– Έχω μια ερώτηση σχετικά με αυτόν τον στίχο:
«Ή μήπως θα πείτε: “Πρώτα οι πρόγονοί μας έκαναν πολυθεϊσμό, κι εμείς είμαστε απλώς μια γενιά που ήρθε μετά από αυτούς; Θα μας καταστρέψεις λοιπόν για όσα έκαναν εκείνοι που ακολούθησαν την πλάνη;”» (Αλ-Α’ράφ, 172-173)
– Αυτό το εδάφιο δεν έρχεται σε αντίθεση με το γεγονός ότι οι πιστοί θα σωθούν;
– Δηλαδή, ήξερα ότι όσοι δεν έχουν γνώση δεν θα θεωρηθούν υπεύθυνοι, αλλά σε αυτό το εδάφιο γράφει ότι θα θεωρηθούν υπεύθυνοι, μπορείτε να απαντήσετε;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Οι μεταφράσεις των σχετικών στίχων έχουν ως εξής:
«Ο Κύριος πήρε από τους απογόνους του Αδάμ, από τις πλάτες τους, τους απογόνους τους και τους έκανε μάρτυρες αυτής της συμφωνίας που αφορούσε τους ίδιους:»
«Δεν είμαι εγώ ο Κύριός σας;» «Βεβαίως!»
είπαν. Το κάναμε αυτό για να μην πούμε την ημέρα της ανάστασης,
«Δεν το γνωρίζαμε αυτό.»
μην πείτε ή,
«Πρώτα οι πρόγονοί μας έκαναν αμαρτήματα, και εμείς είμαστε απλώς μια γενιά που ακολούθησε τα βήματά τους. Τώρα θα μας καταστρέψεις εξαιτίας των πράξεων εκείνων που διέπραξαν τις αμαρτίες;!»
μην επιχειρήσετε να πείτε κάτι τέτοιο.”
(Αλ-Α’ράφ, 7/172, 173)
Σύμφωνα με την ισλαμική πίστη, η πρώτη και κύρια υποχρέωση του ανθρώπου είναι να αποδεχθεί την ύπαρξη και την ενότητα του Θεού, να τον αναγνωρίσει ως τον μοναδικό Θεό και να τον λατρεύει.
Ωστόσο, εάν οι άνθρωποι δεν ενημερώνονται επαρκώς για τις ευθύνες τους ή δεν είναι εξοπλισμένοι με την ικανότητα να αποκτήσουν τέτοια γνώση, τότε δικαιούνται να το επικαλεστούν ως δικαιολογία ή πρόσχημα. Επομένως, για να βασίζεται η εν λόγω μεγάλη ευθύνη σε δίκαιη βάση, είναι απαραίτητο να καταστούν οι άνθρωποι επαρκώς εξοπλισμένοι σε αυτό το θέμα.
Σε αυτά τα δύο εδάφια αναφέρεται ότι οι άνθρωποι έχουν προικιστεί από τον Θεό με τέτοια γνώση ή ικανότητα, και εξηγείται ο λόγος για αυτό.
Στις ερμηνείες, σε αυτά τα εδάφια αποδίδονται κυρίως δύο διαφορετικές έννοιες:
α)
Σύμφωνα με τις παραδόσεις που καταλαμβάνουν ευρύ χώρο στις παλιές ερμηνείες.
Πριν ο Θεός δημιουργήσει τον κόσμο, δημιούργησε τις ψυχές όλων των ανθρώπων που θα έρθουν σε αυτόν.
–
αργότερα, με βάση το γράμμα του στίχου
“ημέρα της αιώνιας διαθήκης, συμπόσιο της αιώνιας διαθήκης”
με την μορφή όρου-
συνενώνοντας τους στον κόσμο των πνευμάτων
τους κατέστησε μάρτυρες της ύπαρξής του, τους έκανε να επιβεβαιώσουν ότι αυτός είναι ο κύριός τους, πήρε από αυτούς όρκο ότι θα επιβεβαιώσουν αυτή την αλήθεια και έτσι σύναψε ένα είδος συμφωνίας μεταξύ αυτού και όλων των υπηκόων που θα έρθουν στον κόσμο.
Επίσης, σε αυτή τη σύμβαση ή δέσμευση, είτε έχουν καταθέσει οι ίδιοι ως μάρτυρες, είτε έχουν ορίσει κάποιους από τους άλλους ως μάρτυρες για λογαριασμό τους, ή
-σύμφωνα με μια άλλη ερμηνεία-
τους διαβεβαίωσε ότι ο ίδιος και οι άγγελοι ήταν μάρτυρες αυτής της συμφωνίας.
Έτσι, οι άνθρωποι,
“Δεν γνωρίζαμε ότι είχαμε τέτοια ευθύνη.”
Επίσης, αποτράπηκε η αποφυγή της ευθύνης με το να ισχυρίζονται ότι δεν είχαν εφεύρει την άρνηση ή την ειδωλολατρία, αλλά την είχαν κληρονομήσει από τους προγόνους τους, ότι δεν είχαν άλλη γνώση και γι’ αυτό διατηρούσαν αυτή την πίστη, και επομένως δεν έπρεπε να φέρουν καμία αμαρτία ή ευθύνη γι’ αυτό.
Οι περισσότεροι από τους πρώτους μελετητές Σαλαφί, τους Σούφι μελετητές και τους θεολόγους ερμήνευσαν το στίχο με αυτόν τον τρόπο.
β)
Η σύμβαση που αναφέρεται εδώ είναι μεταφορική και το γεγονός αυτό συνέβη όχι πριν από τη δημιουργία του κόσμου,
κατά τη δημιουργία του σώματος κάθε ανθρώπου
Σύμφωνα με μια άποψη, κατά τη δημιουργία των απογόνων στο σπέρμα του πατέρα, και σύμφωνα με μια άλλη άποψη, κατά τη διαδικασία της εμφύτευσης στη μήτρα της μητέρας και της ολοκλήρωσης της οργανικής τους ανάπτυξης, ο Θεός ενσταλάζει στην ανθρώπινη φύση ή στην έμφυτη τάση του ανθρώπου την ικανότητα να αναγνωρίζει, να κατανοεί και, συνεπώς, να πιστεύει στην ύπαρξη και την ενότητα Του.
Συνεπώς, ο Θεός εφοδιάζει κάθε άνθρωπο με τις απαραίτητες πνευματικές και ψυχολογικές ικανότητες για να πιστέψει, και δημιουργεί πολλές αποδείξεις, εσωτερικές και εξωτερικές, που οδηγούν στην ύπαρξη και την ενότητά Του. Έτσι, σαν να λέει στους ανθρώπους:
«Εγώ δεν είμαι ο κύριός σας;»
ρωτάει, και αυτοί
“ναι”
δηλώνοντας έτσι την επιβεβαίωσή τους. Η ικανότητα πίστης που είναι εγγενής στην ανθρώπινη φύση εκφράζεται σε αυτά τα εδάφια με μια μεταφορική γλώσσα.
(βλ. Ζαμαχσέρι, 2/103)
Πράγματι, παρόμοιες περιγραφές υπάρχουν και σε άλλα εδάφια. Για παράδειγμα, στο 11ο εδάφιο της Σούρας Φουσσιλέτ, αναφέρεται η λειτουργία του ουρανού και της γης σύμφωνα με τους νόμους του Θεού.
«Επιπλέον, στράφηκε με τη θέλησή Του προς τον ουρανό, που ήταν καπνός, και κατόπιν προς τη γη,
‘Είτε το θέλεις είτε όχι’
(στη σκηνή της εμφάνισης)
έλατε!
είπε.
«Ήρθαμε υποκλινόμενοι.»
είπαν.”
περιγράφεται ως εξής.
Αναφέρεται ότι ορισμένοι μελετητές του Ματουρίντι και ορισμένοι μελετητές του Ασάρι έχουν την ίδια άποψη, και φαίνεται ότι ο Φαχρεντίν ερ-Ραζί συμμερίζεται αυτή την άποψη.
(βλ. Μεφάτιχ, 15/47)
Επειδή το θέμα υπερβαίνει το πεδίο γνώσης του ανθρώπου και εισέρχεται στο πεδίο του αόρατου, αφού πιστέψουμε ότι, επιβεβαιώνοντας όσα αναφέρονται στα εδάφια, έχει ληφθεί από τους ανθρώπους με κάποιο τρόπο μια υπόσχεση πίστης, δεν είναι απαραίτητο να υιοθετήσουμε μια οριστική άποψη σχετικά με τη φύση αυτού.
Την αλήθεια του θέματος την γνωρίζει μόνο ο Θεός.
Επόμενο
«Έτσι, εμείς ξεκαθαρίζουμε τα σημεία. Ίσως επιστρέψουν.»
Όπως υποδεικνύεται στο εδάφιο 174, το καθήκον του ανθρώπου είναι να πιστεύει ότι έχει δημιουργηθεί με την ικανότητα να κατανοεί την αλήθεια ότι ο Αλλάχ είναι ο Κύριος και ότι έχει δώσει υπόσχεση γι’ αυτό, και να παραμένει πιστός στην υπόσχεσή του.
(βλ. Ο Δρόμος του Κορανίου, Επιτροπή, ερμηνεία των σχετικών στίχων)
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
– Ένα παιδί που γεννιέται στη Μέκκα, σε σύγκριση με ένα παιδί που γεννιέται οπουδήποτε αλλού στον κόσμο…
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
