Στις ειδήσεις βλέπουμε καθημερινά εκατοντάδες αθώους ανθρώπους, παιδιά, μωρά να σκοτώνονται. Βλέποντας αυτές τις εικόνες, η καρδιά μας σπαράζει. Έχω κι εγώ παιδιά, πώς μπορεί να χωρέσει σε καμιά συνείδηση το να διαλύουν θραύσματα οβίδων το σώμα ενός μικρού παιδιού; Είναι σωστό να καταριόμαστε αυτούς που διαπράττουν αυτές τις αδικίες, ή γιατί δεν έρχεται το τέλος αυτών των εθνών, αυτών των κρατών που διαπράττουν τέτοια εγκλήματα, γιατί δεν καταστρέφονται;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Ο Θεός ποτέ δεν επέτρεψε την ατιμωρησία της αδικίας. Αν κοιτάξουμε την ιστορία της ανθρωπότητας, θα δούμε ότι οι άδικοι άνθρωποι και τα άδικα κράτη, αργά ή γρήγορα, υπέστησαν τρομερές συνέπειες για τις πράξεις τους.
Εμείς επίσης ελπίζουμε ακράδαντα ότι αυτή η αδικία θα τελειώσει το συντομότερο δυνατό και ότι οι Μουσουλμάνοι θα απαλλαγούν από αυτή την καταπίεση.
Επιπλέον, όσοι πεθαίνουν από καταπίεση, μεταβαίνουν στην άλλη ζωή με το βαθμό του μάρτυρα. Αυτό τους επιτρέπει να κερδίσουν μια αιώνια ζωή, σε αντάλλαγμα για μια σύντομη, ταραχώδη και επίπονη επίγεια ζωή.
Υπάρχει διαφωνία μεταξύ των ισλαμιστών λογίων σχετικά με το ποιος αξίζει κατάρα και ποιος όχι. Μια μερίδα λογίων υποστηρίζει ότι δεν επιτρέπεται να καταραστεί κανείς μουσουλμάνος. Μια άλλη μερίδα λογίων αποδέχεται ότι επιτρέπεται να καταραστεί κανείς ασεβής μουσουλμάνος. Η δυνατότητα κατάρας εναντίον απίστων αποτελεί επίσης αντικείμενο συζήτησης.
Ορισμένοι μελετητές αποδέχονται ότι οι άπιστοι μπορούν να καταραθούν άνευ όρων, ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι αυτό δεν είναι υποχρεωτικό, και ότι αν και είναι δυνατό να τους καταραθεί κανείς, είναι πιο όμορφο και ωφέλιμο να μην το κάνει.
(Φαχρουντίν αλ-Ραζί, Τεφσίρ-ι Κεμπίρ, Τόμος ΙΙΙ/188; Ιμπν Μάτζε, Μετάφραση και Σχολιασμός, Τόμος Χ/148).
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
