– Ο Αμπντουλλάχ μπιν Βεχμπ λέει: (…) Ο Άνας είπε:
«Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) μια μέρα μας οδήγησε στην πρωινή προσευχή. Κάποια στιγμή άπλωσε τα χέρια του και τα τράβηξε πίσω. Όταν τελείωσε η προσευχή, του είπαν: Ω Αγγελιοφόρε του Θεού, έκανες κάτι σε αυτή την προσευχή που δεν είχες κάνει ποτέ πριν. Εκείνος είπε:»
«Μου έδειξαν τον Παράδεισο. Εκεί είδα σταφύλια με κλαδιά που κρέμονταν, με κόκκους μαύρους σαν κολοκύθες. Πήγα να τα πάρω, και στα σταφύλια δόθηκε η εντολή να υποχωρήσουν, και τα σταφύλια υποχώρησαν. Μετά μου έδειξαν την Κόλαση, αμέσως ανάμεσά μας, και είδα τη δική μου σκιά και τη δική σας, και σας έκανα νεύμα να υποχωρήσετε. Μου είπαν: Άφησέ τους στη θέση τους, γιατί και εσύ υποτάχθηκες στον Θεό, και αυτοί υποτάχθηκαν. Εσύ μετανάστευσες, και αυτοί μετανάστευσαν. Εσύ έκανες τζιχάντ, και αυτοί έκαναν τζιχάντ. Σκέφτηκα, και δεν είδα καμία ανωτερότητά μου απέναντί σας, εκτός από την προφητεία.»
(Σαχίχ Ιμπν Χουζέιμα, Χαδις Νο: 892, Χακίμ, Μουσταδρέκ 4/456, Αμπού Νουαΐμ, Σιφάτ ελ-Τζένε, ΙΙ, 196, παραθέτει αυτό το χαντίθ σε συντομότερη μορφή.)
– Όταν φωτίζεται ένα άτομο, η σκιά του σχηματίζεται πίσω του, ενώ στο χαντίθ αναφέρεται η φράση “είδα τη σκιά σου και τη δική μου εκεί (στην κόλαση)”. Είναι δυνατόν να ερμηνευθεί αυτή η φράση στο χαντίθ ως μια μεταφορά (μεταφορική έκφραση) που υποδηλώνει ότι η κόλαση βρισκόταν σε απόσταση τόσο κοντινή, σαν να μπορούσε να τον αγγίξει, και να περιγράψει την εμπειρία του να βρεθεί τόσο κοντά στην κόλαση, σαν μια έμμεση (ειρωνική) αφήγηση;
– Ή μήπως θα πρέπει να το αντιλαμβανόμαστε ως μια εξαιρετική κατάσταση που δημιουργήθηκε από τον Θεό (cc), ο οποίος έχει απεριόριστη δύναμη;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
– Ο δικαστής, όπως ανέφερε, επιβεβαίωσε την αυθεντικότητα του χαντίθ που μετέφερε, και ο Ζαχάμπι το επικύρωσε.
(βλ. Μουσταδρέκ/Τελχίς, 4/456)
– Ο Προφήτης μας (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) είπε στο τέλος του χαντίθ:
«αυτά που βλέπει είναι οι συμφορές που θα έρθουν στην κοινότητά του»
(βλ. Μουσταδρέκ, μήνας)
Η ερμηνεία του ως αλληγορία υποδηλώνει ότι τα οράματα έχουν συμβολική σημασία. Επομένως, η ύπαρξη του παραδείσου και της κόλασης που εμφανίζονται εκεί, μπορεί να είναι εικόνες από τον κόσμο των παραδειγμάτων (κόσμος των ιδεών).
– Πρέπει να δεχτούμε ως αλήθεια τον ισχυρισμό του Προφήτη (ειρήνη σε αυτόν) ότι εισήλθε στον παράδεισο κατά την Ανάληψή του.
Ωστόσο, οι προφητικές αναφορές που υποδηλώνουν ότι ο παράδεισος και η κόλαση γίνονται ορατά μέσα στο τζαμί, υποδηλώνουν ότι ο παράδεισος και η κόλαση είναι ένα είδος…
“κόσμος των ιδεών”
ή μπορούμε να θεωρήσουμε ότι είναι ένα σημάδι για τα σώματά τους, όπως φαίνεται σε έναν καθρέφτη του αόρατου κόσμου.
– Τις αλήθειες που βλέπουμε στον κόσμο των ονείρων μας,
«Τα μάτια μου κοιμούνται, αλλά η καρδιά μου δεν κοιμάται.»
(Μπουχάρι, Μενάκιπ, 24; Μουσλίμ, Μπαμπ ας-σαλάτι’λ-λέιλ)
Είναι δυνατόν και υπαρκτό το γεγονός ότι ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν) είδε τον κόσμο του παραδείγματος σε κατάσταση εγρήγορσης/ενώ ήταν ξύπνιος, όπως είπε.
Αυτό που αναφέρεται σε αυτό το χαντίθ
«Μου πρόσφεραν τον παράδεισο»
Από την έκφραση «με την έννοια του παραδείσου» γίνεται κατανοητό ότι ο παράδεισος του αποκαλύφθηκε με κάποιο τρόπο. Αυτό σημαίνει ότι ο παράδεισος και η κόλαση, μέσω των καθρεφτών του παραδειγματικού κόσμου…
“ακριβές αντίγραφο της αλήθειας”
δίνει τη δυνατότητα να θεωρηθεί ότι παρουσιάζεται με τη μορφή πνευματικών-υποδειγματικών φωτοτυπιών και φωτογραφιών.
– Ο Κύριός μας (σ.α.ς.) ερμήνευσε αυτά που είδε ως δοκιμασίες που θα έπλητταν την κοινότητά του.
-όπως προαναφέρθηκε-
αυτά που βλέπουμε, πνευματικά-παραδειγματικά,
“ύπνος σαν εγρήγορση”
δείχνει ότι έχει συμβολικές αξίες που υποδεικνύουν τις υφιστάμενες αλήθειες.
Επομένως, το γεγονός ότι ο παράδεισος είναι τόσο κοντά, σε σημείο που τα χέρια μπορούν να τον φτάσουν, σημαίνει ότι μια από τις μεγαλύτερες δοκιμασίες που έρχονται στην κοινότητα των πιστών είναι η πληθώρα και η ευημερία του κόσμου, σαν να είναι ένα είδος παραδείσου.
Η εγγύτητα της κόλασης υποδηλώνει την έλευση διαφόρων δοκιμασιών και αδικιών, όπως η φωτιά του Αντίχριστου, οι σφαγές και οι καταστροφές, που θα μετατρέψουν την επίγεια ζωή σε κόλαση.
Στην πραγματικότητα, η τωρινή εικόνα του κόσμου είναι μια ζωντανή ερμηνεία αυτών που βλέπουμε.
«Σε αυτόν τον κόσμο, εμείς βλέπουμε πολλά πράγματα, ενώ οι τυφλοί πιστοί δεν τα βλέπουν. Στον τάφο, αν αυτοί οι τυφλοί έχουν φύγει με πίστη, βλέπουν περισσότερα από τους κατοίκους των τάφων. Σαν να κοιτάζουν με τα πιο ισχυρά τηλεσκόπια, βλέπουν τους κήπους του παραδείσου ανάλογα με το βαθμό τους στον τάφο.»
όπως στον κινηματογράφο
βλέπουν και θαυμάζουν.”
(Νουρσί, Λεμά’ατ, σελ. 213)
Από την φωτεινή έκφραση με την μορφή αυτή, μπορούμε να καταλάβουμε ότι ο загробный мир μπορεί να έχει τέτοιες πνευματικές εικόνες.
Επιπλέον, οι ακόλουθες φωτεινές εκφράσεις μπορούν να φωτίσουν και να διαφωτίσουν το θέμα μας:
“Αμμά
Μαζί με την απόσταση από τον Παράδεισο
ενώ ανήκει στον κόσμο της αιωνιότητας
εμφάνιση στις πλησιέστερες τοποθεσίες
και μερικές φορές
η συγκομιδή καρπών από αυτόν είναι
Ε; όπως γίνεται κατανοητό από τα μυστήρια των δύο προηγούμενων παραδειγμάτων, αυτός ο φθαρτός κόσμος και ο κόσμος της μαρτυρίας είναι ένα πέπλο για τον αόρατο κόσμο και την αιώνια κατοικία.
Το κέντρο της κεντρικής περιοχής του Παραδείσου.
αν και μακριά,
μέσω του καθρέφτη του κόσμου των ομοιώσεων
όπως είναι δυνατόν να φανεί από παντού, μέσω της πίστης σε βαθμό βεβαιότητας, ο Παράδεισος σε αυτόν τον εφήμερο κόσμο -χωρίς να υπάρχει σφάλμα στην αναπαράσταση-
μπορεί να βρει κανείς κάτι σαν αποικίες και διαμερίσματα
και
με καρδιοτηλέφωνο
μπορεί να έχει επικοινωνία με ανώτερες οντότητες,
δώρα
μπορεί να έρθει.”
(Για περισσότερες πληροφορίες, βλ. Λάμψεις, σελ. 282-283)
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
