– Αν η παραβίαση των δικαιωμάτων κάποιου δεν συγχωρείται από τον Θεό αν ο κάτοχος του δικαιώματος δεν το συγχωρήσει, τότε γιατί συγχωρούνται όλες οι αμαρτίες εκείνων που έζησαν για χρόνια στην απιστία όταν πιστεύουν;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Από τις ισλαμικές πηγές καταλαβαίνουμε ότι, εκτός από τα εγκλήματα της ειδωλολατρίας και της απιστίας, τα άλλα εγκλήματα, ακόμη και αν αφορούν παραβίαση των δικαιωμάτων των άλλων, μπορούν να συγχωρεθούν από τον Αλλάχ για όσους πεθαίνουν με αυτές τις αμαρτίες.
«Είναι βέβαιο ότι ο Αλλάχ δεν συγχωρεί την πολυθεΐα, αλλά συγχωρεί τα άλλα αμαρτήματα σε όποιον θέλει. Όποιος αποδίδει συντρόφους στον Αλλάχ, έχει απομακρυνθεί πολύ από την αλήθεια.»
(Νίσα, 4/116)
που αναφέρεται στο στίχο με το εξής νόημα:
-εκτός από την εταιρεία-
Η γενική αμνηστία περιλαμβάνει και την παραβίαση των δικαιωμάτων των συνανθρώπων.
Ωστόσο, το εδάφιο δεν υποδεικνύει ότι οι αμαρτίες θα συγχωρεθούν οπωσδήποτε, αλλά ότι είναι δυνατόν να συγχωρεθούν, εφόσον εμπίπτουν στο πεδίο της συγχώρεσης. Η μετάφραση του εδαφίου είναι η εξής:
«αλλά συγχωρεί τις άλλες αμαρτίες σε όποιον θέλει».
Η φράση υποδηλώνει ότι η συγχώρεση δεν είναι βέβαιη για όλους, αλλά εξαρτάται από τη θέληση του Θεού, και αναφέρεται στη συγχώρεση ορισμένων ανθρώπων και ορισμένων αμαρτιών.
Αναμφίβολα, η συγχώρεση των αμαρτιών, ειδικά όταν συνδέεται με μετάνοια, είναι μια αρχή του Θεού.
Πολλές στίχοι και χαντίθ αναφέρουν ότι οι αμαρτίες συγχωρούνται εάν η μετάνοια είναι αποδεκτή. Εξετάζοντας το θέμα από αυτή την άποψη,
Συγχώρεση για παραβίαση των δικαιωμάτων των άλλων.
Διακρίνεται από τα άλλα αμαρτήματα, καθώς η μετάνοια για αμαρτήματα που δεν αφορούν τα δικαιώματα των άλλων ανθρώπων μπορεί να επιτευχθεί με μετάνοια, ομολογία της ενοχής και ειλικρινή μετάνοια. Ωστόσο, για τα αμαρτήματα που αφορούν τα δικαιώματα των άλλων, απαιτείται επιπλέον η συγχώρεση από τον κάτοχο του δικαιώματος, κάτι που είναι αρκετά δύσκολο. Γι’ αυτό, η συγχώρεση των αμαρτημάτων που αφορούν τα δικαιώματα των άλλων είναι πολύ πιο δύσκολη από τη συγχώρεση των άλλων αμαρτημάτων.
Αν το ζήτημα αυτό δεν επιλυθεί στον κόσμο τούτο, τότε προκύπτει το ερώτημα αν ο αδικημένος θα λάβει το δίκαιό του στην άλλη ζωή. Σχετικά με αυτό, σε δύο αυθεντικά χαντίθ αναφέρεται η κατάσταση ενός δικαιούχου που είτε λαμβάνει το δίκαιό του είτε –με κάποιο τρόπο– παραιτείται από αυτό: Πριν περάσουμε σε αυτά τα χαντίθ, είναι χρήσιμο να ακούσουμε το ακόλουθο ιερό χαντίθ που διδάσκει την ισορροπία φόβου και ελπίδας:
Ο Άγιος Άννας (ρα) αφηγείται: Ο Προφήτης (ασμ) είπε:
«Η τυραννία έχει τρεις μορφές:»
Η αδικία που ο Θεός ποτέ δεν θα συγχωρήσει, η αδικία που ο Θεός θα συγχωρήσει και η αδικία που ο Θεός δεν θα παραβλέψει.
α. Η αδικία που ο Θεός ποτέ δεν θα συγχωρήσει,
Είναι η προσθήκη συντρόφων στον Θεό. Διότι η πολυθεΐα είναι μια μεγάλη αδικία.
β. Η αδικία που ο Θεός θα συγχωρήσει
είναι η αδικία που οι υπηρέτες διαπράττουν εις βάρος του εαυτού τους (στις σχέσεις τους) με τον Κύριό τους.
γ. Η αδικία που ο Θεός δεν θα παραβλέψει.
είναι η αδικία που διαπράττουν οι υπηρέτες ο ένας εις βάρος του άλλου, και δεν θα την εγκαταλείψουν παρά μόνο αν αποδώσουν ο ένας στον άλλον τα δικαιώματά τους.”
(Σουγιούτι, αλ-Τζαμίου’ς-Σαγίρ, 2/94)
Τώρα, ας δούμε το ιερό χαντίθ που περιγράφει την κατάσταση του τυράννου, ο οποίος είναι αποφασισμένος να διεκδικήσει το δίκαιό του την ημέρα της κρίσης:
Ο Αμπού Χουρεϊρά (ο Θεός να τον ευλογεί) αφηγείται:
Ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν)
«Ξέρετε ποιος είναι ο χρεοκοπημένος;»
ρώτησε. Οι παρευρισκόμενοι:
«Κατά την άποψή μας, πτωχευμένος είναι εκείνος που δεν έχει χρήματα ούτε περιουσία.»
είπαν. Τότε ο Προφήτης (ειρήνη σε αυτόν) είπε:
«Ο αληθινός χρεοκοπημένος, την ημέρα της κρίσης, θα έρθει με τις προσευχές του, τις νηστείες του και τις ελεημοσύνες του. Από την άλλη πλευρά, θα έρθει έχοντας προσβάλει αυτόν, συκοφαντήσει εκείνον, καταχραστεί την περιουσία του ενός, χύσει το αίμα του άλλου, χτυπήσει τον τρίτο. Γι’ αυτό, οι καλές πράξεις και οι αρετές του θα διανεμηθούν σε αυτούς. Αν οι αρετές του εξαντληθούν πριν αποπληρωθούν τα χρέη του, τότε αυτός θα αναλάβει τις αμαρτίες τους και κατόπιν θα ριχτεί στην κόλαση.»
(Μουσλίμ, Ένας, 59)
Η αφήγηση του χαντίθ, σύμφωνα με το οποίο ο Αλλάχ συγχωρεί τα δικαιώματα των ανθρώπων, έχει ως εξής:
Ο Άγιος Άννας αφηγείται: Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη σε αυτόν) είπε:
Την ημέρα της κρίσης, δύο άνθρωποι θα γονατίσουν ενώπιον του Αγίου Θεού.
Κάποιος:
«Κύριε μου! Δώσε μου το δίκαιό μου από αυτόν τον αδελφό μου.»
λέει. Ο Θεός ο Παντοδύναμος:
«Ο αδελφός σου δεν έχει πια καμία καλή πράξη / αρετή… Πώς θέλεις να τον μεταχειριστείς τώρα;»
λέει. Ο άντρας,
«Κύριε! Πάρε τις αμαρτίες μου.»
λέει.(Εν τω μεταξύ, ο Προφήτης Μωάμεθ συνεχίζει ως εξής:)
«Εκείνη η ημέρα θα είναι τόσο σκληρή, που οι άνθρωποι θα αναγκαστούν να κουβαλήσουν τις αμαρτίες τους στις πλάτες τους.»
)Ο Θεός να τον/την ευλογεί.
“Σήκω πάνω και κοίτα (προς τα εδώ).”
όταν είπε, ο άντρας σήκωσε το κεφάλι και κοίταξε και
«Ω Κύριε! Βλέπω οικήματα χρυσά, χρυσά ανάκτορα στολισμένα με μαργαριτάρια· για ποιον προφήτη, ποιον δίκαιο ή ποιον μάρτυρα είναι αυτά;»
ρωτάει. Ο Θεός:
“Όποιος πληρώσει το τίμημα, το παίρνει.”
και όταν είπε αυτό, ο άντρας:
«Κύριε! Ποιος μπορεί να το αντέξει αυτό;»
λέει ο Θεός:
“Εσύ είσαι ικανός/η να το κάνεις.”
είπε ο άντρας;
‘Με τι μπορώ να τα αγοράσω;’
ρωτάει ο Θεός:
«Αν συγχωρέσεις τον αδελφό σου, αυτά θα γίνουν δικά σου.»
απαντάει. Τότε ο άντρας:
“Τον συγχώρεσα.”
λέει. Ο Θεός είπε:
“Τότε πιάσε το χέρι του αδελφού σου και πήγαινέ τον στον παράδεισο.”
δίνει την εντολή.(Αφού είπε αυτό το χαντίθ, ο Προφήτης (ειρήνη σε αυτόν) συνέχισε ως εξής:)
«Ω δούλοι του Θεού! Φοβηθείτε τον Θεό, συμφιλιωθείτε μεταξύ σας –συμφιλιώστε όσους είναι σε διαμάχη–. Σίγουρα, ο Θεός (την ημέρα της κρίσης) θα συμφιλιώσει τους μουσουλμάνους/θα τους φέρει σε ειρήνη.»
(βλ. ετ-Τερβίμπ και’τ-Τερχίμπ, 3/309; Κενζου’λ-ουμμάλ, αριθ. χ. 8863).
Η συγχώρεση όλων των αμαρτιών των απίστων μετά την πίστη τους οφείλεται στο γεγονός ότι εισέρχονται για πρώτη φορά στην θεϊκή πολιτεία. Επειδή οι μουσουλμάνοι, με την πίστη τους, είναι πάντοτε πολίτες του Ισλάμ, οι πράξεις τους που αντιβαίνουν στο Ισλάμ κρίνονται σύμφωνα με τους ισχύοντες νόμους και αρχές.
«Ο Ισλαμισμός διαγράφει τα προηγούμενα εγκλήματα / παραβλέπει τα εγκλήματα που διέπραξε κάποιος όταν ήταν άπιστος, τα αγνοεί και ανοίγει μια νέα σελίδα γι’ αυτόν.»
(Αχμάντ ιμπν Χανμπάλ, 4/199)
Το χαντίθ με το παραπάνω νόημα αναφέρεται σε αυτήν την αλήθεια.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
