Δεν είμαι άνθρωπος που δέχεται εύκολα κριτική, και γι’ αυτό όταν γύρω μου ακούω κριτικές ή σχόλια που δεν μου αρέσουν, αρχίζω να πλάθω στο μυαλό μου διάφορες αρνητικές θεωρίες για τον μουσουλμάνο αδελφό μου· αναπτύσσω αισθήματα εχθρότητας και μίσους, δεν μπορώ να τα ελέγξω και κολλάω σε απλά πράγματα. Τι πρέπει να κάνω; Είναι αυτά ψυχαναγκασμοί; Δεν έχω καθόλου δίκιο;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Είναι ευλάβεια να έχουμε καλή γνώμη για τις κριτικές και τις παρατηρήσεις που προέρχονται από τους αδελφούς μας.
Επιπλέον, μπορεί να μας βοηθήσει να δούμε κάποιες ελλείψεις και ατέλειές μας.
Αφού σε όλα υπάρχει ένα καλό, αυτά τα γεγονότα σπάνε την εγωπάθειά μας και μας κάνουν πιο προσεκτικούς. Έτσι, δεν πέφτουμε θύματα των επιθυμιών και των πονηριών του διαβόλου.
Από την άλλη πλευρά, η κριτική των απόψεων ή των συμπεριφορών μας μάς απαλλάσσει από την υπερηφάνεια. Αυτό είναι καλύτερο από το να καυχιόμαστε και να διογκώνουμε τον εγωισμό μας. Πιστεύουμε ότι θα νιώσουμε πιο άνετα αν εξετάσουμε αυτές τις πτυχές του θέματος.
Ευπιστία:
Ερμηνεύω κάτι προς το καλύτερο, για το οποίο δεν υπάρχει οριστική απόφαση.
Υποψία:
Εσφαλμένη ερμηνεία ενός πράγματος για το οποίο δεν υπάρχει οριστική απόφαση.
«Ω εσείς που πιστεύετε! Αποφεύγετε τις πολλές υποψίες, διότι μερικές υποψίες είναι αμαρτία. Μην κατασκοπεύετε ο ένας τον άλλον και μην κακολογείτε ο ένας τον άλλον. Θα ήθελε κανείς από εσάς να φάει τη σάρκα του νεκρού αδελφού του; Ασφαλώς θα το απεχθάνεστε. Φοβηθείτε λοιπόν τον Αλλάχ. Πράγματι, ο Αλλάχ είναι συγχωρητικός και ελεήμων.»
(Αλ-Χουτζουράτ, 49/12)
Υπόθεση,
“υποθέτω, εικάζω”
σημαίνει.
Ευπιστία
,
να βλέπεις τη θετική πλευρά σε μια κατάσταση που μπορεί να ερμηνευθεί και θετικά και αρνητικά
σημαίνει. Το αντίθετό του είναι
υποψία
είναι
«Το να βλέπεις τα πάντα αρνητικά σημαίνει να ερμηνεύεις εσφαλμένα τις πράξεις και τη συμπεριφορά των ανθρώπων».
Είναι σαφές ότι αν υπάρχει βεβαιότητα σε ένα γεγονός, δεν υπάρχει χώρος για υποψία. Για παράδειγμα, αν κάποιος υπερασπίζεται δημόσια την απιστία, δεν υπάρχει αμφιβολία και κρίνεται ως άπιστος. Αν όμως από το στόμα ενός πιστού βγουν λόγια απιστίας, αντί να τον χαρακτηρίσουμε αμέσως άπιστο, είναι πιο συνετό και προσεκτικό να ακολουθήσουμε την οδό της καλής πίστης και να υποθέσουμε ότι είπε αυτά τα λόγια όχι από απιστία, αλλά από άγνοια.
Η πιο σημαντική αιτία που οδηγεί τον άνθρωπο στην καχυποψία,
Είναι η διαταραχή του δικού του χαρακτήρα ή η στρεβλότητα της δικής του ζωής. Ένας άνθρωπος που εξαπατά συνεχώς τους άλλους, αντιμετωπίζει τα λόγια όλων με καχυποψία και ψάχνει για απάτη και δόλο πίσω από κάθε πράξη.
Ένα διδακτικό απόσπασμα από το Nur Külliyatı που δίνει μαθήματα σε αυτό το θέμα:
«Ναι, ο άνθρωπος οφείλει να έχει καλή γνώμη. Ο άνθρωπος πρέπει να θεωρεί όλους ανώτερούς του. Να μην αποδίδει σε άλλους τις κακές του συνήθειες, υποκινούμενος από κακές υποψίες. Και να μην κατακρίνει τις πράξεις των άλλων, επειδή δεν γνωρίζει το λόγο τους.»
(Μεσνεβί-ι Νουριγιέ, Κάτρε, σελ. 66)
Η πιο σημαντική εφαρμογή της καλής πίστης είναι να θεωρούμε ότι υπάρχει μια πλευρά σοφίας και ελέους στη μοίρα, σε συμφορές και καταστροφές που υπερβαίνουν την ανθρώπινη βούληση, και να απέχουμε από παράπονα και ανταρσία. Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη σ’ αυτόν) διδάσκει αυτήν την έννοια με το ακόλουθο ιερό χαντίθ:
«Τώρα, για εμάς, είναι απαραίτητο να κοιτάζουμε την καλή πλευρά, την όμορφη πλευρά και την ευχάριστη πλευρά των πραγμάτων, ώστε οι άσκοπες, περιττές, επιβλαβείς, δυσάρεστες, άσχημες και εφήμερες καταστάσεις να μην τραβούν την προσοχή μας και να μην απασχολούν την καρδιά μας.»
(Ακτίνες, σελ. 509)
Ευθυμισία,
Αποτελεί σημαντικό κλάδο της καλής ηθικής. Η κακία και ο διάβολος είναι εχθροί και αυτής της καλής ιδιότητας. Επομένως, οφείλουμε να καταβάλλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για να κατευθύνουμε την προτίμησή μας προς την καλή υποψία και να αποτρέψουμε τον εαυτό μας από την κακή υποψία.
Αποφεύγοντας την Εγωκεντρικότητα στην Προπαγάνδα και την Κατήχηση
Κατά τη διάρκεια μιας συζήτησης με κάποιον που του εξηγείται η αλήθεια και το δίκαιο, πρέπει να προσέχουμε να μην μετατρέψουμε τη συζήτηση σε διαμάχη. Διότι σε μια διαμάχη, μιλούν περισσότερο η εγωπάθεια και η αλαζονεία παρά η αλήθεια. Γι’ αυτό, όσο πειστικά και λογοτεχνικά κι αν είναι τα λόγια μας, δεν θα έχουν καμία επίδραση στον συνομιλητή μας και δεν θα γίνουν δεκτά με καλή διάθεση.
Αν δούμε το θέμα από ψυχολογική άποψη
Θα αποδειχθεί η αχρηστότητα και η ανεπάρκεια της αντιπαράθεσης. Διότι, όπως εμείς, προετοιμαζόμενοι για την αντιπαράθεση, προσπαθήσαμε να εξοπλιστούμε με ιδέες και σκέψεις που θα μας επέτρεπαν να νικήσουμε τον αντίπαλό μας, έτσι και ο συνομιλητής μας έχει κάνει τουλάχιστον την ίδια προετοιμασία. Στα επιχειρήματα που θα φέρουμε, σίγουρα θα αντιπαραθέσει και αυτός ένα αντίστοιχο επιχείρημα, και η συζήτηση θα μπει σε έναν φαύλο κύκλο, με αποτέλεσμα να μην επιτευχθεί κανένα αποτέλεσμα, ακόμα και αν μιλάμε για μέρες.
Ο άνθρωπος, αν δεν αποκαλύψει τις κακές σκέψεις που γεννιούνται μέσα του, ελπίζω ότι δεν θα θεωρηθεί υπεύθυνος.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
