Σύμφωνα με τον νόμο 5538, καταβάλλονται πλέον τα οδοιπορικά έξοδα με τους νόμιμους τόκους σε όσους είχαν μετατεθεί στο παρελθόν και δεν είχαν λάβει οδοιπορικά. Εγώ μετατέθηκα από το Μπατμάν στο Αφιόν Καραχισάρ το 2004 και δεν έλαβα οδοιπορικά τότε. Τώρα μου καταβάλλουν τα οδοιπορικά που δικαιούμουν τότε, συν τους τόκους δύο ετών. 1. Είναι ο τόκος αυτού του ποσού αμαρτία (χαράμ); 2. Αν είναι αμαρτία, μπορώ να χρησιμοποιήσω τους τόκους για να αγοράσω βιβλία; 3. Μπορώ να δώσω αυτό το ποσό σε άπορους;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Αυτά τα χρήματα
τη διαφορά του πληθωρισμού των δύο ετών
μπορείτε να πάρετε.
Τα χρήματα από τους τόκους που απομένουν πέρα από το αρχικό κεφάλαιο, μπορείτε να τα δώσετε σε όσους έχουν ανάγκη. Δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιήσετε τα χρήματα από τους τόκους που απομένουν πέρα από τη διαφορά του πληθωρισμού με κανέναν τρόπο, ούτε καν για την αγορά βιβλίων.
Οι ισλαμιστές μελετητές έχουν δύο απόψεις επί του θέματος.
Ένα μέρος,
Λένε πως δεν παίρνουν αμαρτωλό πλούτο, και αν τον πάρουν, δεν τον τρώνε. Σύμφωνα με αυτούς, είναι λιγότερο επικίνδυνο να πετάξεις τον αμαρτωλό πλούτο στη θάλασσα ή στη φωτιά, παρά να τον πάρεις. Ειδικά ο Φουδαήλ, ένας από αυτούς που ακολουθούσαν το δρόμο της ασκητικής ζωής και της ευσέβειας, όταν κατάλαβε ότι τα δίρχαμ που είχε στα χέρια του ήταν αμαρτωλά, τα πέταξε ανάμεσα στις πέτρες.
“Δεν θέλω να κρατάω στα χέρια μου ακάθαρτο χρήμα.”
δηλώνοντας ότι σε καμία περίπτωση δεν το θεωρεί αξιόχρηστο.
Ωστόσο, ορισμένοι μελετητές, με επικεφαλής τον Ιμάμ Γαζαλί, θεώρησαν πιο κατάλληλο να δοθεί το άγνωστης προέλευσης παράνομο κέρδος σε έναν φτωχό, επισημαίνοντας ότι δεν υπάρχει κανένα όφελος από το να το ρίξουν στη θάλασσα ή στη φωτιά, ενώ η δωρεά σε έναν άπορο έχει απόλυτα θετικά αποτελέσματα. Ο Γαζαλί, ο Θεός να τον ευλογεί, παρουσίασε αποδείξεις γι’ αυτό στο έργο του Ιχιά, αναφέροντας ως παράδειγμα ότι όταν ο Προφήτης Μωάμεθ, ο Θεός να τον ευλογεί, κατάλαβε ότι το κρέας προβάτου που του προσφέρθηκε είχε αποκτηθεί με παράνομο τρόπο, αμέσως το απέσυρε και το έστειλε στους φτωχούς, και ότι ο Αβουμπακρ, όταν η πρόβλεψή του για τη νίκη των Βυζαντινών επί των Περσών βγήκε αληθινή, έδωσε τις καμήλες που είχε κερδίσει στους φτωχούς. Αυτά ήταν παράνομα κέρδη, αλλά δεν υπήρξε καμία αντίρρηση στο να δοθούν στους φτωχούς.
Άρα, το παράνομο κέρδος δεν καταναλώνεται, αλλά η ωφέλειά του δίνεται στους φτωχούς, μακριά από το άτομο που το κέρδισε.
Από αυτό δεν αναμένεται καμία ανταμοιβή, απλώς λαμβάνεται υπόψη η απαλλαγή από την ευθύνη.
Δεν υπάρχει άλλη ετυμηγορία που να μπορεί να ειπωθεί για το χρήμα που φέρει τόκο.
Δεν πρέπει να καταθέτει χρήματα σε τόκο, ούτε να διατηρεί σχέση εγγύτητας που να υποδηλώνει βοήθεια και υποστήριξη.
Ωστόσο, αν αναγκαστικά βρεθεί κανείς σε τέτοια κατάσταση, ο τόκος που λαμβάνεται πρέπει να δοθεί σε κάποιον που δεν έχει σχέση με τον δανειστή· πρέπει να βρεθεί μια λύση όπως η αγορά και η διανομή βιβλίων ή η διάθεση του ποσού για ανάγκες εκτός από τρόφιμα, ώστε να φτάσει σε όσους το έχουν ανάγκη. Το να το πετάξει κανείς στη θάλασσα ή στη φωτιά δεν είναι μια χρήσιμη και λογική λύση.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
