– Θα λατρεύαμε τον Θεό αν δεν μας είχε υποσχεθεί τον Παράδεισο και δεν μας είχε απειλήσει με την Κόλαση;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Λατρεία,
Είναι μια πράξη ευχαριστίας προς τον Κύριο για τις ευλογίες που μας χάρισε. Είτε υπάρχει παράδεισος είτε κόλαση, ο άνθρωπος πρέπει να το κάνει συνειδητά.
Ο λόγος που τελούμε την λατρεία είναι επειδή αυτό είναι εντολή του Θεού.
Δεν τελούμε λατρεία για να πάμε στον παράδεισο ή για να γλιτώσουμε από την κόλαση.
Κάθε πιστός γνωρίζει ότι προσεύχεται για χάρη του Θεού. Με αυτή την πίστη, πηγαίνει πέντε φορές την ημέρα ενώπιον του Κυρίου του.
Η ακόλουθη δήλωση του Μπεντιουζζαμάν Χαζρετλερί θα ρίξει φως στο θέμα μας:
“Δεν έχω ούτε λαχτάρα για τον παράδεισο, ούτε φόβο για την κόλαση.”
Ακόμη και αν κάποιος προσεύχεται αποκλειστικά για να ευχαριστήσει τον Θεό, η προσδοκία του Παραδείσου μπορεί να μην βλάψει την πράξη της προσευχής, αλλά μπορεί να βλάψει την ειλικρίνειά του.
Η γνώση ότι η εντολή του Θεού υπερτερεί όλων των πραγμάτων θα εδραιώσει την αγάπη για τη λατρεία στις καρδιές μας.
Ο Παντοδύναμος Θεός αναφέρει στο Ιερό Κοράνι:
“Τζίνι και άνθρωποι,
(να με γνωρίσει ως την απόλυτη αιτία, να φτάσει στη γνώση μου και)
δημιούργησα για να με λατρεύουν.”
(Αλ-Ζαριγιάτ, 51/56)
λέει. Κάθε πράξη και κίνηση έχει ένα τελικό σκοπό. Η δημιουργία και η οργάνωση αυτού του σύμπαντος και του χώρου, καθώς και των ανθρώπων και των τζιν,
“Υπακοή στον Θεό”
για την υποβολή της πρότασης. Κάθε ον με συνείδηση και βούληση θα γνωρίσει τον Θεό και θα Τον λατρεύσει. Αυτό είναι το σχέδιο του Θεού στη δημιουργία των πραγμάτων και των γεγονότων.
–αν μου επιτραπεί η έκφραση–
είναι θεϊκός σκοπός.
Η λατρεία σημαίνει την εκπλήρωση των εντολών του Θεού και την εκπροσώπηση των ευθυνών της υπακοής. Η υπακοή ερμηνεύεται ως η κατάσταση του να είσαι υπηρέτης.
Η νομική έννοια της λατρείας (ιμπάδτ) είναι η υπακοή που γίνεται με ειλικρινή πρόθεση, με την προσδοκία ανταμοιβής και με την επιθυμία να πλησιάσει κανείς τον Θεό. Όταν μιλάμε για λατρεία, εννοούμε τόσο την υπακοή όσο και την εγγύτητα, δηλαδή την προσέγγιση του Θεού.
Αν θεωρήσουμε ότι τα τζίν και οι άνθρωποι δημιουργήθηκαν μόνο για να λατρεύουν τον Αλλάχ, τότε μπορούμε να πούμε εν συντομία ότι η λατρεία σημαίνει να εκπληρώνουμε όλα όσα ο Αλλάχ έχει διατάξει.
Σύμφωνα με μια ευρέως διαδεδομένη αντίληψη, η λατρεία περιορίζεται στην προσευχή, τη νηστεία, τη ζακάτ και το χατζ. Αυτή η αντίληψη είναι αναμφίβολα σωστή. Ωστόσο, ο περιορισμός της λατρείας σε τέτοιο βαθμό, τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά, οδηγεί σε μια στένωση της κατανόησής της. Στην πραγματικότητα, οι πέντε βασικές αρχές που θεωρούμε ως προϋποθέσεις του Ισλάμ, μπορούν να θεωρηθούν ως μια σύνοψη ή οι θεμελιώδεις αρχές της λατρείας. Όταν τις αναλύσουμε και λάβουμε υπόψη και άλλες μορφές λατρείας, τότε βλέπουμε ολόκληρη τη δόξα του Ισλάμ να ξεδιπλώνεται.
Η λατρεία, η οποία συνίσταται στην ολόψυχη, ολόθυμη, ολόσωμη, εσωτερική και εξωτερική αφοσίωση του ανθρώπου στον Θεό, με τις διανοητικές του ικανότητες, το μυαλό και τη γλώσσα του, είναι μια συστηματική μορφή δράσης. Επειδή έχει αυτή τη σημασία, η λατρεία…
“λατρεύω-προσκυνώ”
Δεν είναι δυνατόν να εκφραστεί και να μεταφραστεί με αυτόν τον τρόπο. Η λατρεία και η προσκύνηση συνίστανται σε μια απλή τάση, σε κινήσεις ή πράξεις που γίνονται χωρίς πραγματική συνείδηση και πρόθεση και χωρίς σύστημα.
Ακόμη κι αν η λατρεία των ειδωλολατρών, η προσκύνηση ζωντανών και άψυχων όντων και αντικειμένων που θεωρούν θεούς, μεσάζοντες μεταξύ αυτών και του Θεού, ονομάζεται στη γλώσσα μας «προσκύνημα» και «λατρεία», δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να ονομαστεί «ιμπάδ» (λατρεία). Διότι η λατρεία ανήκει αποκλειστικά στον Υπέρτατο Θεό. Ναι, η λατρεία γίνεται μόνο σε Αυτόν.
Η λατρεία είναι έμφυτη στην ανθρώπινη φύση.
Θρησκεία;
Υπό οποιαδήποτε μορφή, με οποιαδήποτε ονομασία, όπως και αν περιγράφεται και χαρακτηρίζεται, έχει εμφανιστεί πάντα και παντού στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Η θρησκεία έχει ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά. Αυτά είναι: η πίστη, η λατρεία και η κοινότητα. Συνεπώς, η θρησκεία είναι μια ανθρώπινη και κοινωνική πραγματικότητα. Όπου υπάρχει άνθρωπος, υπάρχει και θρησκεία. Ωστόσο, η θρησκεία δεν είναι απλώς μια πίστη και ένα σύνολο πεποιθήσεων. Η λατρεία είναι ένα πολύ σημαντικό και αναπόσπαστο χαρακτηριστικό της θρησκείας.
Ναι, η δουλεία είναι εγγενής στην ανθρώπινη φύση. Ο Θεός (cc) δημιούργησε τον άνθρωπο με τη φύση και την ικανότητα να είναι δούλος. Ωστόσο, ο άνθρωπος συχνά χρησιμοποίησε αυτό το χαρακτηριστικό με κακό και λανθασμένο τρόπο. Αντικείμενα όπως πέτρες, δέντρα, αστέρια, φεγγάρι και ήλιος, που δεν έχουν καμία απολύτως αξία λατρείας, αδύναμα και ανίσχυρα δημιουργήματα του Θεού, έχουν υποβιβαστεί από τη θέση της δουλείας σε βαθμό που να θεωρούνται συνέταιροι του Θεού. Το γεγονός ότι οι άνθρωποι, όταν δεν βρίσκουν τον Αληθινό Θεό, επινοούν πολλούς ψευδείς θεούς και υποκλίνονται σε αυτούς, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια απόκλιση από αυτήν την εγγενή κατάσταση.
Η πίστη (Ιμάν) συνίσταται στην προφορική ομολογία του Ισλάμ και στην ειλικρινή αποδοχή του με την καρδιά.
Ωστόσο, για να επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα, η πίστη πρέπει να ενισχύεται και να υποστηρίζεται με πράξεις. Ορισμένοι άνθρωποι…
“Σημασία έχει η καθαρότητα της καρδιάς και η καλή πρόθεση. Οι θρησκευτικές τελετές δεν είναι τόσο σημαντικές.”
τα λόγια τους δεν έχουν άλλο νόημα παρά την καταστροφή των συμβόλων (συνθημάτων) της θρησκείας.
Η ανθρώπινη ζωή αποκτά νόημα ανάλογα με την εκπλήρωση του καθήκοντος της υπακοής στον Θεό.
Οι πράξεις λατρείας για τις οποίες ο Υπέρτατος Δημιουργός μας θεωρεί υπεύθυνους, είναι για να μην σκουριάζει η ανθρωπιά μας, η ανθρώπινη πλευρά μας, αλλά να λάμπει διαρκώς.
Επειδή ο άνθρωπος αποτελείται τόσο από σώμα όσο και από ψυχή, η αρμονική πρόοδος και η ισορροπημένη ανάπτυξη απαιτούν ίση προσοχή και φροντίδα και για τις δύο αυτές πλευρές της ανθρώπινης προσωπικότητας.
Σύμφωνα με το Κοράνι, όλα τα όντα λατρεύουν. Το Κοράνι το εκφράζει ως εξής:
«Δεν υπάρχει τίποτα που να μην δοξάζει τον Θεό.»
(Ισραήλ, 17/44)
Και πάλι, το Κοράνι αναφέρει ότι η επιμήκυνση και η βράχυνση είναι μια μορφή λατρείας, μια προσκύνηση, που είναι χαρακτηριστική της σκιάς. Η προσκύνηση είναι και η λατρεία των φυτών και των κλαδιών. Τα αστέρια, τα βουνά, τα πουλιά, τα ζώα και πολλά άλλα πλάσματα, όλα λατρεύουν με τον δικό τους μοναδικό τρόπο. Ακόμη και η βροντή είναι ύμνος και δοξολογία προς τον Θεό.
Ο άνθρωπος, με την εξέχουσα θέση του στο σύμπαν, προικισμένος με νου, ιδέες και ανώτερες ικανότητες, δημιουργήθηκε για έναν υπέρτατο σκοπό. Αυτός ο σκοπός είναι να γνωρίσει τον Θεό και να Τον λατρεύει.
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
– Γιατί προσευχόμαστε;
– Γιατί ο Θεός να έχει ανάγκη από τη λατρεία μας;
– Γιατί δημιουργήθηκε ο άνθρωπος;
– Εμείς είμαστε αυτοί που χρειαζόμαστε την προσευχή!
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
