– Ποια είναι η αιτία αυτού;
– Τι επιχειρήματα έχουν προβάλει αυτοί που σκέφτονται με αυτόν τον τρόπο;
– Επίσης, ποια άλλα άτομα δεν γίνονται δεκτά ως μάρτυρες και ποιοι είναι οι θρησκευτικοί λόγοι για αυτό;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Η βασική αρχή για την αποδοχή της μαρτυρίας είναι ότι το άτομο που θα μαρτυρήσει
δίκαιος
είναι. Πράγματι, στο Κοράνι,
«Πάρτε δύο δίκαιους μάρτυρες από ανάμεσά σας. Να είστε δίκαιοι στη μαρτυρία σας για χάρη του Θεού.»
(Αλ-Ταλάκ, 65/2)
Διατάχθηκε και τονίστηκε ότι ο μάρτυρας πρέπει να είναι δίκαιος.
Δικαιοσύνη;
πρέπει να απέχει από τις μεγάλες αμαρτίες και να αποφεύγει να κάνει απλές και ευτελείς πράξεις που θα τον καταστήσουν ανάξιο μεταξύ των ανθρώπων. Τα άτομα που φέρουν αυτές τις ιδιότητες μπορούν να δώσουν μαρτυρία.
Όπως είναι γνωστό, ορισμένα πράγματα που η παράδοση θεωρεί όμορφα ή άσχημα, τα οποία εμπίπτουν σε τομείς που δεν καθορίζονται από τους απόλυτους και αμετάβλητους κανόνες της θρησκείας, διαφέρουν ανάλογα με τον χρόνο και τον τόπο.
Για παράδειγμα, σε παλαιότερες εποχές
οι άνδρες να κυκλοφορούν με το κεφάλι ακάλυπτο
Θεωρούνταν ντροπή. Επομένως, επειδή έκαναν κάτι που η κοινωνία θεωρούσε ντροπή, έλεγαν ότι οι άνδρες που κυκλοφορούσαν με το κεφάλι ακάλυπτο είχαν χάσει την ιδιότητα του δικαίου και η μαρτυρία τους απορριπτόταν.
Ωστόσο, το ίδιο έθιμο υφίσταται σε μια διαφορετική ισλαμική χώρα κατά την ίδια χρονική περίοδο.
Στην Ανδαλουσία, η ντροπή δεν ήταν αποδεκτή.
Εκεί, οι άνδρες κυκλοφορούσαν στους δρόμους με το κεφάλι ακάλυπτο και κανείς δεν το θεωρούσε κατακριτέο.
Παρομοίως με αυτό το παράδειγμα,
το να τρώει κανείς κάτι στη μέση του δρόμου, το να ταΐζει πουλιά στη στέγη με τρόπο που να δίνει τη δυνατότητα να παρακολουθεί τα σπίτια των άλλων,
θεωρήθηκε ως ένας από τους παράγοντες που υπονομεύουν την αξιοπιστία της μαρτυρίας.
Αυτό το θέμα αναφέρεται συχνότερα στα βιβλία της ισλαμικής νομολογίας.
ευγένεια/καλοσύνη
εκφράζεται ως.
«Επιδεικνύοντας συμπεριφορά αντάξια ανθρώπου»
που μπορεί να οριστεί ως
“φιλανθρωπία”
φαίνεται να κατέχει μια κυρίαρχη θέση σε θέματα μαρτυρίας.
Αν και στα έργα της ισλαμικής νομολογίας οι συμπεριφορές που αντιβαίνουν στην ευπρέπεια επιχειρείται να εξηγηθούν με τη μορφή ενός εκτενούς καταλόγου παραδειγμάτων,
(Ιμπν Κουδάμα, XIV, 152-153; αλ-Φετάβα αλ-Χιντίγια, III, 468-469)
την ουσία αυτής της έννοιας,
αποφυγή όσων θεωρούνται από την κοινωνία ως ευτελή και ασήμαντα και συμμόρφωση με τους γενικούς κανόνες ευπρέπειας
δημιουργεί νόημα.
Mürüvvet,
Επίσης, υποδηλώνει ότι το άτομο πρέπει να απέχει από πράξεις που δεν συνάδουν με την ατομική του κατάσταση και την κοινωνική του θέση.
Αυτή η προϋπόθεση που απαιτείται στη μαρτυρία, αφορά εκείνον που δεν έχει αξιοπρέπεια.
θα έχει χάσει την αίσθηση της ντροπής, οπότε ο καθένας θα μπορεί να λέει ό,τι θέλει
βασίζεται στην υπόθεση.
Από την άλλη πλευρά,
το να θεωρούνται ορισμένα επαγγέλματα αντίθετα στην ευπρέπεια
δεν οφείλεται τόσο στην κακή φήμη του επαγγέλματος αυτού καθαυτού, όσο σε αυτά
η ισχυρή πιθανότητα να μην τηρείται η καθαριότητα όπως πρέπει, να καθυστερείται η προσευχή, να εμπλέκεται κανείς σε παράνομο κέρδος ή να συμμετέχει σε παράνομη πράξη
μπορεί να ειπωθεί ότι επηρεάστηκε από παράγοντες όπως αυτοί.
Αν και στα βιβλία της ισλαμικής νομολογίας δεν υπάρχει ρητή αναφορά στη μεταβλητότητα των συμπεριφορών που αντιβαίνουν στην ευπρέπεια, το πλαίσιο της ευπρέπειας είναι σε μεγάλο βαθμό
σύμφωνα με τα ειωθότα και τις κοινωνικές αντιλήψεις της εποχής
υπάρχουν εκφράσεις που δείχνουν ότι σχεδιάστηκε με βάση αυτό.
Επομένως, με την πάροδο του χρόνου, μια συμπεριφορά που κάποτε θεωρούνταν αντίθετη στην ευπρέπεια, μπορεί να αλλάξει καθώς αλλάζουν οι αντιλήψεις.
αν και η έννοια της ευπρέπειας παραμένει η ίδια από άποψη ορισμού, ποικίλλει από άποψη περιεχομένου
μπορεί να ειπωθεί.
Εν ολίγοις, οι ιδιότητες που αποστερούν από ένα άτομο την αξιοπρέπεια, καταργούν και την ιδιότητα της δικαιοσύνης, και οι μαρτυρίες τέτοιων ατόμων δεν γίνονται δεκτές ως αποδεικτικά στοιχεία για την έκδοση δικαστικής απόφασης.
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
– ΜΑΡΤΥΡΑΣ (ΜΑΡΤΥΣ)
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
