Το να αποκαλείς κάτι αμαρτωλό “ωραίο” ή να το εγκρίνεις, σε βγάζει από τη θρησκεία;

Ερώτηση 1:

Το να αποκαλείς κάτι απαγορευμένο ή αμαρτωλό “ωραίο” ή να το εγκρίνεις, οδηγεί σε απιστία; Αν ναι, σε ποιες περιπτώσεις;

– Δυστυχώς, είμαι πολύ θυμωμένος. Βρίσκομαι σε αμηχανία εξαιτίας της ατελούς εξήγησης των θεμάτων από τους σύγχρονους ισλαμικούς μελετητές, της έλλειψης κριτικής σκέψης στα λεγόμενά τους και της σύγχυσης που προκαλούν στο κοινό. Δεν συγχωρώ κανέναν μελετητή ή σοφό ισλαμιστή που δεν κάνει καλά τη δουλειά του. Ελπίζω να υποστούν τις συνέπειες των πράξεών τους…

– Όσο για το γιατί το είπα αυτό: Ο τύπος λέει: «Δεν υπάρχει βλασφημία στο να αρέσει σε κάποιον ένα τραγούδι, ακόμα κι αν το κάνει γνωρίζοντας ότι είναι αμαρτία. Αλλά υπάρχει πρόβλημα στο να αρέσει σε κάποιον μια γυμνή γυναίκα, ακόμα κι αν το κάνει γνωρίζοντας ότι είναι αμαρτία». Τρελαίνομαι! Φίλε μου, το να ακούς τραγούδια δεν είναι αμαρτία; Αμαρτία είναι να τα αρέσει! Τότε γιατί βλασφημεί επειδή του αρέσει μια γυμνή γυναίκα; Και τα δύο είναι αμαρτίες. Άρα, αν πει και τα δύο, βλασφημεί. Έτσι τον αφήνουν σε αδιέξοδο.

– Όσον αφορά την ερώτησή μου: Σχεδόν δεν μπορώ πια να πω “ωραίο” για τίποτα στη ζωή μου. Δεν μπορώ να εκφράσω θαυμασμό. Ακόμα και όταν παίζω βιντεοπαιχνίδια, δεν μπορώ να πω “Ω, τι ωραίο γκολ”. Δηλαδή, ποιες είναι οι διάφορες μορφές αυτού του φαινομένου;

– Για παράδειγμα, μια γυναίκα φορούσε μίνι φούστα και εγώ είπα “Πολύ ωραία γυναίκα”. Τώρα έγινα άπιστος;

– Ή αν πω “Αυτή η γυναίκα έχει πολύ ωραία πόδια”, μήπως βλασφημώ;

– Και να το ξεκαθαρίσω: Εγώ τα κάνω όλα αυτά γνωρίζοντας ότι είναι αμαρτία ή παράνομο…


Ερώτηση 2:

Σε ορισμένα βιβλία αναφέρεται ότι το να αποκαλείς το αμαρτωλό όμορφο είναι βλασφημία. Τι εννοείται με αυτό;

– Για παράδειγμα, υπάρχουν εκφράσεις όπως: “Αυτός που λέει σε έναν χάφιζ (άτομο που απομνημόνευσε το Κοράνι) που απαγγέλλει το Κοράνι με μελωδικό τρόπο: ‘Πόσο ωραία απαγγέλλεις το Κοράνι!’, γίνεται άπιστος”.

Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,

Απάντηση 1: Το να αποκαλείς κάτι καλό μια κατάσταση ή μια πράξη που είναι αμαρτία δεν καθιστά κάποιον άπιστο.

– Στους ανθρώπους υπάρχουν δύο σημαντικοί μηχανισμοί:

Κάποιος,

αυτοί που βλέπουν με καλό μάτι την πίστη και τις εντολές και απαγορεύσεις του Ισλάμ, που διεγείρουν τα πνευματικά συναισθήματα και τα εγκρίνουν.

ψυχή, καρδιά, συνείδηση και νους.

Ο άλλος

που διεγείρει τα κατώτερα ένστικτα, που ωραιοποιεί την άρνηση και την επανάσταση

σάρκικες επιθυμίες και ορέξεις.

Κάποιοι άνθρωποι είναι άπιστοι, ενώ άλλοι είναι πιστοί.

Μερικοί από τους πιστούς είναι αμαρτωλοί.

Είναι άνθρωποι που ζουν με διλήμματα. Από τη μια πλευρά, η λογική και η συνείδηση, που βρίσκονται στο στρατόπεδο της πίστης, τους προτρέπουν να υπακούσουν στον Θεό, ενώ από την άλλη, υπάρχουν τα κατώτερα ένστικτα που τους συμβουλεύουν να αψηφήσουν τον Θεό και να υπακούσουν στις εγκόσμιες επιθυμίες.

Ο άνθρωπος, ενώ διατηρεί την πίστη του, μπορεί να υποκύψει στις επιθυμίες της σάρκας. Η καρδιά και η συνείδηση μισούν την αμαρτία, ενώ η σάρκα και τα κατώτερα ένστικτα απολαμβάνουν τις αμαρτίες.

Σε αυτό το σημείο καμπής, μπαίνει σε δράση η ελεύθερη βούληση του ανθρώπου. Εάν οι επιθυμίες και οι ορέξεις της ψυχής υπερισχύουν,

«Θα μετανοήσεις αργότερα και θα σωθείς, προς το παρόν μην απέχεις από το να διαπράττεις αυτήν ή εκείνη την αμαρτία και να απολαμβάνεις την ηδονή της!»

λέει.

Εάν η καρδιά, που είναι η έδρα της πίστης, και η κοινή λογική και η συνείδηση υπερισχύσουν των επιθυμιών και των ορέξεων, τότε η βούληση του ατόμου θα επιλέξει να απέχει από τις αμαρτίες.

Άρα, ο μηχανισμός που προστατεύει την πίστη του ανθρώπου είναι ξεχωριστός από τον μηχανισμό που τον οδηγεί στην αμαρτία. Γι’ αυτόν τον λόγο

Εκτός εάν το αρνηθεί, η διάπραξη ενός μεγάλου αμαρτήματος -ακόμη και εάν γίνεται εν γνώσει, με ευχαρίστηση, με ωραία εμφάνιση ή με έγκριση- δεν απομακρύνει τον άνθρωπο από τη θρησκεία.

– Η αρχή του Ισλάμ σχετικά με το θέμα είναι η εξής:

«Ο άνθρωπος δεν γίνεται άπιστος για καμία αμαρτία που διαπράττει, εκτός αν αποκαλεί το επιτρεπτό απαγορευμένο και το απαγορευμένο επιτρεπτό.»

Απάντηση 2:

– Οτιδήποτε ευχαριστεί την ψυχή, είναι ταυτόχρονα ωραίο στα μάτια της. Χωρίς αμφιβολία, εδώ…

“ομορφιά”

η έννοια -όπως αναφέραμε στην πρώτη μας απάντηση- δεν είναι αυθεντική,

μεταφορικά

Δεν είναι επιστημονικό, αλλά εγωιστικό, δεν είναι θεϊκό, αλλά διαβολικό. Αλλά εκφράζεται με μια όμορφη έννοια.

Εξάλλου, σύμφωνα με ορισμένους ισλαμικούς μελετητές,

απαγορευμένο

, επομένως άσχημο· σύμφωνα με μια άλλη άποψη,

Χαλάλ

Υπάρχουν, λοιπόν, εκατοντάδες ζητήματα που είναι ωραία. Τώρα, ποιο από αυτά απορρίπτετε ως ξένο προς τη θρησκεία;

– Επειδή κάτι αρέσει στην ψυχή του/της.

-ως αποτέλεσμα μιας έμφυτης αίσθησης-

Το να βρίσκεις κάτι όμορφο είναι άλλο πράγμα, και άλλο πράγμα είναι κάτι που το Ισλάμ απαγορεύει.

-επειδή είναι χαράμ-

Το να πεις ότι κάτι είναι όμορφο είναι άλλο πράγμα. Υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ τους.

– Στο πλαίσιο του θέματός μας, το αν κάτι είναι ωραίο ή άσχημο κρίνεται από δύο πλευρές.

Πρώτον:

Το ζήτημα είναι αν κάτι είναι όμορφο ή άσχημο από τη φύση της θέσης του.

Δεύτερον:

Σύμφωνα με τη θρησκεία του Ισλάμ, είναι το να είναι όμορφο ή άσχημο.

Σύμφωνα με την πρώτη επιλογή,

Ακόμη και αν κάτι είναι αμαρτωλό, μπορεί να μην υπάρχει πρόβλημα να το θεωρείς όμορφο από μια οπτική γωνία, ανάλογα με την πρόθεση.

Σύμφωνα με τη δεύτερη επιλογή

Το να θεωρείς όμορφο κάτι που το Ισλάμ απαγορεύει, εγκυμονεί τον κίνδυνο της βλασφημίας. Είναι δυνατόν να συνυπάρχουν και οι δύο αυτές περιπτώσεις.

Για παράδειγμα: Ένας άνδρας μπορεί να έχει μια όμορφη γυναίκα από τους Αχλ-ι Κιτάπ. Αν αυτός ο άνδρας θεωρήσει την απιστία της γυναίκας του καλή και πει “Αυτή η γυναίκα είναι πολύ όμορφη”, αμέσως αποστατεί από τη θρησκεία. Αλλά αν αυτός ο άνδρας, όχι λόγω της θρησκείας της, αλλά επειδή είναι η γυναίκα που αγαπάει πολύ…

“Η γυναίκα μου είναι πολύ όμορφη.”

Δεν θα υπήρχε η παραμικρή αμαρτία σε αυτό.

Το να ισχυρίζεται κανείς το αντίθετο ισοδυναμεί με άρνηση του Κορανίου. Διότι το Κοράνι επιτρέπει τον γάμο με γυναίκα από τους «αχλ-ι κιτάπ». Αφού επιτρέπει τον γάμο, τότε, όπως κάθε σύζυγος, και αυτός ο σύζυγος πρέπει να αγαπά και να θεωρεί όμορφη τη γυναίκα του, η οποία ανήκει στους «αχλ-ι κιτάπ», και…

“Είναι πολύ ωραίο”

δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο. Δηλαδή, το Κοράνι, για έναν σύζυγο που έχει άπιστη σύζυγο…

“Είναι πολύ ωραίο”

θεωρεί σκόπιμο να το πει.

– Οι αναφορές στις εν λόγω πηγές υποδηλώνουν ότι κάποιος,

Αν κάποιος, γνωρίζοντας ότι κάτι θεωρείται αμαρτωλό, δηλαδή απεχθές, στο Ισλάμ, επίτηδες πει “Αυτό είναι ωραίο”, τότε γίνεται άπιστος.

σημαίνει. Διαφορετικά, θαυμάζοντας τη φωνή κάποιου που απαγγέλλει το Κοράνι με μελωδικό τρόπο, χωρίς να σκεφτεί καν αν το κάνει με μελωδικό τρόπο ή όχι.

“Ωραία διάβασες”

Δεν μπορεί να ειπωθεί ότι όποιος λέει αυτό είναι άπιστος.

– Φανταστείτε τώρα, ανάμεσα στις διάφορες θρησκευτικές σέκτες υπάρχουν χιλιάδες διαφορετικές απόψεις. Κάτι που ο ένας θεωρεί χαλάλ, ο άλλος το θεωρεί χαράμ, κάτι που ο ένας θεωρεί φαρζ, ο άλλος το θεωρεί μουμπάχ. Αφού κανένας αλίμ δεν θεωρεί το χαράμ ωραίο, τότε κάθε πλευρά θεωρεί τη δική της άποψη ωραία και την άποψη της αντίθετης πλευράς άσχημη. Τώρα, μπορεί να παραμείνει κανείς μουσουλμάνος, υπηρέτης του Θεού, ανάμεσα σε όλα αυτά;

– Επίσης, για παράδειγμα, σύμφωνα με τους Χαναφίτες, το άγγιγμα του δέρματος μιας γυναίκας δεν ακυρώνει την προσευχή. Σύμφωνα με τους Σαφίτες, όμως, την ακυρώνει. Κάθε λόγιος μπορεί να θεωρεί τη δική του άποψη σωστή και καλή, και την άποψη του άλλου κακή.

Υπάρχει άραγε αμφιβολία για την πίστη τους;

Με χαιρετισμούς και ευχές…

Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις