Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Δεν υπάρχει καμία αντίφαση μεταξύ της λογικής και της αληθινής θρησκείας.
Ωστόσο, η λογική δεν αρκεί για την ανακάλυψη κάθε επιτεύγματος.
Ναι, υπάρχουν και αλήθειες που η λογική αντιλαμβάνεται από μόνη της. Για παράδειγμα, η λογική, όπως έχει την ικανότητα να βλέπει και να αντιλαμβάνεται τα γεγονότα στον κόσμο της εμπειρίας και της παρατήρησης, έτσι έχει και την ικανότητα να κατανοεί την ύπαρξη, την ενότητα, τη δικαιοσύνη και την ομορφιά της χάριτος του Θεού, καθώς και την ασχήμια της αδικίας και της ασωτίας. Ωστόσο, υπάρχουν πολλά σημεία στα οποία δεν μπορεί να φτάσει και να ανακαλύψει.
Διότι η λογική είναι κτιστή και πεπερασμένη· δεν είναι ικανή να δει και να ανακαλύψει κάθε αλήθεια.
Είναι αδύνατο να κατανοήσει κανείς την ουσία και την αλήθεια των πραγμάτων με τέτοια λογική.
“Η απόλυτη αλήθεια,
Δεν μπορεί να περιγραφεί με περιορισμένη οπτική γωνία. Χρειάζεται μια ολιστική οπτική γωνία, όπως το Κοράνι, για να το περιλάβει.
Ο άνθρωπος δεν έχει ακόμη κατανοήσει την ουσία της ψυχής του. Είναι προφανές πόσο ανίκανος θα είναι ο νους, που δεν μπορεί να κατανοήσει ούτε την ίδια του την ουσία, να κατανοήσει τον μεταφυσικό κόσμο. Σ’ αυτόν τον τομέα, το καθήκον του νου είναι να υποταχθεί στην παράδοση, δηλαδή στην αποκάλυψη. Ο Μπεντιουζζάμάν Χαζρετλέρι εκφράζει αυτήν την αλήθεια με πολύ ωραίο τρόπο με τις ακόλουθες φράσεις:
«Αν η σκέψη σου είναι αμυδρή, τότε μπες κάτω από τον ήλιο του Κορανίου, κοίτα με το φως της πίστης, και αντί για τη σκέψη σου που είναι σαν πυγολαμπίδα, κάθε στίχος του Κορανίου θα σου δώσει φως σαν ένα αστέρι.»
Ο νους, όπως τον αντιλαμβάνεται ο Ισλαμισμός ως θεμελιώδη έννοια, είναι ο νους που φωτίζεται από το φως της αποκάλυψης. Μόνο ένας τέτοιος νους μπορεί να αποτελέσει μέτρο και ζυγαριά στα γεγονότα, και να οδηγήσει τον άνθρωπο στη γνώση και τη σοφία.
Η θέση του νου στη θρησκεία του Ισλάμ εκφράζεται ως εξής:
Όπως η σουννέτ είναι απόδειξη, έτσι και η λογική είναι μια απόδειξη του νόμου. Επομένως, ο νόμος δεν επιτρέπει τίποτα που η λογική απορρίπτει κατηγορηματικά. Και η λογική δεν απορρίπτει τίποτα που ο νόμος επιτρέπει. Γι’ αυτό, ό,τι είναι λογικά αδύνατο, δεν μπορεί να είναι νομικά δυνατό. Ας τονίσουμε με έμφαση ότι η λογική που αναφέρεται σε αυτές τις δηλώσεις είναι η λογική των τελείων, δηλαδή εκείνων που έχουν λάβει πλήρη διδασκαλία από το σχολείο της προφητείας, εκφράζοντας βεβαιωμένη γνώση. Οι ιμάμηδες των μεζχέμπ έχουν λάβει εξαιρετικά μεγάλη μερίδα από αυτήν την τέλεια λογική. Αν η λογική δεν επιβεβαιώσει τις διατάξεις που υπαγορεύει η θρησκεία, η καρδιά και η συνείδηση δεν θα ικανοποιηθούν.
Στο Ισλάμ δεν δίνεται σημασία στη μυθολογία, τις δεισιδαιμονίες και τις φαντασίες.
Από αυτή την άποψη, οι ισλαμικές αιρέσεις δεν μπορούν να συγκριθούν με τις χριστιανικές.
Η διαπίστωση ότι οι πνευματικοί ηγέτες του χριστιανικού κόσμου διατυπώνουν δοξασίες και ισχυρισμούς που έρχονται σε αντίθεση με τη λογική και τη σοφία, εμποδίζουν την ορθολογική και διανοητική κρίση και καταπιέζουν και σκοτώνουν τους ανθρώπους της επιστήμης, οδήγησε ορισμένους φιλοσόφους να στραφούν εναντίον του χριστιανισμού και, κατ’ επέκταση, όλων των θρησκειών. Αυτοί, κλείνοντας εντελώς τα μάτια στην αποκάλυψη, ακολούθησαν το δρόμο της καθαρής λογικής.
Οι κληρικοί, αθετώντας εντελώς τη λογική και παραβλέποντάς την, έπεσαν σε αμέλεια, ενώ οι φιλόσοφοι, λαμβάνοντας τη λογική ως μοναδικό οδηγό, έπεσαν σε υπερβολή και δεν κατάφεραν να συλλάβουν την αλήθεια στα μεταφυσικά ζητήματα. Εμπιστευόμενοι τη λογική τους, που είναι σαν πυγολαμπίδα, δεν μπόρεσαν να εισέλθουν κάτω από τον ήλιο της προφητείας, και έτσι, μέσα στη βαθιά σιωπή εκείνων των αστρικών νυχτών, δεν μπόρεσαν να παρατηρήσουν τα φωτεινά σώματα, να ακούσουν τα άστρα, μόνιμους μάρτυρες της θεϊκής δύναμης, και να κατανοήσουν τη γλώσσα τους.
Ναι. Ακόμη και αν η λογική, βασιζόμενη σε δοκιμές και εμπειρίες, μπορεί να πει κάτι στο φυσικό πεδίο, αποτυγχάνει στο πνευματικό και μεταφυσικό πεδίο. Αυτοί οι φιλόσοφοι έπεσαν σε λάθος επειδή προσπάθησαν να λύσουν με τη λογική ζητήματα που μπορούν να φωτιστούν μόνο με θεία αποκάλυψη.
Εντούτοις, στις μεταφυσικές αλήθειες
(Θεός, ψυχή, το μυστήριο της δημιουργίας, θάνατος και μετά θάνατον)
θα έπρεπε να λάβουν υπόψη και τη σχολή της προφητείας.
Από πού έρχονται αυτοί οι άνθρωποι και πού πηγαίνουν; Ποια είναι η αποστολή τους σε αυτόν τον κόσμο;
Έπρεπε να αναζητήσουν τις απαντήσεις τους σε εκείνο το σχολείο. Επειδή δεν το έκαναν, οι ιδέες και οι ισχυρισμοί που πρότειναν οι φιλόσοφοι στον τομέα της μεταφυσικής δεν φέρουν το στίγμα της βεβαιότητας. Όσο μεγάλη κι αν είναι η φήμη τους, αυτά τα λάθη δεν συγχωρούνται.
Τα πνευματικά ζητήματα δεν λύνονται με μεθόδους που βασίζονται στην εμπειρία.
Σε θρησκευτικά ζητήματα και θεϊκές αλήθειες, η λογική από μόνη της δεν μπορεί να αποτελέσει απόδειξη. Αυτές οι θεϊκές αλήθειες βρίσκονται πέρα και πάνω από τις αισθήσεις, την εμπειρία, τη λογική και την ορθολογική σκέψη. Οι φιλόσοφοι δεν μπόρεσαν να κατανοήσουν αυτή τη διαφορά. Επιχείρησαν να εξηγήσουν αλήθειες που δεν ανήκαν στο πεδίο τους, και έτσι ξέφυγαν από την ορθή πορεία και παρέσυραν και άλλους. Κοίταξαν τις υπερφυσικές αλήθειες μέσα από ένα παράθυρο στενό σαν τρύπα βελόνας και αρνήθηκαν τις αλήθειες που δεν μπόρεσαν να δουν. Επειδή, με αμέλεια και υπερηφάνεια, εμπιστεύονταν μόνο τις δικές τους ιδέες, δεν μπόρεσαν να αποφύγουν το λάθος.
Συνοψίζοντας,
Ό,τι είναι η εμπειρία και η λογική για την ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας, είναι το Κοράνι για τον πνευματικό τομέα.
Δηλαδή, η λέξη και η κρίση ανήκουν σε Αυτόν. Όπως οι υλικές ανάγκες της ζωής βασίζονται στην επιστήμη και την τεχνολογία, έτσι και οι πνευματικές ανάγκες βασίζονται στα θεία βιβλία. Στον τομέα της γνώσης, όσο μεγάλη σημασία δίνεται στη λογική και την εμπειρία, τόσο απαραίτητο είναι να εμπιστευόμαστε τους προφήτες και τα θεία βιβλία στον τομέα της πνευματικότητας. Οι τομείς και των δύο είναι διαφορετικοί.
Ο Ισλαμισμός λαμβάνει υπόψη τόσο τις αρχές της λογικής όσο και τους νόμους της αποκάλυψης, δίνοντας αξία και στα δύο. Δηλαδή, τις ανώτερες αλήθειες που αποδεικνύει με λογικά επιχειρήματα, τις επιβεβαιώνει και με αποδεικτικά στοιχεία από την παράδοση. Επιπλέον, ο Ισλαμισμός αποκαλύπτει και ερευνά πολλές αλήθειες που η φιλοσοφία δεν έχει αναφέρει και δεν μπορεί να αναφέρει.
Είναι γεγονός ότι
Σε ζητήματα που αφορούν τη μεταφυσική, οι προφήτες είναι οι μόνοι οδηγοί και ηγέτες.
Ένας άνθρωπος, όσο ικανός κι αν είναι, χωρίς δάσκαλο δεν μπορεί να προχωρήσει πέρα από το στάδιο του μαθητή. Από αυτή την άποψη, σοφοί όπως ο Ιμάμ Γαζαλί, που δέχτηκαν τους προφήτες ως δασκάλους και τους άκουσαν, ωφέλησαν τους ανθρώπους με τη γνώση και τη σοφία τους.
Ο ύψιστος σκοπός για τον άνθρωπο είναι η γνώση του Θεού, η αγάπη του Θεού και η ευαρέστηση του Δημιουργού. Αυτά όμως έφτασαν στους ανθρώπους μόνο διαμέσου των προφητών.
“Να ξέρεις ότι:
Στην ανθρώπινη φύση, η προφητεία είναι η πεμπτουσία και η βάση του καλού και της τελειότητας. Η αληθινή θρησκεία είναι ο κατάλογος της ευτυχίας. Η πίστη είναι μια αγνή και αφηρημένη ομορφιά. Εφόσον σε αυτόν τον κόσμο φαίνεται μια λαμπερή ομορφιά, ένα ευρύ και υψηλό καλό, μια φανερή αλήθεια, μια υπέρτατη τελειότητα, αναμφίβολα η αλήθεια και η δικαιοσύνη βρίσκονται μέσα στην προφητεία και στα χέρια των Προφητών. Η πλάνη, το κακό και η καταστροφή βρίσκονται στην αντίθεσή της.
Οι προηγούμενοι προφήτες προανήγγειλαν τους επόμενους, και οι επόμενοι επιβεβαίωσαν και επικύρωσαν τους προηγούμενους. Διότι η πηγή έμπνευσης των προφητών είναι η αποκάλυψη, η οποία είναι απαλλαγμένη από την αμφιβολία, επειδή στηρίζεται στη θεία γνώση.
Η οδός της αποκάλυψης
είναι πιο κειμενοκεντρικό, πιο γενικό, πιο διεισδυτικό.
Από κάθε άποψη, ικανοποιεί το νου του ανθρώπου, ευχαριστεί την ψυχή του και ευφραίνει τη συνείδησή του. Ο άνθρωπος μπορεί να σωθεί από τις εγκόσμιες και τις επουράνιες ταλαιπωρίες και κρίσεις μόνο μέσω της αποκάλυψης, υπακούοντας στους προφήτες.
Συνοψίζοντας, οι σημαντικότερες διαφορές μεταξύ των ισλαμικών και των χριστιανικών δογμάτων είναι οι εξής:
1. Στις ισλαμικές θρησκευτικές σχολές, η λογική αποτελεί θεμελιώδη αρχή. Στον Χριστιανισμό, ωστόσο, κυριαρχεί η εξουσία και η κυριαρχία των κληρικών.
Οι κληρικοί καθορίζουν και ορίζουν τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του λαού. Εκείνοι που τους υπακούουν άκριτα, δεν μπόρεσαν να σπάσουν την αλυσίδα της μίμησης που τους δένει. Μιμήθηκαν τους κληρικούς χωρίς αποδείξεις και έζησαν κάτω από την κυριαρχία τους. Κανένα άτομο δεν είναι ελεύθερο στις πεποιθήσεις του. Γίνεται χριστιανός με το βάπτισμα της εκκλησίας και αποβάλλεται από τη θρησκεία με τον αφορισμό της. Ωστόσο, στο Ισλάμ δεν υπάρχει πνευματική κυριαρχία, καμιά εξουσία. Κανένας λόγιος ή πνευματικός ηγέτης δεν έχει το δικαίωμα να κυριαρχεί στις πεποιθήσεις και την πίστη κάποιου άλλου.
2. Στον Χριστιανισμό, ό,τι οι πνευματικοί ηγέτες κηρύσσουν ως θεμιτό, είναι θεμιτό, και ό,τι κηρύσσουν ως αθέμιτο, είναι αθέμιτο.
Ό,τι αποφασίσουν οι αρχηγοί,
-απαπα-
Ο Θεός επίσης υπακούει σε αυτήν την απόφαση. Έτσι, ο Ισλαμισμός κατέστρεψε και εξαφάνισε από τη ρίζα αυτές τις τυραννίες και τις δεισιδαιμονίες τους.
Στο Ισλάμ, μόνο ό,τι ο Αλλάχ απαγορεύει είναι απαγορευμένο, και ό,τι ο Αλλάχ επιτρέπει είναι επιτρεπτό.
Κανένας, εκτός από τον Θεό, δεν μπορεί να κηρύξει το απαγορευμένο επιτρεπτό και το επιτρεπτό απαγορευμένο. Κανείς δεν μπορεί να αποστατήσει από τη θρησκεία με διαταγή κανενός ιερωμένου ή θεολόγου. Ένας ιερωμένος, όσο υψηλός και αν είναι ο βαθμός και η θέση του, δεν έχει κανένα δικαίωμα πέρα από τη συμβουλή και την καθοδήγηση των ανθρώπων. Διότι στο Ισλάμ, ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν) είναι δούλος και απόστολος του Θεού. Οι ιερωμένοι είναι οι διάδοχοι του προφήτη. Στον Χριστιανισμό, ωστόσο, αποδίδεται θεότητα στον προφήτη. Οι ιερείς, ως εκπρόσωποι ενός τέτοιου προφήτη, θεωρούν ότι έχουν την εξουσία να συγχωρούν αμαρτίες, να κηρύσσουν το επιτρεπτό απαγορευμένο και το απαγορευμένο επιτρεπτό.
3. Οι διάφορες χριστιανικές αιρέσεις αλληλοαναθεματίζονται.
Κάθε μία από αυτές είναι σαν μια ξεχωριστή θρησκεία. Όλες οι θρησκευτικές τάσεις στο Ισλάμ, ωστόσο, είναι μία και μόνη ομάδα και αναφέρονται ως Εχλί Σουνέτ.
4. Οι διάφορες σέκτες του Ισλάμ δεν έχουν ξεχωριστούς τόπους λατρείας.
Όλοι προσεύχονται στο ίδιο τζαμί και ακολουθούν τους ιμάμηδες ο ένας του άλλου.
5. Ένας μουσουλμάνος μπορεί να ακολουθήσει οποιαδήποτε θρησκευτική σχολή επιθυμεί.
Για παράδειγμα, κάποιος που ακολουθεί το Σαφιιτικό δόγμα μπορεί να ακολουθήσει το Χαναφιτικό, και αντίστροφα. Κανένας ιμάμης κανενός δόγματος δεν έχει θεσπίσει διάταξη που να το απαγορεύει.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
