Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Είναι αλήθεια πως κάθε χαμένη στιγμή συνεπάγεται και την απώλεια πολλών ευκαιριών. Διότι ο χρόνος του ανθρώπου είναι πολύ λίγος και σύντομος σε σύγκριση με τη διάρκεια του κόσμου. Από αυτή την άποψη, ο χρόνος, που ακόμα και ένα δευτερόλεπτό του είναι πιο πολύτιμο από χρυσό, πρέπει να περνάει με ασχολίες που θα φωτίζουν και θα δίνουν νόημα στην αιώνια ζωή. Γι’ αυτό, όπως η λατρεία και η εργασία του πιστού πρέπει να είναι για το καλό, έτσι και ο υπόλοιπος χρόνος του δεν πρέπει να είναι άσκοπος, αλλά να περνάει μέσα στα πλαίσια του νόμιμου.
Ώστε να μην κερδίζει από τη μια πλευρά και να χάνει από την άλλη.
Στην εποχή μας, υπάρχουν τόσες πολλές άχρηστες ασχολίες που καταναλώνουν τον χρόνο του ανθρώπου, πολλές από τις οποίες όχι μόνο δεν συμβάλλουν στην υλική και πνευματική του ανάπτυξη, αλλά τον απομακρύνουν και από τον σκοπό της δημιουργίας του. Επομένως, όσο περισσότερο ο άνθρωπος απομακρύνεται από τέτοιου είδους άσκοπες και ανούσιες δραστηριότητες, τόσο περισσότερο κερδίζει.
«Υπάρχουν δύο πράγματα που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν εκτιμούν: η υγεία και ο ελεύθερος χρόνος.»
(Μπουχάρι, Ρικάκ 1; Τιρμίζι, Ζουχδ 1; Ιμπν Μάτζε, Ζουχδ 15)
Όπως ο εργαζόμενος έχει το δικαίωμα να ξεκουράζεται και να αναπαύεται μετά από μια ορισμένη ώρα εργασίας, έτσι και η συμμετοχή σε ορισμένα παιχνίδια και ψυχαγωγίες είναι δυνατή και φυσιολογική, με την προϋπόθεση ότι δεν παραβιάζονται τα όρια που θέτει το Ισλάμ. Ωστόσο, εάν αυτά τα παιχνίδια και οι ψυχαγωγίες πλησιάζουν ή εμπλέκονται σε κάτι που το Ισλάμ απαγορεύει, τότε χάνουν τη νομιμότητά τους.
Που φέρουν διάφορες ονομασίες
“πολιτιστικές δραστηριότητες”
και
“αθλητικές διοργανώσεις”
Πρέπει να αναζητήσουμε τις ίδιες προϋποθέσεις και σε αυτόν τον τομέα. Εάν αυτές οι δραστηριότητες γίνονται εντός των επιτρεπόμενων και νόμιμων ορίων, δεν μπορεί να γίνει λόγος για απαγόρευση. Για παράδειγμα, εάν ορισμένες από αυτές τις δραστηριότητες εκτελούνται με ανάμειξη ανδρών και γυναικών, είναι σαφές ότι θα συνεπάγονται ορισμένες θρησκευτικές αντιρρήσεις.
Διότι, από θρησκευτικής άποψης, ένα άτομο μπορεί να μείνει μόνο, να συναναστραφεί, να πιάσει το χέρι και να μιλήσει μόνο με άτομα με τα οποία δεν μπορεί να συνάψει γάμο για πάντα – όπως η μητέρα, η αδελφή, η θεία από πατέρα, η θεία από μητέρα. Εκτός από αυτό, εκτός εάν υπάρχει ζωτική ανάγκη, δεν θεωρείται αποδεκτό για έναν άνδρα να είναι με μια γυναίκα που δεν είναι συγγενής του, ούτε για μια γυναίκα να είναι με έναν άνδρα που δεν είναι συγγενής της, να χαιρετηθούν, να πιάσουν τα χέρια τους.
Το ίδιο ισχύει και για τις αθλητικές δραστηριότητες.
Δεν μπορεί να γίνει λόγος για θρησκευτική απαγόρευση, εάν δεν παραμελείται η προσευχή, δεν παίζεται τζόγος και δεν επιτρέπεται η αποκάλυψη μερών του σώματος που δεν επιτρέπεται να φαίνονται σε άλλους.
Η θρησκεία μας, είτε είναι ωφέλιμη είτε όχι, είναι αβλαβής, ακόμα και αν δεν φαίνεται να έχει κάποιο όφελος.
τοξοβολία, ρίψη ακοντίου, πάλη, κολύμβηση, τρέξιμο και ιπποδρομίες
όπως τα παιχνίδια, τα οποία έχει νομιμοποιήσει. Μάλιστα, μερικά από αυτά είναι και σουνέτ (σύμφωνα με την παράδοση).
Η ασπασμιά του Ισλάμ από τον Ρουκάνε οφείλεται στην πάλη του με τον Προφήτη (σ.α.β.), κατά την οποία ο Προφήτης τον νίκησε τρεις φορές.1
Επίσης, αναφέρεται ότι ο Προφήτης μας (ειρήνη σε αυτόν) συναγωνιζόταν με την Αίσα και την ξεπερνούσε πολλές φορές.2
Επιπλέον, ο Προφήτης μας (ειρήνη σε αυτόν) παρακολούθησε με την Αίσα τις επιδείξεις ακοντισμού των Αβησσυνίων και έδειξε με τη ζωή του ότι τέτοιου είδους ψυχαγωγίες είναι επιτρεπτές.
Εξήρε τον ρόλο του αλόγου ως βοηθού των πολεμιστών στα πεδία της μάχης και υποστήριξε αυτό το άθλημα, απονέμοντας διάφορα δώρα σε όσους τερμάτιζαν πρώτοι στις ιπποδρομίες που διοργανώνονταν πριν από τον πόλεμο. Ο κύριος σκοπός εδώ είναι η προετοιμασία για τον πόλεμο. Είναι μια εκπαίδευση και άσκηση πριν από τον πόλεμο.
Ωστόσο, ορισμένα παιχνίδια και ψυχαγωγίες που επιτρέπει το Ισλάμ, έχουν ξεπεράσει τα όρια του επιτρεπτού με ορισμένες σύγχρονες πρακτικές. Για παράδειγμα, στην πάλη, τους αγώνες και την κολύμβηση, η αποκάλυψη μερών του σώματος που απαγορεύεται να φαίνονται σε άλλους.
Ορισμένα παιχνίδια χρησιμοποιούνται επίσης για τυχερά παιχνίδια. Σε αυτά περιλαμβάνονται οι ιπποδρομίες, η λοταρία, το αθλητικό στοίχημα (σπορ-τότο-λότο) και τα αμοιβαία στοιχήματα.
Λοταρία, στοίχημα και αθλητικό στοίχημα
παιχνίδια όπως αυτά ήδη θεωρούνται τυχερά παιχνίδια.
Διότι φέρει όλα τα χαρακτηριστικά του τζόγου. Είναι γνωστό ότι ο τζόγος με τη μορφή λαχειοφόρου αγοράς υπήρχε και στην προ-ισλαμική περίοδο της Τζαχιλίγια. Έβαζαν σημάδια στα βέλη και έπαιρναν χρήματα ανάλογα με το σημάδι που έβγαινε στο βέλος. Δεδομένου ότι το Ισλάμ απαγορεύει κάθε είδους τζόγο, η λαχειοφόρος αγορά περιλαμβάνεται σε αυτό. Πράγματι, σε ένα ιερό στίχο αναφέρεται:
«Ω εσείς που πιστεύετε, το κρασί, ο τζόγος, οι στήλες (τα είδωλα), η μαντεία και τα βέλη της τύχης είναι ακάθαρτες πράξεις του Σατανά. Απομακρυνθείτε από αυτά, για να σωθείτε.»
3
Ο Ισλαμισμός, επομένως, δεν επιτρέπει κανένα τυχερό παιχνίδι με χρηματικό ή υλικό κέρδος. Αν πρόκειται να βοηθηθούν οι φτωχοί, οι αδύναμοι και οι άποροι, δεν είναι απαραίτητο να γίνει αυτό μέσω τέτοιων ιδρυμάτων. Η νομική, κοινωνική και ηθική τάξη του Ισλάμ δεν χρειάζεται τυχερά παιχνίδια για να προστατεύσει τους ανήμπορους και να διατηρήσει τα φιλανθρωπικά ιδρύματα.
Αμοιβαία στοιχήματα και διαφωνίες
Παρόμοια τεχνάσματα και παιχνίδια θεωρούνται επίσης τυχερά παιχνίδια.
Για παράδειγμα, πριν από έναν αγώνα μεταξύ δύο ατόμων, κάποιος μπορεί να
“Αν με περάσεις, θα σου δώσω τόσα, αν σε περάσω εγώ, θα μου δώσεις τόσα.”
Αν το πουν, τότε τέτοιο στοίχημα θεωρείται τζόγος. Αν όμως είναι μονόπλευρο, επιτρέπεται. Δηλαδή, αν η μία πλευρά…
“Αν με περάσεις, θα σου δώσω τόσα, αλλά αν εγώ σε περάσω, εσύ δεν θα μου δώσεις τίποτα.”
και αν συμφωνήσουν, τότε μια τέτοια αξίωση είναι νόμιμη. Εκείνος που πήρε τα χρήματα έχει το δικαίωμα να τα χρησιμοποιήσει.
Στα παιχνίδια με μπάλα, δεν υπάρχει πρόβλημα εφόσον δεν οδηγούν σε καθυστέρηση ή παράλειψη της προσευχής, σε αποκάλυψη μερών του σώματος που δεν επιτρέπεται να φαίνονται σε άλλους, ή σε τραυματισμό και βλάβη του σώματος. Αν συμβεί κάτι από αυτά, παύει να είναι θεμιτό.
Υποσημειώσεις:
1.
Τιρμίζι, Λίμπας: 42.
2.
Ιμπν Ματζέ, Νικάχ: 50.
3.
Αλ-Μα’ίντα, 5/90.
(βλ. Μεχμέτ ΠΑΚΣΟΥ, Η Λατρευτική Μας Ζωή-1)
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
