– Ένας φίλος μου, σε νεαρή ηλικία, είχε διαπράξει μια μικροκλοπή. Αργότερα όμως μετάνιωσε πολύ και επέστρεψε το κλεμμένο αντικείμενο. Αισθάνεται στιγματισμένος, φοβούμενος ότι σύμφωνα με τη Σαρία θα του κόψουν το χέρι, και έχει πέσει σε μεγάλη κατάθλιψη, λαμβάνοντας θεραπεία.
– Αναρωτιέται πολύ ποια είναι η ποινή του και αν υπάρχει σωτηρία για αυτόν;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Με σεβασμό στα δικαιώματα των άλλων.
Υπάρχουν δύο βασικές προϋποθέσεις για την έγκυρη μετάνοια:
– Να επιστρέψει το αγαθό στον ιδιοκτήτη του ή να ζητήσει συγγνώμη από αυτόν.
–
Και ένας άλλος
να μετανιώνω βαθύτατα για τις πράξεις μου.
Αυτός ο αδελφός μας έχει εκπληρώσει και τις δύο προϋποθέσεις. Όπως είπε ο Ιμάμ Γκαζαλί, αν γίνει μια ειλικρινής μετάνοια με τις απαραίτητες προϋποθέσεις, σίγουρα θα γίνει δεκτή…
Η ανταμοιβή για μια αποδεκτή μετάνοια είναι η συγχώρεση των αμαρτιών.
– Όπως προκύπτει από τις παραπάνω εξηγήσεις, δεν είναι σωστό ο αδελφός μας να επιδεικνύει υπερβολική ανησυχία -μέχρι σημείου να αρρωστήσει- και να απελπίζεται από τη θεία χάρη.
Ναι, ο άνθρωπος πρέπει να σκέφτεται ότι κάθε αμαρτία που διαπράττει, σε οποιοδήποτε θέμα και αν αφορά, αποτελεί μια πράξη ανταρσίας εναντίον του Θεού, να μετανιώνει και να κάνει την απαραίτητη μετάνοια, και από εδώ και πέρα να συμπεριφέρεται σαν ένας ειλικρινής οδοιπόρος της μετά θάνατον ζωής, αξιοποιώντας κάθε καλό δρόμο για να κερδίσει την εύνοια του Θεού…
Κάθε άνθρωπος, μεταμορφώνοντας την παλιά κακή του κατάσταση σε μια νέα και όμορφη, δεν πρέπει ποτέ να ξεχνά να καταφεύγει στην προστασία του ακόλουθου εδαφίου:
«Πες: Ω εσείς, οι δούλοι μου, που έχετε αμαρτήσει και έχετε βλάψει τον εαυτό σας! Μην απελπίζεστε από τη χάρη του Αλλάχ. Ο Αλλάχ συγχωρεί όλες τις αμαρτίες. Διότι Αυτός είναι ο Συγχωρητής, ο Ελεήμων.»
(Αλ-Ζουμάρ, 39/53)
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
