– Τι σημαίνει το ρητό: “Η αμαρτία των λόγων των δύο ανθρώπων που βρίζονται ανήκει σε αυτόν που ξεκίνησε”;
– Σύμφωνα με αυτό, δεν είναι αμαρτία να βρίζεις αυτόν που σε βρίζει;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Θεωρούμε σκόπιμο να αναφέρουμε πρώτα ένα διδακτικό περιστατικό:
Ενώ ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) καθόταν ανάμεσα στους συντρόφους του (ο Θεός να είναι ευχαριστημένος με αυτούς), ένας άνδρας προσέβαλε τον Άγιο Αμπού Μπακρ με υβριστικά λόγια και τον κακομεταχειρίστηκε.
Ωστόσο, ο Αβουμπακρ (ο Θεός να τον ευλογεί) παρέμεινε σιωπηλός απέναντι στον άνδρα.
Ο άντρας τον κακοποίησε ξανά, προσβάλλοντάς τον με τον ίδιο τρόπο. Εκείνος παρέμεινε σιωπηλός και δεν αντέδρασε.
Όταν ο άντρας ενόχλησε τον Άγιο Αμπου Μπακρ για τρίτη φορά…
(δίνω στον άντρα την απάντηση που του αξίζει)
Πήρε την εκδίκησή του. Τότε ο Προφήτης (ειρήνη και ευλογία του Θεού επ’ αυτού) αμέσως σηκώθηκε.
Ο Άγιος Αμπου Μπακρ:
“Ω Αγγελιοφόρε του Θεού, μήπως είσαι θυμωμένος μαζί μου;”
ρώτησε.
“Όχι.”
είπε.
“Αλλά ένας άγγελος κατέβηκε από τον ουρανό και διέψευσε όσα σου είπαν. Όταν πήρες την εκδίκησή σου, ο άγγελος έφυγε και ο διάβολος κάθισε στη θέση του. Όπου κάθεται ο διάβολος, εγώ δεν μπορώ να μείνω.”
(Αμπού Νταβούντ, Εντέμπ, 49, αρ. 4896, 4897)
Όσον αφορά το χαντίθ που αναφέρεται στην ερώτηση, η μετάφρασή του είναι η εξής:
“Τα λόγια και των δύο ατόμων που βρίζονται μεταξύ τους”
(βρισιές)
η αμαρτία του/της
(αυτός που υπέστη αδικία επειδή τον έβρισαν)
αδύναμος, ανυπεράσπιστος, καταπιεσμένος
(από αυτόν/αυτήν που ξεκίνησε την βωμολοχία)
εκτός αν προχωρήσει περαιτέρω
(βωμολοχία)
βαρύνει αυτόν που ξεκινάει κάτι για πρώτη φορά.”
(Μουσλίμ, Μπιρρ 68; Αμπού Νταβούντ, Εντέμπ 39; Τιρμίζι, Μπιρρ 51)
Ένα ιερό χαντίθ.
Το να βρίζεις έναν μουσουλμάνο είναι αμαρτία.
το δηλώνει ρητά.
Από δύο άτομα που βρίζουν ο ένας τον άλλον, η αμαρτία του πρώτου που άρχισε να βρίζει είναι ξεκάθαρη. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έχει διαπράξει αμαρτία επειδή άρχισε να βρίζει.
Αυτή είναι η απάντηση κάποιου που ανταπέδωσε τις βρισιές με βρισιές, επειδή τον είχαν βρισει.
η ανταπόδοση είναι επίσης αμαρτία
είναι σίγουρο.
Εφόσον ο αμυνόμενος, ο οποίος αναγκάστηκε να ανταποδώσει την επίθεση, δεν προχώρησε σε βρισιές χειρότερες από αυτές του επιτιθέμενου, η ευθύνη για την αμαρτία βαρύνει αποκλειστικά τον πρώτο που άρχισε τις βρισιές. Ο αμυνόμενος απαλλάσσεται από την ευθύνη. Αν όμως ο αμυνόμενος, ανταποδίδοντας την επίθεση, προχώρησε σε βρισιές χειρότερες από αυτές του επιτιθέμενου, τότε η ευθύνη για την υπέρβαση βαρύνει τον ίδιο, ενώ η ευθύνη για τις υπόλοιπες βρισιές παραμένει στον πρώτο που άρχισε τις βρισιές.
(βλ. Σουνάν Αμπού Νταβούντ, μετάφραση και σχολιασμός, εκδόσεις Σαμίλ: 16/106)
Από την άλλη πλευρά, το σχετικό χαντίθ υποδεικνύει ότι σε όσους αδικούν με λόγια, μπορεί να δοθεί η ίδια απάντηση. Ωστόσο, η υπομονή και η αποφυγή της ανταλλαγής ύβρεων είναι αρετή, είναι ηθική.
Λοιπόν:
– Δεν πρέπει να είμαστε εμείς που ξεκινάμε τις βρισιές.
– Αν ο αντίπαλος είναι αυτός που ξεκινάει τις ύβρεις, πρέπει να υπομείνει όσο το δυνατόν περισσότερο και να μην κατέβει στο δικό του επίπεδο. Πρέπει να το αφήσει στα χέρια του Θεού. Δεν πρέπει να ξεχνάει ότι η δικαιοσύνη του Θεού είναι αληθινή.
– Πρέπει να υπολογίσουμε ότι, αν δεν ανταποδώσουμε, ο άλλος θα μετανιώσει και θα ζητήσει συγγνώμη. Σ’ αυτή την περίπτωση, η υπόθεσή του θα είναι στα χέρια μας. Αν τον συγχωρήσουμε, τον γλιτώνουμε από το να μας αντιμετωπίσει την Ημέρα της Κρίσης. Αν δεν του συγχωρήσουμε, ακόμα κι αν ζητήσει συγγνώμη, θα πάρουμε το δίκιο μας οπωσδήποτε κάποια μέρα. Ή, ακόμα κι αν εμείς δεν το ξέρουμε, ο Θεός θα πάρει το δίκιο μας από αυτόν. Και θα μας χαρίσει την ευλογία και την ικανοποίησή Του για την επιτυχία μας και την αξιοπρέπειά μας, για να μην διαταράξουμε την ειρήνη.
– Αν δεν καταφέραμε να ελέγξουμε τον εαυτό μας, αυτή τη φορά θα είναι χειρότερα.
-γιατί αυτό συνιστά τυραννία-
δεν θα πρέπει να περιορίζεται στην απλή αντιγραφή.
– Την ίδια στιγμή, οι πολύ έντονες παραινέσεις του διαβόλου αντηχούν στα αυτιά μας. Ο διάβολος μας τυφλώνει. Πρέπει να καταφύγουμε στον Θεό από την αδικία.
– Οι προκλήσεις του πλήθους και οι υποκινήσεις του διαβόλου, δυστυχώς, συγκλίνουν σε αυτό το σημείο. Ποτέ, μα ποτέ, δεν πρέπει να τους δίνουμε σημασία.
Εν ολίγοις,
Αν η πλευρά που ξεκίνησε την κακολογία ή την κατάρα είναι η άλλη πλευρά, έχουμε το δικαίωμα να ανταποδώσουμε με τον ίδιο τρόπο. Ωστόσο, ακόμα και σε αυτή την περίπτωση, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι δεν μας μένει κανένα δικαίωμα μετά από αυτό, διότι έχουμε πάρει το δίκιο μας ανταποδίδοντας την κακολογία με τον ίδιο τρόπο.
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
– Πώς πρέπει να απαντάμε σε κάποιον που μας βρίζει; Ένας τέτοιος…
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
