Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Ορισμένες αφηγήσεις χαντίθ σχετικά με το θέμα είναι οι εξής:
“Υπάρχει ένα δέντρο στον Παράδεισο, οι κύριοι κλάδοι του
(κορμοί)
τα κλαδιά του είναι από χρυσάφι, τα μικρά κλαδιά του από ζαφείρι και μαργαριτάρι. Όταν φυσάει ο άνεμος, τα δέντρα αρχίζουν να βγάζουν ήχους, και όσοι τα ακούνε, δεν έχουν ξανακούσει πιο μελωδικό ήχο.”
(Αμπού Νουαΐμ, Σιφάτουλ-Τζέννεχ, 433; ετ-Τεργίμπ βετ-Τερμπίχ, 4/523)
Λέγεται ότι ο Μεσλεμέ μπιν Ουλεγίν, ο οποίος αναφέρεται στην αλυσίδα μετάδοσης του χαντίθ, δεν είναι αξιόπιστος. (βλ. Μιζάν ελ-Ι’τιντάλ, 4/109)
«Στον Παράδεισο υπάρχει ένα δέντρο, ο καρπός του είναι σμαράγδι, ρουμπίνι, μαργαριτάρι. Ο Θεός στέλνει έναν άνεμο, και αυτός αρχίζει να βουίζει, να κουνιέται, να ταλαντεύεται, και παράγει ήχους τόσο γλυκούς που δεν έχουν ακουστεί ποτέ πιο γλυκείς.»
(Ιμπν Καγιούμ αλ-Τζαουζιγιά, “Ο Οδηγός των Ψυχών προς τις Χώρες της Χαράς”, Τετράκοντα Κεφάλαια)
«Στον Παράδεισο υπάρχει ένα δέντρο που στέκει σαν κορμός, ένα δέντρο στη σκιά του οποίου ένας ιππέας θα ταξιδεύει για εκατό χρόνια. Στη σκιά του συζητούν. Κάποιοι νιώθουν όρεξη, θυμούνται τις απολαύσεις του κόσμου. Τότε ο Θεός στέλνει έναν άνεμο από τον Παράδεισο, που κουνάει το δέντρο, και το δέντρο φέρνει όλες τις απολαύσεις του κόσμου…»
(με ήχο και κίνηση)
αποκαλύπτει.”
(Αλ-Ταργίμπ ουα’λ-Ταρχίμπ, 4/520; η αφήγηση είναι αδύναμη. βλ. Μιζάν αλ-Ι’τιντάλ, 2/193)
«Στον Παράδεισο, υπάρχει μια αγορά όπου οι κάτοικοι του Παραδείσου πηγαίνουν κάθε εβδομάδα. Εκεί, ένας βόρειος άνεμος φυσάει, σκορπίζοντας αρώματα του Παραδείσου στα πρόσωπα και τα ρούχα τους, και έτσι η ομορφιά τους αυξάνεται. Όταν επιστρέφουν στις συζύγους τους, πιο όμορφοι και γοητευτικοί από πριν, οι οικογένειές τους τους λένε:»
– Λένε πως η ομορφιά σας έχει γίνει ακόμα πιο όμορφη. Και εκείνοι απαντούν:
– Λένε πως από τότε που έφυγα από κοντά σας, έχετε γίνει ακόμα πιο όμορφη.
(Μουσλίμ, Παράδεισος 13)
“Η μυρωδιά του παραδείσου γίνεται αισθητή από απόσταση εκατό ετών.”
(Χακίμ, Μουσταδρέκ 2/126)
Ο Σαΐντ μπιν Σαλντ αλ-Χαρίσι λέει:
“Απ’ ό,τι μου είπαν, στον παράδεισο υπάρχουν δάση από χρυσά καλάμια, φορτωμένα με
(ο καρπός)
Λέγεται ότι (η φωνή) ήταν σαν μαργαριτάρι, και ότι όταν οι κάτοικοι του παραδείσου ήθελαν να ακούσουν όμορφες φωνές, ο Αλλάχ έστελνε έναν άνεμο σε εκείνα τα δάση, και ο άνεμος έβγαζε (έφερνε) κάθε ήχο που επιθυμούσαν.
(βλ. al-Nihāya, 2/509-510)
Από τον άνεμο αυτόν που φέρνει μυρωδιές παραδείσου.
βόρειος άνεμος
Η αναφορά σε αυτόν τον άνεμο με αυτόν τον τρόπο οφείλεται στο γεγονός ότι οι Άραβες τον περίμεναν με λαχτάρα, καθώς φέρνει βροχή από το βορρά. Πράγματι, ο άνεμος αυτός έχει την έννοια του “κινητήριου”.
«μυσιρέα»
αναφέρεται και ως.
Όπως φαίνεται, ο Προφήτης μας (ειρήνη ας είναι επ’ αυτού), σε διάφορες παραδόσεις, μας δίνει πληροφορίες για τη ζωή στον Παράδεισο, περιγράφοντάς τον ως μια ατελείωτη χώρα ομορφιάς, και έτσι μας ενθαρρύνει να εργαστούμε και να προσπαθήσουμε για να αποκτήσουμε αυτές τις ανεκτίμητες ευλογίες του Θεού.
Όταν φυσάει ο άνεμος, τα φύλλα χτυπούν το ένα το άλλο και παράγουν έναν ήχο τόσο γλυκό, που κανένα αυτί δεν έχει ακούσει ποτέ κάτι παρόμοιο. Λέγεται ότι οι κάτοικοι του Παραδείσου θα συζητούν κάτω από αυτά τα δέντρα, αναπολώντας τις αναμνήσεις τους από τον κόσμο, και όταν θελήσουν να διασκεδάσουν, ένας άνεμος που θα στείλει ο Θεός θα τους ομορφύνει και τα δέντρα θα κουνηθούν, προσφέροντας κάθε είδους διασκέδαση που υπάρχει στον κόσμο.
Άρα, ο παράδεισος είναι η χώρα της ομορφιάς. Η ομορφιά των παραδεισένιων και η γεύση, η απόλαυση και τα χαρακτηριστικά των δωρεών που τους δίνονται θα αυξάνονται και θα συνεχίσουν να αυξάνονται…
(βλ. Ιμπν Καγιούμ αλ-Τζαουζιγιά, “Χαδ’ι-Ερβâh ιλά Μπιλâδ ελ-Εφράχ, Τετράδιος Κεφάλαιος Ιμπραχίμ Τζαναν, Κουτούμπ-ι Σιττέ Τερτζουμέ βε Σέρχι, Ακτσάγ Γιαγινλαρί: 14/427-429)
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
