– Μήπως ο πειρασμός του κακού δεν είναι αρκετός;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
– Η ύπαρξη τόσο καλών όσο και κακών ικανοτήτων στον άνθρωπο αποτελεί αναγκαιότητα της δοκιμασίας. Όπως τα σπόρια που σπέρνονται σε ένα χωράφι χρειάζονται εξωτερική φροντίδα, όπως πότισμα, σκαλισμα, ηλιοφάνεια και αερισμό, για να αναπτυχθούν.
Για να υποβληθεί ο άνθρωπος σε μια δίκαιη δοκιμασία, του έχουν δοθεί οι ικανότητες για καλό και κακό. Για να αναπτυχθεί και να ενεργοποιηθεί μια καλή ικανότητα που βρίσκεται σε εμβρυακό στάδιο, χρειάζεται η έμπνευση μιας θεϊκής δύναμης από έξω.
Οι κακές επιθυμίες που υπάρχουν στην ψυχή είναι σαν σπόροι. Για να αναπτυχθούν αυτές οι κακές ικανότητες, που βρίσκονται σε εμβρυακή κατάσταση, απαιτείται και μια εξωτερική επίδραση. Ο διάβολος είναι ένας τέτοιος εξωτερικός παράγοντας που ενεργοποιεί αυτές τις κακές ικανότητες.
– Επίσης, είναι αρκετά δύσκολο για τον άνθρωπο να θεωρήσει την εγωιστική του φύση ως εχθρό και να μην την ακούσει. Διότι, επειδή η εγωιστική φύση είναι εσωτερικός εχθρός, η βλάβη που προκαλεί είναι μεγάλη, και δεν είναι εύκολο για τον άνθρωπο να την αντιλαμβάνεται πάντα και να απορρίπτει τις επιθυμίες της. Αντίθετα, ο διάβολος είναι εξωτερικός εχθρός, οπότε είναι ευκολότερο να τον θεωρείς ως τέτοιον και να είσαι πάντα σε εγρήγορση απέναντί του.
– Ωστόσο, με την εξαιρετική ισλαμική διαπαιδαγώγηση, είναι δυνατόν να ανέλθει κανείς από το επίπεδο της αμαρτωλής ψυχής (εμμάρε) στα επίπεδα της ψυχής που επιπλήττει τον εαυτό της (λεββάμε), της ψυχής που ηρεμεί (μουτμαίνε), της ψυχής που είναι ευχαριστημένη (ραδγίε) και της ψυχής που είναι ευχαριστημένη από τον Θεό (μαρδγίε). Ωστόσο, η δοκιμασία πρέπει να συνεχίζεται καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής. Ακόμη και όταν οι άγιοι, με την άσκηση και την πειθαρχία της ψυχής τους, φτάνουν σε αυτά τα επίπεδα, η ζωή τους δεν πρέπει να χαρακτηρίζεται από μια απλότητα που μοιάζει με αγγέλου, από μια κατάσταση όπου δεν σκέφτονται το κακό. Για να διασφαλιστεί αυτό, η δοκιμασία συνεχίζεται μέχρι την τελευταία πνοή, αφενός με την επίδραση στα νεύρα/συναισθήματα και αφετέρου με την ύπαρξη του διαβόλου.
– Η φαντασία είναι εκείνη που δημιουργεί το έδαφος όπου συναντιούνται ο διάβολος και η ψυχή, σκεπάζοντας τον ουρανό της σκέψης του ανθρώπου με διάφορα σύννεφα φαντασιώσεων και σκοτεινές εμμονές, εμποδίζοντας την ορατότητα του φωτός της αλήθειας.
Ενδιαφέρον έχουν και τα παρακάτω λόγια του Μπεντιουζζαμάν, τα οποία ρίχνουν φως στο θέμα:
”Για παράδειγμα:
Όπως η ύπαρξη της μνήμης στον άνθρωπο αποτελεί αδιάψευστη απόδειξη της ύπαρξης του Λευχ-ι Μαχφούζ (Πίνακας των Αποκρυφών) στο σύμπαν.
Επίσης:
Στον άνθρωπο
μια διαβολική σπίθα στην άκρη της καρδιάς
με ένα όργανο που ονομάζεται “όργανο της εμμονής” και με τις υποδείξεις της “δύναμης της φαντασίας”
μια δαιμονική γλώσσα που μιλάει
και η διεφθαρμένη φανταστική δύναμη υπέκυψε στην εξουσία ενός μικρού διαβόλου και στη θέληση των ιδιοκτητών της
(στη θέλησή τους)
Το να αισθάνεται και να αντιλαμβάνεται ο καθένας μέσα του ότι κινείται αντίθετα με την επιθυμία και τη θέλησή του, αποτελεί αδιάψευστη απόδειξη της ύπαρξης μεγάλων δαιμόνων στον κόσμο.“Και αυτό
επειδή η διαβολική έμπνευση και η φανταστική δύναμη είναι σαν ένα αυτί και μια γλώσσα
, αντιλαμβάνονται την παρουσία μιας εξωτερικής, κακόβουλης οντότητας που φυσάει μέσα τους και τους κάνει να μιλούν.”
(Λάμψεις, Δέκατη Τρίτη Λάμψη, Δέκατη Ένδειξη)
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
