Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Οι υποχρεώσεις των φορολογουμένων είναι οκτώ. Αυτές είναι:
“Πράξεις του Υποχρεωμένου”
λέγεται.
1. Υποχρέωση:
Στην θρησκεία, οτιδήποτε διατάσσεται με αδιάσειστες αποδείξεις ονομάζεται υποχρεωτικό.
Η ισχύς της υποχρέωσης:
Όποιος το κάνει κερδίζει αμοιβή, όποιος το παραλείπει χωρίς δικαιολογία αξίζει τιμωρία. Όποιος το αρνείται, (μακάρι να μην συμβεί) αποστατεί από την πίστη.
Η υποχρέωση (φαρζ) χωρίζεται σε δύο μέρη: φαρζ-ι αΐν και φαρζ-ι κιφάγιε.
Υποχρεωτική πράξη:
Είναι υποχρέωση που πρέπει να εκπληρώσει κάθε πιστός. Η ατομική υποχρέωση δεν εκπίπτει από τους άλλους πιστούς αν την εκπληρώσει κάποιος, δηλαδή η υποχρέωση δεν καταργείται. Πρέπει να την εκπληρώσει κάθε πιστός. Όπως η προσευχή και η νηστεία.
Υποχρέωση που αρκεί να εκπληρωθεί από ορισμένους:
Είναι υποχρεωτικό για κάποιους φορολογούμενους να το κάνουν, αλλά όχι για άλλους, όπως η προσευχή της κηδείας.
Η αμοιβή της υποχρέωσης που εκπληρώνεται από μερικούς, ανήκει μόνο σε αυτούς που την εκπληρώνουν.
Υποχρέωση που αρκεί να εκπληρωθεί από έναν ή μερικούς.
Αν κανένας δεν το κάνει, όλοι οι υπόχρεοι θα είναι αμαρτωλοί.
Για παράδειγμα, η νεκρώσιμη προσευχή είναι υποχρεωτική όχι για κάθε άτομο ξεχωριστά, αλλά συλλογικά για όλους τους παρόντες. Αν κάποιοι από τους παρόντες εκτελέσουν την νεκρώσιμη προσευχή, οι υπόλοιποι απαλλάσσονται από την αμαρτία. Δεν είναι πλέον υποχρεωμένοι να εκτελέσουν την νεκρώσιμη προσευχή για το ίδιο άτομο ξανά. Αν κανείς από τους παρόντες δεν εκτελέσει την νεκρώσιμη προσευχή, όλοι οι παρόντες θα είναι αμαρτωλοί.
2. Υποχρεωτικό:
Αν και δεν είναι τόσο σίγουρο όσο η υποχρεωτική προσευχή, είναι κάτι που συνιστάται να γίνεται. Όπως η προσευχή Βιτρ και οι προσευχές των εορτών, και η θυσία.
Η απόφαση του Βατζίμπ:
Όποιος το κάνει κερδίζει αμοιβή, ενώ όποιος το παραλείπει χωρίς δικαιολογία αξίζει τιμωρία. Ωστόσο, επειδή δεν αποδεικνύεται με αδιάσειστα στοιχεία, όποιος αρνείται το υποχρεωτικό, όπως στην περίπτωση του υποχρεωτικού (φαρζ), δεν αποστατεί από τη θρησκεία.
3. Περιτομή:
Ονομάζονται έτσι οι πράξεις που ο Προφήτης μας (ειρήνη σε αυτόν) έκανε και συνέστησε να γίνονται, χωρίς να είναι υποχρεωτικές ή επιβεβλημένες.
Η σουννα διακρίνεται σε δύο κατηγορίες: την επιβεβαιωμένη (μουακκεντέ) και την μη επιβεβαιωμένη (γαιρ-ι μουακκεντέ).
Σουννέτ-ι Μουεκкеде:
Ονομάζεται σουνέτ εκείνη η πράξη που ο Προφήτης (ειρήνη ας είναι μαζί του) έκανε συχνά και μερικές φορές παρέλειπε. Όπως οι σουνέτ των πρωινών, μεσημεριανών και απογευματινών προσευχών.
Σουννέτ-ι Γαϊρί Μουεκκεντέ:
Ονομάζεται σουνέτ (προαιρετική πράξη) αυτό που ο Προφήτης μας (ειρήνη σ’ αυτόν) έκανε κατά καιρούς. Όπως η σουνέτ της απογευματινής προσευχής και η πρώτη σουνέτ της νυχτερινής προσευχής.
Από την άλλη πλευρά, η περιτομή γενικά χωρίζεται σε δύο κατηγορίες:
α)
Σε ό,τι αφορά τη λατρεία.
“Σουννέτ αλ-Χουδά”
Ονομάζονται σουννέτ. Η κλήση σε προσευχή, η διαμονή και η ομαδική προσευχή είναι παραδείγματα τέτοιων σουννέτ.
β)
Ακόμα και σε πράγματα που κάνουν από συνήθεια και δεν σχετίζονται με τη λατρεία.
“Συνεχείς αυξήσεις”
ονομάζεται. Ο τρόπος ντυσίματος του Προφήτη μας (ειρήνη σ’ αυτόν), ο τρόπος που καθόταν και σηκωνόταν, είναι από τις συνήθειες που ονομάζονται σουννέτ. Κανείς δεν κατακρίνεται αν δεν τις ακολουθεί.
Η εκτέλεση της σουνέτ (περιτομής) αποφέρει αμοιβή. Η σκόπιμη παράλειψή της, αν και δεν συνεπάγεται τιμωρία, προκαλεί επίπληξη και καταδίκη.
Και η περιτομή έχει και
αρκεί
υπάρχει ένα μέρος.
Είναι σαν να μπαίνεις σε ιερή απομόνωση τις τελευταίες δέκα μέρες του Ραμαζανιού, σαν να προσεύχεσαι τις νυχτερινές προσευχές (τεράβιχ) με την κοινότητα.
4. Προαιρετικό:
Σε ό,τι ο Προφήτης (ειρήνη σ’ αυτόν) έκανε μερικές φορές και μερικές όχι, ονομάζεται μουσταχάμπ. Όπως η προσευχή της αυγής, η νηστεία έξι ημερών του Σαββαλ μετά το Ραμαζάνι. Στο μουσταχάμπ…
εκπρόσωπος
ονομάζεται επίσης.
Η απόφαση του Μουστεχάμπ:
Όποιος το κάνει, κερδίζει αμοιβή, όποιος δεν το κάνει, στερείται την αμοιβή.
5. Επιτρεπτό:
Είναι αυτό που ο οφειλέτης έχει την ελευθερία να κάνει ή να μην κάνει. Όπως το να τρώει και να πίνει, να κάθεται, να περπατά και να κοιμάται, εφόσον αυτά είναι επιτρεπτά.
Η απόφαση του Μουμπάχ:
Αυτός που το κάνει δεν κερδίζει αρετή, και αυτός που δεν το κάνει δεν διαπράττει αμαρτία.
6. Χαράμ:
Αυτό που απαγορεύεται ρητά από τη θρησκεία, με αδιάσειστα αποδεικτικά στοιχεία, ονομάζεται αμαρτία. Παραδείγματα είναι η δολοφονία, η κλοπή, η ανυπακοή στους γονείς και η κατανάλωση αλκοόλ.
Η απόφαση περί του Χαράμ:
Όποιος πράττει κάτι απαγορευμένο, αμαρτάνει, ενώ όποιος απέχει από το απαγορευμένο, κερδίζει αρετή. Όποιος όμως θεωρεί κάτι απαγορευμένο ως επιτρεπτό, αποστατεί από την πίστη.
7. Αποκρουστέο:
Αν και δεν είναι τόσο αυστηρό όσο το “χαράμ” (απαγορευμένο) όσον αφορά τις αποδείξεις, αναφέρεται σε κάτι που δεν είναι επιθυμητό να γίνει.
Το μεκρούχ (αποδοκιμαστέο) χωρίζεται σε δύο μέρη: το ταχρίμι (απαγορευμένο) και το τενζιχί (αποθαρρυντικό).
Αποδοκιμαίνεται έντονα:
Οτιδήποτε πλησιάζει το απαγορευμένο είναι απεχθές. Η παράλειψη μιας υποχρεωτικής πράξης είναι απεχθής πράξη που ισοδυναμεί με απαγόρευση.
Αποφευκτέο (ή: Αποτρεπτέο) λόγω αποστροφής:
Αυτό που είναι κοντά στο χαλάλ είναι μακρούχ. Η παράλειψη των σουννέτ και μουσταχάπ ανήκει σε αυτή την κατηγορία του μακρούχ. Η πράξη ενός τενζιχέν μακρούχ δεν συνεπάγεται τιμωρία, αλλά είναι προτιμότερο να μην γίνεται.
8. Διεφθαρμένος:
Οτιδήποτε διακόπτει μια ήδη αρχισμένη θρησκευτική πράξη. Για παράδειγμα, το να μιλάς κατά τη διάρκεια της προσευχής ή να τρως και να πίνεις σκόπιμα κατά τη διάρκεια της νηστείας.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
