– Ο Θεός λέει στο Κοράνι: «Δημιούργησα τους ανθρώπους και τα τζίνι για να με λατρεύουν μόνο εμένα». Αλλά με τόσα βάσανα, βασανιστήρια, βιασμούς, αδικίες κ.λπ…
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Ο Θεός, όταν δημιουργεί κάτι, το δημιουργεί για να αποφέρει ευεργετικά αποτελέσματα. Παρατηρώντας την τάξη στο σύμπαν, δεν συναντάμε καμία ατέλεια ή αταξία, και κάθε λογικός νους που βλέπει την τάξη του σύμπαντος δεν μπορεί παρά να δοξάζει το μεγαλείο του Θεού.
Ωστόσο, οι άνθρωποι μπορούν με τη δική τους βούληση να μετατρέψουν αυτά τα ευλογημένα πράγματα που δημιουργήθηκαν στο σύμπαν σε κακό.
Για παράδειγμα, η δημιουργία της φωτιάς είναι καλό. Αν όμως κάποιος βάλει το χέρι του στη φωτιά, η φωτιά γίνεται κακό για αυτόν. Ο Θεός όμως δημιούργησε τη φωτιά για να καλύπτουν οι άνθρωποι τις ανάγκες τους. Αν όμως ο άνθρωπος με τη δική του βούληση βάλει το χέρι του στη φωτιά, δεν μπορεί να ισχυριστεί: «Γιατί ο Θεός δημιούργησε αυτή τη φωτιά; Γιατί αυτή η φωτιά έκαψε το χέρι μου; Γιατί ο Θεός το επέτρεψε;». Διότι ο Θεός έχει θεσπίσει νόμους στο σύμπαν. Αν τους τηρείς, ωφελείσαι, αν δεν τους τηρείς, βλάπτεσαι. Αυτά τα παραδείγματα μπορούν να πολλαπλασιαστούν.
Όσον αφορά τον άνθρωπο, σύμφωνα με το Κοράνι, ο Θεός δημιούργησε τους ανθρώπους για να τον λατρεύουν και τους διέταξε να απέχουν από το κακό, την πορνεία και την ακολασία, και προειδοποίησε ότι θα τιμωρήσει με σκληρή τιμωρία όσους δεν υπακούσουν, και έστειλε εκατό χιλιάδες προφήτες για να προειδοποιήσουν τους ανθρώπους σε κάθε θέμα.
Ωστόσο, όσοι αμελούν τα καθήκοντά τους και αψηφούν αυτές τις εντολές, αδιαμφισβήτητα θα υποστούν τις συνέπειες των πράξεών τους.
Η μη άμεση παρέμβαση του Θεού στις κακές πράξεις σε αυτόν τον κόσμο οφείλεται στο γεγονός ότι βρισκόμαστε σε έναν κόσμο δοκιμασίας. Αυτός ο κόσμος είναι μια αίθουσα δοκιμασίας, και επιτρέπεται τόσο σε όσους κάνουν λάθος όσο και σε όσους κάνουν το σωστό. Αν υπήρχε παρέμβαση σε όσους κάνουν λάθος, η αίθουσα δοκιμασίας θα έχανε το νόημά της.
Αν έριχναν τριαντάφυλλα στα κεφάλια όσων έκαναν καλό και αγκάθια στα κεφάλια όσων έκαναν κακό, τότε αυτός ο κόσμος δε θα ήταν πια μια αίθουσα εξετάσεων.
Αυτή η συμφορά, τελικά, θα είναι έλεος για εκείνον τον άνθρωπο. Αν έχει αμαρτίες, θα είναι εξιλέωση γι’ αυτές. Αν δεν έχει αμαρτίες, θα είναι εξιλέωση για τις αμαρτίες που θα διαπράξει στο μέλλον. Επίσης, αυτές οι συμφορές που τον βρήκαν, ίσως γίνουν αιτία να πάει στον Παράδεισο. Δηλαδή, ο Θεός θα φερθεί με έλεος στον δούλο του που υπέστη αυτή τη συμφορά, και οι ανταμοιβές που θα του δώσει θα μειώσουν στο ελάχιστο τη σημασία της συμφοράς.
Επειδή δεν γνωρίζουμε την αληθινή φύση των γεγονότων, τείνουμε να ερμηνεύουμε αμέσως αρνητικά ένα φαινομενικά κακό γεγονός και να διαμαρτυρόμαστε, αναρωτώμενοι γιατί συνέβη έτσι και όχι αλλιώς. Φυσικά, οι συμφορές και οι δοκιμασίες δεν είναι επιθυμητές. Ωστόσο, όταν έρχονται, η σωστή στάση δεν είναι η ανταρσία, αλλά η υπομονή, η ευγνωμοσύνη και η σκέψη της ανταμοιβής. Αυτό είναι το ανώτερο επίπεδο της υπακοής.
Δεν είναι κάθε συμφορά μια θεϊκή τιμωρία· δεν πρέπει να θεωρούμε κάθε συμφορά, κάθε ασθένεια ή κάθε καταστροφή απαραίτητα ως εκδήλωση θεϊκής τιμωρίας.
Σε ένα ιερό χαντίθ αναφέρεται επίσης:
Όταν λέμε «δοκιμασία με συμφορές», εννοούμε «δοκιμασία με δυσκολίες». Τα αποτελέσματα των δύσκολων δοκιμασιών είναι επίσης μεγάλα. Οι ερωτήσεις στις εξετάσεις για δημόσιους υπαλλήλους, για παράδειγμα στις εξετάσεις για υποδιοικητές, δεν είναι φυσικά ίδιες. Όσο πιο εύκολη είναι η πρώτη από τη δεύτερη, τόσο πιο σημαντικό είναι το αποτέλεσμα της δεύτερης από την πρώτη.
Μια εξαιρετική παρατήρηση σχετικά με το θέμα:
Ο άνθρωπος οφείλει πρώτα να εξετάσει το σώμα του. Να σκεφτεί κάθε όργανο ξεχωριστά. Και να αναρωτηθεί: Ποιο όργανο δεν έχει την ιδανική θέση, σχήμα, μέγεθος και λειτουργία; Στη συνέχεια, πρέπει να στραφεί στον εσωτερικό του κόσμο και να συνεχίσει την ίδια σκέψη: Είναι η μνήμη περιττή, ή η φαντασία; Είναι η αγάπη υπερβολική, ή ο φόβος;
Όπως το σώμα αποτελεί ένα σύνολο με όλα τα όργανά του και μόνο τότε είναι ωφέλιμο, έτσι και η ψυχή αποτελεί ένα σύνολο με όλα τα συναισθήματα, τις αισθήσεις και τις λεπτές αποχρώσεις της. Μόνο έτσι μπορεί να αποδώσει καρπούς. Αν αφαιρέσετε από την ανθρώπινη ψυχή τη λογική και τη μνήμη, δεν θα μπορεί να εκτελέσει καμία λειτουργία. Αν αφαιρέσετε το συναίσθημα της ανησυχίας, θα γίνει τεμπέλης· δεν θα εργάζεται ούτε για τον κόσμο ούτε για τη μετά θάνατον ζωή. Αν αφαιρέσετε τον φόβο, θα χάσει την ικανότητα να προστατεύει τη ζωή του. Αν δεν έχει το συναίσθημα της αγάπης, δεν θα μπορεί να απολαύσει τίποτα.
Ο άνθρωπος, τόσο σωματικά όσο και πνευματικά, είναι φτιαγμένος με τον ωραιότερο και σοφότερο τρόπο. Αυτό ονομάζεται [πρόνοια]. Ομοίως, τα γεγονότα που συμβαίνουν σε όλη τη ζωή του ανθρώπου είναι τακτοποιημένα και με τάξη. Αυτό ονομάζεται [πεπρωμένο]. Το φανερό πεπρωμένο μαρτυρεί το πνευματικό πεπρωμένο. Και τα δύο είναι όμορφα σε όλα…
Απέναντι στις εκδηλώσεις του πνευματικού πεπρωμένου που ξεπερνούν τη θέλησή μας, εμείς, ως αδύναμοι υπηρέτες, όταν αισθανόμαστε αβοήθητοι και αμήχανοι, πρέπει αμέσως να στρέψουμε το βλέμμα μας στο προφανές πεπρωμένο και στις άπειρες σοφίες που κρύβει. Για παράδειγμα, πρέπει να θυμηθούμε την τρυφερή ανατροφή μας στη μήτρα της μητέρας: Εκείνη την περίοδο, η θεϊκή σοφία και η θεϊκή ευσπλαχνία μας ανατρεφούσαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, και εμείς δεν είχαμε επίγνωση τίποτα από όσα συνέβαιναν.
Τώρα ζούμε με άλλες εκδηλώσεις της ίδιας χάρης.
Ας πάρουμε το μάθημά μας από το χαντίθ και ας εμπιστευτούμε τη χάρη του Κυρίου μας, που μας έθρεψε, μας μεγάλωσε και τακτοποίησε τα πάντα με τον καλύτερο τρόπο εκείνη την ημέρα. Ο άνθρωπος σφάλλει αν πάρει ως μέτρο μόνο τον εαυτό του. Η ψυχή ενός νέου επιθυμεί να μην πάει σχολείο και να παίζει. Αλλά η λογική αντιτίθεται σε αυτό. Δείχνει τις ωραίες θέσεις στο μέλλον ή τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει, και τον αποτρέπει από το παιχνίδι.
Αν φωτιστεί με την πίστη, βλέπει τα πάντα και κάθε γεγονός ως εκδήλωση των Θεϊκών ονομάτων. Φτάνει στην αλήθεια. Για αυτόν τον ευτυχή δούλο, δεν υπάρχει πια τίποτα άσχημο.
Αυτοί που λένε έτσι, είναι ευτυχισμένοι άνθρωποι που έχουν φτάσει σε αυτή τη θέση. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν μυηθεί στο μυστικό.
Στα έργα του Νουρ, η ομορφιά εξετάζεται σε δύο μέρη: και . Μπορούμε να δώσουμε μερικά παραδείγματα αυτής της ταξινόμησης: Η μέρα είναι όμορφη από μόνη της, και η νύχτα έχει τη δική της ξεχωριστή ομορφιά. Η μία θυμίζει εγρήγορση, η άλλη ύπνο. Δεν είναι προφανές ότι χρειαζόμαστε και τα δύο;
Από την άλλη πλευρά, το φρούτο είναι καλό από μόνο του, ενώ το φάρμακο είναι καλό λόγω του αποτελέσματός του.
Τα γεγονότα που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος είναι είτε σαν τη νύχτα είτε σαν την ημέρα. Η υγεία μοιάζει με την ημέρα, ενώ η ασθένεια με τη νύχτα. Αν σκεφτούμε ότι η ασθένεια είναι εξιλέωση για τις αμαρτίες, διδάσκει στον άνθρωπο την αδυναμία του, τον προειδοποιεί για την υπακοή του, αποκόπτει την καρδιά του από τον κόσμο και την στρέφει προς τον Κύριό του, τότε θα δούμε ότι είναι μια ευλογία εξίσου μεγάλη με την υγεία. Η υγεία είναι η γιορτή του σώματος, ενώ η ασθένεια είναι τροφή για την καρδιά.
είναι απλώς ένας κρίκος στις αδιάκοπες εκδηλώσεις του σε αυτό το σύμπαν. Υπάρχουν πολλοί άλλοι κρίκοι, όπως οι θετικοί και αρνητικοί πόλοι του ηλεκτρισμού, η κόρη και το λευκό του ματιού, τα ερυθρά και λευκά αιμοσφαίρια. Είμαστε περικυκλωμένοι από αυτές τις δυάδες στον εσωτερικό και εξωτερικό κόσμο και αντλούμε ξεχωριστά οφέλη από καθεμιά.
Η μετάφραση ενός σχετικού εδαφίου από το Κοράνι έχει ως εξής:
Η ιερή στίχος αναφέρεται στον τζιχάντ, αλλά η ισχύς της είναι γενική. Και με αυτήν τη στίχο, μας δίνεται μια άλλη «δυαδική» οπτική: πόλεμος και ειρήνη. Η ειρήνη, δηλαδή η ειρήνη, είναι σαν την ημέρα, αρέσει σε όλους· ο πόλεμος μοιάζει με τη νύχτα. Αλλά εκείνοι που δεν πολεμούν όταν είναι απαραίτητο, το μέλλον τους σκοτεινιάζει, οι γενιές τους βυθίζονται σε μια αιώνια αβυσσο. Εκείνοι που γίνονται μάρτυρες στον τζιχάντ, όμως, ανυψώνονται αμέσως σε μια θέση προστασίας και η ζωή που έχασαν στον κόσμο, σε σύγκριση με αυτήν τη νέα ζωή, είναι σαν τη νύχτα.
Μπορεί να υπάρξει συμφορά χειρότερη από τον θάνατο; Η ιερή στίχος, αναγγέλλοντας ότι κάτω από αυτό το γεγονός που δεν αρέσει στην ψυχή κρύβονται μεγάλες ευεργεσίες, δεν μας δίνει άραγε μεγάλη παρηγοριά για τις άλλες συμφορές, τις ασθένειες και τις καταστροφές του κόσμου;
Μια ιερή παράδοση:
Σε αυτό το ιερό χαντίθ δίνεται η εξής ερμηνεία:
Η ζωή, δίπλα στην αιωνιότητα, είναι σαν μια στιγμή. Αν οι αρρώστιες, οι συμφορές και οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε σε αυτή τη σύντομη ζωή αποβαίνουν ευεργετικές για την αιώνια ζωή μας, τότε τι πειράζει; Τι σημασία έχουν εβδομήντα ή ογδόντα χρόνια σε σύγκριση με την αιωνιότητα; Δεν είναι αλήθεια ότι όλες οι εφήμερες συμφορές και δυσκολίες αυτού του κόσμου είναι ασήμαντες μπροστά στην αιώνια ευτυχία;
Αλλά η ανθρώπινη φύση επιδιώκει την άμεση ευχαρίστηση· δεν κοιτάζει στο μέλλον. Αυτό το πεδίο ανήκει στη λογική και στην καρδιά. Όπως αναφέραμε και νωρίτερα, κάθε συμφορά δεν είναι απαραίτητα «καταστροφή». Τα γεγονότα που δεν αρέσουν στην εγωιστική φύση μας και σκοτεινιάζουν τον εφήμερο κόσμο μας: είτε είναι μια θεϊκή προειδοποίηση, που μας αποτρέπει από το λάθος δρόμο. Είτε είναι εξιλέωση για τις αμαρτίες μας· μας κάνει να υποφέρουμε σε αυτόν τον κόσμο, και όχι στον αιώνιο. Ή είναι ένα μέσο για να στρέψει την ανθρώπινη καρδιά από την εφήμερη ζωή του κόσμου, προς τον Θεό και τον άλλο κόσμο.
Από την άλλη πλευρά, οι συμφορές είναι μια δοκιμασία υπομονής για τον άνθρωπο· η ανταμοιβή για την επιτυχία σε αυτή τη δοκιμασία είναι πολύ μεγάλη.
Τέλος, αυτά είναι θεϊκές τιμωρίες, θεϊκές καταστροφές. Σε γενικές συμφορές, όλοι μπορεί να έχουν μερίδιο. Για μια ομάδα, καταστροφή, για μια άλλη, προειδοποίηση, για μια άλλη, εξιλέωση για τις αμαρτίες…
Σε μεμονωμένες συμφορές, ο ασφαλέστερος δρόμος για εμάς είναι μάλλον ο εξής:
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
