Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Πρωτίστως, ένας μουσουλμάνος πρέπει να γνωρίζει καλά το εξής:
“Η καρδιά είναι το αρχηγείο της αγάπης του Θεού.”
Δηλαδή, ανήκει αποκλειστικά και μόνο στον Θεό. Αν η καρδιά έχει καταληφθεί από αγάπες εκτός από την αγάπη του Θεού, σημαίνει ότι έχει καταστραφεί, έχει χάσει την αξία της και έχει ξεπουληθεί φτηνά.
Είναι ένα συναίσθημα που δεν γνωρίζει όρια στον άνθρωπο.
συζήτηση;
Η δύναμη δεν εξαντλείται απλώς με το να αγαπάς λίγα πράγματα, ούτε τελειώνει με το να είσαι ερωτευμένος με λίγα, περιορισμένα πράγματα.
Η καρδιά έχει τέτοια ικανότητα που μπορεί να αγαπήσει τα πάντα στη γη, όλους τους ανθρώπους και τα ζωντανά πλάσματα, αρκεί ο άνθρωπος να ξέρει να αγαπά.
Εδώ πρέπει να θέσουμε την εξής ερώτηση:
– Υπάρχει άραγε κάποιος ή κάτι στον κόσμο που να αξίζει αυτή την απεριόριστη αγάπη, αυτή την αχαλίνωτη στοργή;
Αλλά αυτό με το οποίο συνομιλούμε δεν μας γνωρίζει, αν μας γνώριζε δεν θα συνομιλούσε, αν συνομιλούσε δεν θα μας συνόδευε στο ταξίδι της ζωής· διότι η ζωή του είναι σύντομη, και αν η ζωή του ήταν μακρά, η δική μας ζωή είναι σύντομη.
Κάποτε ένας άνθρωπος είχε ένα γαϊδούρι, αλλά δεν είχε σέλα. Αγόρασε μια σέλα, αλλά το γαϊδούρι πέθανε. Κάποτε ένας άνθρωπος είχε μια στάμνα, αλλά δεν είχε νερό. Βρήκε νερό, αλλά η στάμνα έσπασε.
Εγκόσμιες αγάπες,
Αυτή ακριβώς είναι η φύση των εφήμερων ερώτων: το τέλος τους είναι προδιαγεγραμμένο με απογοήτευση και τύψεις.
Γι’ αυτό, τα δάκρυα όσων θυσιάζουν τις καρδιές τους, που είναι το αρχηγείο της θεϊκής αγάπης, σε τέτοιες εμμονές, δεν σταματούν ποτέ. Ακόμα και το γεγονός ότι τα ποιήματα και τα τραγούδια τους, όταν η ψυχή τους είναι στενοχωρημένη, στάζουν πάντα θλίψη και κραυγή, είναι απόδειξη αυτού.
Ο Θεός είναι κάτοχος άπειρης τελειότητας.
Η αιώνια τελειότητα και η αιώνια ομορφιά, με την ευσπλαχνία, τη σοφία, τη γνώση και τα χίλια ονόματά Του, ανήκουν σε Αυτόν.
Εφόσον ο άνθρωπος αγαπά την ομορφιά και έχει την ικανότητα να τρέφει αιώνια αγάπη, τότε μόνο ο Θεός αξίζει αυτή την αγάπη.
Η αγάπη για τον Θεό, σε αντίθεση με τις εφήμερες αγάπες, δεν περιέχει ίχνος δυσκολίας και είναι πηγή αιώνιας ευτυχίας.
Η αγάπη για τον Θεό δεν περιορίζεται σε μια πεπερασμένη και προσωρινή περίοδο, διότι αυτή η αγάπη είναι αιώνια.
Και με αυτή την αγάπη, οι εραστές του Θεού γίνονται αιώνιοι και αποκτούν την ευκαιρία να αποκτήσουν αιώνια ζωή.
Και χάρη σε αυτή την αγάπη, οι αληθινοί φίλοι του Θεού, όπως ζουν μια ζωή παραδείσου στη μετά θάνατον ζωή, μετατρέπουν και τον κόσμο τους σε ένα είδος παραδείσου.
Ας δούμε πώς το Κοράνι ρίχνει φως σε αυτό το θέμα:
«Να ξέρετε ότι οι φίλοι του Θεού δεν θα φοβηθούν ούτε θα λυπηθούν. Είναι οι πιστοί και οι ευσεβείς που υπακούουν στις εντολές και τις απαγορεύσεις του Θεού. Και σ’ αυτή τη ζωή και στην άλλη, θα έχουν καλά νέα. Τα λόγια του Θεού δεν αλλάζουν. Αυτή είναι η μεγαλύτερη σωτηρία.»
(Ιωνάς, 62-64)
Αφού αυτή είναι η αλήθεια, τότε στον κόσμο του Μουσουλμάνου
«Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου»
Δεν μπορεί να υπάρξει μια τέτοια μέρα· αν ο αγαπημένος είναι ο Θεός, τότε η αγάπη αυτή δεν χωράει σε μια ζωή, είναι αιώνια, άπειρη.
Λοιπόν,
Αν η καρδιά ανήκει μόνο στον Θεό, τότε δεν θα αγαπάμε κανέναν άλλον εκτός από τον Θεό και τίποτα άλλο;
Φυσικά θα αγαπάμε, αλλά με τον τρόπο που ευαρεστεί τον Θεό. Αν ο άνθρωπος αγαπάει τον σύντροφό του μόνο για τον εφήμερο κόσμο, τότε η θνητή ομορφιά που τον ελκύει θα ξεθωριάσει με τον χρόνο, και μετά θα στραφεί σε άσχημες τάσεις όπως η εγκατάλειψη και η απιστία. Άλλωστε, η βάση τέτοιων σχέσεων δεν είναι η αγάπη, αλλά το συμφέρον.
Αν ο ίδιος άνθρωπος αγαπά τη σύζυγό του ως σύντροφό του τόσο σε αυτόν τον κόσμο όσο και στον άλλο, τότε, ακόμα κι αν γεράσει και ασχημύνει σε αυτόν τον κόσμο, ξέρει ότι, ως αποτέλεσμα μιας ζωής με πίστη, θα γίνει ο σουλτάνος των χουριών στον παράδεισο, και έτσι την αγαπά.
Μακάριοι όσοι αγαπούν τις συζύγους τους για χάρη του Θεού!
Η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου δεν είναι κάτι που αξίζει να γιορτάζεται, καθώς προσθέτει το στοιχείο του συμφέροντος σε ένα συναίσθημα που θα έπρεπε να είναι αγνό, όπως η αγάπη. Οι πωλητές λουλουδιών, τσαντών, κοσμημάτων και άλλων προϊόντων ενδιαφέρονται κυρίως για το οικονομικό όφελος που θα αποκομίσουν από αυτήν την ημέρα. Πόσο πιστεύετε ότι υπάρχει η έννοια της αγάπης μεταξύ των ανθρώπων στις 14 Φεβρουαρίου, στον κόσμο τους;
Το χειρότερο είναι ότι τέτοιες γιορτές, που δεν έχουν καμία βάση στο Ισλάμ, εφευρίσκονται για να ενθαρρύνουν τους νέους σε παράνομες σχέσεις. Στο όνομα…
“αγαπημένε”
από
“φίλος”
Ακόμα κι αν το λένε, το άτομο με το οποίο δεν έχεις παντρευτεί είναι ξένος, και είναι αμαρτία να μοιράζεσαι τα ίδια συναισθήματα και την ίδια οικειότητα μαζί του. Η κατάσταση αυτών των ανθρώπων…
“φλερτ”
ονομάζεται, και στη θρησκεία μας αυτό ισοδυναμεί με αμαρτία, μια απαγορευμένη περιοχή στην οποία ένας μουσουλμάνος δεν πρέπει ποτέ να εισέλθει.
Αυτού του είδους η σχέση απαγορεύεται από το Ισλάμ και δεν την εγκρίνει η ανθρώπινη συνείδηση. Διότι ένας νέος με λίγη αξιοπρέπεια δεν θα θελήσει ποτέ να συνάψει φιλία ή ερωτική σχέση με μια κοπέλα που έχει φλερτάρει με πολλούς άλλους. Αν πούμε ότι οι νέοι έχουν ανάγκη από αυτή την αμαρτωλή σχέση,
«Το να αγαπάς είναι το πιο θεμελιώδες δικαίωμά τους.»
Αν πούμε ότι το κάνουμε από αγάπη, δεν θα έχουμε αποδεχτεί αυτή την αηθία που ανακατεύει το στομάχι ενός αξιοπρεπούς νέου;
Πρέπει επίσης να γνωρίζουμε καλά ότι,
Ο Θεός, από τη χάρη Του, έχει θέσει την ανταμοιβή της λατρείας μέσα στη λατρεία και την τιμωρία της αμαρτίας μέσα στην αμαρτία.
Δηλαδή, όπως τα καλά πράγματα έχουν καλά και ωραία αποτελέσματα που γίνονται ορατά ήδη από τον κόσμο τούτο, έτσι και οι αμαρτωλές και παράνομες πράξεις αρχίζουν να δείχνουν τα κακά τους αποτελέσματα ήδη από τον κόσμο τούτο, πριν καν φτάσει κανείς στην κόλαση.
Για παράδειγμα, στην παράνομη αγάπη, σε φλερτ και παρόμοιες σχέσεις που δεν εγκρίνει η θρησκεία μας, υπάρχει η οδύνη της ζήλιας. Αν το αγαπημένο πρόσωπο χαμογελάσει σε κάποιον άλλον, ο ύπνος μετατρέπεται σε εφιάλτη. Υπάρχει η οδύνη της μη ανταπόκρισης. Αν η σχέση διακοπεί μετά από λίγο, αν δεν απαντηθούν τα τηλεφωνήματα, αν υπάρξουν χωρισμοί, υπάρχουν τρομερές συνέπειες που φτάνουν μέχρι την αρρώστια και την κατάκλιση, ακόμα και την αυτοκτονία. Υπάρχει η οδύνη του χωρισμού. Επειδή δεν μπορείς να είσαι συνεχώς μαζί, η ελάχιστη ευχαρίστηση που δίνει η συντροφιά μετατρέπεται σε πόνο και δυσφορία από τους μακρούς χωρισμούς. Ακόμα κι αν είσαι μαζί το μέγιστο 5 ώρες την εβδομάδα, αυτό κάνει 20 ώρες το μήνα, 240 ώρες το χρόνο, δηλαδή 10 μέρες. 355 μέρες το χρόνο είναι χωρισμός, 10 μέρες μαζί, είναι σαν να τρως εκατό χαστούκια για ένα σταφύλι.
Ας σημειώσουμε επίσης ότι πολλοί κάνουν λάθος.
“Πώς να παντρευτείς κάποιον που δεν γνωρίζεις, πρέπει να βρισκόμαστε συνέχεια”
οι δικαιολογίες στις οποίες καταφεύγουν, όπως “δεν είχα άλλη επιλογή”, είναι αδιέξοδες, διότι
Δεν μπορείς να φτάσεις στη σωστή διεύθυνση, ακολουθώντας λάθος δρόγους.
Αυτός ο κόσμος δεν είναι δικός μας, όπως δεν μας ανήκει κανένα όργανο του σώματός μας. Είναι, ας πούμε, μια μεταφορά.
Αυτό δεν είναι το χωράφι του πατέρα μας· δεν μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε.
Δεν ξέρουμε πώς βλέπει το μάτι, δεν έχουμε καμία απολύτως συμβολή στη λειτουργία της καρδιάς μας, στον καθαρισμό του αίματός μας, ούτε καν είμαστε ικανοί να διαπαιδαγωγήσουμε ένα κύτταρό μας. Αν νομίζουμε ότι θα φτάσουμε σε ένα ευτυχισμένο και ρόδινο παραμύθι ενεργώντας ενάντια στη θέληση του Θεού, ο οποίος διαπαιδαγωγεί και διαχειρίζεται αυτό το σώμα που δεν μας ανήκει, τότε απατώμεθα. Τα περιστατικά διαζυγίων είναι προφανή…
Εκτός από τις βλάβες που προκαλεί αυτή η αμαρτία στον κόσμο, υπάρχουν και βλάβες στη μεταθανάτια ζωή.
Η τιμωρία της κατάχρησης εμπιστοσύνης.
Θα υπάρξει σίγουρα μια τιμωρία.
Επομένως, αντί να αναζητούμε την αγάπη παραβιάζοντας τα όρια και αψηφώντας τους νόμους και τις απαγορεύσεις του Δημιουργού του Σύμπαντος, του Αιώνιου Σουλτάνου Θεού,
Αναζητώντας το νόμιμο, εντός των ορίων του Χαλάλ.
Είναι απαραίτητο. Έτσι είναι πιο ασφαλές· οι άνθρωποι μπορούν να εκφράσουν ειλικρινά τα κριτήρια και τις προϋποθέσεις που επιθυμούν, χωρίς να χρειάζεται να προσποιούνται και να φορούν μάσκα υποκρισίας, υπό την επίβλεψη ατόμων με σοβαρή εμπειρία ζωής.
δημιουργείται ο θεσμός της οικογένειας, ο οποίος όχι μόνο εξυπηρετεί εγκόσμιους σκοπούς, αλλά και καθιστά δυνατή την εύρεση συντρόφου στον παράδεισο.
Αν δεν υπάρχει στόχος όπως η δημιουργία οικογένειας, τότε αυτό, ό,τι όνομα κι αν έχει, είναι κατώτερο και
ένα ευτελές μέσο ηδονής
είναι, τίποτα άλλο.
Κάποιος που εγκρίνει ή ακόμα και ενθαρρύνει κάτι τέτοιο.
«Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου»
Φυσικά, αυτό δεν έχει καμία απολύτως αξία στον κόσμο του Μουσουλμάνου. Διότι ο Μουσουλμάνος είναι ερωτευμένος με τον Αλλάχ, και αυτή η αγάπη δεν είναι τόσο ασήμαντη ώστε να χωράει σε μια μέρα. Επειδή αγαπά τη σύζυγό του και τους άλλους αγαπημένους του για χάρη του Αλλάχ, η αγάπη του δεν μπορεί να είναι εφήμερη, θα διαρκέσει για πάντα.
Εν ολίγοις,
Η καρδιά του μουσουλμάνου δεν είναι πανδοχείο διερχομένων.
Η αγάπη είναι το αρχηγείο του Θεού· επειδή είναι ερωτευμένος με τον αιώνιο Θεό, η αγάπη του είναι αιώνια, και επειδή αγαπά όσους αγαπά για χάρη του Θεού, έχει σωθεί από τον πόνο των εφήμερων και θνητών αγαπών.
Ναι, ο μουσουλμάνος, του οποίου η αιώνια κατοικία είναι ο παράδεισος, χάρη στην πίστη και την ορθοπραξία του, την ευθύνη του για το επιτρεπτό και το απαγορευμένο, και τη συνείδηση της υπακοής του.
είναι αυτός που μετατρέπει τον κόσμο του σε παράδεισο.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
