Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Ολόκληρη η αφήγηση του Χαντίθ, όπως μεταφέρθηκε από τον Ιμπν Αμπάς από τους Μπεϊχάκι (9/362) και Ιμπν Ασάκιρ, έχει ως εξής:
«Όποιος μετανοεί για τις αμαρτίες του, γίνεται σαν να μην έχει αμαρτήσει ποτέ. Όποιος όμως εξακολουθεί να αμαρτάνει και ζητά συγχώρεση με τη γλώσσα του, είναι σαν να κοροϊδεύει τον Κύριό του. Όποιος βλάπτει έναν μουσουλμάνο, κερδίζει τόσες αμαρτίες όσες είναι οι βλαστοί (κλαδιά, φύλλα) των φοινίκων.»
(βλ. Kenzu’l-Ummal, αριθ. 10176).
Ο Χαφίζ Ζεϊνουλ-Ιρακί ανέφερε ότι αυτή η αφήγηση είναι αδύναμη.
(βλ. Ταχρίτζου αχαδις’λ-Ιχιά -μαζί με το Ιχιά-, 4/47).
Το χαντίθ που σχετίζεται με το θέμα μας,
«Εκείνος που ζητά συγχώρεση με τη γλώσσα του, ενώ εξακολουθεί να αμαρτάνει, είναι σαν να κοροϊδεύει τον Κύριό του.»
Μπορούμε να εξηγήσουμε την πρόταση που έχει την έννοια:
Εξαγνίζω, εξιλεώνομαι.
είναι να ζητήσει συγχώρεση για τις αμαρτίες του. Το να ζητάς συγχώρεση για τις αμαρτίες σου σημαίνει να ομολογείς ότι μετανιώνεις για τις αμαρτίες που έχεις διαπράξει. Εάν κάποιος που λέει ότι οι αμαρτίες είναι κακές και ότι μετανιώνει γι’ αυτές συνεχίζει να κάνει τις ίδιες πράξεις, αυτό δείχνει ότι δεν πιστεύει πραγματικά με την καρδιά του σε αυτά που λέει με το στόμα του. Η έλλειψη πίστης εδώ δεν σημαίνει άρνηση,
«Θα μετανοήσω αργότερα, η ευσπλαχνία του Θεού είναι άφθονη…»
Το να κρύβεται κανείς πίσω από δικαιολογίες όπως αυτές σημαίνει ότι δεν πιστεύει ότι η τιμωρία για τη συγκεκριμένη αμαρτία είναι αναπόφευκτη.
Η συγχώρεση του Θεού είναι βέβαιη.
Ωστόσο, ο Θεός δεν έχει δώσει υπόσχεση να συγχωρήσει κάθε αμαρτία, όλων των ανθρώπων. Υπόσχεση συγχώρεσης υπάρχει μόνο μετά από ειλικρινή και αποδεκτή μετάνοια.
Επομένως, από τη μία πλευρά
“να ζητάς συγχώρεση με το στόμα σου, ενώ επιμένεις στην αμαρτία που επισύρει τιμωρία”
είναι μια αντίφαση. Στο χαντίθ αυτή η αντίφαση
«Χλευάζοντας τον ραββίνο»
εκφράζεται με τη μορφή.
Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι σε αυτό το χαντίθ…
“ενώ ο άνθρωπος εξομολογείται και ζητά συγχώρεση με τη γλώσσα του”, “συνεχίζει να αμαρτάνει, δεν σταματά να διαπράττει την ίδια αμαρτία”
σε περίπτωση που
“ειρωνικός”
Επισημαίνεται ότι θα περιέλθει σε αυτή την κατάσταση. Διότι, αυτή η κατάσταση είναι πράγματι μια αλαζονεία. Διαφορετικά, αν ένας άνθρωπος, αφού μετανοήσει και εγκαταλείψει την αμαρτία, στη συνέχεια πέσει ξανά στην παγίδα του εγώ και του διαβόλου και επιστρέψει στην ίδια αμαρτία,
“ειρωνικός”
Δεν φέρει στίγμα. Διότι, η εγκατάλειψη της αμαρτίας από κάποιον, αποδεικνύει την ειλικρίνειά του εκείνη τη στιγμή. Η επανάληψη της ίδιας αμαρτίας αργότερα, δεν αναιρεί την προηγούμενη ειλικρίνειά του.
Πράγματι, όπως αναφέρεται σε ένα ιερό χαντίθ, ο Προφήτης μας (ειρήνη σε αυτόν)
«Αυτός που ειλικρινά μετανοεί και ζητά συγχώρεση, -ακόμα κι αν το κάνει εβδομήντα φορές την ημέρα,- δεν θεωρείται επίμονος στην αμαρτία.»
έχει διατάξει
(Ιχιά, 1/312; 4/47).
Αυτήν την προφητεία,
Αναφέρεται επίσης στα: Αμπού Νταβούντ, Σαλάτ, 361, Βιτίρ, 26 και Τιρμίζι, Ντααβάτ, 106.
διηγήθηκε.
Σε εμάς εναπόκειται να μετρήσουμε την ειλικρίνειά μας τη στιγμή που μετανοούμε και ζητάμε συγχώρεση.
Εάν ο σκοπός είναι,
«Ας κάνω μια μετάνοια για να σβηστούν οι τωρινές αμαρτίες μου, και μετά θα κάνω ξανά μετάνοια για τις αμαρτίες που θα κάνω στο μέλλον· έτσι ούτε η σούβλα θα καεί ούτε το κεμπάπ…»
Σε αυτή την περίπτωση, πρέπει να δώσουμε μεγάλη προσοχή στην προειδοποίηση του ακόλουθου εδαφίου του Αλλάχ:
«Να ξέρετε ότι ο Θεός γνωρίζει καλά όλα όσα κρύβετε μέσα σας, γι’ αυτό να φοβάστε να παραβείτε τις εντολές Του!»
(Αλ-Μπακάρα, 2/235).
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
– Μετάνοια για την Αμαρτία
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
