Στην φράση του Κορανίου “Κάθε ψυχή θα γευτεί τον θάνατο”, η λέξη “ζαίκα” (zaika) σημαίνει “απόλαυση”;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
«Κάθε ψυχή θα γευτεί τον θάνατο. Και μόνο την ημέρα της ανάστασης θα αποδοθεί σε εσάς η πλήρης ανταμοιβή των πράξεών σας. Όποιος απομακρυνθεί από την κόλαση και εισαχθεί στον παράδεισο, αυτός έχει σωθεί. Και η ζωή αυτού του κόσμου δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια ψευδαίσθηση.»
(Αλ-Ιμράν, 3/185)
Ο Ελμαλή Χαμντί Γιαζίρ ερμηνεύει αυτό το εδάφιο ως εξής:
Κάθε ψυχή (ζωντανή οντότητα) θα γευτεί τον θάνατο.
(Δηλαδή, όλοι θα πεθάνουν)
Εγώ,
Επειδή οι λέξεις «ουσία» και «πνεύμα» έχουν την ίδια σημασία, ορισμένοι έχουν καταλάβει από αυτό ότι η ψυχή είναι αιώνια. Διότι η απόλαυση είναι έργο της ζωής. Και η απόλαυση υποδηλώνει ότι ο απολαμβάνων είναι αιώνιος, αλλιώς η απόλαυση δεν μπορεί να νοηθεί. Επομένως, η έννοια είναι:
«Κάθε ψυχή θα γευτεί τον θάνατο.»
Αυτό σημαίνει ότι η ψυχή είναι κάτι διαφορετικό από το σώμα και ότι δεν πεθαίνει με το θάνατο του σώματος. Συνεπώς, λένε ότι η αναγκαιότητα του θανάτου αφορά μόνο την υλική ζωή και ότι οι άυλες ψυχές δεν χάνονται. Και έτσι, έχουν φανταστεί το ζήτημα της μετά θάνατον ζωής ως μια πνευματική ζωή, βασισμένη στην αιώνια ύπαρξη της ψυχής.
Από την άλλη πλευρά, πολλοί ερμηνευτές και μελετητές έχουν πει ότι αυτή η ερμηνεία είναι μια παραποίηση.
“Ζαϊκατούλ-μεβτ”
δηλαδή
“θα πεθάνει”
είναι σαφές τι σημαίνει.
Είναι ξεκάθαρο ότι όποιος το δοκιμάσει, θα πεθάνει.
Ναι, αν και από άλλες αποδείξεις φαίνεται ξεκάθαρα ότι η ψυχή και το πνεύμα δεν εξαφανίζονται εντελώς με το θάνατο του σώματος, αλλά μπορούν να παραμείνουν για κάποιο διάστημα, γενικά η άποψη ότι οι ψυχές δεν πεθαίνουν δεν είναι ούτε λογικά ούτε αποδεδειγμένα αναγκαία. Πρώτον…
“ζαϊκατούλ-μεβτ”
Πιθανώς, αναφέρεται στον θάνατο της αμαρτωλής ψυχής. Οι παραδόσεις υποδεικνύουν αυτήν την έννοια. Λέγεται ότι, όταν…
“Κάθε ζωντανό πλάσμα στη Γη θα αφανιστεί.”
(Ραχμάν, 55/26)
αποκαλύφθηκε η στίχος, οι άγγελοι,
“όλοι οι άνθρωποι στη γη πέθαναν”
είπαν. Και όταν κατέβηκε η (Κύλλου μεν αλέηε…), είπαν: «Και εμείς πεθάναμε».
(Κάθε ψυχή (ζωντανή) θα γευτεί τον θάνατο.)
Αν δεν αναφερόταν και στον θάνατο των ψυχών, δεν θα μιλούσε και για τον θάνατο των αγγέλων, και αν ο θάνατος και η εξαφάνιση είναι έννοιες που αφορούν τους αγγέλους, τότε πρέπει να αφορούν και τις ανθρώπινες ψυχές. Ωστόσο, αξίζει να σημειωθεί ότι η γενική αρχή δεν μπορεί να ισχύει καθολικά. Διότι,
«Εκτός από εκείνους που θέλει ο Θεός, όλοι όσοι είναι στους ουρανούς και στη γη θα πέσουν και θα πεθάνουν.»
(Αλ-Ζουμάρ, 39/68)
Στο στίχο αυτό, όσα επιθυμεί ο Θεός, εξαιρούνται από αυτόν τον γενικό κανόνα. Συνεπώς, είτε ανήκουν στους ουρανούς είτε στη γη, είτε είναι άγγελοι είτε όλες οι ψυχές, μπορεί να υπάρχουν και εκείνοι που δεν θα πεθάνουν ποτέ.
Αυτή είναι η άποψη της πλειοψηφίας των Ισλαμιστών λογίων.
Συνοπτικά, η αθανασία της ψυχής είναι αναμφισβήτητη. Ωστόσο, δεν είναι υποχρεωτική για όλους. Η δυνατότητα της θρησκείας και της μεταθανάτιας ζωής δεν εξαρτάται κατ’ ανάγκη από τη θεωρία της αθανασίας των ψυχών.
“Αποκάλυψη”
Η λέξη αυτή υποδηλώνει την απόλυτη εξαφάνιση και έπειτα την ανάσταση (ανάσταση μετά θάνατον), την αναγέννηση και την συγκέντρωση (διασπορά και συγκέντρωση), δηλαδή η πίστη στον θάνατο και στην ανάσταση μετά θάνατον, με λίγα λόγια η πίστη στη μεταθανάτια ζωή, είναι μια πίστη στην αιωνιότητα. Αλλά αυτή η αιωνιότητα δεν είναι η πρώτη δημιουργία, αλλά η δεύτερη.
Ναι, κάθε ψυχή θα γευτεί τον θάνατο.
Ούτε η λύπη ούτε η χαρά του κόσμου θα παραμείνουν, και η πλήρης ανταμοιβή των καλών πράξεών σας θα δοθεί μόνο την Ημέρα της Κρίσης. Δεν είναι δυνατόν να αποκομίσουμε στον κόσμο αυτόν την ανταμοιβή ή την τιμωρία για τις καλές ή κακές πράξεις μας. Για παράδειγμα, θα ήταν αντιφατικό να σκεφτούμε ότι οι μάρτυρες θα απολαύσουν στον κόσμο αυτόν τα αποτελέσματα των νικών που επιτεύχθηκαν με το αίμα τους. Το ίδιο ισχύει για όλες τις αρετές. Βέβαια, δεν είναι ότι δεν δίνεται καμία αμοιβή στον κόσμο αυτόν. Υπάρχουν και περιπτώσεις που λαμβάνεται η ανταμοιβή κάποιων πράξεων. Αλλά επειδή σε αυτόν τον κόσμο το τέλος είναι ο θάνατος και η εξαφάνιση, οποιαδήποτε ωφέλεια ή απόλαυση είναι αναμεμειγμένη με τον φόβο της διακοπής και του τέλους, και σίγουρα περιβάλλεται από λύπη και θλίψη. Η χαρά χωρίς λύπη, η σιγουριά χωρίς φόβο, η απόλαυση χωρίς πόνο, η αδιάκοπη αιώνια ευτυχία θα έρθουν την Ημέρα της Κρίσης.
Γιατί πλένουν το νεκρό σώμα και γιατί το υποβάλλουν σε τελετουργικό πλύσιμο (γουσούλ);
Η προετοιμασία και η ταφή ενός νεκρού μουσουλμάνου, δηλαδή το πλύσιμο, το τύλιγμα σε σάβανο, η προσευχή και η ταφή, είναι υποχρεωτική πράξη (φαρζ) για τους ζωντανούς μουσουλμάνους, δηλαδή είναι εντολή του Θεού. Σκοπός είναι και η αξιοπρεπής αποχώρηση του νεκρού.1 Αν ένας ή μερικοί μουσουλμάνοι εκπληρώσουν αυτό το καθήκον, οι υπόλοιποι απαλλάσσονται από την ευθύνη. Αν όμως κανείς δεν το κάνει, όλοι φέρουν την ευθύνη.
Το πλύσιμο του νεκρού, η περιτύλιξή του με σάβανο, η τέλεση της νεκρώσιμης προσευχής και η ταφή του στη γη είναι έθιμα που χρονολογούνται από την αρχαιότητα.
Σύμφωνα με μια αφήγηση που αποδίδεται στον Ουμπέι μπιν Κα’μπ (θ. 21/642), όταν ο Αδάμ (α.σ.) πέθανε, οι άγγελοι ήρθαν με σάβανα και αρώματα από τον παράδεισο, τον έπλυναν, τον τύλιξαν σε σάβανα, τον αρωμάτισαν. Στη συνέχεια, τέλεσαν την προσευχή του, τον έβαλαν στον τάφο που είχαν σκάψει και τον σκέπασαν με πλίνθους, ισοπεδώνοντας το χώμα. Αφού ολοκλήρωσαν τις εργασίες, είπαν στους γιους του Αδάμ (α.σ.): «Ω γιοι του Αδάμ, αυτό που κάναμε είναι η σουνέτ σας, ο νόμος σας. Από εδώ και πέρα, τελέστε τις κηδείες και τις ταφές των νεκρών σας όπως είδατε να κάνουμε εμείς». Σε όλες τις θείες θρησκείες από την εποχή του Αδάμ (α.σ.) και έπειτα, οι νεκροί αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο.
Πράγματι, ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν), ο κήρυκας του Ισλάμ, της τελευταίας θεϊκής θρησκείας, ανέφερε ότι η ταφική τελετή του μουσουλμάνου μετά τον θάνατό του αποτελεί ένα από τα δικαιώματα του νεκρού έναντι των ζωντανών μουσουλμάνων, και διέταξε τους μουσουλμάνους που επιζούν να εκπληρώσουν αυτό το τελευταίο καθήκον απέναντι στους νεκρούς αδελφούς τους, διδάσκοντάς τους και τον τρόπο εκτέλεσής του. Όλοι οι μουτζαχίτ ιμάμηδες συμφώνησαν, εξαιτίας αυτής της εντολής του Αγγελιοφόρου του Θεού (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν), ότι η προετοιμασία και η ταφή είναι υποχρεωτική πράξη (φαρζ-ι κιφάγιε).
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
– Η πλύση των νεκρών (Γκασλί):…
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
