– Στην Σούρα 46 (Αλ-Ανκαμπούτ) υπάρχουν εκφράσεις που δεν καταλαβαίνω.
Δεν κατάλαβα τις φράσεις «Μην επιβεβαιώνετε ούτε διαψεύδετε τους ανθρώπους της Βίβλου» και «Ο Θεός μας και ο Θεός σας είναι ένας (ο ίδιος Θεός)».
– Μας απαγορεύεται να διαψεύδουμε τους ανθρώπους της Βίβλου που λένε ψέματα; Γιατί;
– Πώς ο Αλλάχ (ο οποίος διατάσσει τους ανθρώπους να υπακούουν στο Ισλάμ) και ο Ιεχωβά (ο οποίος δεν διατάσσει τους ανθρώπους να υπακούουν στον Ιουδαϊσμό) μπορούν να είναι ίδιοι;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Απάντηση 1:
Οι Εβραίοι και οι Χριστιανοί, ό,τι είναι σύμφωνο με την ισλαμική πίστη και τις διατάξεις της, το επικυρώνουν, ό,τι είναι αντίθετο με την ισλαμική πίστη και τις διατάξεις της, το απορρίπτουν· ωστόσο,
Σχετικά με όσα είναι άγνωστα ως προς το αν είναι κατάλληλα ή όχι, προτιμάται η σιωπή.
Άρα,
“
Ο Θεός μας και ο Θεός σας είναι ένας και ο ίδιος Θεός.
Η στίχος αυτή καλεί στη μονοθεϊστική πίστη, διότι ο θεός τους και ο θεός μας είναι ο ίδιος.
«Μην επιβεβαιώνετε ούτε διαψεύδετε τους ανθρώπους της Βίβλου.»
το χαντίθ που αναφέρεται παραπάνω,
Θέματα των οποίων η συμβατότητα με την ισλαμική πίστη και τους κανόνες της είναι άγνωστη.
είναι για.
Μετά από αυτή τη σύντομη εξήγηση, ας περάσουμε στις λεπτομέρειες:
Τα σχετικά εδάφια από το Κοράνι και τα χαντίθ σαφώς αποκαλύπτουν τη γενική στάση του Αγγελιοφόρου του Θεού απέναντι στις κουλτούρες του παρελθόντος και της εποχής του:
Η μετάφραση του 46ου στίχου του Σουρέτ αλ-Ανκαμπούτ έχει ως εξής:
«Πολεμήστε τους ανθρώπους της Βίβλου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, εκτός από εκείνους που αδικούν. Και πείτε: Πιστεύουμε σε αυτό που μας έχει αποκαλυφθεί και σε αυτό που σας έχει αποκαλυφθεί. Ο Θεός μας και ο Θεός σας είναι ένας. Και εμείς είμαστε υποταγμένοι σε Αυτόν.»
(Αλ-Ανκαμπούτ, 29/46)
Στο στίχο, οι Μουσουλμάνοι καλούνται να απευθύνονται στους ανθρώπους της Βίβλου,
«Πιστεύουμε σε ό,τι έχει αποκαλυφθεί σε εμάς και σε ό,τι έχει αποκαλυφθεί σε εσάς. Ο Θεός μας και ο Θεός σας είναι ένας. Και εμείς είμαστε υποταγμένοι σε Αυτόν.»
τους ζητήθηκε να πουν.
Αυτή η δήλωση θέτει τις θεμελιώδεις αρχές για την καλή συνύπαρξη των μουσουλμάνων με τους άλλους. Διότι
-σε αντίθεση με τους ειδωλολάτρες Άραβες
– Υπάρχει μια συγγένεια πίστης μεταξύ των Μουσουλμάνων και των Λαών της Βίβλου, δηλαδή οι Μουσουλμάνοι αναγνωρίζουν τα βιβλία τους ως αληθινά βιβλία και μοιράζονται την ίδια πίστη με αυτούς σε θεμελιώδη ζητήματα θεότητας.
Οι πεποιθήσεις που αντιτίθενται στην αρχή της μονοθεΐας στις θρησκείες του Βιβλίου είναι μια παρέκκλιση που δεν υπήρχε αρχικά στις θρησκείες τους, αλλά εμφανίστηκε αργότερα.
Μια άλλη μετάφραση του ίδιου εδαφίου έχει ως εξής:
«Και κάτι ακόμα:»
«Γίνετε Εβραίοι ή Χριστιανοί, για να βρείτε τον σωστό δρόμο».
είπαν. Πες:
«Εμείς, απομακρυνόμενοι από όλες τις ψεύτικες θρησκείες, ακολουθούμε τη θρησκεία του Αβραάμ. Εκείνος ποτέ δεν υπήρξε ειδωλολάτρης.»
Πείτε:
«Πιστεύουμε στον Αλλάχ, σε ό,τι μας έχει αποκαλυφθεί, σε ό,τι αποκαλύφθηκε στον Αβραάμ, τον Ισμαήλ, τον Ισαάκ, τον Ιακώβ και τους απογόνους του, σε ό,τι δόθηκε στον Μωυσή, τον Ιησού και σε όλους τους προφήτες από τον Κύριό τους. Δεν κάνουμε καμία διάκριση ανάμεσά τους. Είμαστε μουσουλμάνοι, υποταγμένοι μόνο σε Αυτόν.»
”
(Αλ-Μπακάρα, 2:135-136)
Στο στίχο, η τάση για ενοποίηση σε μια ανώτερη ταυτότητα γύρω από την αρχή της ενότητας του Θεού, η ανάγκη πίστης σε όλους τους προφήτες που έστειλε ο Θεός και σε όσα τους αποκαλύφθηκαν, είναι σαφώς ορατή.
Ο Αμπού Χουρεϊρά είπε κάποτε: «Οι άνθρωποι του Βιβλίου διάβαζαν την Τορά στα εβραϊκά και την εξηγούσαν στους μουσουλμάνους στα αραβικά. Τότε ο Αγγελιοφόρος του Θεού είπε:»
«Μην επιβεβαιώνετε ούτε διαψεύδετε τους ανθρώπους της Βίβλου.»
«Πιστεύουμε στον Αλλάχ και σε ό,τι έχει αποκαλυφθεί σε εμάς».
πείτε.”
(Αμπντουρρεζάκ, Μουσάννεφ, 6/111; Μπουχάρι, Ιτισάμ 25, Τεβχίντ 51)
Το θέμα που περιγράφεται σε αυτό το χαντίθ αποτελεί καθοριστικό στοιχείο στη στάση που υιοθέτησε ο Αγγελιοφόρος του Θεού απέναντι στους Εβραίους και τους Χριστιανούς, καθώς και απέναντι σε άλλες πολιτισμικές ομάδες, στις σχέσεις του με αυτούς, επειδή αυτοί βασίζονταν σε ένα ιερό βιβλίο.
Πρωτίστως, πρέπει να τονιστεί ότι όλοι οι προφήτες είναι κήρυκες της μονοθεϊστικής θρησκείας. Στο Κοράνι, αναφέρεται ρητά η παραποίηση των ιερών βιβλίων τους.
(βλ. Αλ-Μπακαρά, 2/79; Αλ-Ιμράν, 3/78; Αλ-Μα’ιντα, 5/15)
Επειδή δεν είναι γνωστό ποιες από τις πληροφορίες που μεταφέρθηκαν από τους ανθρώπους της Βίβλου έχουν παραποιηθεί, ο Αγγελιοφόρος του Θεού συμβουλεύει την κοινότητά του να είναι προσεκτική σε αυτά τα χαντίθ.
Επειδή είναι αδύνατο να εντοπιστούν με μια γενική ματιά τα σημεία της Τορά και του Ευαγγελίου που έχουν παραποιηθεί, το καθήκον του Μουσουλμάνου είναι,
-οποιοδήποτε θέμα και αν είναι-
να το επιβεβαιώσει συγκρίνοντάς το με τα δεδομένα του Κορανίου και της Σούννας, εάν δεν υπάρχει σχετική πληροφορία,
«Πιστεύουμε στον Θεό και σε ό,τι μας έχει αποκαλυφθεί.»
δηλαδή να επιδεικνύει σύνεση.
Η ακόλουθη πληροφορία, που βρίσκεται σε μια άλλη εκδοχή του χαντίθ, θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε καλύτερα αυτήν την αφήγηση:
«Μην επιβεβαιώνετε ούτε διαψεύδετε όσα σας λένε οι κάτοχοι των Γραφών.»
«Πιστεύουμε στον Αλλάχ και στον Απόστολό του».
πείτε. Έτσι, αν η είδηση είναι ψευδής, δεν την επιβεβαιώνετε, και αν είναι αληθινή, δεν την διαψεύδετε.”
(Αμπντουρρεζάκ, Μουσάννεφ, 6/111; Αχμέτ μπ. Χανμπέλ, 4/136; Εμπού Νταβούντ, Ιλίμ 2)
Αυτό που το συγκεκριμένο χαντίθ σαφώς υποδεικνύει, σε σύγκριση με την προηγούμενη αφήγηση, είναι το γεγονός ότι στις παραδόσεις που αφορούν τις προηγούμενες κοινότητες, μπορεί να υπάρχουν αλήθειες αναμεμειγμένες με ψέματα.
Αυτή η παράδοση εξηγεί την αναγκαιότητα της αποχής από αμφιλεγόμενα ζητήματα στη θρησκεία, των οποίων η νομιμότητα, η απαγορευτικότητα ή η ορθότητα δεν είναι σαφής.
Το σχετικό χαντίθ μάς προειδοποιεί να απέχουμε από οποιαδήποτε επιβεβαίωση ή διάψευση σε θέματα που δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε αν είναι σωστά ή όχι με βάση τα δεδομένα του Κορανίου και της Σούννας, επειδή δεν γνωρίζουμε πού βρίσκονται οι παραποιήσεις στις πληροφορίες που ανήκουν σε Εβραίους και Χριστιανούς.
Çünkü Allah’ın Resulü’nün bu sözü, sessiz kalınması gereken yerlerde yapılacak bir yalanlama veya onaylama ile, Kur’an’dan önce indirilen ve müminin inanmakla yükümlü olduğu semavi kitaplarda bildirilen herhangi bir hususu inkar etmemek için gereken ihtiyatı ifade etmektedir.
[βλ. Ali Budak, Η απεικόνιση της σχέσης με τις περιφερειακές κουλτούρες στις αφηγήσεις, Εφημερίδα Θεολογικής Σχολής Πανεπιστημίου Çukurova 11 (1), 55-88]
Απάντηση 2:
Αυτό που γνωρίζουμε και έχουμε μάθει από το Κοράνι είναι ότι όλοι οι προφήτες απευθύνονταν στους λαούς τους.
«Αλλάχ»
α) συνιστούσαν την δουλεία. Δεδομένου ότι τα βιβλία αυτά δεν ήταν γραμμένα στα αραβικά, και
-Όπως αναφέρεται στο Κοράνι-
«Αλλάχ-Ραμπ»
Δεδομένου ότι τα ονόματα αυτά χρησιμοποιούνται και σε αυτές τις θρησκείες, υπάρχουν συνώνυμα ονόματα του Θεού στις γλώσσες αυτών των θρησκειών που εκφράζουν αυτές τις έννοιες.
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
– Γιατί οι Εβραίοι αποκαλούν τον Θεό “Γιαχβέ” και οι Χριστιανοί “Θεός”;
– Θα απαντήσετε στις ισχυριζόμενες αντιφάσεις μεταξύ Κορανίου, Βίβλου και Ισλάμ;
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
