– Πώς μπορεί κανείς να είναι ήρεμος, όταν ο άνθρωπος βρίσκεται διαρκώς σε δοκιμασία και το αποτέλεσμα της δοκιμασίας είναι αβέβαιο;
– Ήρθαμε σε αυτόν τον κόσμο για να δοκιμαστούμε, και από την εφηβεία μας και έπειτα βρισκόμαστε διαρκώς και σε κάθε στιγμή σε δοκιμασία. Αυτό που με προβληματίζει είναι: αφού βρισκόμαστε σε διαρκή δοκιμασία και δεν ξέρουμε αν η απάντησή μας σε κάθε δοκιμασία, σε κάθε γεγονός ή κατάσταση, είναι αποδεκτή από τον Θεό, αν δηλαδή κερδίζουμε την εύνοιά Του ή όχι, πώς μπορεί ο άνθρωπος να βρει γαλήνη;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Τα πιο γλυκά όνειρα είναι αυτά που φέρνουν την μεγαλύτερη ευτυχία. Όσο πιο μεγάλη είναι η πιθανότητα να γίνουν πραγματικότητα τα όνειρα, τόσο περισσότερο αυξάνονται η γαλήνη και η ευτυχία.
Κάθε άνθρωπος που ζει στον κόσμο, είτε πιστεύει σε όσα λένε το Κοράνι και οι άλλες θεϊκές αποκαλύψεις και γίνεται πιστός, είτε δεν πιστεύει και γίνεται άπιστος. Κάθε άνθρωπος πρέπει να επιλέξει μία από αυτές τις δύο επιλογές.
Τώρα, ας δούμε: σε αυτό το αναπόφευκτο σταυροδρόμι, ο άνθρωπος θα είναι πιο ευτυχισμένος αν πιστέψει ή αν δεν πιστέψει;
Ο άπιστος, από τη φύση του, δεν θεωρεί τον εαυτό του σε δοκιμασία, οπότε δεν φαίνεται να υποφέρει από αυτή την άποψη. Ο πιστός, όμως, που πιστεύει στη δοκιμασία, ανησυχεί και λυπάται διαρκώς, αναρωτώμενος αν θα πετύχει σε αυτήν. Αυτό είναι ό,τι φαίνεται σε μια απλή και επιφανειακή λογική. Οι άπιστοι είναι πιο ευτυχισμένοι από τους πιστούς.
Ωστόσο, εάν γίνει μια εμπεριστατωμένη ανάλυση,
ότι οι πιστοί είναι ειρηνικοί και ευτυχισμένοι ανάλογα με τη δύναμη της πίστης τους, ενώ αντίθετα οι άπιστοι είναι ανάλογα με τον βαθμό της απιστίας τους.
-όπως ο ντεϊστής, ο αθεϊστής-
όσο πιο ισχυρός είναι, τόσο περισσότερο θα αυξάνονται η ανησυχία και η δυστυχία του.
παρατηρείται.
Διότι η πίστη και η απιστία έχουν μεγάλη επίδραση όχι μόνο στη μεταθανάτια ζωή, αλλά και στην επίγεια ζωή.
Κάθε άνθρωπος που έρχεται σε αυτόν τον κόσμο, είτε το θέλει είτε όχι:
– Υφίσταται διάφορες ταλαιπωρίες,
– Υφίστανται συμφορές,
– Γίνεται μάρτυρας του θανάτου των αγαπημένων του προσώπων,
– Βλέπει τον πλούτο που μάζευε μια ολόκληρη ζωή να καταστρέφεται μέσα σε μια νύχτα από έναν σεισμό ή έναν κλέφτη, και ούτω καθεξής…
Τώρα, ποιος μπορεί να βρει ειρήνη και ευτυχία, αυτός που έχει βιώσει αυτές τις δυσκολίες, με το να πιστεύει στον Θεό και στην μεταθανάτια ζωή, ή με το να αρνείται την πίστη;
Η απάντηση είναι προφανής. Διότι, στον κόσμο των σκέψεων εκείνου που πιστεύει στον Θεό και στην μετά θάνατον ζωή, τίποτα δεν χάνεται:
– Όλη η περιουσία που χάθηκε, κλάπηκε ή λεηλατήθηκε, θα του επιστραφεί με το παραπάνω στη μετά θάνατον ζωή.
– Θα αναστηθεί μαζί με τους αγαπημένους του και θα ξανασυναντηθεί μαζί τους στον παράδεισο.
Αντίθετα, στον κόσμο του αρνητή, η περιουσία του έχει χαθεί, οι συγγενείς του έχουν εκτελεστεί. Ο ίδιος θα εκτελεστεί σε λίγες μέρες. Και δεν θα μπορέσει ποτέ να ξαναδεί τους αγαπημένους του.
Μπορεί αυτή η ανησυχία να συγκριθεί με τη δυσκολία που αντιμετωπίζει ο πιστός κατά τη δοκιμασία;
Για να κατανοήσετε καλά αυτό το θέμα, σας συνιστούμε να διαβάσετε το Risale-i Nur και παραθέτουμε τα παρακάτω λόγια ως παράδειγμα:
«Αν, για να αποφευχθεί ένας κίνδυνος με πιθανότητα καταστροφής 1%, λαμβανόταν υπόψη η μαρτυρία ενός και μόνο πληροφοριοδότη, και ο άνθρωπος που αγνοούσε τη μαρτυρία του και ακολουθούσε το δρόμο αυτό, έχανε την όρεξή του από την ψυχική οδύνη της ανησυχίας για την καταστροφή, τότε, πώς γίνεται να αγνοούνται οι μαρτυρίες εκατοντάδων χιλιάδων πιστών και αξιόπιστων πληροφοριοδοτών, που με 100% πιθανότητα προειδοποιούν για την αμαρτία και την ακολασία, για την κρεμάλα του τάφου και την αιώνια απομόνωση, ενώ η πίστη και η λατρεία με 100% πιθανότητα απομακρύνουν την κρεμάλα, κλείνουν την απομόνωση και μετατρέπουν τον τάφο σε μια πύλη που οδηγεί σε έναν αιώνιο θησαυρό, σε ένα παλάτι ευτυχίας, και μάλιστα δείχνουν τα σημάδια και τα αποτελέσματα; Απέναντι σε αυτό το παράξενο, περίεργο, τρομερό και μεγαλειώδες ζήτημα, ο ανήμπορος άνθρωπος, και ιδιαίτερα ο μουσουλμάνος, αν…»
Ακόμα κι αν όλη η εξουσία και η απόλαυση του κόσμου δινόταν σε έναν μόνο άνθρωπο, αν δεν είχε πίστη και αφοσίωση, θα μπορούσε άραγε να αντέξει την οδυνηρή θλίψη που προκαλεί η ανησυχία του να περιμένει τη σειρά του, γνωρίζοντας ότι θα κληθεί ανά πάσα στιγμή;
Σας ρωτώ.
(βλ. Λόγοι, σελ. 143)
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
