– Η υποτίμηση μεγάλων προσωπικοτήτων που αφιέρωσαν τη ζωή τους στην επιστήμη, μέσα από αναρτήσεις σε ιστολόγια, αποτελεί ίσως σημάδι της εσχατολογίας, και δυστυχώς, αντί να μειώνεται, αυξάνεται, αποθαρρύνοντας τους νέους από αυτές τις επιστήμες, με αποτέλεσμα να εκπληρωθεί η προφητεία για την εξαφάνιση των ισλαμικών επιστημών στην έσχατη εποχή. Δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό.
– Αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να ελέγξω τον εαυτό μου, και παρόλο που προσπαθώ να το προσπεράσω σε ένα-δύο άρθρα, τα συνεχώς αμαθή αλλά ταυτόχρονα στολισμένα με λέξεις κείμενα επηρεάζουν αρνητικά τα νεύρα μου, το ηθικό μου και την αγάπη μου για τη λατρεία.
– Μάλλον σαν εξομολόγηση ήταν παρά σαν ερώτηση, αλλά αν μου πείτε μερικά πράγματα, ίσως νιώσω καλύτερα.
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Μια από τις σοφίες της αφήγησης των ιστοριών των προφητών στο Κοράνι είναι,
Αυτό συμβαίνει επειδή οι πιστοί σε κάθε κοινωνία, μέχρι την Ημέρα της Κρίσης, θα υποφέρουν παρόμοιες δυσκολίες με εκείνες που υπέστησαν οι ευλογημένοι προφήτες και οι πιστοί που ήταν μαζί τους στην εποχή τους.
Δεν υπάρχουν πια προφήτες και δεν θα υπάρξουν μέχρι την Ημέρα της Κρίσης.
Αλλά έχουμε το Κοράνι, του οποίου η ισχύς της Σαρία διαρκεί μέχρι την Ημέρα της Κρίσης, και τη Σούννα του Τελευταίου Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν), και το καθήκον να διαδώσουμε το Ισλάμ, το οποίο έχει ανατεθεί σε κάθε πιστό, με τον οφειλόμενο τρόπο.
Χωρίς να θέλω να κάνω σύγκριση, αλλά στην πραγματικότητα, ο Προφήτης μας (ειρήνη σε αυτόν) είναι πάντα δίπλα μας, με το Κοράνι και τη Σούννα του, διδάσκοντάς μας και καθοδηγώντας μας.
Και εμείς, όσο προσπαθούμε να γίνουμε άξιοι αυτού,
«Κύριός μου είναι ο Αλλάχ!»
Όσο περισσότερο επιμένουμε και δεσμευόμαστε στις εντολές της ισλαμικής θρησκείας, τόσο περισσότερο οι ειδωλολάτρες, οι υποκριτές, οι άπιστοι, οι Εβραίοι, οι Χριστιανοί και όλοι οι άλλοι, τρίζουν τα δόντια τους από οργή και αμέσως υιοθετούν μια στάση υποτίμησης απέναντι στους πιστούς, μετά γίνονται οξύθυμοι και μερικές φορές φτάνουν μέχρι την προσβολή και, αν έχουν τη δύναμη, μέχρι και τη βία.
Πράγματι, το Κοράνι, στο εδάφιο 119 της Σούρας Άλ-Ιμράν, αναφέρει τα εξής:
«Εσείς είστε εκείνοι που τους αγαπάτε, ενώ εκείνοι δεν σας αγαπούν, παρόλο που εσείς πιστεύετε σε όλα τα βιβλία. Και όταν συναντιούνται μαζί σας, λένε: «Πιστεύουμε!», αλλά όταν μένουν μόνοι, δαγκώνουν τα δάχτυλά τους από το θυμό τους εναντίον σας…»
Έτσι έγινε, έτσι γίνεται και έτσι θα γίνει, αυτή είναι η τάξη των πραγμάτων.
Γι’ αυτόν τον λόγο, ο Θεός διατάσσει στο Κοράνι να συναναστρεφόμαστε μόνο με τους πιστούς. Απαγορεύει τη φιλία με τους άπιστους, τους ειδωλολάτρες, τους υποκριτές, τους Εβραίους, τους Χριστιανούς, εκτός από τις αναγκαίες επικοινωνίες. Μάλιστα, στο 23ο στίχο της Σούρας Ατ-Τάουμπα αναφέρεται:
«Ω εσείς που πιστεύετε! Μην παίρνετε για φίλους τους πατέρες σας και τους αδελφούς σας, αν προτιμούν την απιστία από την πίστη. Και όποιος από εσάς τους πάρει για φίλους, αυτοί είναι οι άδικοι.»
Τι θα κάνουμε λοιπόν;
Στην κοινωνία μας, αλλά και στον παγκοσμιοποιημένο κόσμο, κοροϊδεύουν, ταπεινώνουν και υποτιμούν τους πιστούς, που αποτελούν το ένα πέμπτο του παγκόσμιου πληθυσμού…
Εδώ βρίσκεται το προνόμιο του πιστού: να μην αρκούμαστε στο να λέμε απλώς «είμαι μουσουλμάνος» ή να προσευχόμαστε. Ίσως το κύριο καθήκον μας είναι να αφομοιώνουμε και να κατανοούμε τις αλήθειες της πίστης καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας, να προσπαθούμε αδιάκοπα σε αυτόν τον δρόμο και έτσι να προοδεύουμε στην αληθινή πίστη.
Ένας πιστός που έχει προχωρήσει και συνεχίζει να προχωράει στην εμβάθυνση της πίστης, γνωρίζει ανά πάσα στιγμή ότι αυτός ο κόσμος είναι εφήμερος και ζει με αυτή τη συνείδηση, παρατηρεί τα ονόματα και τα χαρακτηριστικά του Θεού σε όλα και όσο περισσότερο το κάνει, τόσο περισσότερο ισχυροποιείται η πίστη του.
Αυτός είναι που έχει την ικανότητα να αντιλαμβάνεται και να συνειδητοποιεί.
πιστός
Πρέπει να είναι υπομονετικός και συγχωρητικός, να συμπεριφέρεται με καλοσύνη και να λυπάται τον άλλον, σκεπτόμενος το τρομερό τέλος που τον περιμένει, και να αναδεικνύει με κάθε ευκαιρία, με λόγια και με πράξεις, την τιμή που προσδίδει το Ισλάμ στον άνθρωπο, ώστε να συμβάλει στην καθοδήγηση του άλλου.
Φανταστείτε, οι περισσότεροι από αυτούς που διαβάζουν αυτό το κείμενο ίσως να μην ζήσουν το δεύτερο μισό του 21ου αιώνα, αλλά σχεδόν όλοι σίγουρα δεν θα φτάσουν στον 22ο αιώνα. Τότε, τι είναι ο καυγάς, τι είναι η διαμάχη, τι είναι αυτά που δεν μπορούν να πάρουν και να δώσουν από το Ισλάμ;…
Γι’ αυτό, οι πιστοί γνωρίζουν ότι αυτοί οι άθεοι, μωροί, αμαθείς και φανατικοί άνθρωποι, που είναι οργισμένοι με το Ισλάμ, έχουν υποτάξει το νου τους στις επιθυμίες τους, τον έχουν καταστήσει είδωλο, δηλαδή έχουν γίνει ειδωλολάτρες και, κατά συνέπεια, παιχνίδι του διαβόλου. Αν όμως άνοιγαν λίγο τις πύλες της καρδιάς τους, θα γέμιζε φως και θα εξαφανίζονταν οι πλάνες που, σαν πύον, μολύνουν την ψυχή του ανθρώπου.
Η καθοδήγηση είναι από τον Αλλάχ…
Αλλά έχει και εκείνος μια απαραίτητη προϋπόθεση: την πόρτα θα την ανοίξουμε πρώτοι εμείς.
Εμείς, αντί να αντιδράσουμε με οργή σε αυτούς τους ανθρώπους που έχουν άρρωστη ψυχή και να ανταποδώσουμε το ίδιο,
Πρέπει να προσπαθούμε να ανοίγουμε τις πόρτες των καρδιών τους και να γίνουμε η αιτία της καθοδήγησής τους.
Όπως ένας γιατρός τον ασθενή του·
“Είσαι άρρωστος, τι ανεύθυνος άνθρωπος είσαι, φύγε από μπροστά μου!”
Δεν πρέπει να τους επιπλήττουμε και να τους διώχνουμε, αλλά να προσπαθούμε να βοηθήσουμε αυτούς τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη από βοήθεια και έχουν ψυχικές ασθένειες, να τους οδηγήσουμε στον σωστό δρόμο, με τις διδασκαλίες του Προφήτη μας (ειρήνη σε αυτόν).
Όπως αναφέρεται και στο Κοράνι, στο στίχο 159 της Σούρας Αλ-Ιμράν:
«Αυτή είναι η χάρη του Θεού, που σε έκανε να είσαι ήπιος απέναντί τους. Αν ήσουν σκληρός και αδιάλλακτος, σίγουρα θα είχαν διασκορπιστεί γύρω σου. Τώρα, συγχώρεσέ τους και ζήτησε συγχώρεση γι’ αυτούς…»
Και όπως ο Θεός, ο Παντοδύναμος, είπε στον Μωυσή (ειρήνη σ’ αυτόν) και στον Ααρών (ειρήνη σ’ αυτόν) στα εδάφια 43-44 του Σουρά Τάχα, με την έννοια:
«Πήγαινε στον Φαραώ· βέβαια, αυτός έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Παρ’ όλα αυτά, μίλησέ του με ευγένεια, ίσως πάρει μάθημα ή φοβηθεί τον Θεό.»
Δύο στίχοι από το Κοράνι, που παρηγορούν εμάς και όλους τους πιστούς, έχουν την εξής μετάφραση:
«Ω εσείς που πιστεύετε! Όποιος από εσάς αποστατήσει από τη θρησκεία του…»
(ας γνωρίζει ότι)
Ο Αλλάχ είναι ταπεινός απέναντι στους πιστούς που αγαπά και τον αγαπούν.
(τρυφερός),
θα φέρει μια αξιοπρεπή και επίμονη κοινωνία απέναντι στους απίστους.
(Αυτά)
Αγωνίζονται για την υπόθεση του Θεού και δεν φοβούνται την κριτική κανενός.
(δεν δίνουν σημασία σε καμία καταδίκη από κανέναν).
Αυτή είναι η χάρη του Αλλάχ, την οποία δίνει σε όποιον θέλει. Η χάρη και η γνώση του Αλλάχ είναι απέραντες.
(Αλ-Μα’ιντα, 5/54)
«Μην δειλιάζετε, μην αποθαρρύνεστε. Αν πιστεύετε, εσείς θα νικήσετε.»
(Αλ-Ιμράν, 3/139)
Ας μην ξεχνάμε να διαβάζουμε το Σουρά Ινσιράχ όταν νιώθουμε στενοχώρια.
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
– Ποια ήταν η μέθοδος κηρύγματος και νουθεσίας του Προφήτη μας;
– Πνευματικός Αγώνας.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
