Υπάρχει σεξουαλική ζωή στον παράδεισο, στη μετά θάνατον ζωή;

– Πώς θα υπάρχει ιδιωτικότητα στον Παράδεισο;

Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,

Αναμφίβολα, στον παράδεισο, η σεξουαλική επαφή συνοδεύει κάθε απόλαυση. Στίχοι του Κορανίου που αναφέρονται στις συζύγους και στις χουρίδες, αναφέρονται κατ’ επέκταση και σε τέτοιου είδους σχέσεις.

Στην αραβική λογοτεχνία, αριθμοί όπως το 40 και το 70 συχνά υποδηλώνουν υπερβολή, είναι μεταφορές για την πληθώρα. Στο χαντίθ, η σεξουαλική δύναμη, ως σημαντικό στοιχείο της, χρησιμοποιείται για να εκφράσει ότι η σεξουαλική επαφή είναι πιο απολαυστική στον άλλο κόσμο από ό,τι σε αυτόν.

Αμπντουλλάχ ιμπν Αμπάς,

«Καμία ευλογία του Παραδείσου δεν μοιάζει με τις ευλογίες του κόσμου, παρά μόνο στο όνομα.»

Η φράση αυτή ισχύει και για την ευλογία του γάμου στον παράδεισο. Στην αιώνια ζωή, η βαθμίδα των απολαύσεων σε μια χώρα ευτυχίας που προορίζεται αποκλειστικά για φίλους, υπερβαίνει κάθε περιγραφή. Οι ομορφιές εκεί -όπως αναφέρεται στο χαντίθ-

«Αυτό που κανένα μάτι δεν είδε, κανένα αυτί δεν άκουσε και ποτέ δεν πέρασε από το μυαλό κανενός».


(βλ. Μπουχάρι, Μπεντ’ου’λ-Χαλκ 8; Μουσλίμ, Τζέννετ 2)

Επειδή δεν μπορούμε να κατανοήσουμε πλήρως τον Παράδεισο, είναι φυσικό να μας έρχονται κάποιες ερωτήσεις στο μυαλό. Στον Παράδεισο:

1.

Ο άνθρωπος μπορεί να βρίσκεται σε πολλά μέρη ταυτόχρονα.

2.

Σε κάθε άνθρωπο θα δοθεί ένας χώρος τόσο απέραντος όσο ο κόσμος, γεμάτος με δεσμούς και παλάτια.

3.

Ο άνθρωπος θα έχει ό,τι επιθυμεί και τίποτα από όσα δεν επιθυμεί.

4.

Δεν είναι δυνατόν να κατανοήσουμε τον Παράδεισο με τα μέτρα του κόσμου. Όπως ένα μωρό στη μήτρα δεν μπορεί να καταλάβει τον κόσμο αν του τον περιγράψουμε, έτσι και αυτός ο κόσμος είναι σαν μήτρα σε σύγκριση με τον Παράδεισο. Δεν μπορούμε να τον κατανοήσουμε. Γι’ αυτό, ενώ ένα μωρό στη μήτρα τρέφεται μόνο από τον ομφάλιο λώρο, στον κόσμο ο άνθρωπος χρησιμοποιεί τα μάτια, τα αυτιά, το στόμα, τη γλώσσα κ.λπ., πολλά όργανα.

Σεξουαλικές Ηδονές στον Παράδεισο

«Εκείνοι που είναι πραγματικά ευλογημένοι, εκείνη την ημέρα θα είναι απασχολημένοι με διασκέδαση.»

(Υασίν, 36/55)

«Στους παραδείσους εκείνους υπάρχουν γυναίκες που δεν στρέφουν το βλέμμα τους σε κανέναν άλλον εκτός από τους συζύγους τους, και κανένας άνθρωπος ούτε δαίμονας δεν τις έχει αγγίξει πριν από αυτούς. Είναι σαν ρουμπίνια και κοράλλια.»



(Ραχμάν, 55/56, 58)

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το φύλο κατέχει σημαντική θέση στην ανθρώπινη ζωή. Όπως τονίζεται στο Κοράνι (Ρουμ, 30/21), τα αντίθετα φύλα βρίσκουν σωματική και ψυχική ικανοποίηση με την ένωση των ζωών τους. Είναι φυσικό η ίδια ικανοποίηση να συνεχίζεται και στη μεταθανάτια ζωή. Σύμφωνα με διάφορα εδάφια και χαντίθ που περιγράφουν τον Παράδεισο, στον Παράδεισο θα υπάρχουν τόσο γυναίκες από τον κόσμο όσο και χουρίδες. Τα εδάφια που αναφέρονται…

“αγνοί σύζυγοι”

έκφραση

(Αλ-Μπακαρά, 2:25; Αλ-Ιμράν, 3:15)

περιλαμβάνει τις γυναίκες του κόσμου, μαζί με τις χουρίδες.

“Εκεί”

(στον παράδεισο)

εκεί θα βρείτε οτιδήποτε επιθυμεί η ψυχή και ευχαριστεί το μάτι, και εκεί θα παραμείνετε για πάντα.”



(Ζουχρούφ, 42/71)

Η σεξουαλική επιθυμία ανήκει στις επιθυμίες της ψυχής. Επομένως, το στίχο υποδηλώνει την ύπαρξη σεξουαλικής ζωής στον Παράδεισο. Κατανοείται ότι, μετά την σωματική και πνευματική κάθαρση που θα υποβληθούν οι πιστοί πριν την είσοδό τους στον Παράδεισο, οι φυσιολογικές διαταραχές και οι ψυχικές καταθλίψεις που επηρεάζουν αρνητικά τη σεξουαλική ζωή και την ευτυχία των γυναικών θα εξαλειφθούν εντελώς. Υπάρχουν ζωντανές περιγραφές της ομορφιάς, της χάρης και της γοητείας των γυναικών του Παραδείσου σε διάφορα στίχους και χαντίθ. Σε μια αφήγηση, οι χουρίδες, σε μια στιγμή που θα μιλούν για τα δικά τους προνόμια, οι γυναίκες του κόσμου στον Παράδεισο θα δηλώσουν ότι είναι ανώτερες από αυτές λόγω των καλών πράξεων που έκαναν στη γήινη ζωή και θα τις σιωπήσουν.

Παρόλο που έχουν διατυπωθεί διάφορες απόψεις σχετικά με το πόσες συζύγους, και ειδικά πόσες γυναίκες από τον κόσμο, θα έχει ένας άνδρας, η αυθεντική αφήγηση επί του θέματος είναι το χαντίθ που αναφέρεται στους Μπουχάρι και Μουσλίμ. Σύμφωνα με αυτό, σε κάθε άνδρα στον παράδεισο…

“με λεπτή και διάφανη επιδερμίδα”

θα δοθούν δύο γυναίκες και δεν θα μείνει κανένας άγαμος εκεί.

(Μπουχάρι, Αρχή της Δημιουργίας 8; Μουσλίμ, Παράδεισος 14).

Είναι πιθανό και οι δύο γυναίκες να είναι είτε νύμφες είτε γήινες γυναίκες, ή η μία να είναι νύμφη και η άλλη γήινη.

Είναι δυνατόν να διατυπωθεί η ένσταση ότι στις περιγραφές της σεξουαλικής ζωής στον Παράδεισο, ενώ η ομορφιά, η γοητεία κ.λπ. αποδίδονται στις γυναίκες, τα ελκυστικά αποτελέσματα και τα πλεονεκτήματα αυτών των περιγραφών αναφέρονται συνήθως στους άνδρες, και η γυναίκα παρουσιάζεται σαν ένα μέσο για την ικανοποίηση των απολαύσεων του άνδρα. Είναι γνωστό ότι στην αραβική γλώσσα, όταν απευθύνονται σε μια μικτή ομάδα ανδρών και γυναικών ή γίνονται δηλώσεις προς αυτούς, χρησιμοποιούνται αρσενικά ρήματα. Επιπλέον, στις τέχνες και τη λογοτεχνία σχεδόν όλων των κοινωνιών, η γυναίκα έχει θεωρηθεί ως το επίκεντρο της χάρης και της γοητείας, η γυναίκα έχει γίνει το κύριο θέμα των ερωτικών ποιημάτων και άλλων μορφών τέχνης, και σε συντριπτική πλειοψηφία η γυναίκα δεν είναι αυτή που ζητά, αλλά αυτή που ζητείται.

Φαίνεται ότι το ίδιο ύφος και η ίδια προσέγγιση επικρατούν και στην περιγραφή της σεξουαλικής ζωής στον παράδεισο. Στον παράδεισο, όπου κανείς δεν θα παραμείνει άγαμος, ο άνδρας θα έχει τουλάχιστον δύο συζύγους – μία γήινη γυναίκα και μία χουρί – ενώ η γυναίκα δεν θα έχει περισσότερους από έναν σύζυγο, κάτι που πρέπει να συνδέεται με το ίδιο θέμα. Πράγματι, οι μελέτες, οι έρευνες και οι δημοσκοπήσεις που έχουν γίνει για την ψυχολογία της γυναίκας στη γήινη ζωή, δείχνουν ότι είναι μονογαμική και ότι στην καρδιά και στο φαντασιακό της κόσμο χωράει μόνο ένας άνδρας. Αυτό είναι επίσης απαραίτητο για την προστασία της μήτρας, η οποία εξασφαλίζει τη συνέχεια του ανθρώπινου είδους, και συνεπώς για τον καθορισμό της καταγωγής και τη διατήρηση του γένους.

Ο σκοπός δεν είναι οι παραδεισένιες ευλογίες που προσφέρουν σωματικές απολαύσεις, αλλά η ευαρέστηση του Θεού.

Οι ευλογίες του παραδείσου που ικανοποιούν τις σωματικές ανάγκες και προσφέρουν σωματικές απολαύσεις, στην πραγματικότητα δεν αποτελούν τον απώτερο σκοπό για τους κατοίκους του παραδείσου· ο κύριος στόχος είναι η ευαρέσκεια του Θεού. Για τον άνθρωπο, η επίτευξη αυτής της ευαρέσκειας είναι η ψυχή που ο Θεός χάρισε στο σώμα από τον εαυτό Του…

(Χιτζρ, 15/29)

είναι πάλι να στραφείς προς Αυτόν, να Τον παρατηρείς, να μιλάς μαζί Του.

Η πιο ειλικρινής και διαδεδομένη έκφραση προσευχής μεταξύ των μουσουλμάνων, η οποία χρησιμεύει ως μέσο έκφρασης ευγνωμοσύνης και ευχαριστίας, είναι:

“Ο Θεός να είναι ευχαριστημένος!”

Η φράση είναι: Οι φίλοι του Θεού είναι εκείνοι που είναι πιο κοντά Του, που κερδίζουν την ευαρέσκεια και την αγάπη Του, που Τον αγαπούν από καρδιάς και με υπακοή και αφοσίωση φτάνουν στην ύψιστη ευτυχία. Σε ένα στίχο που αναφέρεται στη σχέση μεταξύ του Παραδείσου και της ευαρέσκειας του Θεού,

«Ο Αλλάχ έχει υποσχεθεί στους πιστούς άνδρες και στις πιστές γυναίκες κήπους, κάτω από τους οποίους ρέουν ποτάμια, όπου θα παραμείνουν αιώνια, και ωραίες κατοικίες στους κήπους της Εδέμ. Η ευαρέσκεια του Αλλάχ όμως είναι ανώτερη από όλα αυτά. Αυτή είναι η υπέρτατη ευτυχία.»



(Αλ-Τάουμπα, 9/72)

Με αυτόν τον τρόπο, δηλώνεται σαφώς ότι αυτή η πνευματική πτυχή της μεταθανάτιας ευδαιμονίας είναι πιο πολύτιμη από όλες τις άλλες ευλογίες που περιγράφονται με υλικές έννοιες.

«Ω εσύ, ψυχή που έχεις βρει την ηρεμία! Επίστρεψε στον Κύριό σου, ευχαριστημένη και ευχαριστώντας Εκείνον. Ένταξου στους εκλεκτούς δούλους Μου και εισήλθε στον Παράδεισό Μου!»



(Αλ-Φατζρ, 89/27-30)

Όπως αναφέρεται στα αυθεντικά χαντίθ, αφού όλοι οι πιστοί πάρουν τις θέσεις τους στον Παράδεισο, ο Θεός θα τους απευθύνει τον λόγο και θα τους ρωτήσει αν είναι ευχαριστημένοι με την κατάστασή τους, και εκείνοι θα εκφράσουν την απόλυτη ικανοποίησή τους. Στη συνέχεια, ο Θεός…

«Σας δίνω κάτι πιο πολύτιμο από αυτό: Σας χαρίζω τη συγκατάθεσή μου, η οργή μου δε θα σας αγγίξει πια.»

θα πει

(Μουσλίμ, Παράδεισος 9).

Παράδεισος,

(Επομένως, η κόλαση και η μεταθανάτια ζωή) δεν θα αρχίσουν και θα συνεχιστούν μόνο στον κόσμο των πνευμάτων, αλλά και σε έναν κόσμο υλικών πραγμάτων και πραγματικοτήτων, αποτελούμενο από ψυχή και σώμα, με κήπους, ποτάμια, κτίρια κ.λπ. Ακόμη και με βάση μόνο τα εδάφια του Κορανίου, δεν είναι δυνατόν να ερμηνευθούν τα υλικά στοιχεία που περιέχονται στα υπάρχοντα κείμενα με πνευματικές και ψυχικές ερμηνείες ή σύμβολα. Ο Ιμάμ Γκαζαλί αποδέχθηκε ότι οι απολαύσεις του παραδείσου χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες: αισθητηριακές, φανταστικές και διανοητικές, και ότι ο καθένας θα επωφεληθεί από όλες ή μερικές από αυτές ανάλογα με τις ικανότητές του. Οι διακοπές που αποτελούν ελάττωμα, ειδικά στις φανταστικές και διανοητικές απολαύσεις, στην επίγεια ζωή, εξαλείφονται στη μεταθανάτια ζωή και γίνονται εξαιρετικά ελκυστικές όταν αυτές οι απολαύσεις αποκτούν διάρκεια.

– Πώς θα υπάρχει ιδιωτικότητα στον Παράδεισο;

Όπως προκύπτει από τα Χαντίθ (Hadith).

γ

Στον παράδεισο, σε κάθε άνθρωπο θα δοθεί μια έκταση πεντακοσίων ετών, περίπου όσο η γη. Σε αυτόν τον τεράστιο χώρο, ο δικός του ιδιαίτερος χώρος θα είναι ξεχωριστός από τον κόσμο όπου θα βρίσκεται με όλους τους φίλους του.

Ωστόσο, δεν υπάρχει θέση για κακές συνήθειες στον παράδεισο.

Επομένως, δεν θα υπάρχει ζήλια, ούτε θα υπάρχει λαγνεία για ό,τι δεν είναι νόμιμο.

Πράγματι, όποιος δεν έχει μάτια δεν βλέπει, όποιος δεν έχει αυτιά δεν ακούει. Θα σας ενοχλούσε αν κάποιος που δεν έχει μάτια σας έβλεπε;… Θα ανησυχούσατε αν ένα παιδί που δεν έχει ακόμη αναπτύξει σεξουαλικά αισθήματα βρισκόταν δίπλα στη μητέρα ή την αδελφή σας;

Άρα, στον παράδεισο δεν υπάρχει χώρος για κακές σκέψεις και κακές συνήθειες. Αυτά δίνονται σε αυτόν τον κόσμο για δοκιμασία. Εκεί, αφού δεν υπάρχει ανάγκη για δοκιμασία, δεν υπάρχει και χώρος γι’ αυτά. Μόνο η επιθυμία για το νόμιμο είναι ανοιχτή, ενώ η επιθυμία για οτιδήποτε άλλο είναι κλειστή. Γι’ αυτό κανείς δεν θα ενοχλείται από κανέναν.

Με χαιρετισμούς και ευχές…

Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις