– Σε μια συζήτηση, άκουσα ότι “μετά θάνατον, κάποιοι θα μας υποδεχτούν ανάλογα με το βαθμό της πίστης μας”.
– Υπάρχει κάποιο σχετικό εδάφιο από το Κοράνι ή κάποια σχετική προφητεία;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Ναι,
Οι ψυχές που εγκαταλείπουν τα σώματά τους με τον θάνατο και πηγαίνουν στον κόσμο του Μπερζάχ, γίνονται δεκτές από τους αγγέλους και τους κατοίκους των τάφων που έχουν πάει εκεί νωρίτερα.
Πράγματι, υπάρχουν χαντίθ (προφητικές παραδόσεις) που αναφέρουν ότι η ψυχή του πιστού, αφού αναληφθεί στους ουρανούς μετά τον θάνατό του, θα υποδέχεται από τους ανθρώπους της ευσπλαχνίας και θα ρωτάει για τα νέα από τον κόσμο και τους ανθρώπους του.
«Όταν έρχεται η ώρα του θανάτου του πιστού, οι άγγελοι της ελεημοσύνης έρχονται με λευκά μεταξωτά ρούχα και απευθύνονται στην ψυχή του πιστού:
«Εσύ ευχαριστημένος από τον Κύριό σου, και Εκείνος ευχαριστημένος από εσένα, ανέβα στη χάρη και την παρουσία του Κυρίου σου, ο οποίος δεν είναι οργισμένος εναντίον σου».
λένε. Και η ψυχή του πιστού βγαίνει από το σώμα του σαν το ωραιότερο άρωμα μόσχου.”“Στη συνέχεια, οι άγγελοι μεταφέρουν αυτή την ψυχή από χέρι σε χέρι μέχρι την πύλη του ουρανού, και
φέρνουν τις ψυχές των πιστών κοντά τους.
Οι ψυχές των πιστών χαίρονται και υποδέχονται την ψυχή του νεοφερμένου πιστού περισσότερο από όσο χαίρεται κανείς όταν συναντάει έναν αγαπημένο του που βρίσκεται μακριά, και με αυτόν τον τρόπο τον υποδέχονται.
‘Πώς είναι ο/η τάδε;’
ρωτούν.
Ένα μέρος αυτού είναι:
‘Αφήστε τον, είναι βυθισμένος στις απολαύσεις του κόσμου.’
λένε. Αυτή η ψυχή που μόλις έφτασε:
«Κανείς τους δεν πέθανε και ήρθε σε σας;»
λέει. Κι αυτοί
«Την πήγαν στην κόλαση, που είναι η μήτρα της (το καταφύγιό της).»
, λένε.«Και όταν ο άπιστος νιώσει τον θάνατο να πλησιάζει, τότε έρχονται οι άγγελοι της τιμωρίας και του φέρνουν ένα χοντρό ρούχο φτιαγμένο από τρίχες και του λένε:»
«Έλα, βγες στην τιμωρία του Κυρίου σου, ενώ Αυτός είναι οργισμένος εναντίον σου.»
Η ψυχή του απίστου βγάζει μια δυσωδία χειρότερη από την πιο άσχημη βρωμιά. Οι άγγελοι τον φέρνουν στην πύλη του τόπου όπου θα πάει και λένε:
“Τι άσχημη μυρωδιά είναι αυτή.”
λέγοντας, “τους οδηγούν στις ψυχές των απίστων.”
(Νεσάι, Τζεναίζ, 9)
“Όταν η ψυχή του πιστού βγαίνει από το σώμα,
δύο άγγελοι τον υποδέχονται και τον παίρνουν και τον μεταφέρουν στα ύψη.
Και οι κάτοικοι του ουρανού:
«Μια ωραία και καλή ψυχή ήρθε από τη γη. Ο Θεός να σε ευλογεί και το σώμα σου που αναστήθηκε όσο ήσουν στον κόσμο.»
,
λέγουν. Έπειτα, οδηγείται στον Άγιο και Υπέρτατο Κύριό του. Στη συνέχεια,
«Οδηγήστε το μέχρι το τέλος της προθεσμίας (δηλαδή, μέχρι το Σίντρετ αλ-Μουντέχα).»
, παρακαλώ.”“Όσο για τον άπιστο, όταν η ψυχή του βγαίνει, οι κάτοικοι του ουρανού,
«Από τη γη ήρθε ένα βδελυρό πνεύμα με μια αποκρουστική οσμή.»
, λένε.
«Οδηγήστε τον μέχρι το τέλος της ζωής του (δηλαδή, στη Σιτζίν).»
, λέγεται.”Μετά από αυτή την εξήγηση, ο Αγγελιοφόρος του Θεού αμέσως έφερε το λεπτό ύφασμα που βρισκόταν πάνω του στη μύτη του και την κάλυψε.
(Μουσλίμ, Παράδεισος, 75)
Σα’ίντ ιμπν αλ-Μουσαγίμπ, από τους Ταμπι’ίν,
«Όταν πεθαίνει ένας άνθρωπος, το παιδί του (που έχει πεθάνει νωρίτερα) τον υποδέχεται, όπως υποδέχονται κάποιον που επιστρέφει από ταξίδι.»
είπε.
(Ιμπν αλ-Καγίμ αλ-Τζαουζιγιά, αλ-Ρουχ, Βηρυτός, 1975, σελ. 19)
Υπάρχουν και άλλα χαντίθ και εξηγήσεις σχετικά με το θέμα.
(βλ. Σουγιούτι, Ο Κόσμος του Τάφου, Εκδόσεις Καχραμάν, 165-170)
Από την άλλη πλευρά,
«Ο ουρανός και η γη δεν θρήνησαν γι’ αυτούς…»
(Δουχάν, 44/29)
Σύμφωνα με το εδάφιο, ο ουρανός και η γη, που σχετίζονται με τον άνθρωπο, δεν θρηνούν για το θάνατο των πλανεμένων, δηλαδή χαίρονται με το θάνατό τους.
Σύμφωνα με την υπαινικτική ερμηνεία του στίχου, με τον θάνατο των ανθρώπων που καθοδηγούνται (προς το σωστό).
Ο ουρανός και η γη θρηνούν για τον θάνατό τους, δεν θέλουν να τους αποχωριστούν.
Σύμφωνα με αυτό, εάν ο άνθρωπος υπακούει στο Κοράνι και στον Αγαπημένο του Θεού, τον Προφήτη Μωάμεθ, τότε, όταν πεθάνει, οι ουρανοί, η γη και όλη η κτίση…
-ανάλογα με τον βαθμό του καθενός-
θρηνούν και πενθούν ψυχικά για τον αποχωρισμό του.
Δεδομένου ότι,
αποχαιρετισμός σε όσους αποχώρησαν από αυτόν τον κόσμο με τον θάνατο
πρόκειται. Επομένως, αυτός ο στίχος αναφέρεται στην είσοδό του στην πύλη του τάφου με πένθος και μεγαλοπρέπεια.
υποδηλώνει ότι σε κάθε πιστό θα γίνει μια όμορφη υποδοχή στις αιώνιες σφαίρες, ανάλογα με το βαθμό του.
κάνει.
(βλ. Νουρσί, Δέκατη Τρίτη Λάμψη, Δωδέκατη Ένδειξη)
Ο θάνατος δεν είναι ανυπαρξία.
Είναι η πύλη σε έναν ομορφότερο κόσμο. Όπως ένας σπόρος που μπαίνει κάτω από τη γη, φαινομενικά πεθαίνει, σαπίζει και χάνεται. Αλλά στην πραγματικότητα περνάει σε μια ομορφότερη ζωή. Περνάει από τη ζωή του σπόρου στη ζωή του δέντρου.
Ακριβώς όπως συμβαίνει με αυτό, ένας άνθρωπος που πεθαίνει, φαινομενικά μπαίνει στη γη και σαπίζει, αλλά στην πραγματικότητα αποκτά μια τελειότερη ζωή στον κόσμο του Μπερζάχ και του τάφου.
Οι άνθρωποι έρχονται από τον κόσμο των πνευμάτων στη μήτρα της μητέρας και από εκεί γεννιούνται στον κόσμο. Εδώ συναντιούνται και συνομιλούν. Ακριβώς όπως και οι άνθρωποι σε αυτόν τον κόσμο,
με τον θάνατο γεννιούνται στην άλλη πλευρά και περιπλανιούνται εκεί.
Όπως εμείς αποχαιρετούμε αυτούς που φεύγουν από εδώ προς την άλλη πλευρά, έτσι και στην πλευρά του τάφου υπάρχουν εκείνοι που υποδέχονται αυτούς που φεύγουν από εδώ.
Ελπίζω να μας υποδεχτούν εκεί, πρώτα ο Προφήτης μας (ειρήνη σε αυτόν) και όλοι οι αγαπημένοι μας.
Προϋπόθεση γι’ αυτό είναι η πίστη στον Θεό, η υπακοή σε Αυτόν και στον Προφήτη Του, και ο θάνατος με πίστη.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
