– Σύμφωνα με τους μελετητές Ατά μπιν Αμπού Ρεμπάχ, Ταβούς μπιν Κεϊσάν και Ιμπν Σιχάμπ αλ-Ζουχρί, στην παραπάνω περίπτωση, οφείλεται ζακάτ με βάση την αξία του χρυσού.
– Υπάρχει χαντίθ (παράδοση του Προφήτη) για το νισάμπ (ελάχιστο όριο) της ζακάτ (υποχρεωτική ελεημοσύνη) για το ασήμι (200 δίρχαμ) (Μπουχάρι, «Ζακάτ», 32), αλλά υπάρχει κάποιο αυθεντικό χαντίθ για το μέτρο του χρυσού;
– Οι μουτζαχίτ (θρησκευτικοί νομομαθείς) υπολόγισαν το νισάμπ (ελάχιστο όριο) του χρυσού με βάση το νισάμπ του ασημιού;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Δεν είναι υποχρεωτική η καταβολή ζακάτ για χρυσό που ζυγίζει λιγότερο από 20 μισκάλια, δηλαδή περίπου 80 γραμμάρια.
Τα όρια του χρυσού για την καταβολή της ζακάτ (ελεημοσύνης) καθορίζονται από τα ιερά χαντίθ (παραδόσεις του Προφήτη Μωάμεθ):
Σε ένα χαντίθ που μεταφέρει ο Χαζράτ Αλί, ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν) είπε:
«Δεν υπάρχει τίποτα κάτω από είκοσι δηνάρια. Όταν έχεις είκοσι δηνάρια και περάσει ένας χρόνος, πρέπει να δώσεις μισό δηνάριο ως ζακάτ.»
(Αμπού Νταβούντ, Ζακάτ, 5)
Σε ένα άλλο χαντίθ που παραδίδεται από τον Χαζράτ Ομέρ, ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη σε αυτόν) είπε:
«Δεν υπάρχει ζακάτ (υποχρεωτική ελεημοσύνη) σε χρυσό κάτω από είκοσι μισκάλια.»
διέταξε.
(Δαρεκουνί, Σουνέν, 2/93)
Αναφέρεται επίσης ότι ο Αμπντουλλάχ ιμπν Ουμάρ και η Αίσα είπαν τα εξής:
«Ο Προφήτης Μωάμεθ έπαιρνε μισό δηνάριο ζακάτ από κάθε είκοσι δηνάρια και ένα δηνάριο από κάθε σαράντα δηνάρια.»
(Δαρεκουνί, Σουνέν, 2/92)
Επιπλέον, το οποίο είχε ετοιμαστεί προς το τέλος της ζωής του Προφήτη (ειρήνη σε αυτόν) και τέθηκε σε εφαρμογή από τους Αμπού Μπακρ, Ομάρ και τον Ομεγιάδη Χαλίφη Ομάρ μπιν Αμπντουλαζίζ.
στην αναλυτική γραπτή οδηγία σχετικά με το νισάμπ και τις αναλογίες της ζακάτ
(Μουσνέδ, 2/183-184),
«Δεν υπάρχει καμία υποχρέωση για χρυσό που δεν φτάνει τα 20 δηνάρια, και όταν φτάσει τα 20 δηνάρια, το μισό δηνάριο είναι [υποχρεωτικό]».
-ως ζακάτ-
δίνεται.”
Όπως αναφέρεται, υπάρχουν και άλλα χαντίθ και πρακτικές των συντρόφων του Προφήτη στις πηγές, που αναφέρουν ότι το ελάχιστο όριο χρυσού είναι 20 δηνάρια.
(βλ. Αμπού Ουμπαϊντ Κασίμ μπιν Σαλλάμ, Κιτάμπ αλ-Αμβάλ, σελ. 557, 559-560)
Ωστόσο, αναφέρεται ότι ο Χασάν αλ-Μπασρί, ένας από τους νομικούς της γενιάς των Ταμπι’ίν, θεωρούσε το νισάμπ του χρυσού 40 μισκάλια, ενώ οι Ατά μπν Αμπί Ρεμπάχ, Ταβούς μπν Κεϊσάν και Ιμπν Σιχάμπ αλ-Ζουχρί έδιναν σημασία στην αξία του χρυσού και όχι στο βάρος του κατά την καταβολή της ζακάτ, δηλαδή θεωρούσαν ότι η ζακάτ οφείλεται ακόμη και αν το βάρος είναι μικρότερο από 20 μισκάλια, αρκεί η αξία του να ισοδυναμεί με 200 δίρχαμ ασημιού.
Αυτοί οι τέσσερις μουτζαχίτ.
Πιθανώς, βασίστηκαν στα χαντίθ (παραδόσεις) που θεωρούσαν πιο ισχυρά σχετικά με το ελάχιστο όριο (νισάμπ) του ασημιού και καθόρισαν το ελάχιστο όριο του χρυσού σε σύγκριση με αυτό του ασημιού.
Ωστόσο, στις πρακτικές της εποχής των Σαχάμπα και των Ταμπι’ίν
Το ελάχιστο όριο χρυσού είναι πάντα 20 μισκάλια.
όπως έχει γίνει αποδεκτό και όλοι οι ιμάμηδες των διαφόρων δογμάτων έχουν συμφωνήσει σε αυτό το θέμα.
Συνοπτικά, δεν είναι υποχρεωτική η καταβολή ζακάτ για χρυσό που ζυγίζει λιγότερο από 20 μισκάλια, δηλαδή περίπου 80 γραμμάρια.
Ωστόσο, εκείνος που δίνει με την πρόθεση της ελεημοσύνης, ακόμη και αν δίνει λιγότερο, σίγουρα θα λάβει την ανταμοιβή του.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
