– Όσοι ερμηνεύουν τη λέξη “μεβλά” σε αυτό το χαντίθ ως “φίλος”, ας προσέξουν τα λόγια του Χαζράτ Αλί στο περιστατικό της Ραχμπά. Αν ήταν φίλος, δεν θα έλεγε: “Εγώ είμαι φίλος όποιου είναι φίλος ο Αλί”; Δεν το είχε πει ο Προφήτης μας αυτό πολλές φορές με τη συμφωνία της αδελφοσύνης;
– Ποιο νόημα είχε να περιμένουν χιλιάδες άνθρωποι κάτω από τον καυτό ήλιο, μόνο και μόνο για την έννοια της “φιλίας”;
– Μακάρι οι άνθρωποι να προσεγγίζουν αυτό το ζήτημα με λογική και όχι με φανατισμό. Ο Τζελαλεντίν ες Σουγιούτι, ένας από τους διάσημους συγγραφείς ερμηνειών του Σουννιτικού Ισλάμ, το εξηγεί στο έργο του “Εντ Ντουρρ’υλ Μενσούρ φι’τ τεφσίρ μπι’λ με’σούρ”.
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Η ουσία του προβλήματος είναι η εξής:
Ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν), για τον Αλί,
«Εγώ είμαι ο προστάτης όποιου ο Αλί είναι προστάτης.»
έτσι διέταξε.
(Τιρμίζι, Μενάκιμπ, 19; Ιμπν Μάτζε, Μουκαντίμα, 11; Ιμπν Χανμπέλ, 1/84, 118, 119)
Ο Ιμπν Χατζάρ ανέφερε ότι αυτό το χαντίθ μεταδόθηκε με πολλούς διαφορετικούς τρόπους και τόνισε την αξιοπιστία της αφήγησής του.
(βλ. Ιμπν Χατζάρ, 7/74)
Ο Ζεϊλεΐ, από την άλλη, ανέφερε ότι αυτό το χαντίθ είναι αδύναμο, παρά το γεγονός ότι προέρχεται από διάφορες αφηγήσεις.
(Τουχφέτουλ-Αχβέζι, 3/137)
Οι Σιίτες, βασιζόμενοι σε τέτοιες παραδόσεις, ισχυρίζονται ότι ο Αλί ήταν ο πρώτος χαλίφης και ότι το δικαίωμά του καταπατήθηκε. Αυτό το ζήτημα αποτελεί αντικείμενο διαμάχης μεταξύ των Σιιτών και των Σουνιτών λογίων εδώ και δεκατέσσερις αιώνες. Εκατοντάδες βιβλία έχουν γραφτεί γύρω από αυτό το θέμα.
Σύμφωνα με τους μελετητές του Σουννιτικού Ισλάμ,
«Εγώ είμαι ο προστάτης όποιου ο Αλί είναι προστάτης.»
Η σημασία του χαντίθ (της προφητικής παράδοσης) με τη μορφή:
«Αυτός που αγαπώ εγώ, τον αγαπάει και ο Αλί.»
έχει την εξής μορφή. Σύμφωνα με κάποιους άλλους,
«Όποιον εγώ θεωρώ φίλο ή εξουσιοδοτώ, τον θεωρεί φίλο και εξουσιοδοτεί και ο Αλί.»
(Τουχφέτουλ-Αχβέζι, μήνας)
Αν ερμηνεύσουμε αυτές τις δύο απόψεις, μπορούμε να πούμε ότι σε αυτό το χαντίθ επισημαίνονται δύο σημαντικά σημεία.
α)
Αυτό που αναφέρεται σε αυτό το χαντίθ
«ΜΕΒΛΑ»
Αν δεχτούμε ότι η λέξη “velayet” σημαίνει “εξουσιοδότηση”, όπως γίνεται αποδεκτό και από τους Σιίτες, τότε η σημασία του χαντίθ θα είναι η εξής:
«Όποιον εγώ ορίζω ως επίτροπο / όποιον εγώ εξουσιοδοτώ, τον ορίζει και ο Αλί ως επίτροπο και αποδέχεται την εξουσία του.»
Σύμφωνα με αυτή την ερμηνεία, αυτό το ιερό χαντίθ, στο όνομα της υπερβολικής αφοσίωσης στον Χαζράτ Αλί, θεωρεί τους χαλίφηδες που προηγήθηκαν αυτού ως τυράννους και άδικους.
Ένα σημαντικό μάθημα για τους Σιίτες.
περιλαμβάνει. Στο χαντίθ, η άρνηση αποδοχής του χαλιφάτου των τριών πρώτων χαλιφών, των οποίων ο Χαζράτ Αλί αναγνώρισε την εξουσία, η διατήρηση κακίας εναντίον τους, η ένδειξη σεβασμού και αγάπης που έδειξε ο Χαζράτ Αλί προς αυτούς και η άρνηση να τους αντιταχθεί κατά τη διάρκεια της θητείας τους, αποτελούν ένδειξη ότι ο Χαζράτ Αλί κατείχε ένα είδος θέσης σεΐχουλισλάμ.
Οι σιίτες αδικούνται με αυτή τη στάση τους.
Η στάση των Σιιτών έρχεται σε πλήρη αντίθεση τόσο με την ένδειξη αυτού του χαντίθ όσο και με τη στάση και τη συμπεριφορά του Χαζράτ Αλί απέναντι στους τρεις πρώτους χαλίφες. Διότι, όπως είπε και ο Μπεντιουζζαμάν,
«Ο Χαζρέτ-ι Αλί (ρα) με επανειλημμένες δικές του ομολογίες και για περισσότερο από είκοσι χρόνια, εκείνους τους τρεις χαλίφηδες…»
(σε εκείνους τους τρεις χαλίφηδες)
το να ακολουθούν αυτούς και να κατέχουν τη θέση του Σέιχουλισλάμ, διαψεύδει τις κατηγορίες των Σιιτών.
(απορρίπτει).
…Άρα, η υπόθεση των Αχλ-ι Σουννέτ και της Τζαμάατ είναι δίκαιη.(…)”“Γιατί αυτά είναι”
(Σιίτες)
Ενώ ισχυρίζονται ότι αγαπούν τον Χαζρέτ-ι Αλή (ρα) υπερβολικά, τον κατηγορούν και η θρησκευτική τους διδασκαλία απαιτεί να τον θεωρούν ανήθικο. Διότι λένε:
«Ο Σύδδιος και ο Ομέρ (ρα) αδικημένοι, ο Αλή (ρα) τους συγχώρησε, κατά την ορολογία των Σιιτών, έκανε τακίγια· δηλαδή, φοβήθηκε αυτούς, έκανε υποκρισία.»
”“Άραγε τέτοιος ήρωας του Ισλάμ και
‘Εσεντουλάχ’
Δεν είναι αγάπη να βλέπεις κάποιον που κατέκτησε τον τίτλο του διοικητή και οδηγού των πιστών, να χαρακτηρίζεται από υποκρισία και δειλία, να επιδεικνύει προσποιητή αγάπη σε όσους δεν αγαπά, να υποκύπτει στους αδικούντες με δουλική υπακοή για περισσότερα από είκοσι χρόνια, ζώντας κάτω από τον φόβο. Ο Άγιος Αλί (ρα) απορρίπτει τέτοιου είδους αγάπη.
(Λάμψεις, σελ. 22, 25)
β)
Ο Προφήτης (ειρήνη σ’ αυτόν), μετά τον θάνατό του, προκειμένου να προστατεύσει τον Αλί από την αρνητική προπαγάνδα των Χαριζιτών, οι οποίοι τον αποκήρυτταν, των Νασιμπιτών, οι οποίοι τον μισούσαν, και ορισμένων ασεβών και τυράννων, τράβηξε την προσοχή της κοινότητας, τοποθετώντας τον Αλί στη θέση που του άξιζε, υποδεικνύοντας την πνευματική του θέση ως “βασιλιά της αγιότητας” και διασφαλίζοντας την καλή γνώμη των ανθρώπων γι’ αυτόν.
Ο Μπεντιουζζαμάν Χαζρετλέρι αναφέρθηκε σε αυτήν την αλήθεια με τις ακόλουθες εκφράσεις:
«Ο Προφήτης, με την προφητική του όραση, είδε ότι ο Αλί (ρα) θα υποστεί οδυνηρά γεγονότα και εσωτερικές διαμάχες στο μέλλον, και για να τον σώσει από την απογοήτευση και την κοινότητα από την κακή γνώμη γι’ αυτόν, είπε: مَنْ كُنْتُ مَوْلاَهُ فَعَلِىٌّ مَوْلاَهُ»
(Εγώ είμαι ο προστάτης όποιου ο Αλί είναι προστάτης.)
…με σημαντικά χαντίθ, παρηγόρησε τον Αλί (ρα) και καθοδήγησε το έθνος.”
(Λάμψεις, σελ. 23)
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
