– Ο Ιμπν Αμπάς λέει:
«Στον Παράδεισο υπάρχει ένα ποτάμι, που ονομάζεται Μπεϊντάχ, με θόλους από ρουμπίνια, κάτω από τους οποίους αναπτύσσονται οι χουρίδες. Οι κάτοικοι του Παραδείσου λένε (ο ένας στον άλλον): “Πάμε στο Μπεϊντάχ”, έρχονται, εξετάζουν προσεκτικά αυτές τις δούλες, και αν κάποιος από αυτούς αρέσει σε μια από αυτές τις δούλες, αγγίζει τον καρπό της, και η δούλα τον ακολουθεί.» (Αμπού Νουαΐμ, Σιφάτ ελ-Τζένεχ, 324)
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Δεν καταφέραμε να βρούμε πηγή της σχετικής παράδοσης του Χαδίθ πριν από τον Αμπού Νουαίμ. Δεν καταφέραμε επίσης να βρούμε κάποια έρευνα σχετικά με την αυθεντικότητα αυτού του Χαδίθ.
– Ο Ιμπν Καγίμ αναφέρει αυτή την αφήγηση του Αμπού Νουαίμ, αλλά δεν την σχολιάζει.
(βλ. Ιμπν Καγίμ, Χαδ’ι-Ρεβάχ, Κάιρο, χ.χ., 1/234)
– Ιμάμ Γαζαλί,
«Μπεϊντάχ»
και αναφέρει μια αφήγηση που μιλάει για τις χουρίδες και περιέχει παρόμοιες εκφράσεις. Χαφίζ Ζεϊν’ουλ-Ιράκι,
δεν μπόρεσε να βρει την εν λόγω φήμη
αναφέροντας, σε αυτόν/αυτήν
επισήμανε μια παρόμοια αφήγηση και τόνισε ότι και αυτή ήταν αδύναμη.
ανέφερε.
(βλ. αλ-Ιράκι, Ταχρίτζου Αχαντίσι’λ-Ιχιά, Βηρυτός, 1426/2005, 1/1930)
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
