«…Ο Σαμπίτ ιμπν Νταχχάκ είπε: Ο Αγγελιοφόρος του Αλλάχ (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) είπε: Όποιος ορκίζεται με όρκο διαφορετικό από τον όρκο της ισλαμικής θρησκείας, είναι σαν εκείνον που ορκίζεται με τον όρκο της θρησκείας του…» Μπουχάρι: 14.C. 6533.S – Τιρμίζι: 3.C. 1583.N
«…Από τον Σα’δ μπιν Ουμπάδε (ρα). Ο Ιμπν Ουμάρ, όταν άκουσε έναν άνδρα να λέει «για το δίκιο της Κάαμπα», είπε: «Δεν ορκίζονται παρά μόνο στο όνομα του Θεού». Εγώ άκουσα τον Αγγελιοφόρο του Θεού (σ.α.β.) να λέει: «Όποιος ορκίζεται σε όνομα εκτός από το όνομα του Θεού, έχει γίνει άπιστος ή ειδωλολάτρης». ΤΙΡΜΙΖΙ: 3.C.1574.N – ΑΧΜΕΔ: 2 / 125 – ΧΑΚΙΜ: 1 / 65 – ΜΠΕΓΑΒΙ Σ. ΣΟΥΝΝΕ: 10 / 7»
«…Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) είπε: “Όποιος ορκίζεται στο όνομα κάποιου άλλου εκτός από τον Θεό, έχει διαπράξει ειδωλολατρία.”» ΑΧΜΕΔ: 1/47
– Λένε, με βάση αυτά τα χαντίθ, ότι οι υπάλληλοι, οι στρατιώτες και οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι άπιστοι. (Επειδή περιέχουν εκφράσεις του τύπου “ορκίζομαι στην τιμή μου”).
– Πόσο αληθινό είναι;
– Ή υπάρχει διαφορά ανάμεσα στις εκφράσεις που αναφέρονται στα χαντίθ και στις εκφράσεις όπως “ορκίζομαι στη σημερινή μου τιμή” κλπ.;
– Είχα διαβάσει χαντίθ σχετικά με όσους ορκίζονταν στο όνομα της Λατ και της Ουζζά, και τα ερμήνευσα ως εξής: όποιος ορκίζεται σε θεότητα, πέφτει σε σιρκ (ειδωλολατρία), αλλά φαίνεται πως το ίδιο ισχύει και για την Κάαμπα. Συχνά, το περιστατικό με τον Αμμάρ χρησιμοποιείται ως δικαιολογία, αλλά πιστεύω πως η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συγκριθεί με την περίπτωση βασανισμού. Ας πούμε ότι οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι το κάνουν για να δώσουν ευκαιρίες στους μουσουλμάνους, και ο στρατός προστατεύει τον μουσουλμανικό λαό (αν και η εγκυρότητα αυτού του επιχειρήματος είναι αμφισβητήσιμη. Στο τέλος, δεν πρόκειται για αμαρτία/χαράμ. Είναι σιρκ).
– Υπάρχει κάποιος βάσιμος λόγος για τον οποίο ο υπάλληλος διέπραξε αυτή την απάτη;
– Τελικά, μπορεί να μην είναι δημόσιος υπάλληλος, μπορεί να βγάζει το ψωμί του με άλλον τρόπο, με τα καλά και τα κακά του. Θα ήμουν ευγνώμων αν εξηγούσατε την ουσία του θέματος με αποδείξεις.
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Ο όρκος,
να διακρίνουμε μεταξύ “θρησκευτικού όρκου” και “επίσημου όρκου του κράτους”
απαιτείται.
Θρησκευτικός όρκος,
“Ορκίζομαι, μα τον Θεό, ορκίζομαι, μα τον Θεό, ορκίζομαι, μα τον Θεό”
ή
«Άλλα ονόματα και ιδιότητες του Θεού»
γίνεται πάνω σε αυτό.
Επίσημος όρκος
ενώ,
“υπόσχεση και επιβεβαίωση της υπόσχεσης” σύμφωνα με τους νόμους ενός κράτους
Είναι θέμα ουσίας. Για παράδειγμα, τα κοσμικά κράτη δεν αναμειγνύουν τη θρησκεία στις κρατικές υποθέσεις· επομένως, γι’ αυτά η ορκωμοσία που επιβάλλουν δεν έχει σχέση με τη θρησκεία. Αν είχε…
“Επ’ ονόματι του Θεού”
έλεγαν.
Ένας πιστός, για παράδειγμα, όταν δίνει επίσημο όρκο.
“Επί της τιμής μου”
εκτός αν θεωρεί την τιμή του ανώτερη από τον Θεό και δεν θεωρεί αυτήν την υπόσχεση θρησκευτικό όρκο.
Δεν είναι ειδωλολάτρης.
Ο πιστός που επιθυμεί να δώσει έναν θρησκευτικά δεσμευτικό και νόμιμο όρκο, δεν πρέπει να ορκίζεται στο όνομα του Θεού και στα άλλα ονόματα και ιδιότητές Του, αλλά σε κάτι άλλο, έστω και ιερό –
θεωρώντας το όρκο και πιστεύοντας ότι είναι θεμιτό –
αν ορκιστεί
διαπράττει αμαρτία, αλλά παρ’ όλα αυτά δεν γίνεται ειδωλολάτρης.
Τα σχετικά χαντίθ πρέπει να γίνονται κατανοητά σε αυτό το πλαίσιο.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
