Υπάρχουν χαντίθ (προφητικές παραδόσεις) σχετικά με την βωμολοχία και την βρισιά;

– Ποιες είναι οι ιερές παραδόσεις του Προφήτη μας σχετικά με την βλασφημία, την ύβρη και την κακολογία;

Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,

Ωραία λόγια;

Είναι λόγια που αγγίζουν την καρδιά, δεν προσβάλλουν την τιμή και δείχνουν το δίκαιο και την αλήθεια. Η επικράτηση της αγάπης, του δικαίου και της αλήθειας μεταξύ των ατόμων, η εξάλειψη του μίσους και της εχθρότητας, είναι δυνατή με λόγια που είναι σύμφωνα με το δίκαιο.

Ο Θεός διατάσσει μια κοινωνία να μην κατηγορεί την άλλη, να μην ερευνά τα ελαττώματά της και να μην τη συκοφαντεί ούτε να διαδίδει κουτσομπολιά εναντίον της.

(βλ. Χουτζουράτ, 49/11, 12)

Σχετικά με αυτό το θέμα, αναφέρονται τα ακόλουθα χαντίθ από τον Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν):

«Ο πιστός δεν είναι υβριστής, δεν καταριέται, δεν κάνει κακές πράξεις, δεν λέει κακές κουβέντες».


(Τιρμίζι, Καντίρ, 1978).

Σύμφωνα με μια αφήγηση από τον Ιμπν Αμπάς, κατά την εποχή του Προφήτη, δύο άνδρες αντάλλαξαν ύβρεις. Ο ένας έβρισε, ο άλλος σώπασε. Ο Προφήτης (ειρήνη σ’ αυτόν) καθόταν. Στη συνέχεια, ο άλλος ανταπέδωσε την ύβρη. Τότε ο Προφήτης (ειρήνη σ’ αυτόν) σηκώθηκε και βγήκε από την συνάθροιση. Στον Προφήτη…



“Γιατί σηκώθηκες;”

όταν ρωτήθηκε,

«Οι άγγελοι σηκώθηκαν, κι εγώ σηκώθηκα μαζί τους. Όσο αυτός που βλαστημούσε σιωπούσε, οι άγγελοι απέκρουαν τα λόγια του βλαστήμου. Μόλις αυτός ο άνθρωπος απέκρουσε τα λόγια του βλαστήμου, οι άγγελοι σηκώθηκαν και έφυγαν.»

διέταξε.

(Αμπού Νταβούντ, Εντέμπ, ΙΙ, 572);

«Η αμαρτία των λόγων που είπαν οι δύο άνθρωποι που βλαστημήθηκαν, βαρύνει εκείνον που άρχισε πρώτος, εκτός αν ο βλαστημημένος ξεπέρασε τα όρια.»


(Μουσλίμ Μπιρρ, 68);

“Το να βρίζεις έναν μουσουλμάνο είναι αμαρτία.”


(Νεσάι; Ταχρίμ αν-Ντεμ, 27);

«Θέλετε να σας πω ποιοι είναι οι χειρότεροι; Είναι αυτοί που γυρνούν και διαδίδουν συκοφαντίες, σπέρνοντας διχόνοια ανάμεσα στους ανθρώπους και κατηγορώντας τους αθώους.»


(Ιχιά, Τόμος Γ’, 135).

Ο Χαζράτ Αλί,

“Αυτός που βρίζει και αυτός που διαδίδει τις βρισιές είναι ίσοι στην αμαρτία.”

(Αλ-Μπαϊχάκι, Σου’αμπ αλ-Ιμάν);

Ο Ιμπν Αμπάς, ερμηνεύοντας τον 11ο στίχο της Σούρας αλ-Χουτζουράτ, είπε:

«Μην βρίζετε ο ένας τον άλλον. Σίγουρα ο Αλλάχ δεν αγαπάει εκείνον που λέει άσχημες κουβέντες και εκείνον που επιδιώκει να πει άσχημες κουβέντες.»

είπε

(Αλ-Αντάμπ αλ-Μουφράντ, Ι, 344).

Επίσης, σε ένα άλλο χαντίθ που αναφέρεται στο Τιρμίζι:

«Ο πιστός δεν κατηγορεί, δεν καταριέται, δεν λέει κακές κουβέντες.»

παραγγέλλεται.

Ο Ιμάμ Νεβέβι λέει σχετικά:

“Κάθε φορολογούμενος –

εκτός από χρήσιμα λόγια

– Πρέπει να προστατεύει τη γλώσσα του από κάθε λόγο. Όταν ένας λόγος που δεν ωφελεί παρατείνεται, το σωστό είναι να τον διακόψει. Γιατί ένας λόγος που είναι επιτρεπτός μπορεί γρήγορα να οδηγήσει σε απαγορευμένο ή απεχθές.

Ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν) σε διάφορες παραδόσεις του έχει εξηγήσει τι είναι η πτώχευση και τις προϋποθέσεις εφαρμογής της. Μια μέρα είπε στους συντρόφους του:

“Ποιος είναι ο πτωχευμένος;”

ρώτησαν οι σύντροφοι του Προφήτη;

“Κατά την άποψή μας, ο χρεοκοπημένος δεν έχει ούτε ένα δίρham δικό του.”

(μετρητά)

και είναι αυτός που δεν έχει πια τίποτα.”

απάντησε. Τότε ο Προφήτης (ειρήνη σε αυτόν) είπε:

«Ο αληθινός φτωχός από την κοινότητά μου είναι εκείνος που την Ημέρα της Κρίσης θα φέρει τις προσευχές του, τις νηστείες του και τη ζακάτ του. Ωστόσο, θα έρθουν και οι κακές πράξεις του: η βωμολοχία, η συκοφαντία, η αιματοχυσία και η κακοποίηση άλλων. Και οι καλές του πράξεις θα αντισταθμιστούν με αυτές τις κακές.»

(αγαθοεργίες)

χορηγούνται και τα χρέη

(δικαιώματα των εργαζομένων)

Πριν τελειώσει η ζωή του, οι καλές πράξεις του θα εξαντληθούν. Τα λάθη των πιστωτών θα του φορτωθούν και θα ριχτεί στη φωτιά.”


(Μουσλίμ, Μπιρρ, 60; Αχμάντ μπιν Χανμπάλ, ΙΙ, 303, ΙV, 372).

Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:

– ΩΡΑΙΑ ΛΟΓΙΑ.

Με χαιρετισμούς και ευχές…

Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις