– Δεν θα ήταν καλύτερα αν οι συμφορές έπλητταν μόνο τους αμαρτωλούς και όχι τους αθώους; – Γιατί οι συμφορές δεν πλήττουν μόνο τους τυράννους, αλλά και τους αθώους; – Πώς μπορούμε να αντισταθούμε στις βόμβες με σφενδόνες και στα τανκς με ρόπαλα; – Τι πρέπει να κάνουμε απέναντι στις επιθέσεις κατά των μουσουλμάνων; Δεν πρέπει να κάνουμε τζιχάντ; – Ενώ πεθαίνουν μωρά στην κούνια, εμείς θα συνεχίσουμε να απολαμβάνουμε τις ανέσεις αυτού του εφήμερου κόσμου και να κοιμόμαστε ήσυχα στα σπίτια μας το βράδυ;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Κάθε πληγωμένη συνείδηση, κάθε σκεπτόμενο μυαλό, κάθε πληγωμένη καρδιά και κάθε δακρυσμένο μάτι ρωτάει: Γιατί;
Αυτή είναι μια τρομερή ερώτηση που, με όποιο όνομα κι αν ονομάζεται, η τυραννία την εναποθέτει με όλη της τη βαρύτητα στις εσωτερικές ψυχές των πιστευόντων ανθρώπων.
Μια άλλη ερώτηση προκύπτει για όσους θέλουν να πάρουν τα όπλα και να τρέξουν στο μέτωπο για να σβήσουν τη δίκαιη οργή τους:
Ο ορμητικός πατριωτισμός δεν θέλει καν να σκεφτεί αυτή τη δίκαιη ερώτηση και λέει:
Πρέπει να κάνουμε κάτι, αλλά πρέπει να το κάνουμε με πολλή σκέψη και με σχέδια για το μέλλον, μάλιστα, πρέπει να κάνουμε πολλά πράγματα.
Γνωρίζουμε ότι η ανασκαφή του παρελθόντος και η ανακίνηση των πληγών δεν θα ωφελήσει. Ωστόσο, πιστεύουμε ότι η θεραπεία δεν είναι δυνατή χωρίς σωστή διάγνωση της ασθένειας.
Αν δεν μπούμε σε αυτόν τον μακρύ δρόμο, το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να παρατείνουμε τον πόλεμο, να αυξήσουμε την καταπίεση μέρα με τη μέρα και να τη μεταφέρουμε σε νέες περιοχές.
Δεν χρειαζόμαστε τον θάνατο αυτών των γενναίων ανθρώπων, αλλά την αδιάκοπη πορεία τους προς έναν συγκεκριμένο στόχο με μεγάλη αφοσίωση και προσπάθεια. Αν πιστεύαμε ότι ο θάνατος θα έλυνε κάτι, τότε θα ήταν το πρώτο πράγμα που έπρεπε να γίνει. Αλλά αν αυτή η θυσία δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να αποδυναμώσει το μέτωπό μας, δεν μπορούμε να τη θεωρήσουμε λύση.
Πρέπει να καθορίσουμε με ακρίβεια τους μελλοντικούς μας στόχους και να μην καθυστερήσουμε να παράσχουμε κάθε είδους υλική βοήθεια που απαιτείται σήμερα. Η παροχή κάθε είδους οικονομικής βοήθειας στους αδικημένους, των οποίων τα σπίτια έχουν καταστραφεί, που έχουν χάσει τους συγγενείς τους και έχουν μείνει άστεγοι, που στενάζουν από ασθένειες και αγωνίζονται μέσα στην απελπισία, και η άμεση έναρξη της αποστολής τροφίμων και φαρμάκων είναι μια υποχρέωση που μας επιβάλλει τόσο η αδελφότητα της πίστης όσο και η ανθρωπιά μας.
Γνωρίζουμε ότι είναι επιτρεπτό να παίρνουμε τόκο από χώρες που βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση. Υπάρχει όμως ένα πολύ σημαντικό σημείο που μας διαφεύγει: αν είμαστε αναγκασμένοι να καταθέτουμε τα χρήματά μας στις τράπεζές τους, όπως οι εργαζόμενοι που ζουν σε αυτές τις χώρες, τότε πρέπει να παίρνουμε τόκο, γιατί η μη λήψη τόκου θα ισοδυναμούσε με βοήθεια προς αυτούς. Αλλά η κατάθεση χρημάτων σε ξένες τράπεζες αποκλειστικά για κερδοσκοπικούς λόγους, χωρίς τέτοια αναγκαιότητα, είναι απολύτως λανθασμένη. Διότι, αν μας δίνουν, ας πούμε, δέκα λίρες τόκο, αυτοί κερδίζουν τριάντα λίρες από αυτό· τρέφονται με τα χρήματά μας, εξοπλίζονται με τα χρήματά μας και μας χτυπούν με τα χρήματά μας. Αν οι πετρελαιοπαραγωγοί και οι βασιλείς του μουσουλμανικού κόσμου δεν μπορούν να κατανοήσουν αυτήν την απλή λογική, τότε οφείλουμε να τους προειδοποιήσουμε και να τους νουθετήσουμε, πριν από το Ισραήλ.
Ως έθνος ενός Προφήτη (ειρήνη σε αυτόν) που είπε [αυτό], αν εμείς, ενώ οι γειτονικές μας ισλαμικές χώρες στενάζουν κάτω από την εβραϊκή καταπίεση, χτίζουμε θερινά ανάκτορα στις δυτικές χώρες και αφήνουμε χρυσές βρύσες να ρέουν στα χαμάμ μας, τότε πρέπει πρώτα να λογοδοτήσουμε στον εαυτό μας και να συνέλθουμε.
Όλοι γνωρίζουν πόσο παράλογο είναι να θυσιάζεις ανθρώπους σε είδωλα. Αλλά αν κάποιος πιστεύει σε αυτό, θα διαπράξει αυτή τη βαρβαρότητα με ευχαρίστηση. Οι Εβραίοι έχουν ένα είδωλο πίστης στο μυαλό τους. Πιστεύουν ότι οι Εβραίοι είναι η μόνη φυλή που έχει το δικαίωμα να ζει στον κόσμο, βλέπουν τα άλλα έθνη με περιφρόνηση, σαν σκλάβους, και μάλιστα θεωρούν ευλογία να τα σκοτώνουν. Δεν μπορούμε να περιμένουμε έλεος και συμπόνια από ανθρώπους με τόσο σκληρό μυαλό και τόσο σκοτεινή καρδιά.
Η δημιουργία μιας υπερδύναμης ή δυνάμεων που θα ονομάζονται Ιουδαία στη Μέση Ανατολή έχει καταστεί ζωτική ανάγκη για όλους. Αναμένεται ότι αυτή η δύναμη θα εκδηλωθεί πρωτίστως στον αραβικό κόσμο και στην αραβική ενότητα. Τα κεφάλαια που επενδύονται σε τόκους πρέπει να κατευθυνθούν αμέσως στην ανάπτυξη αυτών των χωρών, να τερματιστεί η φτώχεια και η ανεργία, να μειωθεί όσο το δυνατόν περισσότερο η διαφορά εισοδήματος μεταξύ των γειτονικών χωρών, και παράλληλα να επιτευχθεί ισχύς τουλάχιστον ίση με εκείνη του εχθρού, ώστε να αναχαιτιστούν οι επιθέσεις του. Και οι μουσουλμάνοι πρέπει να καταβάλουν προσπάθεια για να φτάσουν το βιοτικό επίπεδο των ανεπτυγμένων χωρών.
Αυτή η αποστολή, όπως αναφέραμε παραπάνω, αφορά πρωτίστως τις αραβικές χώρες. Ωστόσο, πλέον δεν μπορούν, ακόμα κι αν το θέλουν, να αποσύρουν όλο το κεφάλαιό τους από τις δυτικές τράπεζες. Γνωρίζουν καλά ότι αυτό θα σηματοδοτούσε την έναρξη ενός νέου πολέμου, και συνειδητοποιούν ότι δεν είναι καθόλου προετοιμασμένοι γι’ αυτόν. Αλλά τουλάχιστον οφείλουν να χαράξουν ένα συνετό σχέδιο για το μέλλον και να προχωρήσουν γρήγορα στο δρόμο της ανάπτυξης.
Περιμένουμε αυτό με όλη μας την καρδιά. Εάν ο αραβικός κόσμος δεν προχωρήσει προς την κατεύθυνση της υπερδύναμης, θα πρέπει να συνεργαστεί πολύ στενότερα με την Τουρκία, η οποία έχει σημειώσει μεγάλη πρόοδο σε αυτόν τον τομέα. Θα πρέπει να επενδύσουν στην Τουρκία, να ενσωματωθούν εμπορικά με αυτήν και να επιδείξουν μια μεγάλη κοινή οικονομική δύναμη.
Το να πετύχεις χωρίς να δουλέψεις, να θερίσεις χωρίς να σπείρεις, είναι αδύνατο σύμφωνα με τους θεϊκούς νόμους, τους λεγόμενους “συνήθεις νόμους του Θεού”. Οι προσπάθειές μας θα είναι μια έμπρακτη προσευχή, και με την αποδοχή αυτής της προσευχής, ελπίζουμε να επιτύχουμε μια επιτυχία που θα ξεπεράσει κατά πολύ τις προσδοκίες μας.
Η ολόπλευρη βίωση του Ισλάμ με όλους τους θεσμούς του, η απόκτηση γνώσεων, η ενασχόληση με το εμπόριο, η απόκτηση πλούτου και η καταβολή ζακάτ, η διάδοση του Ισλάμ σε άτομα άλλων θρησκειών, είναι ευεργετικά αποτελέσματα που μπορούν να επιτευχθούν μόνο σε συνθήκες ειρήνης. Ωστόσο, εάν αναγκαστούμε να πολεμήσουμε, καθήκον μας είναι να το πράξουμε σύμφωνα με τις αρχές που θέτει το Ισλάμ.
Όποιος δεν συμμορφώνεται με αυτά είναι τύραννος, και η αποδοχή της τυραννίας τους ισοδυναμεί με συμμετοχή στην τυραννία. Σε αυτό το σημείο, πρέπει να προσέχουμε πάρα πολύ να κρατάμε την καρδιά μας υπό έλεγχο.
Οι εχθροί μας, με τις αδικίες τους, θερίζουν από αυτό το χωράφι μια αιώνια κόλαση για τον εαυτό τους και τελικά θα βρεθούν μέσα σε μια αλυσίδα τιμωριών που θα αρχίσει από τον κόσμο των τάφων. Εμείς, από την άλλη, πρέπει να αποφεύγουμε με ευαισθησία να διαπράττουμε αμαρτίες και να προκαλούμε τιμωρία για τον εαυτό μας, ενεργώντας αντίθετα με το δίκαιο του πολέμου στο Ισλάμ. Αυτό είναι μια δύσκολη δοκιμασία για τους ευγενείς ανθρώπους.
Όποιος ενεργεί με σύνεση και σοφία, όπως αρμόζει στο όνομα Χακίμ, θα λάβει την ανταμοιβή του.
Η εκδήλωση του ονόματος Σαφί εξαρτάται και πάλι από ορισμένες προϋποθέσεις. Σε αυτόν τον κόσμο, κάθε ασθένεια έχει τη θεραπεία της. Όποιος βρει και χρησιμοποιήσει αυτή τη θεραπεία, θα λάβει την ίαση. Εδώ δεν γίνεται διάκριση μεταξύ πιστού και άπιστου.
Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν) μας ενημερώνει. Υπάρχουν αμετάβλητοι κανόνες για την επιτυχία στο εμπόριο. Όποιος τους τηρεί, θα πετύχει, και σε αυτό δεν γίνεται διάκριση θρησκείας ή δόγματος.
«Είναι». Δηλαδή, δεν έχει καμία ανάγκη από τίποτα, με κανέναν τρόπο. Είναι ευχαριστημένος με την επιτυχία των μουσουλμάνων και την επικράτησή τους στη γη, αλλά δεν έχει καμία απολύτως ανάγκη από αυτήν την επιτυχία. Αν πρέπει να δώσουμε ένα παράδειγμα από τον κόσμο των δημιουργημάτων, οι άνθρωποι, όχι ο ήλιος, έχουν ανάγκη από την όραση των ματιών. Αν όλοι οι άνθρωποι κλείσουν τα μάτια τους, ο ήλιος δεν θα υποστεί καμία απολύτως βλάβη ή επηρεασμό. Αν όλοι ανοίξουν τα μάτια τους και αποκτήσουν το δώρο της όρασης, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι θα υπάρξει αύξηση στο φως του ήλιου. Και στις δύο περιπτώσεις, ο κερδισμένος και ο χαμένος είναι μόνο ο άνθρωπος.
Η πίστη των ανθρώπων και η ωφέλεια που αποκομίζουν από το φως της πίστης είναι ένα μεγάλο κέρδος γι’ αυτούς, ο Θεός δεν έχει ανάγκη από αυτό, αλλά το επιθυμεί. Αυτό το σημείο πρέπει να γίνει καλά κατανοητό και πρέπει να καταβληθεί κάθε δυνατή προσπάθεια, μέχρι και την παραμικρή λεπτομέρεια, για να σωθεί ο ισλαμικός κόσμος από την κατάσταση απελπισίας στην οποία έχει περιπέσει. Εάν δεν το κάνουμε αυτό, η προσδοκία της ευσπλαχνίας και της χάριτος του Θεού θα μοιάζει με την προσδοκία καρπών από την άμμο.
Οι ισραηλινές θηριωδίες, που ξεπερνούν κάθε φαντασία, επιταχύνουν την εκπλήρωση της προφητείας του Αγγελιοφόρου του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) σχετικά με την τύχη των Εβραίων. Όπως η προφητεία για την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης, έτσι και η προφητεία για το τέλος της εβραϊκής παρουσίας στον κόσμο, αναμφίβολα θα εκπληρωθεί. Ωστόσο, αυτό το έργο δεν θα το επιτελέσουν τα πουλιά αβίβ, αλλά στρατοί ισχυρότεροι από τους Εβραίους.
Μπορούμε να συνοψίσουμε τα καθήκοντά μας απέναντι σε αυτή τη φλόγα της τυραννίας σε δύο σημεία:
Παίρνοντας μάθημα από το στίχο αυτό, πρέπει να προσδιορίσουμε καλά σε τι φτάνει η δύναμή μας και να προσπαθήσουμε να παρέχουμε πλήρως κάθε είδους βοήθεια που οφείλουμε στους καταπιεσμένους.
Γνωρίζοντας ότι η βοήθεια αυτή είναι προσωρινή, πρέπει να επιταχύνουμε την ανάπτυξή μας, εγκαταλείποντας την οκνηρία, την αμέλεια, την τρυφηλότητα και την ασωτία, τη σπατάλη και την αβλεψία να θρέφουμε τους αλλόθρησκους με τα δικά μας κεφάλαια, έχοντας επίγνωση του τι πραγματικά χρειάζεται. Πρέπει να εργαστούμε με όλες μας τις δυνάμεις, όχι μόνο για να γίνουμε πλούσιοι, αλλά για να γίνουμε ισχυροί, να αντισταθούμε στους τυράννους και να σώσουμε τους καταπιεσμένους.
Σε αυτά τα δύο σημεία καλούμε όλους τους μουσουλμάνους να επιδείξουν ζήλο και παρακαλούμε τον Παντοδύναμο Θεό να μας χαρίσει την επιτυχία.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
