όλοι πρέπει να αποδεχτούν το γεγονός ότι πολλοί γονείς, όπως εσείς, ανησυχούν δικαιολογημένα όχι για το αν τα παιδιά τους θα έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο ή όχι, αλλά για το πόσο χρόνο θα πρέπει να περνούν σε αυτό.
πώς να ελέγξουν
το σκέφτονται.
Συγχαίρουμε εσάς προσωπικά και όλους τους γονείς που σκέφτονται όπως εσείς για την ευαισθησία σας. Διότι, εκτός από την επιβολή ορισμένων κανόνων και περιορισμών στη χρήση του διαδικτύου από τα παιδιά, ο έλεγχος και η παρακολούθηση των ιστοσελίδων που επισκέπτονται είναι ζωτικής σημασίας για την υγιή ψυχική και σωματική τους ανάπτυξη.
Δυστυχώς, ειδικά στη χώρα μας, επικρατεί μια πιο ελεγκτική εκπαιδευτική αντίληψη στα σπίτια, με αποτέλεσμα να μην αφήνεται πρωτοβουλία στο παιδί και να μην του δίνεται ρόλος στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων, ακόμη και σε θέματα που το αφορούν. Εξαιτίας αυτού, η αυτοπειθαρχία του παιδιού δεν αναπτύσσεται επαρκώς. Σε αυτή την περίπτωση, τα παιδιά, ακόμη και κατά την εφηβεία και μετά, χρησιμοποιούν το διαδίκτυο με μια αντίληψη που απέχει από την αυτοπειθαρχία.
Σε αυτό το θέμα, όλοι οι εκπαιδευτικοί συμφωνούν. Δηλαδή
Η χρήση του διαδικτύου από τα παιδιά πρέπει να ελέγχεται, να επιβλέπεται και οπωσδήποτε να περιορίζεται.
Το κύριο πρόβλημα εδώ είναι,
πώς μπορεί να ελεγχθεί και να επιβλεφθεί η χρήση του διαδικτύου από τα παιδιά;
Παρότι υπάρχουν δύο διαφορετικές απόψεις επί του θέματος, η συντριπτική πλειοψηφία των ειδικών σε θέματα παιδικής ανάπτυξης και των παιδαγωγών θεωρεί ότι δεν είναι πολύ υγιές για τους γονείς να έχουν πρόσβαση στο τηλέφωνο και τον υπολογιστή που χρησιμοποιεί το παιδί τους εν αγνοία του.
Γιατί;
Πρώτα απ’ όλα, η πρόσβαση στον υπολογιστή ενός παιδιού χωρίς την άδειά του αποτελεί παραβίαση της ιδιωτικής του σφαίρας, η οποία κλονίζει την εμπιστοσύνη του παιδιού στους γονείς του. Είναι σαν να εισβάλλει κανείς στην κρεβατοκάμαρα του παιδιού χωρίς την άδειά του, μια σοβαρή παραβίαση της ιδιωτικότητάς του. Σε αυτή την περίπτωση, το παιδί θα αρχίσει να αντιμετωπίζει τους γονείς του με καχυποψία και στο μέλλον θα δυσκολευτεί να θέσει όρια ιδιωτικότητας για τον εαυτό του και τους άλλους.
Ακόμη πιο σημαντικό, το παιδί δεν θα αναπτύξει αυτοέλεγχο και δεν θα μπορεί να διακρίνει τι είναι σωστό και τι λάθος. Θα χρειάζεται διαρκώς κάποιος να το επιβλέπει, να το προειδοποιεί και να ελέγχει τη συμπεριφορά του. Ενώ…
Ένα παιδί που έχει αυτοπειθαρχία μπορεί να παίρνει ευκολότερα αποφάσεις στη ζωή, διακρίνοντας το σωστό από το λάθος.
Επίσης, εάν η ελευθερία του παιδιού περιορίζεται με τη βία, κρυφά, με απειλές, με έλεγχο, τότε αυτό αντιστέκεται και
θα θελήσει να κάνει περισσότερα πράγματα έξω, ακόμα κι αν δεν είναι στο σπίτι.
Εκτός από αυτό, υπάρχουν πολλά διαφορετικά συστήματα κρυπτογράφησης στο διαδίκτυο. Εάν το παιδί καταλάβει ότι ελέγχεται χωρίς να κατανοήσει τη σημασία του θέματος, θα συνεχίσει να έχει την κακή συνήθεια να μπαίνει σε επιβλαβείς ιστότοπους με μυστικές μεθόδους.
Ο πιο σίγουρος τρόπος που μπορούμε να σας προτείνουμε για να το πετύχετε είναι ο εξής:
1)
Στο παιδί πρέπει να διδάσκεται η ψηφιακή εγγραμματοσύνη από την ηλικία των επτά ετών. Δηλαδή
Πρέπει να εξηγηθούν τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα του διαδικτύου.
Πρέπει να εξηγηθεί στο παιδί τι κινδύνους εγκυμονούν οι επιβλαβείς ιστότοποι.
Αυτό συχνά γίνεται με τη μορφή συμβουλής, όχι με δυνατή φωνή, με παράπονο ή ακόμα και με απειλή, αλλά
Εξηγήστε το σαν να μιλάτε με ένα παιδί σε μια ήρεμη στιγμή.
2)
Οι γονείς πρέπει να παρακολουθούν τη συμπεριφορά του παιδιού, για παράδειγμα, εάν υπάρχει κρυφή χρήση του διαδικτύου. Πρέπει να παρακολουθούν εάν το παιδί το χρησιμοποιεί στο μπάνιο, σε ένα κλειδωμένο δωμάτιο ή αργά τη νύχτα. Επίσης, πρέπει να παρατηρούν εάν υπάρχουν αλλαγές στα λόγια ή στις πράξεις του παιδιού.
Σε αυτή την περίπτωση, πρέπει να συζητηθεί ξανά με το παιδί, σε φιλικό κλίμα, το θέμα των επιβλαβών ιστοσελίδων στο διαδίκτυο. Πρέπει να αναζητηθούν οι λόγοι για τους οποίους το παιδί επισκέπτεται αυτές τις ιστοσελίδες.
3)
Εάν χρειαστεί
“Αν θες, μπορούμε να δούμε μαζί τις ιστοσελίδες που επισκέφτηκες. Υπάρχουν κάποιες που είναι επιβλαβείς;”
λέγοντας ότι, με τη συγκατάθεσή του, μπορούν να ελέγχονται οι ιστότοποι στους οποίους μπαίνει κατά καιρούς.
Εάν δεν υπάρχει κακόβουλος ιστότοπος,
«Συγχαρητήρια, είμαι περήφανος για σένα· χαίρομαι πολύ που έχεις φτάσει σε μια ωριμότητα που σου επιτρέπει να διακρίνεις το καλό από το κακό.»
πρέπει να τιμούνται με κάποιο τρόπο. Γιατί οι συμπεριφορές που αρέσουν και εκτιμούνται τείνουν να επαναλαμβάνονται. Εάν υπάρχουν επιβλαβείς ιστότοποι, θα πρέπει να εξηγείται με λογικό τρόπο γιατί είναι επιβλαβείς. Εάν το παιδί είναι μικρό, θα πρέπει να επιβάλλονται απαγορεύσεις, εάν είναι απαραίτητο.
Εάν υπάρχουν επιβλαβείς ιστότοποι στους οποίους έχει πρόσβαση, τότε θα πρέπει να συζητηθεί και να γίνει διάλογος με το παιδί. Εάν δεν μπορείτε να το πείσετε, μπορείτε να κανονίσετε να συναντηθεί με κάποιον συγγενή που μπορεί να το πείσει.
(Και σε αυτή την περίπτωση, η συγκατάθεση του παιδιού είναι απολύτως απαραίτητη.)
Εάν συχνά επισκέπτεται ιστοσελίδες που θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή του,
Απαιτείται η γνωμοδότηση ενός ειδικού.
4)
Οι γονείς και τα μεγαλύτερα αδέλφια πρέπει να αποτελούν πρότυπο σε αυτό το θέμα. Εάν υπάρχει κοινόχρηστο Wi-Fi στο σπίτι, τα παιδιά μπορούν να δουν σε ποιες ιστοσελίδες μπαίνουν οι ενήλικες. Σε αυτή την περίπτωση, τα λόγια των γονιών δεν έχουν καμία επίδραση.
Η προσπάθεια να επιτευχθεί αυτοέλεγχος του παιδιού με το να του εξηγείς και να μοιράζεσαι πράγματα μαζί του, ίσως είναι μια μακρά διαδικασία. Επειδή οι συμπεριφορές που έχουν εδραιωθεί με την πάροδο του χρόνου, μπορούν να διορθωθούν μόνο με την πάροδο του χρόνου, δεν είναι δυνατόν να αλλάξουν ξαφνικά.
Αλλά αν το παιδί αποκτήσει αυτοέλεγχο, θα μπορεί να τον διατηρήσει εφ’ όρου ζωής. Γι’ αυτό, πρέπει να προσεγγίζουμε το θέμα με υπομονή, στοργή και ενδιαφέρον.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
