Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
1. ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕΙ ΣΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ;
Γέννηση,
Ανάλογα με την περίπτωση, μπορεί να είναι μια χειρουργική επέμβαση που εγκυμονεί κίνδυνο για τη ζωή. Ένα τόσο σοβαρό γεγονός, φυσικά, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με πνευματική προσευχή. Πρώτα λαμβάνονται υλικές προφυλάξεις, δηλαδή, πηγαίνουμε σε μαιευτήρα, γιατρό, εξασφαλίζουμε την φροντίδα και την εξέταση που απαιτούνται. Μετά από αυτό, έρχεται η σειρά των πνευματικών μέτρων, δηλαδή της προσευχής.
Όπως ο γιατρός δεν είναι το μοναδικό μέσο για τη θεραπεία, έτσι και η προσευχή δεν είναι η μοναδική αιτία για τη θεραπεία.
Διότι και τα δύο τα διατάσσει ο Κύριός μας, και η θρησκεία μας απαιτεί τόσο υλική όσο και πνευματική προετοιμασία. Όποιος εκτελεί το ένα και παραμελεί το άλλο, σίγουρα έχει κάνει μισή δουλειά. Θα επιτύχει όσο πετάει ένα πουλί με ένα φτερό.
Την πνευματική προφύλαξη που πρέπει να ληφθεί μετά την υλική προφύλαξη, δηλαδή την προσευχή που πρέπει να αναγνωστεί, ο Κύριός μας (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν) την συνέστησε ως εξής:
“Με την πρόθεση να ευχηθούμε υγεία και ευκολία στη γυναίκα που πρόκειται να γεννήσει, διαβάζεται πρώτα η Αγιατ-ελ-Κουρσί, έπειτα οι σούρες Φελάκ και Νάς. Μετά από αυτά, διαβάζεται και το ακόλουθο εδάφιο:”
«Ο Κύριός σας είναι ο Αλλάχ, ο οποίος δημιούργησε τους ουρανούς και τη γη σε έξι ημέρες, και κατόπιν ανέβηκε στον θρόνο. Σκεπάζει τη νύχτα με την ημέρα, η οποία την ακολουθεί αδιάκοπα. Και ο ήλιος, και η σελήνη, και τα άστρα είναι υποταγμένα στη διαταγή Του. Διότι σ’ Αυτόν ανήκει η δημιουργία και η διαταγή. Ευλογημένος είναι ο Αλλάχ, ο Κύριος των κόσμων.»
«Ο Κύριός σας είναι ο Αλλάχ, ο οποίος δημιούργησε τους ουρανούς και τη γη σε έξι ημέρες, και κατόπιν ανέβηκε στον Θρόνο Του. Αυτός είναι που σκεπάζει τη νύχτα με την ημέρα, η οποία την ακολουθεί αδιάκοπα, και δημιούργησε τον ήλιο, το φεγγάρι και τα άστρα, υποταγμένα στη διαταγή Του. Πράγματι, η δημιουργία και η διαταγή ανήκουν μόνο σε Αυτόν. Δοξασμένος είναι ο Αλλάχ, ο Κύριος των κόσμων!»
(Αλ-Α’ράφ, 7/54)
Ο Αγαπημένος Προφήτης μας (σ.α.σ.) διάβασε αυτήν την προσευχή κατά τη γέννηση της κόρης του, Φατιμά (ρ.α.), και το αποτέλεσμα ήταν μια ευτυχισμένη, ειρηνική και υγιής γέννηση. Οι ευλογημένοι απόγονοι, οι κύριοι Χασάν και Χουσεΐν (ρ.α.), ήρθαν στον κόσμο με τέτοιες προσευχές.
Είναι ευγνωμοσύνη προς τον Θεό να ευχαριστείς για την υγιή γέννηση ενός παιδιού, να βοηθάς τους φτωχούς γείτονες και να δείχνεις γενναιοδωρία. Αντίθετα, το να πίνεις, να σερβίρεις αλκοόλ, να παίζεις τυχερά παιχνίδια και να διοργανώνεις ανήθικες διασκεδάσεις είναι αχαριστία και έλλειψη κατανόησης της ευλογίας.
2. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΑΓΓΕΛΛΕΤΑΙ Η ΑΖΑΝ ΚΑΙ Η ΙΚΑΜΕΤ ΣΤΟ ΑΥΤΙ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ;
Ο Άγιος Αμπού Ραφί αφηγείται:
“Είδα τον Προφήτη (ειρήνη σ’ αυτόν) να ψιθυρίζει την προσευχή (αζάν) στο αυτί του Χαζράτ Χασάν (να είναι ευχαριστημένος ο Θεός μαζί του) όταν γεννήθηκε.”
(Αμπού Νταβούντ, Εντέπ, 107; Τιρμίζι, Ενταχί, 16; Αχμέτ μπ. Χανμπέλ, VI/9, 291).
Ο νεογέννητος γιος του Προφήτη (ειρήνη σε αυτόν)
να του ψιθυρίζουν το κάλεσμα σε προσευχή στο δεξί αυτί και την προετοιμασία για προσευχή στο αριστερό.
Υπάρχουν επίσης αναφορές που υποστηρίζουν ότι το συνέστησε.
(βλ. Γκαζαλί, Ιχγιά, ΙΙ/55; Ζεϊν αλ-Ιρακί, Ταχρίτζου Αχαντίσι’λ-Ιχγιά, μαζί με το Ιχγιά).
Αμέσως μετά τη γέννηση του παιδιού, καλείται κάποιος με θρησκευτικές γνώσεις και του δίνεται το παιδί στην αγκαλιά. Στο δεξί του αυτί ψιθυρίζεται η αζάν και στο αριστερό η καμέτ. Στη συνέχεια, του ζητείται να προσευχηθεί ως εξής:
«Ω Θεέ μου, κάνε αυτό το παιδί να μεγαλώσει σαν ένα όμορφο δενδρύλλιο που φυτρώνει στο φυτώριο του Ισλάμ, και κάνε τη ζωή του στο Ισλάμ αιώνια και σταθερή.»
Σε τέτοιες στιγμές, οι γονείς που φροντίζουν το παιδί τους, απαγγέλλουν την ακόλουθη προσευχή που ο Αβραάμ (ειρήνη σε αυτόν) απήγγειλε φροντίζοντας τους γιους του Ισμαήλ και Ισαάκ:
«Αλ-Χαμντουλιλλάχ αλ-λαθί ουαχάμπα λη αλ-κιμπέρι Ισμαήλ ουα Ισχάκ. Ιννέ Ραμπί λεσαμίου’ν-ντουά.»
“Ευχαριστώ τον Θεό που μου χάρισε αυτό το παιδί, και εκφράζω την ευγνωμοσύνη και τις ευχαριστίες μου…”
(Αβραάμ, 24/39)
3. Η ΠΡΩΤΗ ΤΡΟΦΗ ΠΟΥ ΔΙΝΕΤΑΙ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ (ΤΑΧΝΙΚ):
Το να δίνεις στο νεογέννητο κάτι γλυκό να μασήσει ή να το αλείφεις στα χείλη του είναι Σουννέ (πράξη του Προφήτη). Είναι προτιμότερο να το κάνει ένας ενάρετος άνθρωπος. Μπορεί να γίνει με γλυκά όπως σταφίδες και ζάχαρη, αλλά είναι προτιμότερο και πιο ευλογημένο να γίνει με χουρμάδες.
Η Αιξα -η ευλογημένη από τον Θεό- η μητέρα μας, λέει:
«Τα νεογέννητα παιδιά έφερναν στον Αγγελιοφόρο του Θεού -ειρήνη και ευλογία σε αυτόν-. Εκείνος προσευχόταν για την ευλογία τους και έβαζε στο στόμα του παιδιού χυμό από χουρμάδες που είχε μαλακώσει στο στόμα του.»
(Μουσλίμ: 2147)
Όπως φαίνεται, ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν) έδινε μεγάλη σημασία στην πρώτη τροφή που έπρεπε να λάβει το νεογέννητο, επιθυμώντας να είναι κάτι άλλο εκτός από το μητρικό γάλα. Πράγματι, διάφορες παραδόσεις αναφέρουν ότι αυτή η φροντίδα δεν περιοριζόταν μόνο στα εγγόνια του, αλλά αποτελούσε αρχή που εφαρμόζονταν σε όλα τα μουσουλμανικά παιδιά.
4. ΚΟΥΡΕΜΑ ΤΩΝ ΜΑΛΛΙΩΝ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑ ΑΡΓΥΡΟΥ ΙΣΟΥ ΜΕ ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΜΑΛΛΙΩΝ:
Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη σε αυτόν) είπε:
«Κάθε παιδί είναι ενεχυρασμένο με το θυσίασμα της ακιχά. Αυτό το θυσίασμα σφάζεται την έβδομη ημέρα (της γέννησής του) για λογαριασμό του. (Την ίδια μέρα) κουρεύονται και τα μαλλιά του και δίνεται όνομα στο παιδί.»
[Αμπού Νταβούντ, Ενταχί 21, (2837, 2838); Τιρμίζι, Ενταχί 23, (1572); Νεσαί, Ακίκα 5, (7, 166)]
Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη σε αυτόν) θυσίασε ένα κριάρι ως ακίκα για τον Χάσαν (ο Θεός να τον ευλογεί) και είπε:
«Ω Φατιμά!» είπε, «Κούρεψε το παιδί και δώσε ελεημοσύνη ίση με το βάρος των μαλλιών του σε ασήμι!» Μετά από αυτή την εντολή, ζυγίσαμε τα μαλλιά του, και το βάρος τους ήταν ένα δίρχαμ ή κάτι παρόμοιο.
[Τιρμίζι, Ενταχί 20, (1519)]
Ο Τζαφάρ ιμπν Μουχάμμαντ, επικαλούμενος τον πατέρα του, ο οποίος με τη σειρά του επικαλέστηκε την Φατιμά (ρα), αναφέρει ότι η Φατιμά ζύγισε τα μαλλιά του Χασάν, του Χουσεΐν, της Ζεϊνέμπ και της Ουμ Κουλσούμ (ρα) και έδωσε ασημένια νομίσματα ίσα με το βάρος τους.
[Μουαττά, Ακίκα 2, (2, 501)]
Η σουννέτ είναι το κόψιμο των μαλλιών. Ωστόσο, μπορείτε να δώσετε ελεημοσύνη ίση με το βάρος των μαλλιών σας χωρίς να τα κόψετε, και αυτό έχει ανταμοιβή. Η τέλεια σουννέτ είναι να κόψετε τα μαλλιά και να δώσετε ελεημοσύνη ίση με το βάρος τους.
5. ΘΥΣΙΑΖΕΤΑΙ ΖΩΟ ΣΕ ΓΕΝΝΗΣΗ; ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΗΛΙΚΙΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΤΟΜΗΣ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ;
Στην εποχή της αμάθειας, πριν από την έλευση του Ισλάμ, οι άνθρωποι λυπόνταν και αποθαρρύνονταν όταν τους ανακοίνωναν τη γέννηση ενός κοριτσιού, ενώ χαιρόντουσαν και έσφαζαν θυσίες όταν τους ανακοίνωναν τη γέννηση ενός αγοριού. Έβαζαν μάλιστα το αίμα της θυσίας στο πρόσωπο και το κεφάλι του μωρού, διατηρώντας αυτή τη συνήθεια.
Με την έλευση του Ισλάμ, ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν) έβαλε τάξη σε αυτές τις συνήθειες. Κατήργησε τις κακές και διατήρησε τις καλές, βελτιώνοντάς τες.
Πράγματι, ο Προφήτης μας (ειρήνη σε αυτόν), ο οποίος επέκτεινε την θυσία που οι άνθρωποι της εποχής της Τζαχιλίγιας έκαναν μόνο για τα αγόρια, και στα κορίτσια,
(Αμπού Νταβούντ, Εντάχι 21; Τιρμίζι, Εντάχι 17; Νεσαΐ, Ακίκα 3,)
Τους συμβούλευσε να μην αλείφουν το κεφάλι του παιδιού με αίμα, αλλά με ωραία αρώματα όπως μόσχος και σαφράν.
Γι’ αυτό, οι μουσουλμάνοι, όταν γεννιέται ένα παιδί, θυσιάζουν ένα ζώο για να ευχαριστήσουν τον Θεό και να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους· κάνουν ωραίες συζητήσεις με την οικογένεια και τους φίλους και ετοιμάζουν γλυκές γιορτές. Αυτό το παιδί, είτε είναι αγόρι είτε κορίτσι, δεν αλλάζει τίποτα. Το να δείχνεις χαρά μόνο για ένα αγόρι και λύπη ή δυσαρέσκεια για ένα κορίτσι δεν είναι ισλαμική αντίληψη. Αντιθέτως, είναι μια νοοτροπία που ταιριάζει στους ανθρώπους της εποχής της αμάθειας.
Εξάλλου, δεν είναι σίγουρο ποιο παιδί θα αποδειχθεί πιο καλό και πιστό. Μερικές φορές νομίζεις ότι ο γιος θα είναι χρήσιμος, αλλά αποδεικνύεται εντελώς άχρηστος. Στην τρίτη ηλικία, οι γονείς καταφεύγουν στην κόρη και ωφελούνται από αυτήν.
Στα βιβλία της ισλαμικής νομολογίας
(Ακίκα, Νεσίκε)
Η ημέρα της θυσίας αυτού του παιδιού, που αναφέρεται με το όνομά του, δεν είναι καθορισμένη. Μερικές φορές θυσιάζεται την έβδομη ημέρα από τη γέννησή του, άλλες φορές η προθεσμία παρατείνεται μέχρι τα επτά του χρόνια.
Σε αντίθεση με άλλες σχολές σκέψης που λένε ότι η θυσία ακιίκα είναι σουνέτ,
Σύμφωνα με τους Χαναφίτες,
Είναι επιτρεπτό. Όποιος έχει την οικονομική δυνατότητα, θυσιάζει, όποιος δεν έχει, δεν θυσιάζει. Ούτε αυτός που θυσιάζει ούτε αυτός που δεν θυσιάζει υπόκειται σε ερώτηση, ούτε υφίσταται πνευματική απώλεια.
Υπάρχουν εκείνοι που λένε ότι τα κόκαλα του θύματος δεν πρέπει να σπάσουν, αλλά και εκείνοι που το συνιστούν. Η θραύση των οστών μπορεί να θεωρηθεί προτιμότερη, με την έννοια της ταπεινότητας του παιδιού. Και οι δύο απόψεις είναι αποδεκτές, εξαρτάται από την πρόθεση.
Μετά τη θυσία, το κρέας πρέπει να διανέμεται σε φίλους, συγγενείς και ιδιαίτερα στους φτωχούς, προκαλώντας χαρά.
Επιπλέον, με την πρόθεση να ζήσει το παιδί μια ισλαμική και υγιή ζωή, παρέχεται ειδική βοήθεια σε όσους έχουν ανάγκη στη γύρω περιοχή.
Δίνεται ελεημοσύνη.
Το ποσό της ελεημοσύνης καθορίζεται από την οικονομική κατάσταση του δωρητή. Προφανώς, το ποσό που δίνεται πρέπει να είναι χρήσιμο για τον αποδέκτη, να καλύπτει κάποια ανάγκη του ή να του επιτρέπει να αγοράσει κάτι.
Ο Προφήτης μας (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) έπραξε κατ’ αυτόν τον τρόπο:
“Ευχόμαστε, χάρη στην αμοιβή αυτής της ελεημοσύνης, το παιδί να ζήσει μια ζωή με ισλαμική κατανόηση και να προστατευτεί από ατυχήματα και συμφορές.”
Υπάρχει και μια άλλη υποχρέωση που ξεκινά με τη γέννηση, και αυτή είναι
περιτομή του αγοριού
είναι.
Δεν υπάρχει συγκεκριμένη ηλικία για την περιτομή του παιδιού.
Αυτό μπορεί να διαφέρει ανάλογα με το περιβάλλον, την υγεία και τη σωματική διάπλαση του παιδιού. Πιθανώς δεν θα πρέπει να ξεπερνά τα επτά χρόνια και να μην πλησιάζει την εφηβεία. Διότι μετά αρχίζει η περίοδος της ιδιωτικότητας. Εγείρονται ζητήματα ηθικής.
Στις τελετές που γίνονται κατά την περιτομή, δεν πρέπει να υπάρξει αλαζονεία και έκσταση που να υποδηλώνει αχαριστία προς τον Θεό που χάρισε το παιδί, ούτε να διαπραχθούν αμαρτίες και να παραβιαστούν οι θρησκευτικοί νόμοι.
Αν, είτε κατά τη γέννηση του παιδιού είτε κατά την περιτομή, διαπραχθούν αμαρτίες, παραβιαστούν οι θρησκευτικοί νόμοι, και υπάρξουν παραβάσεις όπως η κατανάλωση αλκοόλ, ο τζόγος και η συμμετοχή σε μεικτές διασκεδάσεις ανδρών και γυναικών, τότε τουλάχιστον θα έχει υπάρξει αχαριστία και αθέτηση της ευλογίας.
Αυτό σημαίνει αχαριστία προς τον Θεό, ο οποίος τους χάρισε παιδιά και τους αξίωσε να φτάσουν σε αυτήν την ημέρα.
“Εσύ μας χάρισες τέτοια παιδιά και μας ευεργέτησες, κι εμείς σε ανταμείβουμε με ανυπακοή και αχαριστία.”
σημαίνει.
Οι πιστοί δεν πρέπει να υποπέσουν σε τέτοιο λάθος, αλλά να θεωρούν ως κύριο μέλημα στις γιορτές της περιτομής την ανάγνωση του μεβλίτ, το κέρασμα φαγητού σε συγγενείς και φίλους και την ένδυση των απόρων· δεν πρέπει να προκαλούν κακές πράξεις που υποδηλώνουν αχαριστία, όπως το ποτό και ο τζόγος, και δεν πρέπει να αμαρτάνουν με αχαριστία την ημέρα της ευγνωμοσύνης.
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
– Πώς ονομάζουμε τα παιδιά και τι πρέπει να προσέχουμε κατά την ονοματοδοσία;
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
