– Ποια είναι η θρησκευτική κύρωση για μια γυναίκα που δεν υπακούει στον σύζυγό της και ενεργεί με δική της πρωτοβουλία;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Ο άνδρας είναι ο αρχηγός και ο κυρίαρχος της οικογένειας. Είναι ο καθοδηγητής, ο προστάτης, ο επόπτης και ο φύλακας των μελών της οικογένειας, και ο υπεύθυνος για την κάλυψη όλων των νόμιμων αναγκών τους.
Επομένως, επειδή ο άνδρας αναλαμβάνει τέτοιες δυσκολίες και αντιμετωπίζει κάθε είδους προκλήσεις, είναι ο κυρίαρχος και ο διοικητής της γυναίκας. Η υπακοή της γυναίκας στον άνδρα στις νόμιμες εντολές του είναι υποχρεωτική. Στις παράνομες και κακές εντολές του, όμως, δεν υπάρχει υπακοή. Διότι η υπακοή στους ηγέτες ισχύει μόνο σε ό,τι είναι νόμιμο και δίκαιο.
Ο Θεός (ο Παντοδύναμος) δηλώνει ότι οι άνδρες είναι οι αρχηγοί και οι υπεύθυνοι των οικογενειών με το ακόλουθο ιερό στίχο:
«Οι άνδρες είναι κυρίαρχοι επί των γυναικών»,
(Είναι οι αρχηγοί της οικογένειας)
Γι’ αυτόν τον λόγο, ο Αλλάχ (ο Παντοδύναμος) μερικούς από αυτούς…
(τους άνδρες)
από κάποιον
(από γυναίκες)
το έχει καταστήσει ανώτερο. Επίσης
(οι άνδρες σε αυτούς)
Δαπανούν από τα αγαθά τους. Καλές γυναίκες.
(στους συζύγους τους)
είναι οι υπάκουοι. Ο Αλλάχ (ο Θεός) ο δικός του
(δικαίωμα)
τους
(Στο Ιερό Κοράνιο)
όπως προστατεύει εκείνος, έτσι και αυτοί
(και οι γυναίκες)
απλά το αόρατο
(την περιουσία του άνδρα ερήμην του, την τιμή και την υπόληψή του, καθώς και τα μυστικά του σπιτιού)
προστατευτικός
(γυναίκα)
είναι.”
(Νίσα, 4/34)
Ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν) σε ένα ιερό χαντίθ αναφέρει την αναγκαιότητα της υπακοής της γυναίκας στον σύζυγό της, προειδοποιώντας ότι σε αντίθετη περίπτωση θα υποστεί μεγάλη τιμωρία και οργή, με την εξής έννοια:
«Αν μια γυναίκα βγει από το σπίτι της χωρίς την άδεια του συζύγου της, όλοι οι άγγελοι του ουρανού και όλα τα πνεύματα, εκτός από τους ανθρώπους, θα την καταριούνται μέχρι να επιστρέψει στο σπίτι της.»
(Ελ-Χιτζάμπ, Κεσφούλγαμμε)
Συνεπώς, ο άνδρας, ως αρχηγός του σπιτιού, έχει απόλυτη εξουσία σε νόμιμα ζητήματα. Πρέπει να υπακούεται και η γυναίκα του οφείλει να υπακούει στις εντολές του σε ό,τι είναι θεμιτό. Αν δεν υπακούσει, θα υποστεί θεία τιμωρία.
Υπάρχουν πολλά ιερά χαντίθ που δηλώνουν ότι οι άνδρες είναι οι αρχηγοί του σπιτιού. Ο Αγαπημένος Προφήτης (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) λέει σε ένα ιερό χαντίθ:
«Είστε όλοι ποιμένες και είστε όλοι υπεύθυνοι για το κοπάδι που ποιμαίνετε».
(θα σας ρωτήσουν)
. Εντολή
(αρχηγός κράτους: ο σουλτάνος, ο κυβερνήτης και άλλοι παρόμοιοι αξιωματούχοι)
Ο βοσκός είναι ο ποιμένας, ο άνδρας είναι ο ποιμένας του σπιτιού του. Η γυναίκα είναι η ποιμένας του σπιτιού και των παιδιών του συζύγου της. Επομένως,
(ω εθνε μου)
όλοι είστε ποιμένες και όλοι είστε υπεύθυνοι για το ποίμνιό σας.”
(Μπουχάρι, Τζουμά, 11; Μουσλίμ, Ιμαρέτ, 20)
Σύμφωνα με το εν λόγω ιερό χαντίθ, κάθε άτομο, ανάλογα με τη θέση και την εξουσία του, είναι ένας ηγέτης, διαχειριστής και ποιμένας. Ταυτόχρονα, φέρει ευθύνη, καλή ή κακή, για όσους ποιμαίνει.
Για παράδειγμα: Ο αρχηγός του κράτους είναι υπεύθυνος για τη χώρα και το έθνος που διοικεί, ο κυβερνήτης για την επαρχία και τον λαό που υπάγονται στη διοίκησή του, ο πρόεδρος της κοινότητας για τη γειτονιά, την περιοχή, το χωριό και τον λαό που υπάγονται στη διοίκησή του, ο πατέρας για τα παιδιά του που έχει καθήκον να αναθρέψει, ο σύζυγος για τη σύζυγό του με την οποία έχει συνάψει γάμο και η γυναίκα για το σπίτι και τα παιδιά του συζύγου της, τα οποία έχει καθήκον να φροντίζει και να προστατεύει.
Συνεπώς, κάθε άτομο που γεννιέται στον κόσμο φέρει διάφορες υποχρεώσεις και καθήκοντα. Ευτυχής όποιος πιστός μουσουλμάνος εκπληρώνει αυτά τα καθήκοντα εγκαίρως και με συνέπεια. Αντίθετα, πόσο δυστυχής και πόσο μεγάλη καταστροφή θα υποστεί όποιος αμελεί και δεν εκπληρώνει τα καθήκοντα της υπακοής του.
Εδώ, επειδή αναφέρθηκε η ανάγκη για άνευ όρων υπακοή στον άνδρα ως επικεφαλής του σπιτιού, ας σταθούμε στα λόγια εκείνων που λένε ότι υπακοή είναι απαραίτητη, είτε είναι σωστό είτε λάθος, είτε είναι χαλάλ είτε χαράμ.
Αρχηγία
περιλαμβάνει τον αρχηγό του σπιτιού, τον πατέρα, τον σύζυγο, τον κοινοτάρχη, τον υποδιοικητή, τον κυβερνήτη και τον αρχηγό του κράτους, από τον μικρότερο έως τον μεγαλύτερο.
Υπήρξε κάποια διαφωνία μεταξύ των δύο ατόμων;
“Κύριε, πρέπει να υπακούμε στις εντολές, και τα λοιπά, και τα λοιπά.”
Οι φήμες καλά κρατούν.
Κάποιος άλλος είπε: «Όχι κύριε, δεν γίνεται, εδώ δεν υπακούμε στις εντολές. Γιατί όχι;…»
Κύριε, δεν υπακούμε σε όσους έχουν εξουσία σε μέρη όπου επικρατεί το παράνομο και το αμαρτωλό, απαντά.
Ας εξηγήσουμε με νομικά επιχειρήματα ποια από τις δύο απόψεις είναι σωστή. Ένα από τα ιερά κείμενα που αναφέρεται στην υπακοή στους γονείς, που είναι οι πνευματικοί ηγέτες, είναι το εξής:
«Εμείς διατάξαμε τον άνθρωπο να φέρεται καλά στους γονείς του. Αν όμως σε αναγκάσουν να μου αποδώσεις συντρόφους, πράγμα που δεν γνωρίζεις, τότε μην τους υπακούσεις. Η επιστροφή σας είναι σε εμένα, και εγώ θα σας αναγγείλω τι κάνατε.»
(Αλ-Ανκαμπούτ, 29/8)
Όπως αναφέρεται και σε αυτό το ιερό στίχο, η υπακοή στη μητέρα, τον πατέρα, τον δάσκαλο, τον σύζυγο και σε κάθε ανώτερη αρχή επιτρέπεται, είναι καλή, ωφέλιμη, ευσεβής και ενάρετη, μόνο σε ό,τι είναι νόμιμο, επιτρεπτό, καλό και ενάρετο. Δεν υπάρχει υπακοή σε ό,τι είναι αμαρτία και ανυπακοή στο Θεό. Διότι η υπακοή στην αθεΐα είναι αθεΐα, η συγκατάθεση και η υπακοή στην αμαρτία είναι αμαρτία.
Η υπακοή στους ηγέτες είναι θεμιτή και απαραίτητη σε νόμιμα και επιτρεπτά πλαίσια, ενώ ας διαβάσουμε και την απόφαση του Αγαπημένου Προφήτη (ειρήνη σ’ αυτόν) σχετικά με την μη υπακοή σε παράνομες εντολές:
“Εκεί όπου υπάρχει ανταρσία κατά του Δημιουργού, δεν υπάρχει υπακοή στη δημιουργία.”
(Μπουχάρι, Αχκάμ 4)
«Δεν υπάρχει υπακοή σε εκείνον που δεν υπακούει στον Αλλάχ (CC).»
(Αχμάντ ιμπν Χανμπάλ)
«Δεν υπάρχει υπακοή (στον άνθρωπο) εκεί όπου υπάρχει ανυπακοή στον Θεό (ΑΛΛΑΧ).»
(Αχμάντ ιμπν Χανμπάλ)
«Η υπακοή στον υπηρέτη επιτρέπεται μόνο σε ό,τι είναι δίκαιο (νόμιμο και θεμιτό).»
(Μπουχάρι)
Αντιμέτωποι με αυτά τα γεγονότα, σε διάφορα μέρη και για διάφορους λόγους,
“Ω, κύριε, πρέπει να υπακούμε στις εντολές των ανωτέρων.”
εξηγούνται οι αληθινές και ψευδείς πλευρές των λόγων και των ισχυρισμών όσων λένε.
Ναι, ο άνδρας που είναι ο αρχηγός της οικογένειας,
“Εγώ είμαι ο προϊστάμενός σου, θα μου υπακούς άνευ όρων.”
λέγοντας ότι δεν έχει το δικαίωμα να στέκεται πάνω από την οικογένειά της και να την καταπιέζει. Ωστόσο, για μια μουσουλμάνα γυναίκα είναι υποχρεωτικό και απαραίτητο να υπακούει σε όλες τις νόμιμες εντολές του και να εκπληρώνει τα λόγια του συζύγου της στο μέτρο των δυνατοτήτων της.
Ο σύζυγος δεν μπορεί με κανένα τρόπο να εμποδίσει τη γυναίκα από την εκπλήρωση των θρησκευτικών της υποχρεώσεων. Ακόμη και αν η πλούσια οικογένειά της θελήσει να πάει σε προσκύνημα και ο σύζυγος πει “δεν θα σε αφήσω”, η γυναίκα μπορεί να πάει χωρίς να υπακούσει, διότι η γυναίκα δεν υποχρεούται να υπακούει σε παράνομες επιθυμίες και εντολές του συζύγου. Όπως ο άνδρας, έτσι και η γυναίκα έχει θρησκευτική, πνευματική, οικονομική και λατρευτική ελευθερία. Ωστόσο, για τις προαιρετικές θρησκευτικές πράξεις (ναφιλέ) απαιτείται η άδεια του συζύγου.
Αυτά τα ζητήματα αναφέρονται εκτενέστερα στα βιβλία της φικχ και της ηθικής. Ο αρχηγός της οικογένειας, ο άνδρας, οφείλει να προστατεύει τον εαυτό του, τη σύζυγό του, τα παιδιά του, τους γονείς του και τους συγγενείς του, να φροντίζει όσους έχουν ανάγκη φροντίδας και να διασφαλίζει την ευτυχία τους σε όλους τους τομείς της ζωής, θρησκευτικό, κοσμικό και μεταθανάτιο.
Ο Παντοδύναμος Θεός, στο παρακάτω ιερό στίχο, διατάσσει τα εξής:
«Ω εσείς που πιστεύετε! Προστατέψτε τον εαυτό σας και τις οικογένειές σας από μια φωτιά που θα κάψει ανθρώπους…»
(με τους απίστους)
είναι πέτρα.
(Αυτή η φωτιά)
με μεγαλόσωμους, σκληροπράγματους αγγέλους
(δαιμόνοι της κολάσεως)
υπάρχει
(Υπάλληλος)
διότι ποτέ δεν παρακούουν τις εντολές του Αλλάχ, αλλά πράττουν ό,τι τους διαταχθεί.”
(Αλ-Ταχρίμ, 66/6)
Από τα παραπάνω προκύπτει ότι ο μουσουλμάνος άνδρας είναι ο αρχηγός της οικογένειας. Σε κάθε νόμιμη εντολή του, η σύζυγός του, τα παιδιά του, τα μικρότερα αδέλφια του και τα ορφανά που βρίσκονται υπό την προστασία του οφείλουν υπακοή.
Ο αρχηγός της οικογένειας, ο άνδρας, οφείλει να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να εξασφαλίσει την εγκόσμια ευτυχία τόσο του εαυτού του όσο και των μελών της οικογένειάς του, για τα οποία είναι υπεύθυνος να φροντίζει και να προστατεύει, και να τους σώσει από καταστροφές και συμφορές.
(Μουσταφά Ουισάλ, Οικογενειακή Ευτυχία)
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
