– Ο κόσμος βρίσκεται ανάμεσα στη γη και τον ουρανό. Από την ημέρα της δημιουργίας του, ο Θεός δεν τον έχει κοιτάξει. Την ημέρα της Κρίσης, ο κόσμος θα πει: «Κύριε! Δώσε με σήμερα στον πιο ταπεινό δούλο σου!». Ο Προφήτης θα του πει: «Ω, τίποτα! Σώπα! Δεν ήμουν πρόθυμος να σε δώσω σε αυτούς ούτε καν στον κόσμο. Θα είμαι πρόθυμος να σε δώσω σε αυτούς σήμερα;»
– Είναι χαντίθ; Ποια είναι η ερμηνεία του;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Ο Ιμάμ Γαζαλί αναφέρει αυτό το χαντίθ στο Ιχιά.
(βλ. Ιχιά, 3/204)
Ωστόσο, ο συγγραφέας των χαντίθ του Ιχια.
Ζεϋν αλ-Ιρακί,
«Η πρώτη πρόταση αυτής της αφήγησης
‘Μουρσέλ’ (κάτι σαν αδύναμος)
όπως αναφέρεται. Δεν μπόρεσα να βρω το υπόλοιπο τμήμα.”
είπε.
(βλ. Ταχρίτζου αχάδις αλ-Ιχιά – Ιχιά με αλ-Ιχιά – μήνας)
– Στην αποδιδόμενη στον αλ-Ιράκι αφήγηση, η οποία αναφέρεται, περιέχονται οι ακόλουθες εκφράσεις:
«Ασφαλώς, ο Αλλάχ δεν έχει μισητότερο πλάσμα από τον κόσμο ανάμεσα σε όλα τα πλάσματα που δημιούργησε. Πράγματι, από την ημέρα που τον δημιούργησε, δεν τον έχει κοιτάξει.»
(βλ. Ιμπν Αμπί αλ-Ντουνιά, αλ-Ζουχντ, 1/37; Ζεμ αλ-Ντουνιά, 1/29; Μπεϊχάκι, Σουαμπ αλ-Ιμάν, 13/102; Ιχιά, 3/203)
Καμία από αυτές τις πηγές δεν περιέχει το αναφερόμενο στην ερώτηση
«Η ημέρα της κρίσεως…»
Δεν βρήκαμε πληροφορίες που να ξεκινούν από το nden.
Η αλυσίδα των αφηγητών του χαντίθ.
αποκομμένος/αποσυνδεδεμένος
Επειδή είναι έτσι, αυτή η αφήγηση είναι αδύναμη.
Ουσιαστικά, ο κόσμος έχει τρεις όψεις:
Πρώτη όψη:
Αναλογίζεται τα Εσμά-ι Χουσνά,
Αποκαλύπτει τα κεντήματά τους, γίνεται καθρέφτης γι’ αυτούς. Αυτή η πλευρά του κόσμου είναι πολύ όμορφη, αξίζει αγάπης και όχι μίσους. Να αγαπάς αυτή την πλευρά του κόσμου σημαίνει να αγαπάς τα ονόματα του Θεού.
Δεύτερη όψη:
Κοιτάζει προς την μεταθανάτια ζωή, είναι το χωράφι της μεταθανάτιας ζωής.
Είναι το χωράφι του Παραδείσου. Είναι ο κήπος των λουλουδιών της ευσπλαχνίας. Εδώ σπέρνεται, εκεί θερίζεται. Το πρόσωπό του είναι όμορφο, όπως και το προηγούμενο. Αξίζει αγάπης, όχι περιφρόνησης.
Το τρίτο πρόσωπο
:
Είναι το πρόσωπο που βλέπει τα απαγορευμένα, τις αμαρτίες, τις επιθυμίες της ψυχής και είναι το πέπλο της αμέλειας.
Αυτό το πρόσωπο είναι άσχημο, κακό, βρώμικο, φθαρτό, οδυνηρό, απατηλό. Αυτού του είδους το πρόσωπο είναι αυτό που ο Μουσουλμάνος πρέπει να αποφεύγει. Η αγάπη για αυτή την πλευρά του κόσμου, όπως αναφέρεται στο χαντίθ, είναι η αρχή όλων των λαθών.
Αυτό που είναι επικίνδυνο στην αγάπη για τον κόσμο,
ξεχνώντας τα πρώτα δύο πρόσωπα του κόσμου
μόνο με την τρίτη πλευρά του
είναι χρονοτριβή.
Αυτή η τρίτη όψη του κόσμου είναι που κατακρίνεται και αποδοκιμάζεται στα Χαντίθ.
(βλ. Τιρμίζι, Ζουχδ: 14; Ιμπν-ι Μάτζε, Ζουχδ: 3; Δαρίμι, Μουκαδδιμέ: 32; Δειλέμι, Μουσνέδ 1:141-142; Ατζλούνι, Κεσφου’λ-Χαφά 1:492; Νουρσί, Σοζλέρ, 32. Σοζούν, 2. Μεβκίφι)
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
