Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Πρέπει πρώτα να τονίσουμε ότι τέτοιες υποθέσεις, που δεν βασίζονται σε καμία επιστημονική απόδειξη, είναι μια πλάνη που προκύπτει αναπόφευκτα από την αθεΐα.
Πρώτον, το να προσπαθείς να ορίσεις τον φόβο του θανάτου ως μέτρο της εμφάνισης των θρησκειών είναι λάθος, τόσο από επιστημονική όσο και από λογική άποψη. Διότι οι θεϊκές θρησκείες, και ιδιαίτερα το Ισλάμ, διαθέτουν τέτοιες αντικειμενικές αποδείξεις που θα χρειαζόταν να είσαι τρελός για να τις απορρίψεις και να τις αποδώσεις σε υποκειμενικές εικασίες που σχετίζονται μόνο με τον φόβο.
Φυσικά, είναι μια βαθιά πληγή που εκφράζει τις πιο φυσικές ανησυχίες και τις πιο ειλικρινείς ανασφάλειες των ανθρώπων. Αυτά που οι άνθρωποι αισθάνονται από τη φύση τους δεν είναι απόδειξη των λαθών τους, αλλά της αλήθειας τους. Κατά συνέπεια, η έμφυτη ανησυχία του θανάτου στους ανθρώπους είναι μια ένδειξη του φόβου τους να πάψουν να υπάρχουν, να γίνουν χώμα και να μην αναστηθούν ποτέ ξανά.
Διότι, όπως αναφέρεται στο ρητό, ο Θεός δίνει και τα μέσα για την ικανοποίηση των επιθυμιών που ο ίδιος έχει εμφυσήσει. Για παράδειγμα, ο Θεός που έδωσε τον ήλιο στο μάτι που θέλει να δει, τον ήχο στο αυτί που θέλει να ακούσει, την τροφή στο στομάχι του σώματος που θέλει να τραφεί, δημιούργησε και τη μεταθανάτια ζωή για τη συνείδηση που επιθυμεί την αιώνια ύπαρξη.
Αυτό αποτελεί απόδειξη ότι ο άνθρωπος εκ φύσεως προορίζεται για την μεταθανάτια ζωή. Διότι ο φόβος του θανάτου πηγάζει όχι από τον θάνατο καθαυτό, αλλά από τις αμφιβολίες σχετικά με την ύπαρξη ζωής μετά τον θάνατο. Αν ο άνθρωπος γνώριζε ότι από τη στιγμή που θα περνούσε στην άλλη ζωή θα εισερχόταν σε μια αιώνια ευδαιμονία, σαν τον παράδεισο, η ανησυχία του θα μειωνόταν στο ελάχιστο. Ακόμη και αν ο κόσμος γινόταν βόμβα και εξερράγη, ένας άνθρωπος με αληθινή πίστη δε θα φοβόταν.
Συνοπτικά, ο Αδάμ (α.σ.), ο πρώτος άνθρωπος που δημιουργήθηκε, είναι ταυτόχρονα και ο πρώτος προφήτης και γνώστης της ζωής στον παράδεισο. Από τότε έχουν έρθει εκατόν είκοσι τέσσερις χιλιάδες προφήτες (α.σ.), και όλοι τους απέδειξαν την προφητεία τους με θαύματα. Μόνο στην ισλαμική κοινότητα υπάρχουν εκατομμύρια αγίων, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων έχει βιώσει την μεταθανάτια ζωή –τον τάφο, τον βαρζάχ–.
Αυτές οι αλήθειες είναι άφθονες στις ισλαμικές πηγές. Θα πιστέψουμε στις εμμονές των αθεϊστών που παρασύρθηκαν από το υλιστικό φιλοσοφικό ρεύμα του Χέγκελ, του Μαρξ, του Μάο και άλλων, ή στις αποκαλύψεις και τα λόγια των ισλαμικών φιλοσόφων όπως ο Ιμάμ Γαζαλί, ο Φαραμπί, ο Ιμπν Σίνα, ο Ιμπν Ρουστ, και των αγίων όπως ο Αμπντουλκαδίρ Γκεϊλάνι, ο Μουχιγίντν Ιμπν Αραμπί, ο Ιμάμ Ραμπανί, ο Μπεντιουζζαμάν Σαΐντ Νουρσί;
Αυτός ο κόσμος είναι τόπος δοκιμασίας και ο άνθρωπος θα δει την ανταμοιβή για κάθε πράξη του σε αυτόν τον κόσμο, στον άλλο κόσμο. Μια τέτοια πίστη στη μεταθανάτια ζωή μπορεί να βοηθήσει στην αποδοχή της ιδέας του θανάτου, καθώς και να απαλλάξει το άτομο από το άγχος και το στρες που μπορεί να αντιμετωπίσει, με τη σκέψη ότι οι δυσκολίες και οι ταλαιπωρίες που αντιμετωπίζει σε αυτόν τον κόσμο θα ανταμειφθούν πολλαπλά στον άλλο κόσμο.
Η πίστη στη μεταθανάτια ζωή, από τη μια πλευρά προσφέρει μεγάλη παρηγοριά στους ανθρώπους απέναντι στις αδικίες και τις δυσκολίες, ενώ από την άλλη ανοίγει τις πόρτες της αιωνιότητας για τον άνθρωπο που επιθυμεί την αθανασία, παίζοντας σημαντικό ρόλο στη διατήρηση της ψυχικής ισορροπίας του. Έρευνες έχουν διαπιστώσει ότι η πίστη στη μεταθανάτια ζωή προσφέρει ελπίδα στους πιστούς σε καταστάσεις απελπισίας κ.λπ., μειώνει το άγχος και προσφέρει παρηγοριά που κατευνάζει τις τύψεις και τους φόβους.
Επιπλέον, η πίστη στη μεταθανάτια ζωή, παρουσιάζοντας την ιδέα ότι η ζωή του ανθρώπου συνεχίζεται μετά τον θάνατο και ότι η μεταθανάτια ζωή είναι η ουσία, βοηθά τον άνθρωπο να ζει τη ζωή του πιο συνειδητά, να αυτοκριτικάρει τον εαυτό του και να ζει μια θετική αλλαγή και μια ποιοτική ζωή.
Συμπερασματικά, οι πιστοί που θεωρούν τον θάνατο ως θεμελιώδη σκοπό της ζωής, αναζητούν τον τρόπο να ζουν με ευχαρίστηση και ψυχραιμία, διατηρώντας ζωντανή στη συνείδησή τους την αλήθεια ότι κάποια μέρα θα πεθάνουν. Σύμφωνα με αυτούς, η ζωή πριν και μετά τον θάνατο θεωρείται ως δύο αλληλοσυμπληρούμενα στοιχεία. Πράγματι, θεωρούν τους εαυτούς τους ταξιδιώτες ενός ατέρμονου μέλλοντος.
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
