– Κριτικάρω πολύ τους ανθρώπους, και όταν με κριτικάρουν, απαντάω με τρόπο που τους πληγώνει, και γίνομαι υπερήφανος. Πώς μπορώ να το ξεπεράσω αυτό;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Η αλλαγή των ηθών δεν είναι βέβαια εύκολη υπόθεση. Με το πέρασμα του χρόνου, οι σχετικές συνήθειες γίνονται όλο και πιο επίμονες.
Αυτό αποτελεί και μια αντανάκλαση της δίκαιης δοκιμασίας. Διότι ο άνθρωπος, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να ρυθμίζει την ηθική του σύμφωνα με τις εντολές και τις απαγορεύσεις του Θεού, έχει την ελευθερία να εκπληρώσει ή να μην εκπληρώσει αυτή την υποχρέωση. Η βελτίωση της ηθικής εκείνου που χρησιμοποιεί την ελεύθερη βούλησή του προς το καλό, ως ανταμοιβή για τον σεβασμό του, και η συνέχιση της ηθικής του στην κακή πορεία, ως τιμωρία για την ασέβειά του, είναι αποτέλεσμα της δικαιοσύνης.
Αυτή είναι η γενική αρχή της δικαιοσύνης· η χάρη του Θεού είναι ένα ξεχωριστο ζήτημα.
«Η καλοσύνη προέρχεται από τον Θεό, ενώ η κακία από την ίδια την ψυχή σας.»
(Νίσα, 4/79)
Η κορανική αρχή που αναφέρεται στο κείμενο αποδεικνύει αυτή την αλήθεια. Επομένως, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η παρούσα άσχημη κατάστασή μας οφείλεται σε εμάς τους ίδιους και να θυμώσουμε με τον εαυτό μας ανάλογα.
Για να καλλιεργήσουμε την ηθική μας.
Και πιστεύουμε ότι η πρώτη προϋπόθεση για να απαλλαγούμε από τις κακές συνήθειές μας είναι να αναγνωρίσουμε ότι οι κακές συνήθειές μας πηγάζουν από εμάς τους ίδιους. Διότι, με αυτή την αληθινή οπτική, μαθαίνουμε ότι, όπως και η απόκτηση καλών συνηθειών, η απαλλαγή από τις κακές συνήθειες είναι εντός των δυνατοτήτων μας και αποκτούμε μια ανθεκτικότητα.
Από την άλλη πλευρά
Είναι αδύνατο να ξεριζώσουμε και να εξαλείψουμε τις κακές συνήθειες. Διότι αυτές –λόγω της δοκιμασίας– εξακολουθούν να υπάρχουν. Για παράδειγμα, δεν μπορούμε να αποβάλουμε από τον εαυτό μας συνήθειες όπως το θυμό, την οργή, την σκληρή στάση, την κριτική ματιά. Αυτές είναι συνήθειες που υπάρχουν στη φύση μας. Μπορούμε όμως να τις χρησιμοποιήσουμε σωστά και να αποτρέψουμε την κακή πορεία, αλλάζοντας την κατεύθυνσή τους. Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι η κριτική είναι μια συνήθεια που μας χαρακτηρίζει, δεν μπορούμε να μην κρίνουμε. Ας κρίνουμε, αλλά ας θέσουμε σωστό στόχο, ας προσδιορίσουμε καλά ποιον και τι θα κρίνουμε. Ας μην ρίχνουμε τα βέλη της κριτικής μας τυχαία…
-πληγώνοντας τις καρδιές-
αντί να το απευθύνουμε σε έναν αδελφό μας πιστό,
«Ο μεγαλύτερος εχθρός σου είναι η εγωπάθεια που βρίσκεται ανάμεσα στις δύο πλευρές σου.»
(Γκαζάλι, Ιχιά-ου Ουλούμιντ-Ντιν, 3/4)
Βασιζόμενοι στις διαπιστώσεις του Κυρίου μας, που μας το υπέδειξε, και στρεφόμενοι προς τον εαυτό μας, θα ικανοποιήσουμε την κριτική μας διάθεση, θα ταπεινώσουμε τον εχθρό της ψυχής μας και θα εξασφαλίσουμε εφόδια για την μετά θάνατον ζωή. Αντί να θυμώσουμε με τον αδελφό μας πιστό, ας θυμώσουμε με τον διάβολο και την ψυχή μας. Έτσι θα ικανοποιήσουμε την οργή μας και θα βελτιώσουμε/καθαρίσουμε την ηθική μας.
Κανείς δεν εγκαταλείπει το συμφέρον του οικειοθελώς. Όταν υπάρχουν δύο συμφέροντα, επιλέγει το πιο κερδοφόρο. Ομοίως, ο καθένας επιλέγει το λιγότερο επιβλαβές από δύο κακά. Αυτό είναι και το λογικό. Μπορούμε να εφαρμόσουμε αυτό το μέτρο και στην ισορροπία μεταξύ του παρόντος και του μέλλοντος κόσμου.
Δεν είναι λογικό να εγκαταλείπουμε τις πράξεις που προσφέρουν μια αίσθηση ικανοποίησης στην συνείδησή μας, η οποία είναι ευαίσθητη στην πίστη, για μερικά γραμμάρια ευχαρίστησης που παίρνουμε από την διάπραξη μιας αμαρτίας που ευχαριστεί την ψυχή μας.
Για έναν πιστό, το να προτιμά τον εφήμερο κόσμο από την αιώνια ζωή είναι μια τρομερή πλάνη.
Το να σκέφτεται κανείς να σώσει την -λανθασμένη- περηφάνια του μπροστά σε δύο άτομα, αλλά να μην σκέφτεται ότι η αληθινή περηφάνια του, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, θα καταρρακωθεί μπροστά σε εκατομμύρια ανθρώπους, προφήτες και τον Θεό την ημέρα της κρίσης, είναι μια άλυτη εξίσωση από λογική άποψη.
Σε αυτό το ιερό χαντίθ υπάρχει μια σημαντική έμφαση. Ο Κύριός μας, απαριθμώντας τα σημάδια του υποκριτή, είπε:
«Υπάρχουν τέσσερις ιδιότητες/χαρακτηριστικά/χαρίσματα που, αν βρεθούν σε κάποιον, τον καθιστούν τέλειο υποκριτή. Αν βρεθεί μία από αυτές, -εφόσον δεν την εγκαταλείψει- θα φέρει μέσα του ένα χαρακτηριστικό της υποκρισίας: Λέει ψέματα όταν μιλάει, αθετεί τις υποσχέσεις του, αθετεί τις συμφωνίες του/αδικεί, και όταν διαφωνεί με κάποιον, καταφεύγει σε υπερβολές/ακραίες συμπεριφορές (αν κάποιος τον κριτικάρει μία φορά, αυτός τον κριτικάρει πέντε, αν κάποιος του πει μια κακή κουβέντα, αυτός του λέει δέκα).»
(Κενζούλ-ουμμάλ, αριθ. χειρογράφου: 848).
Όπως είναι γνωστό,
“Η πίστη είναι φως και δύναμη…”
Να αποκτήσετε ισχυρή πίστη και να την διατηρήσετε,
Εκπληρώνοντας τις εντολές του Θεού και απέχοντας από τις απαγορευμένες πράξεις,
Πρέπει να προσπαθούμε να ενισχύουμε και να διατηρούμε αυτή την πίστη. Όποιος αποκτά τέτοια ισχυρή πίστη, κατ’ αρχήν, θέτει ως προτεραιότητα την ευαρέσκεια του Θεού… Προτιμά αυτό που αρέσει στον Θεό, όχι αυτό που αρέσει στην ψυχή του. Δεν επιδιώκει τα χειροκροτήματα των ανθρώπων, αλλά την ευαρέσκεια του Θεού.
“Μπράβο, δούλε μου!”
προτιμά να το πει.
Για να καλλιεργήσουμε την ηθική μας.
Πιστεύουμε ότι είναι χρήσιμο να εξετάσουμε το θέμα υπό το φως αυτών των δηλώσεων.
Ο Αλλάχ, ο Ελεήμων και ο Φιλεύσπλαχνος, ας μας οδηγήσει όλους στον ορθό δρόμο, ας μας χαρίσει ειλικρινή και αληθινή μετάνοια, ΑΜΗΝ!
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
– Μπορείτε να μου δώσετε πληροφορίες σχετικά με την καλή ηθική του Προφήτη Μωάμεθ;
– Πώς πρέπει να κατανοήσουμε την έννοια της ηθικής και το χαντίθ “Εγώ εστάλην μόνον για να τελειοποιήσω την καλή ηθική”;
– Μπορείτε να εξηγήσετε τη φράση “Η θρησκεία είναι καλή ηθική”;
– Η αληθινή θαυματουργή δύναμη είναι η καλλιέργεια της ηθικής.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
