– Η λέξη “μάρτυρας” προέρχεται αρχικά από το Ισλάμ;
– Υπάρχει κάποια αναφορά σε προηγούμενες θρησκείες ή φυλές;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Ο πρώτος άνθρωπος ήταν ο Αδάμ.
Είναι επίσης ο πρώτος προφήτης. Και σε αυτόν αποκαλύφθηκε η θεία αποκάλυψη και του δόθηκαν οι γραφές. Επομένως, η έννοια του μαρτυρίου πρέπει να υπήρχε από τους πρώτους ανθρώπους.
Ωστόσο, επειδή άλλα ιερά βιβλία εκτός από το Κοράνι δεν έχουν διατηρηθεί στην αρχική τους μορφή, ενδέχεται να μην είναι δυνατό να βρεθεί σε αυτά η σωστή έννοια και οι λεπτομέρειες της έννοιας του μαρτυρίου.
Η σύνοψη των μελετών που έχουν γίνει επί του θέματος είναι η εξής:
Η λέξη “μάρτυρας” στις δυτικές γλώσσες
“μάρτυρας”
που προέρχεται από το ελληνικό martu(y)s, που σημαίνει μάρτυς, και από εκεί πέρασε στα λατινικά
μάρτυς, μάρτυρας
με τις λέξεις υποδοχής.
Μια άλλη σχετική έννοια είναι η θρησκευτική αυτοκτονία, η οποία υιοθετήθηκε από τις αρχαίες ελληνικές και ρωμαϊκές παραδόσεις, καθώς και από θρησκείες ινδικής και κινεζικής προέλευσης, και σημαίνει «η ηρωική πράξη του να δίνει κανείς τέλος στη ζωή του για μια πίστη ή έναν υπέρτατο σκοπό».
Η θρησκευτική αυτοκτονία, γνωστή και ως ένδοξος ή ευγενής θάνατος, αν και δεν αναγνωρίζεται επίσημα από θρησκείες που θεωρούν το μαρτύριο ιερό, έχει παραδείγματα στον Ιουδαϊσμό και τον Χριστιανισμό. Επομένως, είναι δύσκολο να διαχωριστεί το μαρτύριο από τη θρησκευτική αυτοκτονία, ιδίως όσον αφορά την πρακτική εφαρμογή.
Στις μελέτες της ιστορίας των θρησκειών, για να θεωρηθεί ένας θάνατος ως μαρτυρικός:
α)
Η ύπαρξη περιβάλλοντος καταπίεσης ή τυραννίας;
β)
Το γεγονός ότι ο θάνατος φάνηκε ηρωικός στα μάτια των μαρτύρων.
γ)
Η εθελούσια αποδοχή του θανάτου, ή ακόμα και η αυτοκτονία.
δ)
Αυτό να είναι προς όφελος και άλλων·
ε)
Η προσδοκία της λύτρωσης ή της ανταμοιβής στη μετά θάνατον ζωή, μετά από έναν τέτοιο θάνατο.
αναμένεται να περιλαμβάνει στοιχεία όπως τα παραπάνω, ειδικά τα δύο τελευταία.
Η έννοια του μάρτυρα στον Ιουδαϊσμό
παρά το γεγονός ότι κατέχει σημαντική θέση
Παλαιά Διαθήκη
Δεν υπάρχει έννοια που να πληροί τις παραπάνω προϋποθέσεις. Ωστόσο, έξι άτομα μπορούν να θεωρηθούν ότι εμπίπτουν στην κατηγορία του αξιοπρεπούς θανάτου.
(Αβιμέλεχ, Σαμψών, Αχιτόφελ, Σαούλ, ο οπλοφόρος του Σαούλ και Ζιμρί)
έχει αναφερθεί η αυτοκτονία του.
(Κριτές, 9/53-54; 16/28-30; Α’ Σαμουήλ, 31/4-5; Β’ Σαμουήλ, 17/23; Α’ Βασιλειών, 16/18)
Η απουσία της ιδέας του μαρτυρίου στη θρησκεία του Ισραήλ πριν από τη δεύτερη περίοδο του Ναού (5ος αιώνας π.Χ. – 1ος αιώνας μ.Χ.) οφείλεται στις διοικήσεις με τις οποίες οι Ισραηλίτες είχαν να αντιμετωπίσουν πριν από αυτήν την περίοδο.
(Ασσυρία, Βαβυλώνα, Αίγυπτος κ.λπ.)
εξηγείται με αναφορά στη γενικά ανεκτική στάση του απέναντι σε άλλες θρησκείες και στον συγκρητισμό.
Παλαιά Διαθήκη
Υπάρχουν παραδείγματα ανθρώπων που θυσίασαν τη ζωή τους για την πίστη τους, αντιμετωπίζοντας εσωτερικές ή εξωτερικές πιέσεις. Εν ονόματι του καθαρού μονοθεϊσμού, εναντίον των πολυθεϊστικών συγκρητιστών στην ισραηλιτική κοινωνία.
(Ο Βασιλιάς Αχαάβ και η σύζυγός του Ιεζάβελ)
Ο προφήτης Ηλίας, ο αγωνιζόμενος.
(Α’ Βασιλειών 19:1-10· πρβλ. Β’ Βασιλειών 2:10),
Η Βασίλισσα Εσθήρ, η οποία προσπάθησε να σώσει τον λαό της από τη σφαγή, εξαιτίας της συνωμοσίας του Βεζίρη Αμάν.
(Βιβλίο της Εσθήρ),
Η περίπτωση των τριών φίλων του Δανιήλ, οι οποίοι αρνήθηκαν να προσκυνήσουν το άγαλμα της αυτοκρατορίας κατά τη διάρκεια της εξορίας στη Βαβυλώνα, και η περίπτωση του Δανιήλ, ο οποίος ομοίως αρνήθηκε να λατρεύσει τον βασιλιά.
(Δανιήλ, κεφάλαια 3 και 6)
θεωρήθηκε ως πιθανή περίπτωση μαρτυρίου.
Όσον αφορά τον Χριστιανισμό
Στη διδασκαλία της Καινής Διαθήκης, με βάση την ευρέως αποδεκτή άποψη ότι ο θάνατος επηρεάζει το σώμα και όχι την ψυχή, η μαρτυρία θεωρείται ως υπέρβαση του θανάτου και του σώματος, και ως επανάληψη του θανάτου του Ιησού Χριστού στη σταύρωση, που εγγυάται την αναγέννηση και τη σωτηρία.
(Ματθαίος 10:39; 16:25; Μάρκος 8:35; 10:45; Λουκάς 9:24; Αποκάλυψη 20:4-6; Α’ Κορινθίους 15:26)
Λόγω αυτής της αντίληψης, οι μάρτυρες κατέχουν σημαντική θέση στη διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας.
«Ο Δεύτερος Ιησούς»
έχει χαρακτηριστεί ως.
Ο Απόστολος Πέτρος και ο Απόστολος Παύλος συγκαταλέγονται στους πρώτους χριστιανούς μάρτυρες που τιμωρήθηκαν με θάνατο επειδή αρνήθηκαν να λατρεύουν τους ειδωλολατρικούς θεούς που θεωρούνταν προστάτες του Ρωμαϊκού Κράτους.
(Α’ Επιστολή Πέτρου, 4/14-16)
Η έννοια του μάρτυρα στη σιχική θρησκεία, η οποία έχει εκλεκτικό χαρακτήρα.
Σε αντίθεση με άλλες ινδικές θρησκείες, η θυσία έχει σημαντική θέση στη θρησκεία των Σιχ. Στη διδασκαλία των Σιχ, το μαρτύριο είναι μια φυσική συνέπεια της υποχρέωσης υπακοής στη θέληση του Θεού. Η αραβική λέξη “shahid” χρησιμοποιείται για τους Σιχ που έχασαν τη ζωή τους στα χέρια των Μογγόλων αυτοκρατόρων, με πρώτους τους πρώτους μάρτυρες Σιχ, Γκουρού Αρτζάν (πέθανε το 1606) και Γκουρού Τεγκ Μπαχαντούρ (πέθανε το 1675).
Η ίδρυση του Khalsa (1699), ενός οργανισμού που βασίζεται στην αλληλεγγύη των Σιχ, θεμελιώνεται στην αρχή της αυτοπροσδιορισμού της πίστης των Σιχ και των ηγετών που την διαμόρφωσαν. Ιστορίες που περιγράφουν τις πιέσεις που υπέστη η κοινότητα των Σιχ και τους ηρωικούς θανάτους των μαρτύρων για την πίστη τους, καταγράφονται σε ξεχωριστά βιβλία, τα οποία διαβάζονται τακτικά κατά τη λατρεία, με στόχο τη μετάδοση του ιδεώδους των Σιχ στις νεότερες γενιές.
Ετήσιες τελετές μνήμης διοργανώνονται για τους Γκουρού και άλλους Σιχ που μαρτύρησαν, τόσο στο παρελθόν όσο και στη σύγχρονη εποχή.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
