– Κάποιοι άθεοι λένε ότι η θεωρία της μη αναγώγιμης πολυπλοκότητας απορρίπτεται από τους περισσότερους επιστήμονες ως ψευδοεπιστήμη. Δηλαδή, ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως η μη αναγώγιμη πολυπλοκότητα. Είναι αλήθεια αυτό; Μπορείτε να μου δώσετε πληροφορίες σχετικά με αυτό;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Σύμφωνα με όσα αναφέρουν οι ειδικοί:
«Αναγώγιμη πολυπλοκότητα»
ο εφευρέτης της έννοιας του
Μάικλ Τζ. Μπίχι,
Που έγραψε το 1996
“Η Μαύρη Κουτιά του Δαρβίνου: Η Βιοχημική Πρόκληση στην Εξέλιξη” (Darwin’s Black Box: The Biochemical Challenge to Evolution)
στο βιβλίο του,
απλοποίητη πολυπλοκότητα
ορίζεται ως εξής:
“Αναγώγιμο σύμπλοκο σύστημα”
Αναφέρομαι σε ένα ενιαίο σύστημα που αποτελείται από διάφορα αλληλεπιδρώντα, καλά συντονισμένα μέρη, τα οποία συμβάλλουν στη βασική λειτουργία και η λειτουργία του οποίου θα σταματήσει εάν αφαιρεθεί οποιοδήποτε από αυτά τα μέρη. Ένα μη αναγώγιμα πολύπλοκο σύστημα δεν μπορεί να προκύψει άμεσα από μικρές, διαδοχικές αλλαγές σε ένα προηγούμενο σύστημα.
(δηλαδή, λειτουργώντας με τον ίδιο μηχανισμό και βελτιώνοντας συνεχώς την αρχική λειτουργία)
δεν μπορεί να παραχθεί. Διότι οποιοδήποτε πρόδρομο σύστημα που οδηγεί σε ένα μη αναγώγιμα πολύπλοκο σύστημα είναι εξ ορισμού δυσλειτουργικό.”
– Όσοι υποστηρίζουν την ύπαρξη αυτού του συστήματος ως θεωρία, υποστηρίζουν ότι στο σύμπαν δεν μπορεί να υπάρξει τυχαιότητα και εξέλιξη που να αποδίδεται σε τυχαία γεγονότα, αλλά μάλλον παντού υπάρχει ένα
«Ευφυής σχεδιασμός»
υποστηρίζουν ότι υπάρχει.
– Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, το σύμπαν είναι τόσο πολύπλοκο, τόσο περίπλοκο, τόσο αλληλένδετο, που αν κάτι χαθεί, ολόκληρο το σύστημα καταρρέει. Αφήνουμε στους ειδικούς να κρίνουν πόσο έγκυρη είναι αυτή η θεωρία από επιστημονική άποψη.
Ωστόσο, μπορούμε να πούμε εδώ ότι,
η πολύπλοκη ύπαρξη του σύμπαντος είναι πράγματι αντανάκλαση ενός ευφυούς σχεδιασμού / μιας άπειρης γνώσης
δείχνει.
Για παράδειγμα:
Η θέση του ήλιου είναι ζωτικής σημασίας για όλους τους πλανήτες του ηλιακού συστήματος, συμπεριλαμβανομένης της Γης. Η εξαφάνιση του ήλιου θα σήμαινε την κατάρρευση ολόκληρου του συστήματος. Όπως η καταστροφή του ήλιου, έτσι και η καταστροφή του μικρότερου πλανήτη θα οδηγούσε στην κατάρρευση του συστήματος. Διότι,
«Αναγώγιμη πολυπλοκότητα»
Σύμφωνα με την αρχή της αλληλεξάρτησης, τα πάντα συνδέονται με τα πάντα. Η κατάρρευση του ηλιακού συστήματος σημαίνει την κατάρρευση του γαλαξία, και η κατάρρευση του γαλαξία σημαίνει το τέλος του κόσμου.
– Η δομή των κυττάρων σε έναν βιολογικό οργανισμό, η υπέροχη πλέξη των μορίων DNA, αποδεικνύει περίτρανα ότι όλα είναι αποτέλεσμα ενός ευφυούς σχεδιασμού, απορρίπτοντας τη λογική του τυφλού τυχαίου.
Για παράδειγμα, για να υπάρξει όραση, πρέπει να υπάρχουν όλα τα στρώματα του οφθαλμού, ο φακός να βρίσκεται ακριβώς σε αυτή τη θέση στο μάτι και να έχει σχηματιστεί το κέντρο όρασης στον εγκέφαλο. Εάν λείπει έστω και ένα από αυτά, η όραση δεν πραγματοποιείται. Ομοίως, για να κυκλοφορεί το αίμα στο σώμα και να μεταφέρει θρεπτικά συστατικά στα κύτταρα, η καρδιά πρέπει να είναι κατασκευασμένη με τον πιο τέλειο τρόπο, να έχει δημιουργηθεί το σύστημα της μεγάλης και μικρής κυκλοφορίας, οι αρτηρίες και οι φλέβες να διαδίδονται στο σώμα και τα τριχοειδή αγγεία να είναι διασκορπισμένα σε όλο το σώμα.
Αν αφαιρέσετε ένα στοιχείο ή παραβλέψετε ένα κομμάτι από αυτό το σύστημα, το σύστημα δεν λειτουργεί. Το ίδιο ισχύει και για την αναπνοή. Για να συμβεί η αναπνοή, είναι απαραίτητο να υπάρχει αέρας με 21% περιεκτικότητα σε οξυγόνο, οι πνεύμονες και οι κυψελίδες στους πνεύμονες να είναι τέλεια δομημένοι και το αίμα να κυκλοφορεί στο σώμα.
Όπως υπάρχει αυτή η αναγώγιμη τελειότητα στα μεγάλα ζωντανά συστήματα, έτσι συμβαίνει και σε κυτταρικό επίπεδο. Για παράδειγμα, για να λειτουργεί ομαλά το κύτταρο, είναι απαραίτητη η ύπαρξη DNA και RNA, η παρουσία μιτοχονδρίων ή άλλων δομών που θα παρέχουν ενέργεια στο κύτταρο, και η δημιουργία ριβοσωμάτων για τη σύνθεση πρωτεϊνών. Αν παραλείψετε έστω και ένα από αυτά, η ζωή του κυττάρου τερματίζεται.
Με αυτόν τον τρόπο, κάθε δομή στους ζωντανούς οργανισμούς δεν μπορεί να λειτουργήσει μόνη της, αλλά το σύστημα λειτουργεί μόνο με την ταυτόχρονη ύπαρξη όλων των μερών του. Αυτή η σύνθετη δομή στους ζωντανούς οργανισμούς μπορεί να παρομοιαστεί με το σύστημα ενός κινητήρα αυτοκινήτου. Για να λειτουργήσει ο κινητήρας, πρέπει να υπάρχουν ταυτόχρονα όλα τα απαραίτητα μέρη. Για παράδειγμα, αν για τη λειτουργία ενός κινητήρα απαιτούνται είκοσι μέρη,
“Αν συνδυαστούν δύο από αυτά τα κομμάτια, ο κινητήρας θα λειτουργήσει ελαφρώς, και στη συνέχεια, καθώς προστίθενται κομμάτια, η λειτουργία θα τελειοποιηθεί.”
Δεν μπορείτε να πείτε.
Η αρχή της μη αναγωγιμότητας δεν συμβαδίζει με τη φιλοσοφία των αθεϊστών εξελικτιστών. Σύμφωνα με αυτούς, οι ζωντανοί οργανισμοί και τα όργανά τους εξελίχθηκαν σταδιακά, από το απλό στο σύνθετο, με την πάροδο του χρόνου, και τα όργανα και τα συστήματα έχουν πλέον την τελική τους μορφή. Σύμφωνα με την αρχή της μη αναγωγιμότητας που υποστηρίζουν οι δημιουργιστές, ο Θεός δημιούργησε κάθε ζωντανό οργανισμό και τα όργανά του με την τελειότερη μορφή και το σύστημα ως σύνολο, με όλες τις απαραίτητες προϋποθέσεις, ταυτόχρονα.
Επομένως, οι άθεοι εξελικτιστές,
Είναι αδύνατο για αυτούς να αποδεχτούν την αρχή της μη αναγώγιμης πολυπλοκότητας του Μπέχε, η οποία έρχεται σε αντίθεση με τις δικές τους φιλοσοφίες.
Οι ακόλουθες εκφράσεις του Μπεντιουζζαμάν Χαζретλερί επίσης εφιστούν την προσοχή στην πολύπλοκη δομή του σύμπαντος:
«Η βοήθεια των στοιχείων της ζωής, ιδίως των νεφών για τα φυτά, των φυτών για τα ζώα, των ζώων για τους ανθρώπους, το άφθονο γάλα των μαστών για τη θρέψη των βρεφών, και η παροχή πολλών αναγκών και τροφίμων πέρα από τις δυνάμεις των ζωντανών όντων, από απροσδόκητα μέρη, ακόμα και η κίνηση των θρεπτικών σωματιδίων για την επισκευή των κυττάρων του σώματος, αποτελούν παραδείγματα της θεϊκής υποταγής και της θεϊκής εξυπηρέτησης, και αποδεικνύουν άμεσα την αλήθεια της αλληλοβοήθειας.»
την οικουμενική και ελεήμονα κυριαρχία του Κυρίου των Κόσμων, ο οποίος διοικεί ολόκληρο το σύμπαν σαν παλάτι.
δείχνουν.”
(Ασά-ι Μούσα, σελ. 136)
Το σύμπαν δεν δημιουργήθηκε αποσπασματικά και ασύνδετα. Αντίθετα, το σύμπαν αποτελεί μια ενότητα. Όπως ο άνθρωπος, αν και φαινομενικά αποτελείται από διάφορα μέρη όπως χέρια, πόδια, γλώσσα, χείλη, σαγόνι, δάχτυλα, μάτια, μάγουλα, μύτη, σπλήνα, κ.λπ., τον αποκαλούμε με ένα όνομα και τον αντιλαμβανόμαστε ως ενιαίο σύνολο, έτσι και το σύμπαν, αν και φαινομενικά αποτελείται από διάφορα στοιχεία όπως πέτρες, χώμα, χορτάρι, ζώα, στοιχεία και νερό, στην πραγματικότητα είναι μια ενότητα και ένα σύνολο. Αυτή η ενότητα και ολότητα αποδεικνύει ότι ο δημιουργός του είναι επίσης ένας και μοναδικός.
Για παράδειγμα,
Ας πάρουμε μια μέλισσα. Αυτή η μέλισσα έχει μάτια. Όμως, χωρίς τον Ήλιο, αυτά τα μάτια δεν έχουν νόημα. Εκείνος που δεν γνωρίζει τον Ήλιο, δεν μπορεί να φτιάξει μάτια. Άρα, ο ίδιος τεχνίτης που δημιούργησε τον Ήλιο, δημιούργησε και τα μάτια. Εκείνος που δεν μπορεί να φτιάξει αυτιά, δεν μπορεί να δημιουργήσει ήχους. Εκείνος που δεν μπορεί να δημιουργήσει γεύσεις, δεν μπορεί να δημιουργήσει γλώσσα. Εκείνος που δεν μπορεί να δημιουργήσει συμπόνια και έλεος, δεν μπορεί να δημιουργήσει καρδιά και συνείδηση, και ούτω καθεξής…
Εν κατακλείδι, αυτός που δημιούργησε μια τρίχα, είναι ο ίδιος που δημιούργησε το κεφάλι του ανθρώπου· και αυτός που δημιούργησε τον άνθρωπο, δεν μπορεί να είναι άλλος από αυτόν που δημιούργησε τον κόσμο και ό,τι περιέχει. Και αυτός που δημιούργησε τον κόσμο, τους γαλαξίες και τους γαλαξίες, δεν μπορεί να είναι άλλος από αυτόν που δημιούργησε όλη την ύπαρξη.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
