– Ποιες στίχοι του Κορανίου αναφέρονται στο ότι ο άνθρωπος γεννιέται με έμφυτες καλές και κακές ιδιότητες;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Σε ορισμένα εδάφια γίνεται αναφορά και στις δύο ιδιότητες των ανθρώπων, ενώ σε άλλα εδάφια αναφέρεται μόνο μία από τις ιδιότητές τους.
Για παράδειγμα:
“Σε εκείνον/εκείνην”
(στην ψυχή του ανθρώπου, στην εσωτερική του φύση)
Ορκίζομαι σε Εκείνον που ενέπνευσε την ικανότητα να διακρίνει το καλό από το κακό, την ψυχή του.
(από τα κακά)
Αυτός που καθαρίζει, αληθινά λυτρώνεται. Αυτός που τον μολύνει…
(στα κακά)
ακόμα και ο θάπτων έχει απογοητευτεί.”
(Σεμς, 91/8-10)
Στα εδάφια που αναφέρονται, επισημαίνονται οι καλές και οι κακές ιδιότητες που υπάρχουν στη φύση του ανθρώπου.
«Εμείς προσφέραμε την εμπιστοσύνη αυτή στους ουρανούς, στη γη και στα βουνά, αλλά εκείνα δίστασαν να την αναλάβουν και φοβήθηκαν. Ο άνθρωπος όμως την ανέλαβε. Πράγματι, ο άνθρωπος είναι πολύ άδικος και πολύ άσπλαχνος.»
(Αλ-Αχζάμπ, 33/72)
Στο εδάφιο αυτό αναφέρονται δύο κακές ιδιότητες του ανθρώπου.
«Ο άνθρωπος επιθυμεί το καλό, όπως επιθυμεί (μερικές φορές) και το κακό. Ο άνθρωπος είναι πολύ βιαστικός!»
(Ισραήλ, 17/11)
Στο συγκεκριμένο εδάφιο γίνεται αναφορά στην βιασύνη, ένα εγγενές κακό χαρακτηριστικό του ανθρώπου.
Στο Ιερό Κοράνι, σε εξήντα πέντε σημεία.
άνθρωπος
, σε δεκαοκτώ τοποθεσίες
άτομα,
κάπου επίσης
ανθρώπινος
αναφέρεται. Επίσης, σε ένα στίχο
ενάσι,
σε διακόσια τριάντα μέρη
άνθρωποι
εμφανίζεται σε πληθυντικό αριθμό.
Ο άνθρωπος στο Κοράνι
Αναλύθηκε σε όλες τις πτυχές του, και τα σχετικά εδάφια θεμελίωσαν τη δημιουργία, την ουσία και τον σκοπό του σε μια ολότητα.
Ο άνθρωπος έχει δοθεί η ικανότητα να αντιλαμβάνεται το καλό και το κακό και να επιλέγει ανάμεσά τους· γι’ αυτόν τον λόγο, διαθέτει την ελευθερία που αρκεί για να θεωρείται υπεύθυνος για τις πράξεις του. Του έχουν δοθεί μάτια, αυτιά και καρδιά (μυαλό) για να παρατηρεί και να αξιολογεί τα γεγονότα, του έχει υποδειχθεί ο σωστός δρόμος, έτσι ώστε να συνειδητοποιεί τις αξίες και να επιλέγει εκείνες που υπαγορεύει ο ηθικός νόμος, και τελικά, εκείνες που είναι προς το δικό του καλό.
Η ανάληψη ενός τέτοιου καθήκοντος, η φροντίδα αυτής της σημαντικής παρακαταθήκης, αποτελεί μία από τις θεμελιώδεις πτυχές της ύπαρξής του ανθρώπου στη γη. Το σημαντικότερο εμπόδιο που πρέπει να ξεπεράσει κατά τη διαδικασία εκπλήρωσης αυτού του καθήκοντος είναι πάλι…
είναι ο ίδιος ο άνθρωπος.
Επειδή αυτό είναι απαραίτητο για την ύπαρξή του ως ον που δοκιμάζεται.
αχαριστία, εμμονή στις εφήμερες ηδονές, φιλαργυρία, απελπισία, λησμονιά, αλαζονεία, βιασύνη, αντίσταση στην αλήθεια, άρνηση
έχει αδυναμίες, και πρέπει να μάθει να τις ξεπερνά κατά τη διάρκεια της ηθικής του ανάπτυξης.
Ο άνθρωπος, πλασμένος κατ’ εικόνα και ομοίωση του Θεού.
, όταν δεν το καταφέρει
να πέσει στα τάρταρα / να φτάσει στον πάτο
είναι καταδικασμένος. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι η επίγεια ζωή είναι εφήμερη και, μπροστά στην αναπόφευκτη πραγματικότητα του θανάτου, το πιο συνετό για τον άνθρωπο είναι να προσπαθεί να περάσει με επιτυχία αυτή τη δοκιμασία της γης.
(βλ. Αλ-Ιμράν, 3/14; Χουντ, 11/9-11; Γιουσούφ, 12/53; Ναχλ, 16/4; Ισρά, 17/83,100; Ενμπιά, 21/34-35, 37; Μουμίνουν, 23/78; Μουλκ, 67/23; Κιγιάμε, 75/20-21; Σαμς, 91/7-10; Λέιλ, 92/4; Τίν, 95/4-6; Άντιγιατ, 100/6-8)
Στα χαντίθ (παραδόσεις του Μωάμεθ) υπάρχουν επίσης διάφορες ερμηνείες σχετικά με τον άνθρωπο.
Προπάντων, τονίζεται ότι ο Αδάμ είναι ο κοινός πρόγονος του ανθρώπινου γένους.
(Μπουχάρι, «Ταυχίντ», 38),
όπως αναφέρεται σε πολυάριθμους στίχους, έτσι και στα χαντίθ
“ανθρώπινος”
το ανθρώπινο είδος, όπως εκφράζεται με τη λέξη
«τζίνι»
αναφέρεται μαζί με το λεγόμενο κρυφό είδος.
(Μουαττά, Εσρίμπε, 15; Αμπού Νταβούντ, Σαλάτ, 102)
Κάθε άνθρωπος
γεννήθηκε με έμφυτη προδιάθεση
Χαδις που εκφράζει
(Μουσλίμ, Καντέρ, 25),
αναφέρεται στη μοναδική του φύση, η οποία καθορίζει τη θέση του απέναντι στον Θεό. Ο άνθρωπος
επειδή είναι παρορμητικός, ευέξαπτος και άπληστος
τα αναφερόμενα χαντίθ
(Μπουχάρι, Τεβχίντ, 31, 36; Μουσλίμ, Ιμάν, 326, Τζιχάντ, 81)
βρίσκεται σε πλήρη αρμονία με τα εδάφια που εκφράζουν την ίδια έννοια.
Μόνο ο άνθρωπος
θα ευλογηθείς με τις πράξεις σου για να ξεπεράσεις τις αδυναμίες σου
το χαντίθ που το τονίζει
(Μουαττά, Διαθήκες, 7)
το όριο της ανύψωσής του, όπως αναφέρεται, είναι τα χαντίθ που τονίζουν ότι ο ίδιος ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν) ήταν απλώς ένας άνθρωπος.
(Μπουχάρι, Χιγέλ, 10, Σαλάτ, 31, Αχκάμ, 20)
πρέπει να εξεταστούν από κοινού.
Όσον αφορά τη θέση του ανθρώπου ανάμεσα στα άλλα έμβια όντα, ο Θεός τονίζει ότι τίμησε τον γιο του Αδάμ,
έκφραση
(Ισραήλ, 17/70),
Αυτό σημαίνει ότι ο άνθρωπος τιμάται με διάφορες δυνάμεις και ικανότητες, και ότι τα άλλα όντα τίθενται στην υπηρεσία του. Το γεγονός ότι ο άνθρωπος έχει και λογική και πάθη, του εξασφαλίζει μια εξέχουσα θέση στις βαθμίδες των όντων, όπου υπάρχουν και άγγελοι και ζώα. Με αυτή την ιδιότητα, ο άνθρωπος, από τη μια πλευρά…
ενώ επαινούνταν για το ότι ήταν η πιο όμορφη δημιουργία,
από την άλλη πλευρά
αντιμετωπίζει επίσης τον κίνδυνο ηθικής και πνευματικής παρακμής
υπάρχει.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
