– Τι θα συμβουλεύατε κάποιον που θέλει να αυτοκτονήσει ή επιθυμεί τον θάνατο;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
– Πρωταρχικά, πρέπει να βοηθήσουμε το άτομο που σκέφτεται την αυτοκτονία να επισκεφθεί το συντομότερο δυνατό έναν ειδικό ψυχικής υγείας, δηλαδή έναν ψυχίατρο. Διότι τα άτομα με τάσεις αυτοκτονίας, σε μεγάλο ποσοστό, πάσχουν από σοβαρή κατάθλιψη και δεν σκέφτονται ορθολογικά. Πρέπει πρώτα να αποκτήσει μια υγιή ψυχική κατάσταση για να πάρει σωστές αποφάσεις. Και ο δρόμος γι’ αυτό περνάει από τη θεραπεία.
Η φροντίδα ατόμων που πάσχουν από σοβαρή κατάθλιψη και σκέφτονται την αυτοκτονία απαιτεί εξαιρετική ευαισθησία. Ακόμη και η παραμικρή λάθος κίνηση, πίεση ή προσπάθεια πειθούς μπορεί να τους φέρει πιο κοντά στην αυτοκτονία. Γι’ αυτό, η ατομική φροντίδα από ειδικό είναι η πιο ενδεδειγμένη λύση.
– Τα άτομα με τάσεις αυτοκτονίας είναι κυρίως άτομα με πιο ευαίσθητη ψυχή, εύθραυστα και λιγότερο ανθεκτικά στις δυσκολίες της ζωής. Υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι που υποφέρουν ίσως δέκα φορές περισσότερο από αυτούς, αλλά δεν τα παρατούν και συνεχίζουν να αγωνίζονται. Συνεπώς, αυτό που οδηγεί κάποιον στην αυτοκτονία δεν είναι τόσο η ίδια η οδύνη, όσο η οπτική του για τον εαυτό του και η σημασία που αποδίδει σε αυτήν την οδύνη και στα προβλήματα.
– Στο πλαίσιο αυτό, ένα από τα ωραιότερα πράγματα που μπορούμε να προσφέρουμε σε άτομα που σκέφτονται την αυτοκτονία είναι
ελπίδα, θάρρος
και
κίνητρο
Σταμάτα. Πρόκειται για την αλλαγή της εντελώς αρνητικής οπτικής γωνίας απέναντι στα προβλήματα/πόνους του ατόμου. Σε αυτό το θέμα, μπορούν να δοθούν διαφορετικές συμβουλές ανάλογα με την ηλικία, το φύλο και την αιτία της αυτοκτονίας:
– Μπορεί να δοθεί η ιδέα ότι είναι δυνατόν να ξεπεραστούν οι δυσκολίες, παραθέτοντας παραδείγματα ισχυρών ανθρώπων που πάλεψαν για την επιβίωσή τους, βιώνοντας μεγάλες θλίψεις. Μπορεί να ειπωθεί ότι η ζωή δεν είναι μια ευθεία γραμμή, ότι όλες οι δυσκολίες μπορούν να ξεπεραστούν, ότι εκτός από τον θάνατο, όλα έχουν μια λύση, ότι όλοι, μετά από σοβαρές δυσκολίες, ξαναβρίσκουν την ευτυχία κ.λπ.
– Μπορεί να υπενθυμιστεί ότι οι δυσκολίες τελειοποιούν τον άνθρωπο, τον ωριμάζουν, του δίνουν εμπειρία· και ότι όσοι δεν πτοούνται και ξεπερνούν τις δυσκολίες, αποκτούν μια ατσάλινη θέληση. Επιπλέον, μπορεί να ειπωθεί ότι ο άνθρωπος θα ανταμειφθεί στην άλλη ζωή ανάλογα με τις δυσκολίες που έχει υπομείνει.
– Εάν
αυτοκτονικές σκέψεις
Εάν η αίσθηση της ακαθαρσίας ή της ενοχής προέρχεται από ένα βαρύ αμάρτημα και λάθος, μπορεί να του δοθούν συμβουλές για να τον παρηγορήσουν. Μπορεί να ειπωθεί ότι όλοι εκτός από τους προφήτες μπορούν να αμαρτήσουν, το σημαντικό είναι να μάθουν από αυτά και να μην τα επαναλάβουν. Επίσης, μπορεί να ειπωθεί ότι δεν μολύνεται αιώνια με την αμαρτία, και με μια σοβαρή μετάνοια ίσως να γίνει πιο καθαρός και συγχωρεμένος από πριν, κ.λπ.
– Μπορεί να αλλάξει η οπτική του ατόμου για τα προβλήματα, αν του τεθεί το ερώτημα τι θα συμβούλευε κάποιον δικό του που αντιμετωπίζει τα ίδια προβλήματα. Πραγματικά
“Είναι το ίδιο το πρόβλημα που κάνει τις δυσκολίες που βιώνει κάποιος τόσο ανυπόφορες, ή οι αρνητικές ερμηνείες που αποδίδει το άτομο σε αυτό το πρόβλημα;”
μπορεί να τεθεί το ερώτημα.
– Το άτομο που σκέφτεται την αυτοκτονία, συχνά παραβλέπει τις σημαντικές αρνητικές συνέπειες της πράξης αυτής. Στο πλαίσιο αυτό, η προσοχή του μπορεί να στραφεί στην οικογένειά του, στα παιδιά του, στους φίλους και τους συγγενείς του.
Επειδή το άτομο που αυτοκτονεί μπορεί να τερματίσει τον πόνο του στην εγκόσμια ζωή, αλλά η πράξη της αυτοκτονίας αφήνει τους αγαπημένους του σε μεγάλη δυσφορία και οδύνη.
Μπορεί να του/της υπενθυμιστεί η οδύνη που θα προκαλέσει στους γονείς, τα αδέλφια, τον/τη σύζυγο (εάν είναι παντρεμένος/η) και τα παιδιά του/της, καθώς και η ανταπόδοση αυτής της οδύνης στη μεταθανάτια ζωή.
Καθώς οι ευθύνες και η σύνδεση με την οικογένειά του ενισχύονται, η τάση προς αυτοκτονία θα μειωθεί.
– Επιπλέον, σε έρευνες που έχουν πραγματοποιηθεί
Έχει αποδειχθεί ότι όσοι έχουν ισχυρή πίστη στον Θεό και στη μεταθανάτια ζωή, και όσοι έχουν επίγνωση του λόγου για τον οποίο στάλθηκαν σε αυτόν τον κόσμο, σκέφτονται λιγότερο την αυτοκτονία.
Στο πλαίσιο αυτό, οι άνθρωποι καλούνται να αναλογιστούν τον σκοπό της ύπαρξής τους, τη φύση του κόσμου και τον Θεό.
Ραχίμ, Γκαφάρ
μπορεί να υπενθυμιστεί η ύπαρξη της μεταθανάτιας ζωής.
Επίσης, πάλι στο πλαίσιο αυτό, σε κάποιον που πιστεύει,
η αυτοκτονία δεν είναι λύση για να ξεφύγεις από τον πόνο,
αντίθετα, μπορεί να υπενθυμίσει ότι θα υποφέρουν από ακόμα μεγαλύτερους πόνους:
Όπως είναι γνωστό, στον άνθρωπο, που προορίζεται για την αιωνιότητα και το άπειρο, δίνεται μια μέση διάρκεια ζωής πενήντα-εξήντα ετών σε αυτόν τον θνητό κόσμο. Αυτό είναι στην πραγματικότητα μια ευκαιρία και μια σύντομη δοκιμασία ζωής που του δίνεται για να ζήσει ειρηνικά για αιώνες. Ο άνθρωπος, για να ζήσει ειρηνικά για αιώνες και στον τόπο όπου θα πάει μετά από αυτή τη ζωή, υποβάλλεται σε δοκιμασίες, μερικές φορές ελαφριές και μερικές φορές βαριές. Ωστόσο, ακόμη και αν οι συνθήκες της δοκιμασίας είναι σκληρές, ο άνθρωπος έχει σταλεί εξοπλισμένος με τον κατάλληλο τρόπο. Επίσης,
κανείς δεν υποβάλλεται σε δοκιμασία που να είναι πέρα από τις δυνάμεις του.
Οι άνθρωποι που το συνειδητοποιούν αυτό, αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες με υπομονή και εμπιστοσύνη, σκεπτόμενοι μια ευτυχισμένη ζωή που θα διαρκέσει αιώνες. Αυτό είναι ακριβώς…
Σαν τους φοιτητές που υπομένουν 20 χρόνια σκληρής εκπαίδευσης για να ζήσουν μια άνετη ζωή δημοσίου υπαλλήλου ή εργαζόμενου για 30-40 χρόνια.
Όπως οι μαθητές που μερικές φορές δεν αντέχουν τις δυσκολίες και σκέφτονται να εγκαταλείψουν το σχολείο, να διακόψουν τις σπουδές τους, έτσι και οι άνθρωποι, εξαιτίας των μεγάλων δυσκολιών που αντιμετωπίζουν στη ζωή, μπορεί να σκεφτούν να λυτρωθούν από τα βάσανα με το θάνατο. Πράγματι, ορισμένοι ισλαμιστές λόγιοι και στοχαστές, εξαιτίας των βασανιστηρίων που υπέστησαν, σκέφτηκαν έστω και για μια στιγμή να αυτοκτονήσουν. Ωστόσο, στη συνέχεια, σκεπτόμενοι ότι με το να ξεφύγουν από τα βάσανα μιας πεπερασμένης ζωής θα υποστούν αιώνια βάσανα στην άλλη ζωή, θα υποφέρουν αιώνια, εγκατέλειψαν την ιδέα της αυτοκτονίας και επέδειξαν υπομονή.
Όπως φαίνεται, η αυτοκτονία δεν τερματίζει τον πόνο του ατόμου, αλλά τον ξαναρχίζει με έναν πιο φρικτό τρόπο, αφού μετά θάνατον φέρει το βαρύ αμάρτημα της αυτοκτονίας. Επιπλέον, προκαλεί τεράστιο πόνο και στους οικείους του.
Δηλαδή, η αυτοκτονία δεν είναι λύτρωση από τον πόνο, αλλά σημαίνει έκθεση σε μεγαλύτερο πόνο και πρόκληση μεγάλου πόνου στο περιβάλλον.
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
–
Θέλω να αυτοκτονήσω, έχω βαρεθεί τη ζωή;
–
Δεν θέλω να ζω, γιατί ο Θεός με αναγκάζει να ζω…
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
