Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Το τελευταίο θεϊκό βιβλίο που στάλθηκε από τον Θεό (cc) στον Προφήτη Μωάμεθ (asm) μέσω του Αρχαγγέλου Γαβριήλ (as) για την καθοδήγηση, την ευημερία και την ευτυχία της ανθρωπότητας.
Το Κοράνι,
Διαθέτει οικουμενικές αρχές που απευθύνονται σε ανθρώπους κάθε εποχής μέχρι τη συντέλεια του κόσμου και μας δείχνει τους δρόμους της γνώσης, της προόδου, της επιτυχίας και του πολιτισμού.
Οι αρχές που φέρνει το Κοράνι
Δεν έχει παλιώσει ποτέ μέχρι σήμερα και δεν θα παλιώσει ποτέ μέχρι την ημέρα της κρίσης. Η αληθινή ευτυχία του ανθρώπου μπορεί να επιτευχθεί με το να στραφεί στο δρόμο που δείχνει το Κοράνι, το οποίο περιέχει όλες τις αρχές της ευτυχίας για την ανθρωπότητα, και να εφαρμόσει τις σοφές αρχές του στη ζωή του.
Μία από τις διαχρονικές, οικουμενικές αρχές που περιέχει το Κοράνι είναι η εργασία.
Η εργασία είναι ο αιώνιος νόμος του Θεού. Στο σύμπαν, τα πάντα υπακούουν σε αυτόν τον νόμο, η ύπαρξη κάθε ατόμου εξαρτάται από την εργασία. Κάθε πλάσμα βρίσκεται σε συνεχή εργασία για να διατηρήσει τη ζωή του. Στο άτομο, το μικρότερο σωματίδιο της ύλης, αν τα ηλεκτρόνια δεν περιστρέφονται γύρω από τον πυρήνα, το άτομο διαλύεται. Αν οι πλανήτες σταματήσουν την κίνησή τους στο ηλιακό σύστημα, η τάξη του σύμπαντος θα διαταραχθεί. Αν η καρδιά μας σταματήσει να λειτουργεί, η ζωή μας τελειώνει.
Η εργασία, γενικά, είναι διττή: κοσμική και πνευματική. Η θρησκεία μας τις θεωρεί αλληλοσυμπληρούμενες. Διότι είναι αδύνατον να διαχωρίσουμε τον κόσμο από τον άλλο κόσμο. Όπως η ψυχή μας είναι συνυφασμένη με το σώμα μας, έτσι και ο άλλος κόσμος είναι συνυφασμένος με αυτόν τον κόσμο. Ο άλλος κόσμος είναι η εσωτερική πλευρά, η ψυχή αυτού του κόσμου. Αν παραμεληθεί ο ένας, ο άλλος μένει ημιτελής.
Το Κοράνι δεν επιθυμεί ο άνθρωπος να αποσυρθεί από τον κόσμο, να ακολουθήσει μια πορεία απόλυτης ασκητικής ζωής, να αφιερωθεί εξ ολοκλήρου στη λατρεία και να βρίσκεται σε διαρκή ικεσία προς τον Θεό. Το Κοράνι δεν αποδέχεται ούτε την απόλυτη προσήλωση των ακολούθων του στον κόσμο, την εργασία αποκλειστικά για τον κόσμο και την υπερβολική φιλοδοξία για υλικά αγαθά. Και οι δύο αυτές αντιλήψεις είναι λανθασμένες. Διότι η απομάκρυνση από τη ζωή σπαταλά την ενέργεια, τη διανοητική και βουλητική δύναμη και την ικανότητα εργασίας του ανθρώπου. Είναι αμέλεια στην εκπλήρωση της αποστολής και του καθήκοντος που έχει αναλάβει ο άνθρωπος, δηλαδή την καλλιέργεια και την πρόοδο του σύμπαντος.
Επίσης, το να εργάζεσαι όσο το δυνατόν περισσότερο για τον κόσμο.
Οδηγεί στην αποκοπή των δεσμών αγάπης και αλληλεγγύης, στην αποστέρηση της ευσπλαχνίας, στην σκλήρυνση της καρδιάς, στην εξοικείωση με την απληστία και την φιλαργυρία, στην αύξηση των αιτιών μίσους και εχθρότητας, στην αύξηση του υλισμού, στην βύθιση στις απολαύσεις και στα στολίδια του κόσμου.
Το σύστημα των διατάξεων στο Κοράνι, από την άλλη,
η στενή σύνδεση του κόσμου με τη μεταθανάτια ζωή, η υλοποίηση της αντίληψης της αλληλοσυμπλήρωσης μεταξύ των δύο,
“Ο κόσμος είναι το χωράφι της загробной ζωής”
θεωρείται ότι βασίζεται στην αρχή της επίτευξης της ευτυχίας του ανθρώπου τόσο στην επίγεια όσο και στη μεταθανάτια ζωή.
Διότι ο κόσμος τούτος είναι τόπος σποράς, ενώ ο άλλος κόσμος είναι τόπος θερισμού.
Στον κόσμο αυτό δεν μπορείς να θερίσεις αν δεν σπείρεις. Για να πετύχει ο άνθρωπος την ευτυχία και την επιτυχία στη μεταθανάτια ζωή, πρέπει να αξιοποιήσει καλά την επίγεια ζωή του και να πράξει ενάρετες πράξεις σύμφωνες με το θέλημα του Θεού.
Πράγματι, το Κοράνι λέει:
«Ζήτησε την αιώνια κατοικία (στον άλλο κόσμο) με ό,τι σου χάρισε ο Θεός (ξοδεύοντάς το στο δρόμο Του), αλλά μην ξεχνάς και το μερίδιό σου από τον κόσμο αυτό. Κάνε καλό (στους ανθρώπους) όπως ο Θεός έκανε καλό σε σένα. Μην επιδιώκεις την ανομία στη γη. Ο Θεός δεν αγαπά τους ανομούντες.»
(Κοράνι, 28/77)
Όπως φαίνεται, σε αυτό το στίχο διατάσσεται η αναζήτηση της μεταθανάτιας ζωής, χωρίς όμως να παραμελείται ο κόσμος τούτος. Με άλλα λόγια, θέλει να πει: Μην υποτιμάτε και μην θεωρείτε ασήμαντη την πεπερασμένη και εφήμερη ζωή του κόσμου τούτου. Διότι η αιώνια και απεριόριστη ευτυχία της μεταθανάτιας ζωής εξαρτάται από αυτήν. Ο Προφήτης (ειρήνη σ’ αυτόν) σε ένα ιερό χαντίθ του…
«Ο κόσμος τούτος είναι το χωράφι της загробной ζωής.»
(Ακλουνί, Κεşφου’λ-Χαφά, Ι/412)
διέταξε.
Ο Προφήτης (ειρήνη και ευλογία του Θεού να είναι επάνω του) έχει και άλλες συμβουλές σχετικά με την ταυτόχρονη αξιολόγηση του κόσμου τούτου και του επέκεινα. Για παράδειγμα:
«Ο καλύτερος από εσάς είναι εκείνος που δεν εγκαταλείπει τον κόσμο του για τη χάρη της μετά θάνατον ζωής, ούτε τη μετά θάνατον ζωή για τη χάρη του κόσμου, αλλά επιδιώκει και τα δύο. Διότι ο κόσμος είναι ένα μέσο για να φτάσει κανείς στη μετά θάνατον ζωή.»
“Μην γίνεστε βάρος στους ανθρώπους.”
“Όποιος έχει δύο μέρες ίδιες, είναι ζημιωμένος.”
Ο Προφήτης (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν) επέκρινε έντονα τους συντρόφους του που σχεδίαζαν να αφιερωθούν αποκλειστικά στη μετά θάνατον ζωή και να εγκαταλείψουν τον κόσμο και τις απολαύσεις του. Συγκεκριμένα:
Μια ομάδα από τους Σαχάμπι ήρθε στις συζύγους του Προφήτη (ειρήνη σε αυτόν) και ρώτησε πώς προσευχόταν ο Προφήτης. Αφού έλαβαν την απάντηση, θεώρησαν τις δικές τους πράξεις ως ασήμαντες.
«Ο Προφήτης (ειρήνη σ’ αυτόν), του οποίου οι παρελθούσες και οι μελλοντικές αμαρτίες έχουν συγχωρεθεί, προσευχόταν με τέτοια αφοσίωση, εμείς σε ποια κατάσταση βρισκόμαστε;»
λένε. Ένας από αυτούς:
– Από δω και πέρα, εγώ θα μείνω ξύπνιος τις νύχτες και θα προσεύχομαι αδιάκοπα, λέει. Ο άλλος;
– Κι εγώ θα νηστεύω συνέχεια, λέει. Κι ο άλλος:
– Κι εγώ θα χωριστώ από τις γυναίκες μου (τις κυρίες μου) και δε θα ξαναπαντρευτώ ποτέ, λέει. Έτσι συμφωνούν.
Όταν η κατάσταση αυτών των ανθρώπων έφτασε στον Προφήτη (ειρήνη σε αυτόν), τους κάλεσε και τους είπε:
«Εσείς είστε αυτοί που μιλάτε έτσι; Ορκίζομαι στον Θεό, εγώ φοβάμαι και σέβομαι τον Θεό περισσότερο από εσάς. Αλλά εγώ κάποιες φορές νηστεύω και κάποιες φορές σπάω τη νηστεία μου. Προσεύχομαι και κοιμάμαι. Και παντρεύομαι γυναίκες. Όποιος εγκαταλείψει τη σουννέ μου, δεν είναι από εμένα.»
λέγοντας αυτό, τους προειδοποίησε.
Στη θρησκεία μας δεν υπάρχει μόνο η εργασία για τον κόσμο.
“Η εργασία είναι λατρεία”,
Δεν είναι σωστό να αφήνει κανείς τις θρησκευτικές υποχρεώσεις που επιβάλλει ο Θεός και να αφοσιώνεται ολοκληρωτικά στον κόσμο. Ναι, η εργασία είναι επίσης μια μορφή λατρείας, αλλά η προσπάθεια για την εξασφάλιση του βιοπορισμού της οικογένειάς μας με νόμιμο τρόπο, αφού εκπληρώσουμε τις θρησκευτικές μας υποχρεώσεις, είναι επίσης μια μορφή λατρείας.
Αυτοί που εργάζονται μόνο για τον κόσμο, κατακρίνονται στο Κοράνι ως εξής:
«Όποιος επιθυμεί την εφήμερη, πρόσκαιρη ζωή, εμείς του δίνουμε αμέσως και γρήγορα όση απόλαυση επιθυμεί· κατόπιν τον ρίχνουμε στην κόλαση, όπου θα εισέλθει καταδικασμένος και αποβλημένος.»
Όποιος επιθυμεί την άλλη ζωή και εργάζεται γι’ αυτήν με πίστη και με τον τρόπο που της αρμόζει, η εργασία αυτού θα ανταμειφθεί.
(Ισραήλ, 17/18, 19)
Και σε ένα άλλο εδάφιο αναφέρεται:
«Σε όποιον επιθυμεί τη σοδειά της Άλλης Ζωής, θα αυξήσουμε τη σοδειά του. Σε όποιον επιθυμεί τη σοδειά του κόσμου τούτου, θα του δώσουμε κάτι από τον κόσμο τούτο. Αλλά δεν θα έχει μερίδιο στην Άλλη Ζωή.»
(Σούρα, 42/20)
Σε μια εποχή που η ανθρωπότητα κινδύνευε να καταστραφεί από την παρακμή, το Κοράνι, σαν ένας σωτήρας, άνοιξε το δρόμο για τον αληθινό πολιτισμό, διατάσσοντας την εργασία, τόσο για τον κόσμο αυτό όσο και για τον άλλο. Γι’ αυτό, όταν οι θεμελιώδεις αρχές του Κορανίου εφαρμόζονταν πλήρως, οι μουσουλμάνοι απολάμβαναν υλική και πνευματική ευημερία και έδωσαν παραδείγματα πολιτισμού.
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
Τι σημαίνει η “ασκητική ζωή” ως έννοια του Σουφισμού;
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
