Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Όπως είναι γνωστό, η προσφορά και η αποδοχή δωροδοκίας είναι ένα μεγάλο αμάρτημα.
Σύμφωνα με τη θρησκεία, καταραμένος είναι και αυτός που δωροδοκεί και αυτός που δωροληπτεί.
Ωστόσο, δυστυχώς, αυτή η ανθρώπινη ασθένεια συνεχίζεται σε κάθε αιώνα και σε κάθε τόπο. Δεν υπάρχει θεραπεία γι’ αυτήν, εκτός από τον φόβο του Θεού. Διότι δεν είναι δυνατόν να υπάρχει ένας κρατικός ελεγκτής σε κάθε μέρος, σε κάθε γραφείο και σε κάθε δωμάτιο.
Η δωροδοκία μπορεί να δοθεί μόνο σε δύο μέρη:
1.
Όταν κάποιος υφίσταται άδικη φυλάκιση και βασανιστήρια,
2.
Αν η δωροδοκία είναι η μόνη λύση για να αποτραπεί η απώλεια ενός αγαθού, τότε επιτρέπεται να καταφύγει κανείς σε αυτήν (Σιρβανί, VI/137; Ιμπν-ι Αμπιντίν, V/272).
Σε τέτοιες περιπτώσεις, ο δωροδόκος δεν φέρει ευθύνη ενώπιον του Θεού. Αυτός όμως που δέχεται τη δωροδοκία, αξίζει την κατάρα του Θεού.
Εάν κάποιος δωροδοκήσει για να αποτρέψει μια αδικία εις βάρος του, δεν φέρει ευθύνη. Συνεπώς, εάν δεν σας επιτρέπεται να περάσετε από αυτές τις χώρες χωρίς να δωροδοκήσετε, η δωροδοκία μπορεί να δικαιολογηθεί λόγω ανάγκης. Ωστόσο, ο δωρολήπτης φέρει ευθύνη. Εάν είναι δυνατόν, θα πρέπει να αναφερθεί το περιστατικό στις αρχές της χώρας.
(Χαλίλ Γκιουνέντς, Φετφάδες για Σύγχρονα Θέματα, I/349; II/305).
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
