«Όταν το έμβρυο συμπληρώσει σαράντα ημέρες, ο Θεός (ο Παντοδύναμος) στέλνει έναν άγγελο με τέσσερις λέξεις: (Αυτός ο άγγελος) γράφει την τροφή του, τον θάνατό του, τις πράξεις του, αν θα είναι δυστυχισμένος ή ευτυχισμένος, έπειτα του εμφυσάται η ψυχή και γράφεται η μοίρα του.»
– Μπορείτε να μου εξηγήσετε αυτό το χαντίθ;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Από τον Αμπντουλλάχ (ιμπν Μεσ’ούντ) ραδιγιαλλαχού ανχ, ο οποίος είπε: Ο Αγγελιοφόρος του Αλλάχ, ειρήνη και ευλογία σε αυτόν, μου είπε (για τις φάσεις της δημιουργίας του ανθρώπου) –
διότι αυτός λέει την αλήθεια και του αποκαλύπτεται η αλήθεια.
είπε:
«Σε καθέναν από εσάς, τα αρχικά υλικά (της δημιουργίας) συγκεντρώνονται στη μήτρα της μητέρας για σαράντα ημέρες (και ωριμάζουν σε κατάλληλη μορφή). Στη συνέχεια, αυτά τα υλικά, μέσα σε σαράντα ημέρες, μετατρέπονται σε πηχτό αίμα. Έπειτα, πάλι μέσα σε σαράντα ημέρες, μετατρέπονται σε μασώμενο κρέας. (Στο τέταρτο στάδιο της εξέλιξης) ο Θεός στέλνει έναν άγγελο. Και διατάσσει τον άγγελο να γράψει (αυτές) τις τέσσερις λέξεις στο αναπτυσσόμενο μασώμενο κρέας:»
γράψε την εργασία του, την τροφή του, το τέλος του, αν είναι δυστυχισμένος ή ευτυχισμένος,
λέγεται.”
Ο Ιμπν Μεσούντ είπε:
«Ορκίζομαι στον Αλλάχ, του οποίου η δύναμη κρατάει τη ζωή του Αμπντουλλάχ, ότι: Αφού ο άγγελος γράψει αυτά, του εμφυσάται πνεύμα (το έμβρυο αποκτά ζωή). Τώρα, κάποιος από εσάς (σύμφωνα με την προδιάθεση του) κάνει καλό έργο στον κόσμο, και μάλιστα φτάνει σε απόσταση μόλις ενός πήχυ από τον Παράδεισο. Τότε έρχεται η γραφή (που ο άγγελος έγραψε στο μητρώο), τον εμποδίζει. Τότε αυτός αρχίζει να κάνει τα έργα των κατοίκων της Κόλασης (και μπαίνει στην Κόλαση). Και κάποιος από εσάς κάνει κακό έργο, και μάλιστα φτάνει σε απόσταση μόλις ενός πήχυ από την Κόλαση. Τότε έρχεται η γραφή (που ο άγγελος έγραψε), τον εμποδίζει. Τότε αυτός αρχίζει να κάνει τα έργα των κατοίκων του Παραδείσου (καλό έργο), (και μπαίνει στον Παράδεισο).»
(Μπουχάρι, Μπεντ’ου’λ-χαλκ 6, Ενμπιγιά 1, Καντέρ 1; Μουσλίμ, Καντέρ 1. Επίσης βλ. Αμπού Νταβούντ, Σουννέτ 16; Τιρμίζι, Καντέρ 4; Ιμπνι Μάτζε, Μουκαντέμε 10)
Περιγραφή:
Αυτήν την χαντίθ, ο Μπουχάρι την αναφέρει σε ένα κεφάλαιο που πραγματεύεται τα καθήκοντα των αγγέλων. Η χαντίθ ταιριάζει με τον τίτλο, καθώς αναφέρεται στο γεγονός ότι ορισμένοι άγγελοι είναι επιφορτισμένοι με την καταγραφή της μοίρας, της ευτυχίας και της δυστυχίας των ανθρώπων.
Στο κείμενο του χαντίθ, τα λόγια του Αγγελιοφόρου του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) τελειώνουν με τις λέξεις (σάκι και σαΐντ). Οτιδήποτε ακολουθεί ανήκει στον αφηγητή Αμπντουλλάχ Ιμπν Μεσούντ. Στο κείμενο του Μπουχάρι, επειδή δεν υπάρχει διάκριση μεταξύ των δύο, θεωρείται ότι όλα είναι λόγια του Προφήτη (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν). Αυτή η υπόθεση έχει απορριφθεί από μια άλλη εκδοχή του χαντίθ, η οποία και παρουσιάζεται στη μετάφρασή μας.
Η δημιουργία του ανθρώπου περιγράφεται στο Κοράνι, συγκεκριμένα στις στίχους 12-14 της Σούρας αλ-Μουμινούν, οι οποίες έχουν ως εξής:
“Σίγουρα, εμείς πλάσαμε τον άνθρωπο από πηλό”
(εκκαθαρισμένο)
από μια δυναστεία
(από ουσία που αφομοιώνεται από τον ανθρώπινο οργανισμό ως τροφή)
δημιουργήσαμε. Έπειτα, εκείνη τη Δυναστεία,
(την ουσία που ενσαρκώνει εκείνη την ανθρώπινη γενιά)
σε ένα σταθερό αρχηγείο,
(στην ισχυρή μήτρα που συγκρατεί ό,τι έχει λάβει)
Σπέρμα,
(σπέρμα μέσα στο σπέρμα)
πραγματοποιήσαμε. Στη συνέχεια, τον Νουτφέι,
(εκείνο το ανθρώπινο σπέρμα)
Ενδιαφέρον,
(σε μορφή κολλώδους και πηγμένου αίματος)
δημιουργήσαμε. Στη συνέχεια, εκείνη την αλακάγια μούγκα
(ένα κομμάτι κρέας για μάσημα)
το βάλαμε σε φόρμα. Μετά, κόκαλο από μυδγάλι,
(Ανθρώπινος σκελετός)
δημιουργήσαμε. Στη συνέχεια, αυτό το οστό
(από σκελετό)
Και του φορέσαμε ένα κοστούμι. Μετά αυτό…
(η τελική μορφή της δημιουργίας)
μια άλλη δημιουργία
(με τη θέλησή του, την ψυχή του, τις σωματικές λειτουργίες και δυνάμεις του)
το
(αχσεν-ι τακβίμντε)
Δημιουργήσαμε μια νέα φύση. Σ’ αυτή την έννοια, ο Θεός είναι ο Δημιουργός.
(υποτιθέμενος)
υψώθηκε με το να δημιουργεί ομορφιά πέρα από τα όρια των ανθρώπων.”
Allah, insan denen bu yaratılış harikası varlığı bir anda yaratma kudretine sahipken, onu doğal şeklini alana kadar bir takım aşamalara, kanuni dönüşümlere tabi tutmasında şüphesiz ki özel ve genel birtakım faydalar, hikmetler vardır. Özel faydalardan en önemlisi anneye aittir: Allah, o yeni doğanı annenin karnında bir anda yaratmış olsaydı, anne alışkın olmadığı bir yükü karnında taşımak zorunda kalacak ve belki de ölümüne sebep olacaktı. Yaratılış aşamalarıyla sağlanan bu uygulama sayesinde bu sakınca önlenmiş oluyor. Genel olan hikmet ve fayda ise Allah’ın kudretini ve insanlara yaratılışın başlangıcında başlayan nimetini göstermesidir.
Σύμφωνα με αυτήν την αφήγηση, ο άνθρωπος, αφού ολοκληρώσει τις φάσεις της δημιουργίας του, όπως η αλέκα και η μούγδα, μέσα στη μήτρα και περάσει μια περίοδο εξέλιξης και μεταμόρφωσης εκατόν είκοσι ημερών, ο Θεός στέλνει έναν άγγελο για να καταγράψει το έργο του, την τροφή του, τον θάνατό του, αν θα είναι δυστυχισμένος ή ευτυχισμένος, και έπειτα εμφυσάται η ψυχή στο έμβρυο. Σύμφωνα με αυτήν την αφήγηση, ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη σε αυτόν) λέει:
«Κάποιος από εσάς, λόγω της φύσης του, κάνει καλά έργα στον κόσμο, και μάλιστα φτάνει σε απόσταση ενός πήχυ από τον Παράδεισο. Τότε έρχεται η γραφή που ο άγγελος έγραψε στη μήτρα της μητέρας του και τον εμποδίζει. Τότε αυτός ο άνθρωπος αρχίζει να κάνει τα έργα των κατοίκων της Κόλασης. Έτσι μπαίνει στην Κόλαση. Κάποιος άλλος από εσάς κάνει κακά έργα, και μάλιστα φτάνει σε απόσταση ενός πήχυ από την Κόλαση. Τότε έρχεται το βιβλίο που ο άγγελος έγραψε και τον εμποδίζει. Τότε αυτός ο άνθρωπος αρχίζει να κάνει τα καλά έργα των κατοίκων του Παραδείσου και μπαίνει στον Παράδεισο.»
Μια ερμηνεία αυτού του χαντίθ του Ιμπν Μασούντ στη δημοτική γλώσσα είναι:
«Ο ευτυχισμένος είναι ευτυχισμένος από την κοιλιά της μητέρας του. Ο δυστυχισμένος είναι δυστυχισμένος από την κοιλιά της μητέρας του.»
είναι διάσημο ως ρητό/απόφθεγμα.
Σχετικά με αυτό το θέμα, η ερώτηση που έκανε ο Ιμράν μπιν Χουσαίν στον Προφήτη (ειρήνη σε αυτόν) και η οποία αναφέρεται στο Μπουχάρι έχει ως εξής:
Αφού η είσοδος των ανθρώπων στον παράδεισο ή στην κόλαση είναι έργο της θείας πρόνοιας και του πεπρωμένου, ποια επίδραση μπορούν να έχουν οι θρησκευτικές τους πράξεις και οι φιλανθρωπίες τους;
Η απάντηση του Προφήτη (ειρήνη σε αυτόν) είναι η εξής:
«Το καθήκον του ανθρώπου είναι να εκπληρώσει τον σκοπό της δημιουργίας του και να διατηρήσει την υπακοή του προς τον Δημιουργό μέχρι το τέλος της ζωής του. Συνεπώς, το σημάδι της ευτυχίας για τον ευτυχή, τον κάτοικο του Παραδείσου, είναι να βαδίζει στο σωστό δρόμο μέχρι το τέλος της ζωής του, χωρίς να παραστρατήσει, και να φτάσει στον Παράδεισο. Το σημάδι της δυστυχίας για τον δυστυχή, τον κάτοικο της Κόλασης, είναι να παραμένει πλανεμένος μέχρι το τέλος της ζωής του, οπότε και αυτός, με την πλάνη του, θα φτάσει στην Κόλαση.»
Μια ερώτηση:
Αφού το να είναι κάποιος ευτυχισμένος ή δυστυχισμένος είναι αποτέλεσμα της προαιώνιας θέλησης και της σφραγίδας που του δόθηκε στη μήτρα, δεν είναι αυτή η κατάσταση μια αναγκαιότητα και μια δικαιολογία που εμποδίζει την ελεύθερη βούληση αυτού του ατόμου;
Απάντηση:
Δεν είναι έτσι. Διότι, αυτή η αιώνια πρόβλεψη και η εγγραφή αυτής της πρόβλεψης στη μήτρα, είναι έργο της γνώσης και της βούλησης του Θεού. Δηλαδή, ο Θεός γνωρίζει από την αιωνιότητα αν κάποιος θα είναι ευτυχισμένος ή δυστυχισμένος, αν θα πάει στον Παράδεισο ή στην Κόλαση, και έχει προκαθορίσει στη μοίρα του αν θα είναι ευτυχισμένος ή δυστυχισμένος. Είναι μια φιλοσοφική αλήθεια ότι η ιδιότητα που ονομάζουμε γνώση, εξαρτάται από το αντικείμενο που ονομάζουμε γνωστό. Δηλαδή, η γνώση αφορά την ύπαρξη των πραγμάτων και των αντικειμένων που εκδηλώνονται εξωτερικά· η γνώση, δηλαδή η πληροφορία, προκύπτει με αυτόν τον τρόπο. Από αυτή την άποψη, η αιώνια πρόβλεψη δεν αποτελεί ούτε αναγκαιότητα ούτε δικαιολογία για τον άνθρωπο.
Αυτή η προφητεία εξηγεί ότι ορισμένοι άνθρωποι θα πάνε στον παράδεισο και άλλοι στην κόλαση.
Η φράση ότι ο Θεός δημιούργησε κάποιους ανθρώπους για τον Παράδεισο και τους έκανε να πράξουν ανάλογα, πρέπει να ερμηνευθεί ως εξής: Δηλαδή, ορισμένοι άνθρωποι θα θελήσουν να πράξουν πράξεις άξιες του Παραδείσου σε αυτόν τον κόσμο, και ο Θεός θα δημιουργήσει αυτές τις πράξεις σύμφωνα με τις επιθυμίες τους, και ως αποτέλεσμα, αυτοί οι άνθρωποι θα πάνε στον Παράδεισο.
Αν κάποιοι άνθρωποι δημιουργούνται για την Κόλαση και διαπράττουν πράξεις που οδηγούν στην Κόλαση, αυτό συμβαίνει επειδή το άτομο επιθυμεί να διαπράξει μια πράξη που θα το οδηγήσει στην Κόλαση, και ο Θεός δημιουργεί αυτήν την πράξη, και το άτομο εισέρχεται στην Κόλαση διαπράττοντας αυτήν την πράξη.
Πράγματι, ο άνθρωπος μπορεί να πάει με τη θέλησή του σε μέρη όπου διαπράττονται αμαρτίες, αλλά και σε μέρη όπου αναφέρεται το όνομα του Θεού. Σ’ αυτή την περίπτωση είναι ελεύθερος. Και θα υποστεί τις συνέπειες. Αυτή η έννοια εκφράζεται σ’ αυτό το χαντίθ.
Ο Θεός δημιούργησε κάθε άνθρωπο με μια καθαρή φύση, κατ’ ουσίαν καλό. Σε κάθε άνθρωπο υπάρχει η τάση τόσο προς το καλό όσο και προς το κακό. Η ευθύνη του ανθρώπου έγκειται στο ποια από τις δύο τάσεις θα ενισχύσει. Ο Θεός δημιούργησε κάθε άνθρωπο με τη δυναμική να γίνει ένας Αμπού Μπεκρ (ρα) αλλά και με τη δυναμική να γίνει ένας Αμπού Τζεχλ. Αυτό ισχύει γενικά, με εξαίρεση τους προφήτες. Διότι ο Θεός είναι δίκαιος και δεν αδικεί.
Αλλά όχι όλοι οι άνθρωποι καταφέρνουν να αναπτύξουν τον σπόρο της πίστης μέσα τους, μερικοί μάλιστα τον ξεραίνουν εντελώς. Η υποταγή σε κακές επιθυμίες ή η κυριαρχία του εγώ και του διαβόλου είναι καταστροφική. Ο άνθρωπος μπορεί να φτάσει σε υψηλότερα αξιώματα από τους αγγέλους, αλλά και να πέσει σε χαμηλότερα. Ο κύριος σκοπός της δημιουργίας του σύμπαντος και της συνέχισης της ζωής είναι η δημιουργία του τέλειου ανθρώπου. Για να φτάσει ο άνθρωπος σε υψηλότερα αξιώματα και να γίνει τέλειος, πρέπει να αντιταχθεί στις κακές επιθυμίες, στο εγώ του και στον διάβολο. Αν δεν το έκανε, θα παρέμενε σε σταθερή θέση, όπως οι άγγελοι. Ωστόσο, υπάρχουν πολλοί άγγελοι με σταθερή θέση.
Λόγω αυτών των κλίσεων, ορισμένοι άνθρωποι δεν αξίζουν να μπουν στην κόλαση. Όσοι μπαίνουν στην κόλαση έχουν επιλέξει το χειρότερο από τις δύο επιλογές και το αξίζουν. Ο Θεός έδωσε αυτές τις κλίσεις ή την επιρροή του εγώ και του διαβόλου για να αυξήσουν το επίπεδό τους και να γίνουν τέλειοι άνθρωποι, όχι για να μπουν στην κόλαση.
Η ποσότητα δεν έχει σημασία σε σύγκριση με την ποιότητα.
Η πλειοψηφία εξαρτάται από την ποιότητα. Για παράδειγμα, αν υπάρχουν εκατό κουκούτσια χουρμά, αν δεν τα βάλεις κάτω από τη γη, δεν τα ποτίσεις, δεν τα υποβάλεις σε χημική επεξεργασία και δεν τα αφήσεις να βλαστήσουν, θα παραμείνουν εκατό κουκούτσια αξίας εκατό παραδων. Αλλά αν τα ποτίσεις και τα αφήσεις να βλαστήσουν, και από τα εκατό, τα ογδόντα χαλάσουν, και τα είκοσι γίνουν καρποφόρα δέντρα χουρμά, μπορείς να πεις ότι…
“Το να δίνεις νερό έγινε κακό, χάλασε τα περισσότερα;”
Φυσικά και δεν μπορείς να το πεις. Γιατί αυτός πέρασε στην κρίση των είκοσι, των είκοσι χιλιάδων. Αυτός που χάνει ογδόντα, αλλά κερδίζει είκοσι χιλιάδες, δεν ζημιώνεται, δεν είναι κακό.
Ας πούμε, αν υπήρχαν εκατό αυγά παγωνιού, θα κόστιζαν πεντακόσιες γρόσες. Αλλά αν επωάζονταν αυτά τα εκατό αυγά, και τα ογδόντα χάλαγαν, και από τα είκοσι έβγαιναν είκοσι παγώνια, θα μπορούσε κανείς να πει ότι…
“Έγινε μεγάλη ζημιά, αυτή η συμπεριφορά ήταν κακή, αυτή η απομόνωση ήταν άσχημη, κακή;”
Όχι, δεν είναι έτσι, ίσως και ναι. Γιατί εκείνος ο λαός των παγωνιών και εκείνη η γενιά των αυγών, έχασαν ογδόντα αυγά αξίας τετρακοσίων γρόσων και κέρδισαν είκοσι παγωνιά αξίας ογδόντα λιρών.
Έτσι, η ανθρωπότητα, με την αποστολή των προφητών, το μυστήριο της δοκιμασίας, την πάλη κατά των κακών επιθυμιών και τον αγώνα κατά των διαβόλων, κέρδισε εκατοντάδες χιλιάδες προφήτες, εκατομμύρια αγίους και δισεκατομμύρια δίκαιους, σαν ήλιους, φεγγάρια και αστέρια του κόσμου της ανθρωπότητας, σε αντάλλαγμα των απείρως πολυάριθμων, αλλά ασήμαντων σε ποιότητα, επιβλαβών ζώων, δηλαδή των απίστων και των υποκριτών. Αντ’ αυτού, κέρδισε τέτοιους τέλειους ανθρώπους.
Ο Θεός δεν δημιούργησε κάποιους ανθρώπους για την κόλαση. Αντίθετα, δημιούργησε την κόλαση για κάποιους ανθρώπους.
Για παράδειγμα, ένα κράτος χτίζει μια φυλακή, αλλά δεν την χτίζει για να κλείσει μέσα συγκεκριμένους ανθρώπους. Την χτίζει για να κλείσει μέσα όποιον το αξίζει. Ακριβώς έτσι, ο Θεός έφτιαξε την κόλαση για όσους την αξίζουν. Διαφορετικά…
“Ετοίμασα την κόλαση για τους τάδε ανθρώπους.”
Αυτό δεν συνάδει με τη δικαιοσύνη και τη σοφία του Θεού. Διότι αν τέτοιοι άνθρωποι δεν αξίζουν καθόλου την κόλαση, τότε έχουν το δικαίωμα να διαμαρτυρηθούν.
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
– Μπορείτε να μου δώσετε λεπτομερείς πληροφορίες σχετικά με το πεπρωμένο;
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
