– Στο Σουράτ Γιουσούφ αναφέρεται η φράση «Η κρίση ανήκει μόνο στον Αλλάχ». Σε πολλά άλλα σούρα επίσης αναφέρεται ξεκάθαρα ότι η εξουσία της κρίσης ανήκει αποκλειστικά στον Αλλάχ.
– Όπως είναι γνωστό, η σούρα Γιουσούφ αποκαλύφθηκε πριν από τη συνθήκη της Χουδαιβίγια. Ωστόσο, τους όρους της συνθήκης της Χουδαιβίγια καθόρισαν οι Μέκκιοι ειδωλολάτρες. Δεν θα έπρεπε, ανεξαρτήτως των συνθηκών, οι διατάξεις της συνθήκης να είναι σύμφωνες με το θέλημα του Θεού;
– Παρόλο που υπάρχει αυτός ο στίχος από τη Σούρα Γιουσούφ, ο Αλλάχ ανακοίνωσε τη Συνθήκη της Χουδαιμπίγια ως μια ευλογία και αποκάλυψε τη Σούρα Αλ-Φατχ.
– Μπορείτε να εξηγήσετε;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
– Όπως είναι γνωστό,
«Η κρίση ανήκει μόνο στον Θεό.»
Λέγεται ότι οι Χαριζίτες ήταν εκείνοι που επαναλάμβαναν συχνότερα το εδάφιο που αναφέρεται στο γεύμα. Με την απαγγελία αυτού, αναφέρονταν και στο περιστατικό του Σιφφίν.
«Διαιτητής»
θυμίζουν το περιστατικό και καταδικάζουν ως άπιστους όλους τους εμπλεκόμενους που αποδέχτηκαν τη διαιτησία.
Αυτοί που μαρτύρησαν τον Χαζράτ Αλί, βασίζονταν επίσης σε αυτή τη δικαιολογία.
– Μια μέρα, ένας ξένος ήρθε στον Χαζράτ Αλί και τον ρώτησε κάτι, και ο Χαζράτ Αλί του είπε…
«Πήγαινε, ας σου δώσει ο λόγος του Θεού, το Κοράνι, την απόφασή του γι’ αυτό το θέμα!…»
Ο άντρας είπε.
, «Το Κοράνι δεν μιλάει!…»
Ο Χαζράτ Αλί, με αυτό, τους Χαριτζίτες.
“το περιστατικό με τον διαιτητή”
ήθελε να εξηγήσει τις εσφαλμένες ερμηνείες τους.
– Άρα λοιπόν
«Η κρίση ανήκει στον Θεό»
(Η κρίση ανήκει στον Θεό)
Η σημασία της πρότασης είναι:
«οι άνθρωποι να μην κρίνουν, να μην στήνουν δικαστήρια, να μην εκδίδουν φετφάδες… κ.λπ.»
δεν είναι με τη μορφή.
Αυτό σημαίνει:
«Ο αληθινός Κύριος του κόσμου τούτου και του επέκεινα είναι ο Θεός. Στον επέκεινα κόσμο, η κυριαρχία Του είναι φανερή, αφού δεν υπάρχουν πέπλα. Στον κόσμο τούτο, αν και πίσω από πέπλα, ο αληθινός Κύριος είναι πάλι ο Θεός. Κανένα άλλο ον, εκτός από τον Θεό, δεν έχει αληθινή κυριαρχία επί άλλου όντος, ούτε έχει αληθινή εξουσία σε κανένα θέμα.»
Δηλαδή, όλοι οι άρχοντες, οι κυβερνώντες, βρίσκονται στη θέση να εφαρμόζουν μόνο την κρίση του Θεού. Χωρίς την κρίση του Θεού, δεν μπορεί να γίνει λόγος για την κρίση κανενός αρχηγού οικογένειας, κανενός πατέρα, κανενός σουλτάνου, κανενός κρατικού αξιωματούχου.
(πρβλ. Ραζή, Ερμηνεία του στίχου 28/70 από το βιβλίο Κασάς).
– Για να το εξηγήσουμε, όπως το διατύπωσε ο Ιμάμ Γαζαλί,
«Στο σύμπαν, δεν υπάρχει άλλος αληθινός δημιουργός εκτός από τον Θεό».
Εκείνος δημιουργεί, εξ αρχής, όλα τα έργα που κάνουν οι άνθρωποι.
«Και ο Αλλάχ είναι εκείνος που δημιούργησε εσάς και τα έργα σας.»
Στο εδάφιο (Σαφφάτ, 37/96) τονίζεται αυτή η αλήθεια. Νομοθετικά, και από θρησκευτική άποψη, οι αποφάσεις που λαμβάνουν οι άνθρωποι είναι οι αποφάσεις που έχει θεσπίσει Εκείνος. Ωστόσο, οι άνθρωποι είναι αυτοί που εφαρμόζουν αυτήν την απόφαση.
«Ω Δαβίδ! Εμείς σε κάναμε ηγεμόνα στη γη, γι’ αυτό κρίνε δίκαια ανάμεσα στους ανθρώπους και μην ακολουθείς τις επιθυμίες σου, γιατί θα σε απομακρύνουν από το δρόμο του Θεού. Και γι’ αυτούς που απομακρύνονται από το δρόμο του Θεού, υπάρχει μια φοβερή τιμωρία, επειδή ξέχασαν την Ημέρα της Κρίσης.»
(Σαδ, 38/26)
όπως αναφέρεται στο στίχο, ο ίδιος ο Αλλάχ (cc) είπε στον Δαβίδ, ο οποίος ήταν άνθρωπος: «Σε έχουμε ορίσει ηγέτη στη γη…»
ηγεμόνας
πράξαμε, και εσύ κρίνε δίκαια ανάμεσα στους ανθρώπους
κυβερνώ
«Ορίστε», είπε.
Επίσης, για να εξαλειφθεί η αναταραχή που προκαλείται στην οικογένεια από την αδικία του συζύγου,
«Ας στείλει ο σύζυγος έναν διαιτητή και η σύζυγος έναν διαιτητή, και ας κρίνουν αυτοί μεταξύ των συζύγων».
Στο εδάφιο (Νισά, 4/35) αναφέρεται επίσης ότι και οι άνθρωποι μπορούν να εκδίδουν αποφάσεις.
Όπως προκύπτει από αυτούς τους δύο στίχους, η άσκηση εξουσίας και η έκδοση αποφάσεων από τους ανθρώπους όχι μόνο επιτρέπεται, αλλά είναι και ένα καθήκον που πρέπει να εκπληρωθεί -θρησκευτικά και λογικά-.
– Στον δρόμο προς Χουδαιμπία, η καμήλα του Προφήτη Μωάμεθ φάνηκε να εξαντλήθηκε και σταμάτησε. Οι σύντροφοί του…
«Ω Αγγελιοφόρε του Θεού! Η καμήλα εξαντλήθηκε (κατέρρευσε και δεν μπορεί να περπατήσει πια).»
είπαν. Ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν) είπε ότι η καμήλα δεν έχει τέτοια συνήθεια και
«Αυτός που εμπόδισε τον ελέφαντα από το να προχωρήσει προς την Κάαμπα, εμπόδισε και αυτόν.»
λέγοντας ότι αυτό το γεγονός ήταν ένα σημάδι προς αυτόν να υιοθετήσει μια συμβιβαστική και ήπια στάση απέναντι στους κατοίκους της Μέκκας. Και στη συνέχεια…
«Σας ορκίζομαι, σήμερα θα δεχθώ κάθε πρόταση που θα μου κάνουν οι κάτοικοι της Μέκκας, αρκεί να μην είναι αντίθετη με το θέλημα του Θεού».
όπως ανακοίνωσε.
(Μπουχάρι, Σουρούτ 15)
Η αποδοχή των προτάσεων των ειδωλολατρών οφείλεται σε αυτήν την πνευματική προειδοποίηση. Και αυτή η συμφωνία είναι μια σύμβαση που έχει κανονιστεί εξ ολοκλήρου από τον Θεό.
Πράγματι, μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, χάρη στην ειρήνη που έφερε αυτή η συμφωνία (όπως αναφέρεται στο σούρα Nasr).
οι άνθρωποι ασπάστηκαν το Ισλάμ κατά ομάδες.
Γι’ αυτόν τον λόγο, η μελλοντική πνευματική κατάκτηση της πίστης και η κατάκτηση της Μέκκας αναγγέλθηκαν εκ των προτέρων στη Σούρα αλ-Φατχ ως μια προφητεία. Και κατά την περίοδο των Σαχάμπα…
«ο μέγιστος κατακτητής»
όταν αναφερόταν η συνθήκη της Χουδαιμπίγια, ερχόταν στο νου.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
