– Η μερίδα της γυναίκας στην κληρονομιά καθορίζεται με βάση τις συνθήκες του παρελθόντος. Σήμερα, η εργασία των γυναικών δεν καθιστά αναγκαία την κοινή διανομή της κληρονομιάς;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Απάντηση 1:
Οι θείες διατάξεις έχουν δύο αιτιολογίες: μία κυριολεκτική και μία μεταφορική. Οι σοφίες που ανακαλύπτουμε εμείς, οι άνθρωποι, προσπαθώντας να κατανοήσουμε τις ισχύουσες αιτιολογίες αυτών των διατάξεων, είναι οι μεταφορικές αιτίες. Αυτές τις ονομάζουμε σοφίες.
Δεν είναι η σοφία που καθορίζει την ισχύ μιας διάταξης, αλλά η εντολή του Θεού, η αληθινή αιτία.
Για παράδειγμα:
– Ο Θεός μας έχει διατάξει να νηστεύουμε. Η σοφία πίσω από αυτό είναι να θυμόμαστε τις ευλογίες του Θεού, να εκτιμούμε την αξία τους, να σκεφτόμαστε την κατάσταση των πεινασμένων και να τους βοηθάμε, και να συμβάλλουμε στην υγεία του σώματος. Η αιτία είναι η εντολή του Θεού. Αλλά τώρα κάποιος σηκώνεται και…
«Εγώ δεν μπορώ να κάνω τίποτα από αυτά, άρα δεν είμαι υποχρεωμένος να νηστεύω.»
Δεν μπορεί. Διότι η εντολή του Θεού επί του θέματος αυτού ισχύει πάντοτε.
– Και πάλι, η προσευχή έχει πολλά υλικά και πνευματικά οφέλη, τα οποία αποτελούν τις σοφές αιτίες της προσευχής. Αλλά κανείς,
«Η προσευχή μου δεν μου προσφέρει κανένα όφελος, οπότε γιατί να προσεύχομαι μάταια…»
δεν μπορεί. Διότι η απόφαση για την τέλεση της προσευχής είναι αληθινή
Η αιτία είναι η εντολή του Θεού.
και αυτό ισχύει πάντοτε.
– Επίσης, η σοφία της διάταξης περί της κατάστασης του ταξιδιώτη είναι η δυσκολία, ενώ η πραγματική αιτία είναι
«είναι ηθικό καθήκον»
που είναι και εντολή του Θεού. Αν κάποιος σηκωθεί και πει…
«Αφού υποφέρω από ταλαιπωρίες και στο σπίτι μου, τότε μπορώ να επωφεληθώ από τα πλεονεκτήματα του να είμαι σε ταξίδι, ακόμα και στο σπίτι μου.»
δεν μπορεί. Ή
«Αισθάνομαι πιο άνετα στο ταξίδι παρά στο σπίτι μου, επομένως, δεν θεωρούμαι ταξιδιώτης.»
Δεν μπορεί να πει κάτι τέτοιο. Γιατί η δυσκολία είναι απλώς μια σοφία, μια μεταφορική αιτία, ενώ η πραγματική αιτία είναι “το μέτρο της ταξιδιωτικής απόστασης”, το οποίο καθορίζεται από την εντολή του Θεού. Γι’ αυτόν τον λόγο, ο ταξιδιώτης θεωρείται τέτοιος ακόμα και αν διανύει την ταξιδιωτική απόσταση με αεροπλάνο σε μία ώρα.
–
Οι σοφίες που λέγονται σχετικά με τη διανομή της κληρονομιάς είναι και αυτές μεταφορικές αιτιολογήσεις.
Η πραγματική αιτία αυτής της διάταξης περί διανομής είναι η εντολή του Θεού, και η εντολή αυτή ισχύει μέχρι την Ημέρα της Κρίσεως.
Κανείς δεν έχει το δικαίωμα ούτε την εξουσία να αλλάξει τις σαφείς διατάξεις του Θεού. Ένας πιστός, όπως και σε κάθε άλλη διάταξη, εμπιστεύεται και αποδέχεται με υποταγή την αλάνθαστη δικαιοσύνη και την απαράμιλλη σοφία του Θεού και σε ό,τι αφορά την κληρονομιά.
Κάποιος που δεν είναι πιστός δεν μπορεί να έχει τέτοιο πρόβλημα.
– Επίσης, αν η γυναίκα έχει νόμιμα κέρδη, αυτά ανήκουν σε εκείνη. Δεν εμπίπτουν στις διατάξεις περί κληρονομιάς. Οι κληρονόμοι κληρονομούν μόνο την περιουσία που ανήκε αποκλειστικά στον θανόντα. Η περιουσία που ανήκει στους κληρονόμους παραμένει δική τους.
Απάντηση 2:
–
Οι σαφείς διατάξεις του Θεού, όπως οι νόμοι περί κληρονομιάς, δεν ρυθμίζονται με βάση το αν οι γυναίκες εργάζονται ή όχι.
Και παλιά υπήρχαν γυναίκες –
για την εποχή εκείνη-
Τα αγαθά μπορούσαν να αποτελούν δικό τους κέρδος. Η ισλαμική θρησκεία ανέκαθεν επέτρεπε στις γυναίκες να εργάζονται. Το γεγονός ότι η προσκύνηση (χατζ) και η ελεημοσύνη (ζακάτ) είναι υποχρεωτικές τόσο για τους άνδρες όσο και για τις γυναίκες -εφόσον έχουν την οικονομική δυνατότητα- αποτελεί σαφή ένδειξη αυτού.
– Η κληρονομιά του αποθανόντος κατανέμεται όχι ανάλογα με το αν οι κληρονόμοι είναι πλούσιοι ή φτωχοί, αλλά σύμφωνα με τις μερίδες που ορίζει η άπειρη σοφία του Θεού. Το να δώσει κανείς περισσότερα στον φτωχό γιο είναι αντίθετο με την έννοια της δικαιοσύνης στην κληρονομιά. Διότι σε αυτή την περίπτωση, δεν πρόκειται για το να πλουτίσει κανείς τους ανθρώπους, αλλά για να επιτευχθεί η δίκαιη διανομή μεταξύ των παιδιών των ίδιων γονέων.
– Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους οι άνδρες κερδίζουν διπλάσια από τις γυναίκες. Εμείς, ως αληθινά πιστοί στον Θεό, οφείλουμε να ερευνήσουμε και να ανακαλύψουμε αυτούς τους λόγους. Όσοι πιστεύουν ότι ο Θεός δεν αδικεί, δεν μπορούν να σκεφτούν διαφορετικά. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπου θέματα που θεωρούνταν άσκοπα με επιστημονικές εξηγήσεις, αργότερα αποδείχθηκαν σοφά και οι επιστήμονες ντράπηκαν.
Αμυγδαλές, τυφλό έντερο, μητρικό γάλα, καθαρισμός/βούρτσισμα των δοντιών με σιβάκ, πλύσιμο των χεριών πριν και μετά τα γεύματα,
Αυτά είναι μερικά από τα πιο διάσημα θέματα. Ας μην βιαστούμε και μετά μετανιώσουμε…
– Προς το παρόν, μπορούμε να εξετάσουμε μερικές από τις σοφίες αυτού του πράγματος ως εξής:
α.
Οι αποφάσεις λαμβάνονται με βάση την πλειοψηφία. Είναι αδύνατο να ισχυριστούμε ότι όλες οι διατάξεις των νόμων έχουν θετική επίδραση σε κάθε άτομο με τον ίδιο τρόπο. Γι’ αυτόν τον λόγο, στα δημοκρατικά συστήματα που θεωρούνται τα πλέον κατάλληλα για την ανθρωπότητα σε αυτήν την εποχή, η πλειοψηφία είναι θεμελιώδης. Σύμφωνα με την αντίληψη του πλουραλισμού, δηλαδή η θέσπιση νόμων που θα ικανοποιούν εξίσου όλα τα τμήματα της κοινωνίας, δεν έχει καταστεί και δεν θα καταστεί δυνατή, παρά τις όποιες επιθυμίες. Η διάταξη του Κορανίου που ορίζει ότι οι γυναίκες λαμβάνουν το μισό μερίδιο από αυτό των ανδρών, έχει ρυθμιστεί με τον πλέον κατάλληλο τρόπο για την οικονομική πορεία του ισλαμικού κόσμου για τουλάχιστον δεκατρείς αιώνες. Διότι εκείνη την εποχή, οι γυναίκες συνήθως δεν εργάζονταν και οι άνδρες είχαν την υποχρέωση να τις συντηρούν.
β.
Όταν εξετάζουμε ένα θέμα, πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη το πλαίσιο στο οποίο ισχύει. Είναι άδικο να κρίνουμε τις ισλαμικές διατάξεις με βάση το ευρωπαϊκό πολιτισμικό πλαίσιο, αγνοώντας την ισλαμική δομή της οικογένειας. Στο Ισλάμ, οι γυναίκες πρέπει πάντα να προστατεύονται από τους άνδρες. Αυτοί είναι οι πατέρες, οι αδελφοί, οι σύζυγοι και άλλοι συγγενείς κατά σειρά συγγένειας. Η χορήγηση μικρότερου μεριδίου κληρονομιάς στις κόρες που βρίσκονται σε τέτοια θέση συνδέεται στενά με αυτήν την οικογενειακή δομή.
γ.
Οι άνθρωποι συνήθως παντρεύονται. Στο ισλαμικό δίκαιο, ο άνδρας υποχρεούται να συντηρεί τη σύζυγό του και να της δίνει προίκα. Ας υποθέσουμε τώρα ότι ο αποθανών πατέρας άφησε κληρονομιά 1500 λιρών. Ο άνδρας, παίρνοντας 1000 λίρες, θα δώσει 500 στη γυναίκα του, και θα του μείνουν 500. Αυτά τα 500 λίρες πρέπει να τα ξοδέψει τόσο για τον εαυτό του όσο και για τη γυναίκα και τα παιδιά του. Η κόρη, από την άλλη, παίρνει τις 500 λίρες της και τις βάζει στο πορτοφόλι της, και παίρνει άλλες 500 από τον σύζυγό της. Και δεν έχει καμία υποχρέωση να συμβάλει στον οικογενειακό προϋπολογισμό. Είτε εργάζεται είτε όχι, η γυναίκα δεν έχει τέτοια ευθύνη. Κάθε άνθρωπος με συνείδηση, βλέποντας αυτή την εικόνα, δεν θα αμφιβάλλει ούτε στο ελάχιστο για τη σοφία των μεριδίων ανδρών και γυναικών στο Κοράνι.
δ.
Είναι κοινός τόπος ότι οι κληρονόμοι συχνά διαπληκτίζονται για την κληρονομιά. Ειδικά οι αδελφοί δυσκολεύονται να αποδεχτούν ότι οι αδελφές τους θα πάρουν μερίδιο και θα το δώσουν στους γαμπρούς τους – όπως λένε οι ίδιοι. Είναι προφανές ότι οι αδελφοί που δυσκολεύονται να αποδεχτούν ότι οι αδελφές τους θα πάρουν το μισό μερίδιο, θα δυσκολευτούν πολύ περισσότερο να αποδεχτούν ίσα μερίδια. Αυτά δεν είναι φαντασίες, αλλά καθημερινές πραγματικότητες.
Σε τέτοιες περιπτώσεις, οι άνδρες μπορεί να βλέπουν τις αδελφές τους σαν εχθρούς. Ωστόσο, οι αδελφές τους μπορεί να χρειάζονται πάντοτε την προστασία των αδελφών τους.
Μόνο με τη διαίρεση που αποδέχεται το Ισλάμ είναι δυνατό να μετατραπεί αυτή η αρνητική εικόνα σε θετική.
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
– Ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών; η θέση της γυναίκας στην κληρονομιά και τη μαρτυρία;
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
